«Παιδάκι μου, έλα να το συζητήσουμε. Να δούμε αν μπορεί να είναι έτσι».

«Εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε, η προσπάθεια που έχει να γίνει από  κάθε Χριστιανό, είναι η εξής: όπως προβληματιζόμαστε τι θα μάθουν τα παιδιά μας (γράμματα, γλώσσες, μουσική) ακόμα περισσότερο να μας προβληματίζει πως θα γνωρίσει την πίστη του το παιδί μου, πώς θα γνωρίσει την μυστηριακή ζωή, πώς θα ζήσει πνευματική ζωή. Αυτό ρέπει να μάς καίει περισσότερο, κι έπειτα όλα τα άλλα. Βέβαια εμείς ήμασταν, ας το πούμε, «κακότυχοι», δεν μεγαλώσαμε έτσι. Τα παιδιά μας, όμως, έτσι πρέπει να μεγαλώσουν.

“Κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμός και αγάπη στα παιδιά!” ~~~ (αγ. Πορφύριος)

Μνήμη του οσίου Πορφυρίου σήμερα, του αγαπημένου αγίου των ημερών μας που νοιαζόταν πολύ για τις οικογένειες, τις μητέρες και τα παιδιά και μάς άφησε ως πολύτιμη παρακαταθήκη τις φωτισμένες συμβουλές του. Αναδημοσιεύω ένα κείμενο που νομίζω πως περικλείει τη βάση της πνευματικής ζωής των γονέων και της αγωγής των παιδιών.

“Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους.

Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την χάρη.

Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβου­λές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους.

Στους γονείς, που παραπονούνταν για τα παιδιά τους…

“Στους γονείς, που του παρεπονούντο φορτικά για τις ατέλειες ή τις μικροπαρεκτροπές των παιδιών τους, ήταν αυστηρός:

–Να είστε ευχαριστημένοι και να δοξάζετε τον Θεό που σας έδωσε τέτοια παιδιά. Γονατιστοί και με δάκρυα ευγνωμοσύνης. Μην σας συμβούν αυτά που δεν φαντάζεστε και τότε θα δείτε!

«Γιορτή της Μητέρας – και του Πατέρα»

(λίγες σκέψεις για τη γιορτή της Μητέρας, γραμμένες βιαστικά)

Από χθες ήθελα να γράψω κάτι, αλλά δεν με αφήναν τα μικρά μου- και τα μεγάλα μου .

Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ολοκληρώσω σήμερα τις σκέψεις μου, αλλά ας το επιχειρήσω.

«Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν με το χάδι της μητέρας και με το χάδι του πατέρα»

(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)

Κ. Ι.: Ὑπάρχει ἕνα τεράστιο κεφάλαιο, ποὺ ἀφορᾶ τὴν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων· τὸ κεφάλαιο τοῦ ἔγγαμου βίου, μὲ τὰ πάμπολλα προβλήματά του καὶ τὶς δυσκολίες του. Ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία γνωρίζω ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν τὰ μέγιστα γιὰ τὴ διατήρηση τῶν σωστῶν συζυγικῶν σχέσεων καὶ τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Μόνιμη δὲ ἔγνοια του ἦταν ἡ σωστὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μέσα σὲ μία ὑγιῆ, εἰρηνικὴ κι ἀγαπημένη οἰκογένεια.

Χ.Μ.Π.: Ἔχετε ἀπόλυτο δίκαιο. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀσχολεῖτο κατὰ κύριο λόγο μὲ τὶς σχέσεις συζύγων καὶ τὶς σχέσεις γονέων καὶ παιδιῶν.

«Αυτό είναι το μυστικό: να είσαι καλός, να είσαι άγιος, για να εμπνέεις, να ακτινοβολείς»

«Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή» (άγιος Πορφύριος)

 

 

«Να βλέπουμε το Θεό στο πρόσωπο των παιδιών καί να δώσουμε την αγάπη του Θεού στα παιδιά.

Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων.

Εδώ πέφτουν έξω μερικοί καί λένε: «εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή καί τα παιδιά τα ανέθρεψαν “εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου” (Έφεσ. 6, 4), επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε όμως πού βλέπουμε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως.

 

Όλα άπ’ την προσευχή, τη σιωπή καί την αγάπη γίνονται…

 

«Πολλή προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά…»

 

(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)

 

Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής; Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη, πού είναι συχνά παθολογική, τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική. Όταν όμως η αγάπη σας θα είναι μεταξύ σας καί προς τα παιδιά χριστιανική καί αγία, τότε δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα.

Η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά. Για να γίνει αυτό, πρέπει να επιδράσει η θεία Χάρη στις ψυχές των γονέων. Κανείς δεν αγιάζεται μόνος του. Η ίδια η θεία Χάρη μετά θα φωτίσει, θα θερμάνει καί θα ζωογονήσει τις ψυχές των παιδιών.

 

Ο υιός και ο Πατέρας…

 

Η παραβολή του ασώτου υιού δεν έχει ως πρωταγωνιστή μόνο τον άσωτο υιό.

Έχει και τον σπλαγχνικό Πατέρα , που καρτερικά προσμένει την επιστροφή του και με άπειρη αγάπη δέχεται την ολόψυχη μετάνοιά του και τον βάζει και πάλι  στο πατρικό σπίτι.

