Αγαπημένα παραμύθια,διηγήματα και κείμενα για τα Χριστούγεννα και το Άγιο Δωδεκαήμερο (συλλογή)

Μια συλλογή από αγαπημένα παραμύθια, κείμενα και διηγήματα, σχετικά με τις άγιες Ημέρες του Δωδεκαημέρου.

κείμενα για παιδιά, αλλά και για ενήλικες…

από το κλασσικό και πολυαγαπημένο «κοριτσάκι με τα σπίρτα» την «Μπάμπουσκα» και τον «Μπαρμπα Πανώφ…

μέχρι τα Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Φώτη Κόντογλου, του Θ. Ντοστογιέβσκι.

και πολλά άλλα, για μικρά και…μεγάλα παιδιά!

γιατί ένα βιβλίο και ένα κείμενο αξίζει, όταν αξίζει να διαβαστεί για όχι μια , αλλά για πολλές φορές! (αυτή είναι η προσωπική μου φιλοσοφία για τα αναγνώσματα).

Καλή σας ανάγνωση! 

οι γιορτές είναι μια ευκαιρία για περισσότερη μελέτη και για διηγήσεις παραμυθιών και ιστοριών και στα παιδιά μας.έτσι αξιοποιούμε όμορφα και ωφέλιμα τον χρόνο μας.

με την αγάπη μου,

Αλεξία- momyof6

Τὸ κοριτσάκι μὲ τὰ σπίρτα (η ιστορία και βίντεο για μικρά και …μεγάλα παιδιά)

Χὰνς Κρίστιαν Ἄντερσεν – Τὸ κοριτσάκι μὲ τὰ σπίρτα

όσο η ιστορία αυτή μιλάει ακόμα στις ψυχές των παιδιών και στις δικές μας, υπάρχει ελπίδα…Καλή και ευλογημένη χρονιά!!

---

Ἦταν Δεκέμβριος, ἡ τελευταία ἡμέρα τοῦ χρόνου. Χιόνιζε ἀσταμάτητα καὶ ἡ μεγάλη πόλη εἶχε σκεπαστεῖ μὲ ἕνα κατάλευκο πέπλο, ἐνῶ τὸ σούρουπο ἔπεφτε μουντό. Στοὺς

 .

Μια ξεχωριστή μέρα του Μπάρμπα Πανώφ: χριστουγεννιάτικη ιστορία (βίντεο και παραμύθι)

μια ιστορία που συγκινεί τις καρδιές μικρών και μεγάλων και έχει πολλά να διδάξει…

Ανήμερα Χριστούγεννα και ο Μπάρμπα-Πανώφ περιμένει Τον επισκέπτη. Περνά η μέρα χωρίς να τον δει και απογοητεύεται. Όμως ο Χριστός ήταν εκεί και η ευτυχία επιστρέφει.

.

Μπάμπουσκα: η γιαγιά που πηγαίνει δώρα στα παιδιά στη Ρωσία (ένα παραδοσιακό, χριστουγεννιάτικο παραμύθι με πολλά διδάγματα για μικρά και… μεγάλα παιδιά)

Μια ιστορία παραδοσιακή της Ρωσίας…Τη διαβάζω κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα στα παιδιά μου,αλλά και κάποιες φορές κατά  τη διάρκεια της χρονιάς.Γιατί στην πραγματικότητα εγώ θέλω πιο πολύ να την ακούσω… Μιλάει για μια γυναίκα πολυάσχολη που δεν έβρισκε ποτέ χρόνο να ακολουθήσει τα ουσιαστικά της ζωής,δηλαδή για όλους εμάς….

Στη συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε για το θρύλο της Μπάμπουσκας καθώς και το παραμύθι>Ακόμα να δρίτε και το βίντεο για τα παιδιά.

