«Οι γονείς συνδημιουργούν με τον Θεό μια αιώνια ύπαρξη»

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

 Οι γονείς, με το να φέρνουν παιδιά στον κόσμο, γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Δεν είναι δηλαδή αυτοί οι ίδιοι δημιουργοί, αλλά γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Συνδημιουργούν με τον Θεό. Ο Θεός δημιουργεί, και έπειτα οι άνθρωποι συνδημιουργούν. Ο Θεός είναι εκείνος που έδωσε την εντολή: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε…» (Γέν. 1:28), και βάσει αυτής της εντολής πραγματοποιείται η δημιουργία νέων ανθρώπων δια των ανθρώπων.

«Η έλλειψη στοργής δημιουργεί αρνητικά βιώματα»

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Ανατροφή παιδιού, Γονείς-παιδιά

Πολλές φορές οι γονείς, ο πατέρας, η μητέρα, δείχνουν υπερβολική αγάπη στα παιδιά τους, αλλά τη δείχνουν κατά έναν τέτοιο τρόπο, και οι εκδηλώσεις τους είναι τέτοιες, που ένα έμπειρο μάτι μπορεί αμέσως να καταλάβει ότι στο βάθος δεν υπάρχει η αγάπη η πραγματική, εκείνη η οποία βγάζει τον άνθρωπο από τον εαυτό του και τον κάνει να δίνεται στον άλλο, αλλά υπάρχει η αγάπη εκείνη που κάνει τον πατέρα και τη μητέρα να χρησιμοποιούν το παιδί τους σαν ένα αντικείμενο, σαν ένα όργανο, για να ικανοποιηθούν οι ίδιοι.

Υλικό για το Πάσχα- για τα παιδιά

Πλησιάζει το Πάσχα και μια γλυκιά αναμονή κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα και μέσα μας. Από τις κατασκευές και τη θεματολογία των νηπιαγωγείων μέχρι τη διακόσμηση που κυριαρχεί σε βιτρίνες και κυρίως μέσα από τις ακολουθίες στους ναούς, αναμένουμε την Λαμπρή εορτή με προσμονή και χαρά.

.

Το παράπονο μέσα στην οικογένεια

Γερόντισσα Φιλοθέη

Πόσες μητέρες έχετε παράπονο από τα παιδιά σας, και τα παιδιά από τους γονείς! Γιατί να γίνεται αυτό; Γιατί να συμβαίνει; Θα δείτε ότι σε τελευταία ανάλυση συμβαίνει, επειδή κανένας δεν παραιτείται από το θέλημά του. Οι γονείς θέλουν να περνάει το δικό τους θέλημα, που νομίζουν ότι είναι το καλύτερο, τα παιδιά το δικό τους, γιατί και αυτά νομίζουν ότι είναι το καλύτερο, και πώς να συνεννοηθούν μετά οι άνθρωποι!

Οι ικανότητες του παιδιού

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Το παιδί, ως πλάσμα του Θεού, έχει τις ικανότητές του και τις δυνάμεις του. Αλλά πέρα από αυτό, είναι η χάρη, η πρόνοια του Θεού που ενεργεί και σ’ αυτό, και μάλιστα καμιά φορά πιο πολύ από ό,τι ενεργεί σ’ εμάς τους μεγάλους. Ας του έχουμε λίγη εμπιστοσύνη και ας μη θέλουμε, κατά έναν εγωιστικό τρόπο – σαν να μην υπάρχει Θεός, σαν να μην είναι και αυτό πλάσμα του Θεού, σαν να μη βαπτίσθηκε – όλα εμείς να τα κάνουμε, χωρίς να αναγνωρίζουμε και σ’ αυτό κάποια ικανότητα, κάποια δυνατότητα να μπορεί κάτι να επιτελέσει.

