Ο έρωτας των συζύγων (αφιέρωμα)

Μια αντιπρόταση για τη «μέρα του Βαλεντίνου» – και για κάθε μέρα που θέλουμε να ζήσουμε με έναν έρωτα που θα γεμίσει την ψυχή και την ζωή μας και θα μας ανεβάσει πνευματικά…

“Κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμός και αγάπη στα παιδιά!” ~~~ (αγ. Πορφύριος)

Μνήμη του οσίου Πορφυρίου σήμερα, του αγαπημένου αγίου των ημερών μας που νοιαζόταν πολύ για τις οικογένειες, τις μητέρες και τα παιδιά και μάς άφησε ως πολύτιμη παρακαταθήκη τις φωτισμένες συμβουλές του. Αναδημοσιεύω ένα κείμενο που νομίζω πως περικλείει τη βάση της πνευματικής ζωής των γονέων και της αγωγής των παιδιών.

“Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους.

Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την χάρη.

Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβου­λές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους.

Χριστός Ανέστη!

«Αντί άλλης Πασχαλινής ευχής, θα σας μεταφέρω τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του μακαριστού γέροντα Πορφυρίου, όπως τα έζησα μια Τρίτη Διακαινησίμου στο κελλάκι του. Πήγα να τον δω σαν γιατρός. Μετά την καρδιολογική εξέταση και το συνηθισμένο καρδιογράφημα, με παρεκάλεσε να μη φύγω. Κάθησα στο σκαμνάκι κοντά στο κρεβάτι του. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό του.

Με ρώτησε:

-Ξέρεις το τροπάριο που λέει “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…”;

-Ναι, γέροντα, το ξέρω.

-Πες το. Άρχισα γρήγορα γρήγορα.

“Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν· και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των πατέρων Θεόν και υπερένδοξον”.

«Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν με το χάδι της μητέρας και με το χάδι του πατέρα»

(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)

Κ. Ι.: Ὑπάρχει ἕνα τεράστιο κεφάλαιο, ποὺ ἀφορᾶ τὴν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων· τὸ κεφάλαιο τοῦ ἔγγαμου βίου, μὲ τὰ πάμπολλα προβλήματά του καὶ τὶς δυσκολίες του. Ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία γνωρίζω ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν τὰ μέγιστα γιὰ τὴ διατήρηση τῶν σωστῶν συζυγικῶν σχέσεων καὶ τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Μόνιμη δὲ ἔγνοια του ἦταν ἡ σωστὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μέσα σὲ μία ὑγιῆ, εἰρηνικὴ κι ἀγαπημένη οἰκογένεια.

Χ.Μ.Π.: Ἔχετε ἀπόλυτο δίκαιο. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀσχολεῖτο κατὰ κύριο λόγο μὲ τὶς σχέσεις συζύγων καὶ τὶς σχέσεις γονέων καὶ παιδιῶν.

«Αυτό είναι το μυστικό: να είσαι καλός, να είσαι άγιος, για να εμπνέεις, να ακτινοβολείς»

«Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή» (άγιος Πορφύριος)

 

 

«Να βλέπουμε το Θεό στο πρόσωπο των παιδιών καί να δώσουμε την αγάπη του Θεού στα παιδιά.

Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων.

Εδώ πέφτουν έξω μερικοί καί λένε: «εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή καί τα παιδιά τα ανέθρεψαν “εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου” (Έφεσ. 6, 4), επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε όμως πού βλέπουμε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως.

 

Όλα άπ’ την προσευχή, τη σιωπή καί την αγάπη γίνονται…

 

«Πολλή προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά…»

 

(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)

 

Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής; Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη, πού είναι συχνά παθολογική, τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική. Όταν όμως η αγάπη σας θα είναι μεταξύ σας καί προς τα παιδιά χριστιανική καί αγία, τότε δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα.

Η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά. Για να γίνει αυτό, πρέπει να επιδράσει η θεία Χάρη στις ψυχές των γονέων. Κανείς δεν αγιάζεται μόνος του. Η ίδια η θεία Χάρη μετά θα φωτίσει, θα θερμάνει καί θα ζωογονήσει τις ψυχές των παιδιών.

 

«Όλα τα κακὰ αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση…»

τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

 

Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νὰ κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μὲ τὴν ταπείνωση.

Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ταπείνωση, ὁ… ἐγωιστής, δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νὰ τὸν θίξεις, νὰ τοῦ κάνεις ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρᾶ, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη.

Ἡ κατάσταση αὐτὴ θεραπεύεται μὲ τὴ χάρη. Πρέπει ἡ ψυχὴ νὰ στραφεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία θὰ γίνει μὲ τὸ ν’ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ λαχτάρα.

Πολλοὶ ἅγιοί μας μετέτρεψαν τὴν κατάθλιψη σὲ χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό.

 

«Όλα αλλάζουν με τον κόπο, και η ψυχή και το σώμα…»

 

 

» Ο Γέροντας μού μιλούσε, όχι για κάποια αποσπασματική καλή μας προσπάθεια, άλλα για ένα απο­φασιστικό, οριστικό πέρασμα από την παλιά ζωή της αμαρτίας στην καινούρια ζωή της αγιότητας, κατά την οποία εμείς ζούμε εν Χριστώ και ο Χριστός εν ημίν και γι΄ αυτό το πέρασμα χρειαζόταν να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Μια φορά, με ρώτησε: «Δε μου λες, για να σπουδάσει κανείς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειά­ζονται;» Τού απάντησα. Με ξαναρώτησε: «Για να σπουδάσει μηχανικός, χημικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;» Τού απάντησα αναλόγως, απορώντας για τη φύση των ερωτήσεων του.

