(πενθώντας για την εν Κυρίω κοίμηση του παππού…)
Κλαις…
ποιον κλαις;
τι κλαις;
Μήπως για αυτά που έχασε ο εκλειπών κλαις
για την ζωή που δεν έζησε και χάρηκε;
Πάντα θα υπάρχει τέλος…
Στην αιωνιότητα μπροστά
στιγμές ελάχιστες το πέρασμα από την γη…
Ανθρώπινο το πένθος…
Πονάει ο αποχωρισμός
όσο κι αν ξέρεις ότι θα είναι πρόσκαιρος….
Να εύχεσαι μόνο να είναι καλό το ταξίδι του
και εκείνος να εύχεται για εσάς από Ψηλά…
Και για τον εαυτό σου κλαις,
παραδέξου το…
Για όσα εσύ έχασες στο πρόσωπό του
για όσα θα σου στερήσει η απουσία του…
Αλλά θα ξαναβρεθείτε
αυτό να ελπίζεις και να προσμένεις…
Και το αντάμωμα αυτό να κρατήσει για πάντα.
Για την ψυχή σου να κλαις
να την λευκάνει η μετάνοια
και να βρεθεί έτοιμη για την απολογία
την ώρα την στερνή του βίου…
Κλαις και για εκείνους που πρότερα έφυγαν…
πονάει ακόμα ο αποχωρισμός
μπροστά στον νιόσκαφτο λάκο
μοιάζει πιο κοντινός…
Αλλά την ψυχή τους μην βαραίνεις
την μορφή σου γαλήνια θέλουν να αντικρύζουν.
Κλαις και γι΄ αυτούς που θα φύγουν πριν από εσένα
και θα σε αφήσουν μόνη
για τις απώλειες τις μελλοντικές…
λες και ξέρεις την σειρά…
(Και σαν να ακούς μία φωνή
να σε επαναφέρει στην τάξη των λογισμών:
“… μὴ κλαίετε ἐπ᾿ ἐμέ,
πλὴν ἐφ᾿ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν”. )(Λουκά 23,28)
Αλεξάνδρα Χ. Τ. 7/10/2017
Ὀκτ. 09, 2017 @ 18:06:08
Καλό παράδεισο Αλεξία!
Έχασα τον πατέρα μου πολύ μικρό μέσα σε μία στιγμή. Ξέρω ακριβώς πως αισθάνεσαι. Σύντομα όμως, με τη βοήθεια της προσευχής και τη χάρη του Θεού, θα σκέφτεσαι τον παππού και θα αισθάνεσαι μια πανέμορφη ειρήνη και ηρεμία μέσα σου, που θα σε κάνει να χαμογελάς και να “γεμίζεις”.
Καλή αντάμωση σε όλους μας Εκεί Ψηλά!
Μοῦ ἀρέσειἌρεσε στοὺς 1 πρόσωπο
Ὀκτ. 10, 2017 @ 12:03:03
Αμήν, Εύα μου…
καλό Παράδεισο και για τον πατέρα σου…
λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου
Με συγκίνησε πολύ το σχόλιό σου,
σε ευχαριστώ από καρδιάς….
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει