«Γιατί να μην το λέω κι εγώ;»…

.

Γιατί να μην το λέω και εγώ;… Γιατί να μην το κάνω και εγώ;…

αφού έτσι κάνουν και ο μπαμπάς και η μαμά;…

Έτσι σκέφτονται τα παιδιά. 
Εμείς τι παράδειγμα θα τους δώσουμε, λοιπόν;

Μια διδακτική ιστορία για γονείς.

.

***

Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ εἶσαι ὁδηγός. Θέλει πολλὴ προσοχὴ καὶ ἐγρήγορση. Θέλει καὶ ὑπομονὴ πολλή, μάλιστα ἂν ὁδηγεῖς στὴν Ἀθήνα μὲ τοὺς πολυσύχναστους δρόμους, τὴν κυκλοφοριακὴ συμφόρηση καὶ τὶς χρονοβόρες διαδρομές.

Τί νὰ κάνει ὅμως κι ὁ Πέτρος; Εἶχε ἀ­νάγκη νὰ δουλέψει γιὰ νὰ ζήσει τὴν οἰκογένειά του. Ἄφησε τὶς σπουδὲς καὶ τὰ πτυχία στὴν ἄκρη κι ἔπιασε τὸ τιμόνι.

 

«Βάλε ἐμένα στὴ βαλίτσα σου!»

Ένα διήγημα για μπαμπάδες… και όχι μόνο.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

Εἶναι καταξιωμένος στὴν ἐπιστήμη του ὁ Ἀρίστος. Δὲν περιορίστηκε στὶς βασικὲς σπουδὲς τῆς Ἰατρικῆς, ἀλλὰ ταξίδεψε στὸ ἐξωτερικό, διακρίθηκε σὲ πρωτοποριακὰ προγράμματα καὶ ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Ἑλλάδα, δίκαια ἔλαβε τὴ θέση τοῦ Καθηγητῆ στὸ Πανεπιστήμιο. Τὸ χάρισμά του νὰ ὁμιλεῖ, ἡ μεταδοτικότητά του ἀλλὰ καὶ ἡ ὑψηλὴ ἐπιστημονική του κατάρτιση τὸν κάνουν περιζήτητο. Τὸν καλοῦν ἀπ’ ὅλο τὸν κόσμο σὲ συνέδρια καὶ διαλέξεις, σεμινάρια καὶ ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ ταξίδια ἀποτελοῦν συχνὸ φαινόμενο στὴν καθημερινή του ζωή.

Σπουδαῖος Καθηγητὴς ὁ Ἀρίστος. Κι ὅμως, αὐτὸς ὁ Καθηγητὴς ποὺ παραδίδει μαθήματα σὲ ὅλο τὸν κόσμο, πῆρε τὸ καλύτερο μάθημα ἀπὸ ἕνα ἑπτάχρονο κοριτσάκι· τὴ Μαρία, τὴ μικρὴ κορούλα του ποὺ πηγαίνει μόλις στὴ Β΄ Δημοτικοῦ, εἶναι ὅμως ἡ μεγαλύτερη στὴν ἡλικία ἀπὸ τὰ ἄλλα δύο παιδιά του.

Ἡ ἀφορμὴ δόθηκε κάποια μέρα, λίγο πρὶν φύγει γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐπαγγελματικά του ταξίδια στὴν Ἱσπανία, ὅπου θὰ ἔμενε πέντε ἡμέρες. Ὅλα ἦταν ἕτοιμα γιὰ τὸ ταξίδι, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα, τὸ πιὸ δύσκολο: τὸν ἀποχαιρετισμὸ τῶν παιδιῶν. Τόσο ὁ ἴ­­διος ὅσο καὶ ἡ σύζυγός του ἔχουν ἀγώνα κάθε φορά, προκειμένου νὰ βροῦν κάτι πρωτότυπο νὰ ποῦν στὰ παιδιὰ γιὰ νὰ τὰ γλυκάνουν καὶ νὰ μὴ στενοχωρηθοῦν.

 

«Θέλω ὅρια!»

ένα κείμενο που εμπεριέχει και λόγους του μεγάλου παιδαγωγού αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,

σήμερα που τιμάται η μνήμη των Αγίων Τριών Ιεραρχών, που είναι προστάτες της Παιδείας

με την ευχή η χάρη τους να μάς φωτίζει και να μάς καθοδηγεί όλους (παιδαγωγούς, γονείς και μαθητές) στον δρόμο της γνώσης και της αρετής

 

Ὁ Ἀντώνης εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ συνηθισμένος ἔφηβος. Μοναχογιὸς καὶ μεγαλωμένος μὲ ὅ­λες τὶς ἀνέσεις, ἔμαθε νὰ ζεῖ μὲ διαρκεῖς ἀπαιτήσεις καὶ διεκδικήσεις. Ὁ ἐκρηκτι­κὸς χαρακτήρας του συχνὰ γίνεται ἀ­φορμὴ γιὰ συγκρούσεις μὲ τὸν περίγυρό του, ἰδιαίτερα στὸ Γυμνάσιο, τόσο μὲ τοὺς συμμαθητὲς ὅσο καὶ μὲ τοὺς καθηγητές του. Ὡστόσο εἶναι ἀφοπλιστικὰ εἰ­λικρινὴς καὶ χαίρεσαι νὰ συζητᾶς μαζί του.