Κάθε άνθρωπος από μικρό παιδί – η ύπαρξή του δηλαδή – έχει ως προορισμό να μπει στην τροχιά που πρέπει να μπει. Γιατί κάθε πλάσμα, που έρχεται από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, πρέπει να μπαίνει στον δρόμο εκείνο που ο Θεός το βάζει και μέσα εκεί έχει ομαλές σχέσεις με τον Θεό, με τον εαυτό του και με τους άλλους.

Οι γονείς υπεύθυνοι για τα παιδιά τους

Μπορούν άραγε οι γονείς να ισχυριστούν, ότι για την καταστροφή των παιδιών φταίει το καταλυτικό πνεύμα της εποχής; Πολλοί γονείς παραπονιούνται: «Η σημερινή εποχή είναι πολύ χειρότερη από τη δική μας. Όταν ήμασταν εμείς νέοι, υπήρχε περισσότερος φόβος Θεού. Και τα παιδιά άκουγαν περισσότερο τους γονείς και τους σέβονταν».

Προσαρμογή και «σχολική άρνηση: ισχύει και για τους γονείς;

Έχουμε περάσει πολλές φορές το στάδιο προσαρμογής με τα «πρωτάκια», είτε τα παιδιά πήγαν στα νήπια, είτε στο Δημοτικό είτε στο Γυμνάσιο. Ναι, υπάρχουν πρωτάκια και στο Γυμνάσιο. Είχα γράψει σχετικό άρθρο: Το δικό μας πρωτάκι στο Γυμνάσιο.

Αυτό που βλέπω όμως να συμβαίνει ενίοτε, ειδικά για τα παιδιά που «φεύγουν» για πρώτη φορά από το σπίτι, είναι να υπάρχει μια δυσαρέσκεια από την πλευρά των γονιών, ειδικά της μητέρας που μένει στο σπίτι. Και αυτός ο προβληματισμός της μητέρας καθώς και η δική της ενδόμυχη «άρνηση» για την είσοδο του παιδιού στην σχολική ζωή, αυτός είναι που φέρνει αρνητικά συναισθήματα για το σχολείο και στο παιδί.

Τα φιδάκια της Παναγίας (ιστορία για παιδιά)

Αυγουστιάτικο απόγευμα και η Παράκληση της Παναγίας στην εκκλησία του χωριού μόλις τελείωσε. Ο Ιωάννης, ο Πέτρος και η Μαρία ,αφού προσκύνησαν την ομορφοστολισμένη εικόνα της Κοίμησης,  παίρνουν το δρόμο για το σπίτι τους με τον παππού και τη γιαγιά τους.

-Παππού, να πάμε από το δρόμο με τα εκκλησάκια, για να ανάψουμε και τα καντηλάκια; φωνάζει χαρούμενα η Μαρία.

-Βεβαίως, αν το θέλετε να πάμε, συμφωνεί ο παππούς.

Οι σχέσεις των αδελφών και η δικαιοσύνη στην οικογένεια

 Το παιδί έρχεται στον κόσμο και αναπτύσσεται μέσα στην οικογένεια, μέσα σ᾽ αυτή τη φωλιά την ανθρώπινη, όπως τα πουλιά στη φωλιά τους, όπως τα ζώα τα μικρά στη δική τους φωλιά, που έφτιαξε η μητέρα τους. Όλο το μυστικό είναι να υπάρχει μέσα στην οικογένεια τέτοια ατμόσφαιρα, που το παιδί να ζει τη στοργή για την οποία έχουμε μιλήσει, να αισθάνεται το κύρος των γονέων και την ασφάλεια από την παρουσία τους, να αισθάνεται την αγάπη των γονέων και γενικότερα ολόκληρης της οικογενείας.

«Μήπως είναι εγωιστικό να ασχολούμαι με κάτι που μου αρέσει ;»

Είναι ένα ερώτημα που άκουσα από αρκετές κοπέλες και που βλέπω ότι προβληματίζει αρκετούς ανθρώπους, ιδιαίτερα όσους θέλουν να αγωνίζονται πνευματικά και προσπαθούν να ελέγχουν τον εαυτό τους και τις σκέψεις τους.

