.
.
Έφτασε και ο Απρίλιος , η φύση στα καλύτερά της …διανύουμε μια από τις πιο σημαντικές εποχές του χρόνου: ετοιμαζόμαστε διά της οδού της Μεγάλης Σαρακοστής να εισέλθουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, να ζήσουμε και φέτος το Θείο Δράμα και την Ανάσταση.
Καλό και ευλογημένο μήνα θα σάς ευχηθώ και ας ετοιμάσουμε τις ψυχές μας να «γευτούν» αυτά τα γεγονότα που κάθε χρόνο ζούμε αλλά ως άνθρωποι χοϊκοί ίσως δεν τους δίνουμε την ανάλογη σημασία, ίσως εύκολα τα προσπερνούμε και επιστρέφουμε στα ίδια,στην καθημερινότητα , στις μικρότητές μας, σε όσα ρουφούν την ψυχική και σωματική μας ενέργεια και εν τέλει τι αφήνουν πίσω τους;…. Σκέφτομαι πως, αν ζούσαμε έστω μια φορά , με συναίσθηση και πραγματική κατάνυξη, την Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου, η ζωή μας θα μεταμορφωνόταν, θα είχε μια άλλη αναφορά, θα έπαιρνε μια άλλη τροπή.
.
Όμως, έστω κι έτσι, κάθε χρόνο επαναλαμβάνουμε τον όποιο αγώνα μας τον οποίο, αν ταπεινά τον κάνουμε, η Χάρη του Θεού θα αναπληρώσει τις ελλείψεις μας, θα μάς φέρει πιο κοντά στο «καθ΄ομοίωσιν», εκεί που είναι και η φυσική ροπή της ψυχής μας, εκεί που βρίσκει την πραγματική ανάπαυση και το νόημα της ζωής. Είναι λυπηρό να ξέρουμε ποιος ο πραγματικός προορισμός μας σ΄αυτό τον κόσμο, και ακόμα να τον ψάχνουμε σε άλλα μονοπάτια…Να περνούν τα χρόνια και εμείς να αναζητούμε να βρούμε τι πραγματικά θέλουμε, τι θα μάς κάνει ευτυχισμένους…
***
.
.
Σήμερα , ημέρα έναρξης του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, διάβαζα και πάλι για τις γυναίκες της Κύπρου του 1955... απίστευτες ιστορίες, θα προτείνω να τις διαβάσετε, γιατί εκείνες γέννησαν ήρωες. Αυτό που συλλογίζομαι είναι: Πώς μεγαλώνω εγώ τα παιδιά μου; Εκείνες γιατί έδωσαν τέτοιους ανθρώπους στην κοινωνία; Ανθρώπους που δεν λογάριαζαν κόπους και θυσίες, χάριν του κοινού καλού. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι τους μεγάλωσαν χωρίς «εγώ», με αξίες και ιδανικά, και κυρίως με Πίστη. Γιατί εκείνη είναι που σε βγάζει από το δικό σου μικρόκοσμο, που σε ανεβάζει ψηλά, σε άλλα επίπεδα, εκείνη σε κάνει και άνθρωπο ολοκληρωμένη προσωπικόητα, και σε δύσκολες περιστάσεις σε κάνει και Ήρωα…
Κάνουμε τόσο κόπο, τόσες θυσίες για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας… ας ανατραφούν κατά Θεόν, εκεί να δωθεί το βάρος του αγώνα μας…
Είχα γνωρίσει πριν πολλά χρόνια τη γυναίκα που έκρυβε σε κρυσφύγετο, μέσα στο σπίτι της, τον Στρατηγό Διγενή… ήμουν μικρή και δεν θυμάμαι πολλά από τις διηγηήσεις της. Αυτό που έχει χαραχτεί στην μνήμη μου είναι η απλότητα και η ταπείνωση όταν μάς διηγούνταν ιστορίες από εκείνα τα χρόνια, από τότε που με κίνδυνο της δικής της ζωής,αλλά και των μικρών της παιδιών, είχε αναλάβει με τόλμη αυτή την αποστολή. Και τα έλεγε τόσο απλά, σαν να μην έκανε κάτι σημαντικό, γιατί αυτό ηταν το καθήκον της… και αυτό την έκανε ακόμαι πιο ηρωική στα μάτια μας…
Μάνες ηρωίδες γεννούν ήρωες, που αλλάζουν με την δική τους «επανάσταση» και «αντίσταση» την κοινωνία και ανατρέπουν σκλαβιά και δυνάστες…
.
Ο αγώνας των γυναικών της ΕΟΚΑ
Η προσφορά της γυναίκας στους αγώνες της ΕΟΚΑ
Σκέψεις γραμμένες αυθόρμητα, μαζί με το «καλό μήνα»…
με την αγάπη μου,
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
Αλεξία μου καλή να έχεις καλό μήνα με την οικογένειά σου!Ας ευχηθούμε να έρθει σύντομα και η ανάσταση της πατρίδας!
τα φιλιά μου…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλό μήνα,να έχουμε Αλεξία μου.Ωραίες σκέψεις, σχεδόν κάθε μέρα που τα παιδιά επιστρέφουν απο το σχολείο,εξιστορώντας την ημέρα τους στο μεσημεριανό τραπέζι,σκέφτομαι πολλές φορές οτι μεγαλώνω πρόβατα για να τα φάνε οι λύκοι.Ο Θεός ας μας δίνει δύναμη και να φωτίζει τις μανούλες του κόσμου,γιατί σήμερα αν μη τι άλλο χρειαζόμαστε ήρωες.Με πολλή αγάπη.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πανέμορφος μήνας ο Απρίλιος Αλεξία μου και ιστορικά συνδεδεμένος με την έναρξη του Κυπριανού αγώνα για λευτεριά!
Αισιοδοξώ ότι πλησιάζει ο καιρός που η Ελλάδα μας θα λευτερωθεί!
Καλό μήνα να έχουμε και να ευχόμαστε πάντα ελεύθεροι!!
την αγάπη μου…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σάς ευχαριστώ πολύ, φίλες μου.
Καλό μήνα με αέρα λευτεριάς και μέσα μας και έξω…
Έχουμε αγώνα πολύ, αλλά ο Θεός δεν μάς αφήνει αν ταπεινά Του το ζητούμε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα Αλεξία μου. Ίσως όλες αυτές οι δυσκολίες να μας θυμίσουν πως πρέπει να είμαστε λιγότερο «παρτάκιδες » , να μας κάνουν να δίνουμε λίγο παραπάνω σε όλα τα επίπεδα. Κάθε δυσκολία μας δίνει μαθήματα στη ζωή μας. Τουλάχιστον ας πάρουμε τα θετικά της.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
έτσι είναι, Πωλίνα μου…
και πιστεύω πως, αν στις δυσκολίες στηρίξουμε ο ένας τον άλλο, αντί να κλειστούμε στον εαυτό μας,αντί να κοιτάξουμε το άτομό μας και μόνο…τότε θα κερδίσουμε όλοι πολλά.
καλώσήρθες και πάλι στην μπλογκογειτονιά! ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!