Πώς θα δείξω αγάπη;

-Γέροντα, πώς θα δείξω αγάπη;

– Να δείξω αγάπη; Δεν το καταλαβαίνω. Αυτό είναι κάτι ψεύτικο, υποκριτικό. Να υπάρχη η αγάπη μέσα μας και να μας προδώση, ναι.

Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Αγάπη είναι να ακούσης με πόνο την στενοχώρια του άλλου.

Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα πης με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζη κάποια δυσκολία.

Αγάπη είναι να συμμερισθής την λύπη του, να τον αναπαύσης στην δυσκολία του. Αγάπη είναι να σηκώσης έναν βαρύ λόγο που θα σου πη.

Όλα αυτά βοηθούν περισσότερο από τα πολλά λόγια και τις εξωτερικές εκδηλώσεις.

«Θεμέλιο της ζωής του ανδρογύνου η αγάπη»

Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης γράφει για την αγάπη που οφείλει ο άνδρας προς την γυναίκα και αντίστροφα:

«Ο ένας αγαπάει τον άλλο γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατεύση. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.

Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξ αρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στη θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, τη σαρκική.

«Θεμέλιο της ζωής των συζύγων η αγάπη»

Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης γράφει για την αγάπη που οφείλει ο άνδρας προς την γυναίκα και αντίστροφα:

«Ο ένας αγαπάει τον άλλο γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατεύση. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης. Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξ αρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στη θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, τη σαρκική.

Τα παιδιά και το διάβασμα

«Έρχονται παιδιά και μου παραπονιούνται ότι οι γονείς τους τα ζορίζουν πολύ για να διαβάσουν.
Αν τα ζορίσω και εγώ δεν θα τα βοηθήσω.

Για να καταλάβουν ότι πρέπει να μην αφήνουν το διάβασμά τους, τους λέω παραδείγματα από παιδιά που δεν διάβαζαν και ταλαιπωρήθηκαν, και από παιδιά που πρόκοψαν, επειδή διάβαζαν.

«Μαρτυρίες Προσκυνητών» Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)

Για τον Όσιο Παΐσιο, τον αγαπημένο άγιο των ημερών μας, που οι πρεσβείες του μάς ενισχύουν και οι νουθεσίες του μάς παρηγορούν, έχουν γραφτεί πολλά βιβλία. Κάποια απο αυτά τα βιβλία ξεχωρίζουν…

Οι «Μαρτυρίες Προσκυνητών», που άρχισαν να καταγράφονται από τον κ. Ν. Ζουρνατζόγλου μετά την κοίμηση του Αγίου, αναφέρονται σε γεγονότα που έζησαν αυτοί οι άνθρωποι κοντά στον Άγιο και σε συμβουλές που έλαβαν από τον ίδιο. Οι νουθεσίες αυτές πιθανόν να είναι βοηθητικές και για άλλους ανθρώπους που βιώνουν ανάλογες καταστάσεις, αν τις διαβάσουν με πνεύμα διάκρισης.

«Στα Φάρασα τα παιδιά θήλαζαν πέντε- έξι χρόνια και έτσι γινόταν δυνατά και έπιαναν τους Τσέτες με το ένα χέρι». (άγιος Παΐσιος)

Κάποια λόγια έχουν χαραχτεί μέσα μου και με ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που πρωτοέγινα μάνα ως σήμερα… Καταλυτική ήταν η επίδραση των λόγων του Αγίου Παϊσίου σε κάποιες επιλογές που έκανα ως μητέρα και εξακολουθούν να έχουν μεγάλη ισχύ για εμένα έως σήμερα. Ειδικά οι λόγοι του για το μητρικό θηλασμό προσδιόρισαν τον τρόπο που ανέθρεψα τα παιδιά μου και συνέβαλαν στο μακροχρόνιο θηλασμό που ακολουθούμε.

Ευχές για τα Χριστούγεννα

Για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων και του Αγίου Δωδεκαημέρου, θα σάς ευχηθούμε με τις ευχές που έδινε ο αγ. Παΐσιος γι’ αυτές τις μέρες.

.

.

.

“Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.”

.

-Γέροντα,δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.

–Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το  βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό στην φάτνη…

Πώς θα ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού;

«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή.

Το συμμάζεμα (νο 1)

Αφιέρωσα και σήμερα μία ολόκληρη ώρα από τη μέρα μου για να «συμμαζέψω» το σπίτι. Είναι αλήθεια πως, κατά διαστήματα, χρειάζεται μια γενική «τακτοποίηση» και προσπαθώ να την εντάξω στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Μια ημέρα της εβδομάδας την αφιερώνω στην τακτοποίηση των δωματίων και άλλη μία ημέρα στην τακτοποίηση της κουζίνας και του καθιστικού. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει μια σχετική τάξη στο σπίτι και δεν χάνονται πράγματα, για τα οποία θα αφιέρωνα πολύτιμο χρόνο για να τα εντοπίσω. Όσες φορές δεν ακολουθώ αυτό το «τυπικό» (είτε γιατί αποφασίζω να δώσω χρόνο σε κάτι άλλο είτε γιατί προκύπτουν έκτακτες δουλειές) είτε γιατί επιλέγω να κάνω κάτι άλλο, παρατηρώ ότι δύσκολα συμμαζεύεται το σπίτι. Απαιτείται, ίσως, πολλαπλός χρόνος και κόπος, συγκριτικά με την εβδομαδιαία τακτοποίηση.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, έχω πλέον αποδεχτεί το γεγονός ότι, με μικρά παιδιά στο σπίτι, ποτέ δεν θα είμαστε εντελώς συμμαζεμένοι. Αλλά αυτό δεν με ενοχλεί και τόσο. Ξέρω, ότι στα επόμενα χρόνια θα υπάρχουν μέρες που θα αναπολώ παιδικές φωνές, σκόρπια παιχνίδια, ψίχουλα στο πάτωμα και δαχτυλιές στα τζάμια…