Μιὰ μέρα πλησίασε τὸν θεολόγο τῆς τάξης του:

–Κύριε, θέλω νὰ συζητήσουμε. Ὄχι γιὰ τὸ μάθημα. Νὰ κουβεντιάσουμε προ­σωπικά. Ἔχω ἀνάγκη τὴ συμβουλή σας.

 

«Ἤθελα κάποιον νὰ μὲ σταματήσει!»

το διάβασα…. και το μοιράζομαι μαζί σας,

γιατί πιθανόν κάτι θα έχει να πει στον καθένα που θα το διαβάσει,

είτε μικρής είτε μεγάλη ηλικίας…

 

Τὰ χρόνια πέρασαν. Δὲν εἶναι πιὰ τὸ ἀνέμελο κορίτσι ποὺ ἔπαιζε στὴ γειτονιά. Μεγάλωσε, ἔκανε οἰκογένεια, ἀπέκτησε παιδιά. Κι εἶναι τώρα τὰ παιδιά της στὴν πιὸ κρίσιμη ἡλικία: τὴν ἐφηβεία. Τὰ βλέπει, παρατηρεῖ τὶς ἀντιδράσεις τους, καὶ θυμᾶται τὰ δικά της νεανικὰ χρόνια. Χρόνια ταραγμένα, γεμάτα ἀντιθέσεις: ἀπὸ τὴ μία, χαρὲς καὶ διασκεδάσεις κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, θλίψη καὶ ἀπογοήτευση!

–Ἄχ, τόσο δύσκολο ἦταν νὰ μοῦ μιλήσει κάποιος;… Δὲν μποροῦσε νὰ βρεθεῖ κάποιος νὰ μὲ σταματήσει;

 

Δὲν σκοτώνω τὸ ἀγγελούδι μου!

.

.

Στην εκπνοή του Οκτωβρίου, του μήνα ευαισθητοποίησης για την απώλεια κύησης και την νεογνική απώλεια,  διάβασα αυτή την αληθινή ιστορία… και συγκινήθηκα πολύ…

Και δεν μπορούσα να μην την αναρτήσω, μιας και όλο αυτό τον καιρό, μαζί με τα άλλα αγγελούδια μας, για τα οποία ευχόμαστε, τριγυρνούν στο νου μου κι αυτά τα μωράκια, που έφυγαν πρόωρα και βίαια από την ζωή, γιατί θεωρήθηκαν δυσβάστακτο βάρος… είτε γιατί δεν ήταν επιθυμητά από τους γονείς, είτε γιατί διαγνώστηκαν (όντως;…) με κάποιο σοβαρό πρόβλημα ή αναπηρία…

Και στο μυαλό μου ηχεί ένα παράπονο:

«Για εμάς, ποιος θα κλάψει;…»

.

Οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων στὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν

Μεγάλη ευλογία και «ευκαιρία» για τις δύσκολες εποχές που ζούμε η κυκλοφορία πολλών Ορθόδοξων παιδικών βιβλίων με τους βίους των αγίων μας… αν τα αναζητήσουμε και τα προσφέρουμε στα παιδιά μας, θα έχουν πολλά να ωφεληθούν από το άγιο παράδειγμά τους και από την καταφυγή στις πρεσβείες τους

Οι παλιότερες γενιές μεγάλωναν με συναξάρια και ιστορίες για ήρωες της Πατρίδας… σήμερα τα παιδιά μας ανατρέφονται με καρτούν και υπερ- ήρωες… Αλεξία

