“Οι μητέρες να το νιώθουν πόσο τις τίμησε ο Θεός που τις αξίωσε να γίνουν μητέρες.
Από τη στιγμή που φέρουν μέσα τους το συλληφθέν έμβρυο, έχουν μια δεύτερη ζωή.
Να μιλούν στο παιδί τους, να το χαϊδεύουν επάνω από την κοιλιά τους.
Το έμβρυο τα αισθάνεται μυστικά αυτά. Να προσεύχονται με πολλή αγάπη γι’ αυτό.
.
Όπως αντίθετα αισθάνεται, όχι μόνο το γεννημένο παιδί τους, αλλά και το έμβρυο,
την έλλειψη αγάπης της μάνας του, τα νεύρα της, το θυμό της, την απέχθειά της.
Και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του που το συνοδεύουν σ΄ όλη του τη ζωή.
.
Τα άγια συναισθήματα της μάνας και η αγία ζωή της, αγιάζουν το παιδί από την ώρα της συλλήψεώς του ακόμα.
.
Τα ίδια ισχύουν και για τον πατέρα. ”
.
(από το βιβλίο του μοναχού Αγαπίου : «Η θεική φλόγα που άναψε μέσα μου ο άγιος Πορφύριος»)
για την αντιγραφή: ιστολόγιο Οικογένεια-μια γωνιά του Παραδείσου
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
Μια σκέψη σχετικά μέ το “«Πόσο τις τίμησε ο Θεός που τις αξίωσε να γίνουν μητέρες!…» ”