Πολλή υπομονή και πολλή προσευχή …

Λόγοι του αγίου Παϊσίου:

Σήμερα μικροί-μεγάλοι στον κόσμο ζουν σαν σε τρελλοκομείο, γι᾿ αυτό χρειάζεται πολλή υπομονή και πολλή προσευχή. Ένα σωρό παιδιά παθαίνουν εγκεφαλικό. Είναι λίγο χαλασμένο το ρολόι, το κουρντίζουν και οι γονείς λίγο παραπάνω και σπάζει το ελατήριό του.

Χρειάζεται διάκριση. Άλλο παιδί θέλει περισσότερο κούρντισμα και άλλο λιγώτερο.

Τα καημένα τα παιδιά είναι εκτεθειμένα σε όλα τα ρεύματα. Όταν ακούν έξω στις διάφορες συντροφιές «μή σέβεστε γονείς, μη σέβεστε τίποτε», και οι μητέρες πάνε να τα σφίξουν, τότε αντιδρούν χειρότερα.

«Στη διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού».

 

από τους Λόγους του αγίου Παϊσίου

 

Μια μέρα ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είναι πολύ στενοχωρημένος, γιατί δεν συμφωνεί με την γυναίκα του. Είδα όμως ότι δεν υπάρχει κάτι σοβαρό ανάμεσά τους. Έχει ένα εξόγκωμα αυτός, κάποιο άλλο η γυναίκα του, και δεν μπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Χρειάζονται λίγο πλάνισμα. Πάρε δυό σανίδες απλάνιστες. Η μία έχει σ αυτό το σημείο έναν ρόζο, η άλλη σ΄ εκείνο το σημείο και, αν πας να τις ενώσης, μένει ένα κενό ανάμεσά τους. Άμα όμως πλανίσης λίγο την μία από εδώ, λίγο την άλλη από εκεί, αλλά με την ίδια πλάνη, αμέσως εφάπτονται.

Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου. Είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δε θα μπορούσε να οικονομήση μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;».

Ευχές για τα Χριστούγεννα!

Για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων και του Αγίου Δωδεκαημέρου, θα σας ευχηθούμε με τις ευχές που έδινε ο γ. Παΐσιος γι’ αυτές τις μέρες:

 

 

“Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη

και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.”

Μια βόλτα στη φύση με τα παιδιά κάνει καλό σε όλους μας!

«Να βγούμε βόλτα έξω στη φύση, ή μήπως κρυώσουν τα παιδιά;

Μήπως μας πλησιάσουν άλλοι και κολλήσουμε κάποια αρρώστια;

Και όταν γυρίσουμε πίσω σπίτι, λερωμένοι (και ίσως λασπωμένοι), θα έχω πολλή δουλειά να κάνω…»

Είναι ανυπόστατα όλα αυτά;

Από το δικό μου μυαλό , πάντως, περνούν αυτές οι σκέψεις και ανησυχίες, το ομολογώ.

Όμως προσπαθώ να τις αναιρώ και να τις εκλογικεύω, γιατί ξέρω πως εν τέλει είναι πολύ ωφέλιμη μια βόλτα στη φύση .

«Πώς έχουν ξεπέσει τόσο οι εικόνες του Θεού;»

 

Μνήμη του αγαπημένου μας αγίου Παϊσίου σήμερα…

Ας έχουμε την ευλογία και την χάρη του, καθώς ιδιαιτέρως προσευχόταν και μεριμνούσε για τις οικογένειες, τις μητέρες και τα παιδιά, με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον.

Αντιγράφω ένα σύντομο περιστατικό, που αναφέρεται στην ευλάβεια του αγίου προς την εικόνα της Παναγίας της Τήνου, αλλά και στην έμπονη αγάπη του προς το πλάσμα του Θεού, όπως εκφράστηκε κατά το ταξίδι του:

 

Περιορισμός και ελευθερία των παιδιών

 

“Αναγκαίος ο περιορισμός των παιδιών ως την ενηλικίωσή τους…”

 

Τα παιδιά πρέπει πάντα να αισθάνονται ως ανάγκη μεγάλη τις συμβουλές, ειδικά στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας, για να μη γλιστρήσουν στον γλυκό κατήφορο της κοσμικής κατηφόρας που γεμίζει την ψυχή από άγχος και την απομακρύνει αιώνια από τον Θεό. Πρέπει να μπουν στο νόημα της υπακοής. Να καταλάβουν ότι στην υπακοή προς τους γονείς κρύβεται το δικό τους συμφέρον ,ώστε να υπακούουν με χαρά και να κινούνται ελεύθερα στον πνευματικό χώρο.

Βλέπετε, πως περιορίζουμε την ελευθερία του μικρού παιδιού; Το έμβρυο είναι περιορισμένο εννιά μήνες στην κοιλιά της μάνας του. Το νεογέννητο το βάζουν σε κούνια. Έπειτα από πέντε- έξι μήνες του βάζουν και κάγκελα . Αργότερα δεν το αφήνουν να μόνο του έξω, για να μη χτυπήση, να μην γκρεμισθή από καμιά σκάλα. Αν το αφήσουν ελεύθερο ,θα πέση και θα σκοτωθή.