   Μιὰ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴν ἐποχή μας ἀποτελεῖ ἡ κυκλοφορία πολλῶν βιβλίων μὲ Βίους Ἁγίων γιὰ παιδιά. Ἐπιμελημένες ἐκδόσεις, μὲ πλούσια εἰκονογράφηση, γραμμένες σὲ ἁπλὴ γλώσσα γιὰ νὰ γίνονται κα­τανοητὲς καὶ προσιτὲς στὴν παιδικὴ ἡλικία. Πολλοὶ γονεῖς τὰ ­προμηθεύονται γιὰ τὰ παιδιά τους, ἐκπαιδευτικοὶ καὶ κατηχητὲς γιὰ τοὺς μαθητές τους, καὶ γενικὰ ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἀγω­γὴ τῶν παιδιῶν τὰ χρησιμοποιοῦν καὶ προσελκύουν τὴν παιδικὴ ψυχή. Κυ­κλο­­φοροῦν σὲ ὅλα τὰ χριστιανικὰ βιβλιοπωλεῖα τῆς πατρίδας μας, ἀλλὰ καὶ μέσῳ τοῦ Διαδικτύου προβάλλονται καὶ γίνονται γνωστὰ ­παγκοσμίως. Τὸ πιὸ εὐχάριστο εἶναι ὅτι ἔχουν ­ἀξιόλογη κυκλοφορία καὶ ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν παιδιῶν. Χαίρονται, διδάσκονται, ὠφελοῦνται τὰ παιδιὰ καὶ πολ­λὲς φορὲς διηγοῦνται μόνα τους τὰ ὅ­­­­σα ἄκουσαν ἢ διάβασαν.

.

Ἡ αἰώνια προοπτικὴ τῶν παιδιῶν μας

 .

   Ἔρχονται τὰ παιδιά μας στὸν κόσμο. Περνοῦν τὴ βρεφική, νηπια­κή, παιδικὴ καὶ νεανική τους ἡλικία κοντά μας, στὸ ζεστὸ καὶ ἀσφαλὲς περιβάλλον τοῦ σπιτιοῦ καὶ στὴ συνέχεια τοῦ σχολείου. Κατόπιν θὰ βγοῦν ὥριμοι ἄνθρωποι, μὲ ἐφόδια πολλά, ποὺ τοὺς τὰ ἐξασφαλίζει καὶ ἡ δική μας φροντίδα, νὰ παλέψουν καὶ νὰ νικήσουν στὴ μεγάλη μάχη τῆς ζωῆς.

.
Ἐμεῖς ὅμως στὴν ἀγωγὴ ποὺ τοὺς δίνουμε, ὅταν βρίσκονται κοντά μας, πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι ἡ μεγάλη μάχη τῆς ζωῆς δὲν ἀποβλέπει μόνο στὸ νὰ ἐξασφαλίσουν ἕνα καλὸ ἐπάγγελμα, νὰ δημιουργήσουν μιὰ σωστὴ οἰκογένεια, νὰ μεγαλώσουν κατόπιν τὰ δικά τους παιδιὰ καὶ μετὰ νὰ φύγουν ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτὸ χωρὶς νὰ ξέρουν ποῦ πηγαίνουν. Ἡ μεγάλη μάχη τῆς ζωῆς κερδίζεται, ὅταν τὸ τέλος τῆς ζωῆς μπορεῖ νὰ σημάνει τὴν ἀρχὴ μιᾶς ἄλλης, πολὺ ἀνώτερης, ὅταν μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴν ἀρχὴ τῆς αἰωνίου καὶ μακαρίας ζωῆς.

Συνέχεια

 

Μπροστὰ σὲ μιὰ ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη

 

ένα άρθρο που διάβασα και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας, γιατί μπορεί να συμβεί σε κάθε οικογένεια…Η απόφαση που θα πάρουμε και η στάση που θα κρατήσουμε, είναι πολύ σοβαρές…Αλεξία

Τὸ ξάνοιγμα τῶν παιδιῶν μας στὴ ζωὴ μπορεῖ νὰ ἔχει κάποιες φορὲς στραβοπατήματα καὶ δυσκολίες, στὶς ὁποῖες ἔχουμε ἀναφερθεῖ στὰ προηγούμενα: ἐλεύθερες ἐπικοινωνίες, σύναψη δεσμῶν ποὺ δὲν προχωροῦν, σχέσεις πρόωρες καὶ παροδικές, ποὺ τελικὰ μπορεῖ νὰ ἀφήσουν πληγωμένες τὶς ψυχὲς μ’ ἕνα βαθὺ αἴσθημα ἀποτυχίας καὶ ἀπογοητεύσεως.

Κάποτε σ’ ὅλα αὐτὰ ἔρχεται νὰ προσ­τεθεῖ καὶ μιὰ ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη. Τί γίνεται τότε; Δὲν τὸ περιμέναμε. Δὲν τὸ θέλαμε. Δὲν μποροῦμε νὰ τὸ σηκώσουμε. Λοιπόν; Τί θὰ κάνουμε; Ἡ εὐθύνη εἶναι τεράστια καὶ δυσανάλογη πρὸς τὶς ἀντοχές μας. Τὸ πρόβλημα φαίνεται ἄλυτο. Ἡ ἀνακοίνωση τοῦ γεγονότος στοὺς συγγενεῖς ἀδύνατη.