«Μήπως είναι εγωιστικό να προσπαθώ να κάνω κάτι που επιθυμώ και μου αρέσει;

Μήπως είναι εγωιστικό να κάνω κάτι πέρα από την οικογένειά μου και τα παιδιά μου;…»

Ποιος είναι ο σπουδαιότερος ρόλος και η αποστολή της γυναίκας;

. (ένα ενδιαφέρον κείμενο ενός σύγχρονου μεγάλου επιστήμονα και Αγίου)

«Η εντολή του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» δηλώνει την σπουδαιότητα που έχει για το ανθρώπινο γένος το έργο αυτό. Αδιαμφισβήτητα τον πρώτο λόγο εδώ έχει η γυναίκα και όχι ο άνδρας. Για τη γυναίκα το έργο αυτό είναι το πιο σημαντικό στη ζωή της. Αυτό δεν το λέω εγώ αλλά η αγία Γραφή. Βέβαια δεν είναι σωστό να περιορίζουμε το ρόλο της γυναίκας στην τεκνογονία. Και πιστεύω ότι κανένας άνθρωπος προσεκτικός και πνευματικά καλλιεργημένος δεν σκέφτεται έτσι.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Από το Πάθος στην Ανάσταση- Η Μεγάλη Εβδομάδα (για παιδιά)

με πολλά κείμενα, εικόνες, ζωγραφιές και δραστηριότητες για τα παιδιά

για να γνωρίσουν και να βιώσουν τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας,  το Θείο Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου

Δείτε το ΕΔΩ!

«Παιδάκι μου, έλα να το συζητήσουμε. Να δούμε αν μπορεί να είναι έτσι».

«Εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε, η προσπάθεια που έχει να γίνει από  κάθε Χριστιανό, είναι η εξής: όπως προβληματιζόμαστε τι θα μάθουν τα παιδιά μας (γράμματα, γλώσσες, μουσική) ακόμα περισσότερο να μας προβληματίζει πως θα γνωρίσει την πίστη του το παιδί μου, πώς θα γνωρίσει την μυστηριακή ζωή, πώς θα ζήσει πνευματική ζωή. Αυτό ρέπει να μάς καίει περισσότερο, κι έπειτα όλα τα άλλα. Βέβαια εμείς ήμασταν, ας το πούμε, «κακότυχοι», δεν μεγαλώσαμε έτσι. Τα παιδιά μας, όμως, έτσι πρέπει να μεγαλώσουν.

Τα παιδιά και το διάβασμα

«Έρχονται παιδιά και μου παραπονιούνται ότι οι γονείς τους τα ζορίζουν πολύ για να διαβάσουν.
Αν τα ζορίσω και εγώ δεν θα τα βοηθήσω.

Για να καταλάβουν ότι πρέπει να μην αφήνουν το διάβασμά τους, τους λέω παραδείγματα από παιδιά που δεν διάβαζαν και ταλαιπωρήθηκαν, και από παιδιά που πρόκοψαν, επειδή διάβαζαν.

Η κυρά Σαρακοστή των αρετών (Ορθόδοξη χειροτεχνία)

Από το αγαπημένο μας ιστολόγιο «Οι ταχυδρόμοι των Ουρανών» :

«Σας παρουσιάζουμε με χαρά την δική μας κυρά Σαρακοστή, την κυρά Σαρακοστή των αρετών. Μία Ορθόδοξη δραστηριότητα για μικρούς και μεγάλους την οποία μπορείτε να εκτυπώσετε και να προσαρμόσετε σύμφωνα με τις ανάγκες σας. Μας βοηθά να ενισχύσουμε τον αγώνα μας με έναν πιο δημιουργικό και «συστηματικό» τρόπο.