Ο θρύλος της Μπάμπουσκα

Στην Ρωσία σύμφωνα με έναν θρύλο που ήταν αρκετά δημοφιλής πριν την επανάσταση του 1917 δεν υπήρχε ο Αγιος Βασίλης
αλλά η Μπάμπουσκα (=γιαγιά).
Λέγετε ότι η Μπάμπουσκα ήταν μια γριά γυναίκα που δεν είχε οικογένεια , δεν δεχόταν συχνάεπισκέψεις και το μόνο που σκεφτόταν ήταν να κάνει δουλειές
και να κρατάει το άδειο σπίτι καθαρό.Ένα κρύο απόγευμα , την ώρα που έτριβε τα πατώματα πέρασαν από το σπίτι της οι τρεις μάγοι.

.

Χριστουγεννιάτικος «πόλεμος» στο σχολείο! ( ένα συννεφοπαραμύθι για παιδιά)

 

 

Πλησίαζαν Χριστούγεννα κι ὁ ΣΥΝΝΕΦΟξάδελφός μου μέ κάλε σε γιά λίγες μέρες στό ἐξοχικό του, στήν ψηλή ράχη, πού ᾽ναι ἀ κριβῶς κάτω ἀπό τή χιονότρυπα τοῦ φαλακροῦ βουνοῦ. Τέλειο μέρος. Τοπίο μοναδικό, θέα ἀπέραντη, οὐρανός καθαρός. Βέβαια, τό πιό εὐχάριστο γιά μένα ἦταν τό μικρό χωριουδάκι μέ τό μικρούτσικο σχολεῖο. Κάθε πρωί κατέβαινα ὥς κάτω στήν αὐλή κι ἔπαιζα χιονοπόλεμο μέ τά παιδιά στά διαλείμματα. Τήν ὥρα τοῦ μαθήματος σκαρφάλωνα στό περβάζι τῶν παραθυριῶν καί μάθαινα χαρτοκολλητική καί καλλιτεχνικές κατασκευές: ἀστέρια, καμπάνες, φάτνες…

Ὥσπου ἕνα πρωί…

— Φέρε μου πίσω τό χρυσό χαρτόνι! Τσίριξε ἡ Χρυσούλα.

— Δέν σοῦ τό δίνω, γιά μένα τό ἔφερε ὁ δάσκαλος! πείσμωσε ἡ Χριστίνα.

.

Η ΣΤΑΧΟΜΑΖΩΧΤΡΑ (ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΝ ΔΙΗΓΗΜΑ του Αλεξ. Παπαδιαμάντη) -το κείμενο και βίντεο για παιδιά

το εξαιρετικό διήγημα του Αλεξ. Παπαδιαμάντη, που με λίγη βοήθεια από τους γονείς, μπορούν να απολαύσουν και τα παιδιά μας …γιατί να τους διηγούμαστε ξενικά και ανούσια παραμύθια, όταν έχουμε τέτοιο πλούτο, που “μοσχοβολά” άρωμα Ελλάδας και Ορθοδοξίας…

Μεγάλην ἐξέφρασεν ἔκπληξιν ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιώ, ἰδοῦσα τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 187… τὴν θεια-Ἀχτίτσα φοροῦσαν καινουργῆ μανδήλαν, καὶ τὸν Γέρο καὶ τὴν Πατρώνα μὲ καθαρὰ ὑποκαμισάκια καὶ μὲ νέα πέδιλα. Τοῦτο δὲ διότι ἦτο γνωστότατον ὅτι ἡ θεια-Ἀχτίτσα εἶχεν ἰδεῖ τὴν προῖκα τῆς κόρης της πωλουμένην ἐπὶ δημοπρασίας πρὸς πληρωμὴν τῶν χρεῶν

.

Το Χριστόψωμο: ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα του Αλεξ. Παπαδιαμάντη

“Το Χριστόψωμο” του Α. Παπαδιαμάντη πρωτοδημοσιεύτηκε στην “Εφημερίδα” το 1887 και έμεινε ξεχασμένο μέχρι τα Χριστούγεννα του 1941, οπότε ο Γιώργος Βαλέτας το συμπεριέλαβε στο τιμητικό για τον Παπαδιαμάντη τεύχος της Νέας Εστίας.

