«Με κυνήγησε ο μόχθος της ημέρας…»

 

 

«Με κυνήγησε ο μόχθος της μέρας

και ξέχασα την αγάπη εκεί στην πηγή.

Ό,τι δεν ειπώθηκε

κύλησε με το κρυστάλλινο τρεχούμενο νερό

ασύλληπτο».

Ιωάννα Τσάτσου

 

Στο τέλος μιας ακόμη ημέρας

με μόχθο πολύ,

στέκομαι λίγα λεπτά σε αυτό το ποίημα-στροφή

που έχει, θαρρώ,  κάτι να μας πει…

 

Με κυνηγά ο μόχθος

και ξεχνώ την αγάπη.

Την αγάπη που έχει χίλιους τρόπους να εκφραστεί

και χίλια καλά να δώσει στην ψυχή τη δική μου

και την ψυχή των γύρω μου.

 

Φεύγουν οι στιγμές

τρέχουν, σαν το νερό,

που μαζί του παίρνει,

σε ταξίδι που δεν έχει γυρισμό,

στιγμές, λόγια και αγκαλιές

που δεν ειπώθηκαν και δεν δόθηκαν…

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Αυτά από εμένα…

Αν θέλετε, προσθέστε τις σκέψεις σας.

 

Καλό βράδυ, καλό ξημέρωμα.

 

Με την αγάπη μου,

Αλεξάνδρα Χ.Τ.