.
.
Πολύς ο πόνος γύρω σου, αβεβαιότητα και μαυρίλα…
δύσκολη η επιβίωση, το χαμόγελο εκλείπει.
Δεν μπορείς να μην πονάς βλέποντας και τις εξελίξεις των γεγονότων, πού οδηγείται η Πατρίδα μας και η ανθρωπότητα όλη: ο ευτελισμός του ανθρώπινου προσώπου, της ανθρώπινης ζωής, η αδικία, η σκληρότητα, η αδιαφορία…
Δεν μπορείς να είσαι αναίσθητος βλέποντας να εκλείπει η ανθρωπιά, να χάνονται οι αξίες και τα ιδανικά…
Όμως, μην ξεχνάς:
ούτε η υπερευαισθησία δεν είναι καλή, δεν ωφελεί σε τίποτα.
.
Μην σε πλακώνει η θλίψη και σπάζει της ψυχής σου τα φτερά και μουδιάζει τις δυνάμεις σου.
Τον πόνο, την συμπόνια, την αγωνία που νιώθεις, απόθεσε τα ως βάρος ασήκωτο στα πόδια του Σταυρού.
Και αλάφρωσε, ανάσανε…
.
Πόσα μπορείς να κάνεις εσύ, άραγε;
Τον εαυτό σου προσπαθείςνα βελτιώσεις, και ούτε αυτό το καταφέρνεις…
Για Εκείνον, όμως, όλα είναι εφικτά.
Είναι Πατέρας, Εκείνος δεν πονά για την κατάντια των παιδιών Του;
Και Εκείνη, η Άχραντος Μητέρα;
Εκείνης η καρδιά πόσο υποφέρει …
.
Στο έλεός Τους να ελπίζεις, όχι στις δικές σου ασήμαντες δυνάμεις.
.
«πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».
.
Μην φθείρεις την ψυχή σου με πόνο που δεν μπορείς να αντέξεις- ίσως να είναι σχέδιο πονηρό με την κατάθλιψη και την επιφανειακή συμπόνια να θέλουν να μας χειραγωγήσουν, να ανακόψουν τις δυνάμεις αντίστασης (για σκέψου το…).
.
Ανώφελες , χαμένες οι ώρες, μπροστά στις οθόνες, διαβάζοντας, παρακολουθώντας τις εξελίξεις, γράφοντας, αλληλεπιδρώντας… (όλα θέλουν το μέτρος τους…)
.
Τον πόνο που νιώθεις κάνε τον προσευχή, κάνε τον δύναμη, κάνε τον ελπίδα!
.
.
***οι σκέψεις αυτές έχουν γραφτεί παλιότερα και προέρχονται αυτούσιες από το προσωπικό μου ημερολόγιο , για αυτό και ίσως δεν έχουν τόση συνοχή. Τις μεταφέρω εδώ προς ανταλλαγή προβληματισμών.
***Είναι ευλογία Θεού να έχεις ανθρώπους συνοδοιπόρους στην πορεία της ζωής σου. Αυτό ένιωσα πολύ έντονα μετά την προηγούμενη ανάρτηση (εδώ) και θέλω να εκφράσω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους όσοι σταθήκατε δίπλα μου και δυναμώσαμε όλοι μαζί την φωνή μας.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
Η υπερευαισθησία σίγουρα δε βοηθά καθόλου,πιστεύω και εγώ πως επειδή πολλές και διαφορες «δυνάμεις» γνωρίζουν αυτό το στοιχείο του ‘Ελληνα,προβάλλουν συνεχώς τέτοιες εικόνες,που κινούν το συναίσθημα περισσότερο,αποκρύπτοντας μας άλλα πολύ σημαντικά στοιχεία…
Το καλυτερο σ’αυτές τις περιπτώσεις είναι το κλείσιμο της οθόνης και η ενεργοποίηση του μεγάλου «όπλου» των χριστιανών…ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!!!
Και όπως το λες και εσύ Αλεξία μου ελπίδα στο Θεό μας
τα φιλιά μου πάντοτε…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Όμορφη ανάρτηση
Φιλάκια …
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δύσκολες μέρες, Αλεξία μου, η θλίψη και η αβεβαιότητα μας κατατρώγουν.
Τα μμε μας βομβαρδίζουν με κατευθυνόμενες δυσάρεστες ειδήσεις που μας μαυρίζουν, λες και το κάνουν επίτηδες για να χάσουμε την πίστη μας στο Θεό.
Ο σκοπός τους είναι ένας, μας αποδυναμώνουν για να πάψουμε να αγωνιζόμαστε, να πάψουμε να ελπίζουμε, ας μην τους κάνουμε τη χάρη.
Ο Θεός είναι μαζί μας ας τον αναζητήσουμε στην προσευχή μας και τότε θα βρούμε τη χαμένη μας δύναμη.
την αγάπη μου…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Αλεξία μου,
το κείμενο σου μου άγγιξε την καρδιά. Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις!
Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας!
Αυτό που γράφεις:»…ίσως να είναι σχέδιο πονηρό με την κατάθλιψη και την επιφανειακή συμπόνια να θέλουν να μας χειραγωγήσουν, να ανακόψουν τις δυνάμεις αντίστασης…» , δεν το είχα σκεφτεί καθόλου. Να είσαι καλά που το επεσήμανες!
Την αγάπη μου πάντα…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Φίλες μου καλές, σάς ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας και την αγάπη σας.
Όταν συζητάμε, βλέπουμε πιο ξεκάθαρα κάποια πράγματα, αυτή είναι η ευλογία της συντροφιάς μας.
Καλή συνέχεια στον αγώνα μας, πάντα με την φώτση του Θεού .
Μου αρέσει!Μου αρέσει!