Βρισκόμαστε σὲ ἀδιέξοδο. Καὶ ἡ λύση φαίνεται πὼς εἶναι μία καὶ μοναδική: Διακοπὴ κυήσεως. Κανεὶς δὲν θὰ πάρει εἴδηση. Κανένα φορτίο δὲν θὰ ἔχουμε νὰ σηκώσουμε στὴ συνέχεια. Ὅλα θὰ τελειώσουν ἥσυχα. Ἕνα λάθος ἦταν.

Ἡ ἀνάγκη τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὰ παιδιὰ

Προβλήματα τῆς σύγχρονης οἰκογένειας

 

Πολὺ μεγάλη βοήθεια στὴν ὀρθὴ ἀνάπτυξη, στὴ σωστὴ πορεία καὶ στὴν ψυχικὴ ἰσορροπία τῶν παιδιῶν, μπορεῖ νὰ δώσει ἡ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς γονεῖς. Στὴν ἐποχή μας ὅμως αὐτὸ ποὺ τὸ ἔχουν μεγάλη ἀνάγκη τὰ παιδιά, δυσ­τυχῶς πολὺ σπάνια τὸ βρίσκουν. Οἱ γονεῖς εἶναι συνήθως πολὺ ἀπασχολημένοι καὶ κουρασμένοι ἀπὸ τοὺς ἐξαντλητικοὺς ρυθμοὺς τῆς σύγχρονης ζωῆς καὶ δὲν βρίσκουν χρόνο γιὰ τὰ παιδιὰ ἢ καί, ἂν κάποτε βροῦν, δὲν ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ ἀσχοληθοῦν μαζί τους.
Ὅμως τὰ παιδιὰ τὸ θέλουν, τὸ ζητοῦν, τὸ ἔχουν ἀνάγκη. Καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ πρέπει νὰ καταλάβουμε: δὲν εἶναι εἶδος πολυτελείας, εἶναι εἶδος πρώτης ἀνάγκης γιὰ τὰ παιδιὰ ἡ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς γονεῖς τους.

.
Τὸ φανερώνουν ἀπὸ τὴν πρώτη ἀρχὴ τῆς ζωῆς τους. Μὲ πόση λαχτάρα ἁπλώνουν τὰ μικρά τους χέρια τὰ βρέφη καὶ ζητοῦν τὴ μητρικὴ ἀγκαλιά! Μὲ πόση εὐ­­­χαρίστηση δέχονται τὰ χάδια τῆς μητέρας καὶ ἀκοῦν τὰ ἁπλὰ λόγια καὶ τὰ ­τραγούδια ποὺ τοὺς λέει! Πόσο δείχνουν νὰ χαίρονται καὶ αὐθόρμητα ξεσποῦν σὲ γέλια, ὅταν τὰ παίρνει στὰ χέρια του ὁ πατέρας καὶ παίζει μαζί τους! Καὶ ὅταν λίγο ­μεγαλώσουν, ὅταν πιὰ ἔχουν μάθει νὰ μιλοῦν, θέλουν νὰ διηγοῦνται τὶς ἐν­­­τυπώσεις τους, νὰ μιλοῦν γιὰ

Μὴ βλέπουμε μόνο τὰ λάθη τοῦ ἄλλου

 .

– Προβλήματα τῆς σύγχρονης οἰκογένειας – 

Δὲν ἀντέχω ἄλλο. Χωρίζουμε!».
Αὐτὴ ἡ σκέψη ἔρχεται στὸ νοῦ, δει­­­­λὰ στὴν ἀρχή, πιὸ ἐπίμονα στὴ συνέχεια, ὅταν ἀρχίζουν οἱ δυσκολίες στὴν ἐπικοινωνία τῶν συζύγων, ποὺ μέχρι τότε μπορεῖ νὰ ἦταν καλὴ καὶ ἤρεμη καὶ σὲ πολλοὺς ζηλευτή.
Κάτι μικρὸ στὴν ἀρχή, κάτι πιὸ σημαν­τικὸ στὴ συνέχεια, τραυματίζει τοὺς δεσμοὺς τῆς ἀγάπης καὶ παγώνει τὶς καρδιές. Καὶ μετὰ κι ἄλλο κι ἄλλο. Καὶ ἡ κατάληξη: «Δὲν ἀντέχω ἄλλο. Χωρίζουμε!».
Ἀλλὰ ἤδη ἡ φράση αὐτὴ φανερώνει κάποιο λάθος, ποὺ ἡ ἐπισήμανσή του μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει στὴ διόρθωση τῆς καταστάσεως.

.