Κι ο Γέροντας κατέληξε: «Εμείς, για να σπουδάσουμε, για να μάθουμε το θέ­λημα τού Θεού και να το εφαρμόσουμε;»

 

“Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό…”

 

όσιος Πορφύριος

 

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.

Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.

 

«Ο αγιασμός αρχίζει με το θηλασμό…»

 

«Ο αγιασμός αρχίζει με το θηλασμό.

Να μιλάς στα παιδιά σου την ώρα που τα θηλάζεις

και αυτά θα σε ακούν

και, όταν τα βάζεις για ύπνο,

να κλείνεσαι να κάνεις το Απόδειπνο…»

 

Για τις αδυναμίες των παιδιών…

 

 

«Οι αδυναμίες των παιδιών προέρχονται όλες από τους γονείς.

Γιατί οι γονείς είναι σκέτοι άνθρωποι.

Και τα καταπιέζουν με την ανθρώπινη αγάπη τους.

 

Η μητέρα τα παιδαγωγεί μέσα στην μήτρα της με τα ψυχικά της βιώματα».

(άγιος Πορφύριος)

 

Άσε την Αγάπη να μιλήσει …

 

 

Εκεί που τα λόγια αδυνατούν να εκφράσουν αυτό που νιώθεις,

να πείσουν, να μεταπείσουν τον άλλον,

να τον βοηθήσουν να δει σωστά,

να αντιμετωπίσεις τις σκέψεις τις αρνητικές

που κατατρώνε την ψυχή του…

.

Πώς μπορούμε να λυτρωθούμε από εμβρυϊκές καταβολές; …

 

«Μιὰ γενικὴ ἐξομολόγηση μπορεῖ νὰ σὲ λυτρώσει καὶ ἀπὸ ἐμβρυικὲς καταβολές»

 

 

(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)

.

“Δὲν εὐθύνεται μονάχα ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὰ παραπτώματά του. Τὰ λάθη, οἱ ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη δὲν εἶναι μόνο προσωπικὰ βιώματα τοῦ ἐξομολογούμενου.

Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει πάρει μέσα του καὶ τὰ βιώματα τῶν γονέων του καὶ εἰδικὰ τῆς μητέρας, δηλαδὴ τὸ πῶς ζοῦσε ἡ μητέρα του, ὅταν τὸν κυοφοροῦσε, ἂν στενοχωριόταν, τί ἔκανε, ἂν κουραζόταν τὸ νευρικό σύστημα τοῦ ἐμβρύου της. Ὁπότε, ὅταν γεννηθεῖ τὸ παιδὶ καὶ μεγαλώσει, παίρνει μέσα του καὶ τὰ βιώματα τῆς μητέρας του, δηλαδὴ ἄλλου ἀνθρώπου.

Δημιουργεῖται μία κατάτασταση στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐξαιτίας τῶν γονέων του, ποὺ τὴν παίρνει μαζί του σ’ ὅλη του τὴ ζωή, ἀφήνει ἴχνη μέσα του καὶ πολλὰ πράγματα ποὺ συμβαίνουν στὴ ζωή του εἶναι ἀπόρροια τῆς καταστάσεως αὐτῆς. Τὰ φερσίματά του ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὴν κατάσταση τῶν γονέων του.

Μεγαλώνει, μορφώνεται, ἀλλὰ δὲν διορθώνεται.

Ἐδῶ βρίσκεται μεγάλο μέρος ἀπὸ τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου.

 

Η σύλληψη είναι μυστήριο…

Καταπληκτικοί λόγοι του αγίου γέροντος Πορφυρίου, από το νέο βιβλίο: «Συμβουλές για την πνευματική ζωή στην οικογένεια». Με άγγιξαν πολύ, μίλησαν στην ψυχή μου  και τους μοιράζομαι και μαζί σας…

 

«H αρχή  της διαπαιδαγώγησης συμπίπτει απολύτως με το σημείο σύλληψης του παιδιού.

Συνεχίζεται  καθ΄όλη τη διάρκεια της κύησης και αυξάνεται συνεχώς, από την ημέρα του τοκετού μέχρι της πλήρους ενηλικιώσεως του παιδιού. 

Θα απευθυνθούμε σε Εκείνον ζητώντας με τις θερμές προσευχές  μας να μεριμνήσει για την τελειότητα του σώματος και της ψυχής του συλληφθέντος παιδιού,όταν αυτό βρίσκεται στο στάδιο της κυήσεως. 

Με τα παιδιά μας στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και στην Ανάσταση

 

Κυριακή των Βαΐων σήμερα- Χρόνια πολλά και ευλογημένα!

Από σήμερα αρχίζουν στους ναούς οι κατανυκτικές ακολουθίες του Νυμφίου και όλης της Μεγάλης Εβδομάδας. Πόσο όμορφες και συγκινητικές!… αλλά συχνά μάς προβληματίζουν ως γονείς, γιατί είναι πολύωρες και τα μικρά μας δυσκολεύονται λίγο…

Μερικές σκέψεις , λοιπόν, και μερικές » ιδέες» που είτε βλέπω να εφαρμόζουν άλλοι γονείς είτε τηρούμε εμείς στην οικογένειά μας, και βλέπω ότι «λειτουργούν» και βοηθούν στο να βιώσουμε, όλη μαζί η οικογένεια, το βαθύτερο νόημα των Ημερών μέσα από τη συμμετοχή στις ακολουθίες και τα Μυστήρια που τελούνται καθημερινά στους ναούς.