 

Να μιλάς, παιδί μου…

Μου είπες:

«‘Εγραψες κανένα καινούριο άρθρο, μαμά;

Μου αρέσει να μπαίνω στο μπλογκ σου και να διαβάζω…»

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σου κινεί το ενδιαφέρον για να διαβάζεις κείμενα

που απευθύνονται κυρίως σε μεγαλύτερες από εσένα ηλικίες και ενδιαφέροντα…

Αλλά αφού αγγίζουν την ψυχή σου και προκαλούν το ενδιαφέρον σου

αυτό μου δίνει χαρά και ώθηση

και, αν μου το ζητήσεις θα προσπαθήσω να ανεβάζω σε τακτική βάση

κάτι για εσάς, τα παιδιά μου, και για τα νέα παιδιά, γενικότερα.

 

«Είναι Κυριακή, γι’ αυτό φορώ τα καλά μου!»

 

-Μαμά, γιατί ντύθηκες με καλά ρούχα; Θα πας κάπου;

Αυτό με ρώτησε την προηγούμενη Κυριακή πρωί ένας μικρός μου, βλέποντας με έκπληξη να σηκώνομαι, να φορώ καλά ρούχα και να φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου.

Ήξερε πως τη συγκεκριμένη Κυριακή δεν θα μπορούσαμε να πάμε στην εκκλησία. Ήταν η αρχή της «καραντίνας»…

 

«Η επικοινωνία με τα παιδιά μας»

«Ν’ αφιερώνουμε αρκετό χρόνο στα παιδιά μας, να συζητούμε, ν’ αστειευόμαστε μαζί τους, ν’ αναπτύσσουμε διάλογο. Όταν σταματήσει ο διάλογος, τότε να φοβόμαστε. Για να υπάρχει διάλογος χρειάζεται απαραίτητα αγάπη, υπομονή, χρόνος, κατανόηση, καταδεκτικότητα. Αν το παιδί φοβάται, σκέφτεται πώς θα αντιμετωπίσει τον αδέκαστο κριτή πατέρα, ή την αυστηρή και παράξενη μητέρα, κλείνεται στον εαυτό του, θα προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημά του με τους φίλους του, που δεν είναι πάντα οι καλύτεροι σύμβουλοι.

 

Αν δεν έχουμε την καλή αυτή επικοινωνία με τα παιδιά μας και δεν τους δώσουμε την άνεση να μας εκμυστηρευθούν τα μυστικά τους, τις αγωνίες τους, τις σκέψεις, τα σχέδια και τα όνειρά τους είναι σαν να τους κόβουμε τα φτερά και να τα φυλακίζουμε στο κλουβί.

 

Ανάσες στη φύση

 

Ένας μικρός περίπατος στη φύση:

Λίγος χρόνος μόνωσης για εμένα,

λίγος χρόνος αυτενέργειας για τους άλλους.

.

Αίσθηση ελευθερίας για όλους.

.

Προτεραιότητες

(Σκέψεις για τις προτεραιότητες μέσα στην οικογένεια).

 

Θέτω προτεραιότητες που διαρκώς αλλάζουν…

Προσπαθώ να διακρίνω τι προέχει  σε κάθε περίοδο της ζωής μας.

Κάποιες ανάγκες είναι άμεσες και αδήριτες,

κάποιες μπορούν να αναμένουν λίγο.

 

Πολλά «θέλω» παράλληλα,

πολλές ανάγκες διαφορετικές και «αλληλοσυγκρουόμενες»

που αναμένουν την εκπλήρωσή τους από το πρόσωπο της μητέρας.

 

Στον απόηχο της γιορτή της Μητέρας

.

Μητέρα! 

Υμνήθηκε όσο κανένα άλλο πλάσμα του Θεού!

.

Χθες την γιορτάσαμε και την τιμήσαμε, της δείξαμε την αγάπη και την αφοσίωσή μας.

Σήμερα, ας συνεχίσουμε να της δείχνουμε τι είναι για εμάς,

ας αναλογιζόμαστε τι σημαίνει για εμάς,

τι νόημα έχει η μητρότητα στη δική μας ζωή και στη ζωή των παιδιών μας.

 

.

Η μάνα θεωρήθηκε στήριγμα ακλόνητο,» βράχος»,

λιμάνι και καταφύγιο ακύμαντο.

Είναι όμως και η μάνα ανθρώπινο πλάσμα,

ας μην το ξεχνούμε αυτό.

.

«Η αγάπη της μάνας»

(από τους λόγους του αγίου Παϊσίου)

 

– Μιὰ φορά, Γέροντα, μᾶς εἴπατε ὅτι μὲ τὴν ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος μεγαλώνει, ὡριμάζει.

– Δὲν φθάνει νὰ ἀγαπάη κανεὶς τὸν ἄλλον· πρέπει νὰ τὸν ἀγαπάη περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό του.

Ἡ μάνα ἀγαπάει τὰ παιδιά της περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό της. Μένει νηστικιά, γιὰ νὰ ταΐση τὰ παιδιά της, ἀλλὰ νιώθει μεγαλύτερη εὐχαρίστηση ἀπὸ ἐκεῖνα. Τὰ παιδάκια τρέφονται ὑλικὰ καὶ ἡ μητέρα πνευματικά. Ἐκεῖνα ἔχουν τὴν ὑλικὴ γεύση, ἐνῶ αὐτὴ ἔχει τὴν πνευματικὴ ἀγαλλίαση.