Λίγα λόγια εισαγωγικά:

Το Χριστόψωμο είναι ένα τραγικό διήγημα .Στο κείμενο αποτυπώνεται η εικόνα της “κακιάς πεθεράς” και της “άτυχης νύφης” που είναι άτεκνη και θεωρείται στείρα. Η πεθερά λατρεύει το μονάκριβο γιο της και απεχθάνεται τη νεαρή κοπέλα που τον έχει παντρευτεί και δεν έχει κατορθώσει να τεκνοποιήσει. Προσπαθεί να υπονομεύσει τη σχέση της νύφης με τον άνδρα της και στο τέλος, αποφασίζει να της δωρίσει ένα δηλητηριασμένο “χριστόψωμο”.Αλλά ” όποιος σκάβει λάκκο για άλλον, πέφτει ο ίδιος μέσα”.Τελικά το χριστόψωμο θα φαγωθεί

.

Ντοστογιέβσκη ”Ένα αγόρι τα Χριστούγεννα”

                                                                                                 […] Όμως εγώ είμαι μυθιστοριογράφος, και μου φαίνεται ότι μια «ιστορία» από αυτές την επινόησα μόνος μου. Αλλά γιατί γράφω «μου φαίνεται», αφού ξέρω ότι την επινόησα. Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάπου, κάποτε, ακριβώς παραμονές Χριστουγέννων, συνέβη σε μια τεράστια πόλη και με τρομερή παγωνιά.

Έχω την εντύπωση, λοιπόν, ότι υπήρχε στο υπόγειο ένα αγόρι, όμως πολύ μικρό ακόμα, έξι χρονών ή μπορεί και μικρότερο. Αυτό το αγόρι ξύπνησε το πρωί μέσα σε ένα υγρό, κρύο υπόγειο. Φορούσε κάτι σαν ρομπάκι και τουρτούριζε. Η ανάσα του έβγαινε από το στόμα του σαν άσπρος αχνός…

για να διαβάσετε τη συνέχεια ,πατήστε εδώ

.

Χριστουγεννιάτικα ποιήματα

… με γνήσια,Ορθόδοξα μηνύματα…

.
Νύχτα Χριστουγεννιάτικη
(Γεώργιος Δροσίνης)
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη λυγούν τα πόδια
και προσκυνούν γονατιστὰ στη φάτνη τους τ᾿ άδολα βόδια.
Κι᾿ ο ζευγολάτης ξάγρυπνος θωρώντας τα σταυροκοπιέται
και λέει με πίστη απ᾿ της ψυχής τ᾿ απόβαθα, Χριστὸς γεννιέται!

Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη κάποιοι ποιμένες
ξυπνούν απὸ φωνὲς ύμνων μεσούρανες στη γη σταλμένες.

.

“Ήταν φώτα, χίλια φώτα…Μα δεν ήτανε το Φως…”

ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ

(Γ.Βερίτη)

 

-Νυχτωμένοι στρατοκόποι,

στά σκοτάδια πού γυρνᾶτε,

σάν τί νά ‘ναι πού ζητᾶτε;

.

Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι

μές στό σκοτεινό στρατί

τ’ ἀνηφορικό, γιατί,

νυχτωμένοι στρατοκόποι; 

.

Χριστούγεννα πίσω από τα κάγκελα…(συγκλονιστικό ποίημα και κείμενο φυλακισμένων παιδιών)

Εγώ είμαι εδώ!

 

Κάθε που έρχονται Χριστούγεννα,

 η πόλη ζει με γοργούς ρυθμούς,

γεμίζει φώτα, μουσικές, καμπάνες γιορτινές, χαρούμενες φωνές.

Οι άνθρωποι κουρνιάζουν σε ζεστές αγκαλιές, χαρίζουν φιλιά αγάπης, δώρα.

 

.

Μνήμες από τα Χριστούγεννα της Κατοχής…

Φωτογραφία από:parathyri.blogspot.com

Του Ευαγγέλου Ζύμαρη συνταξιούχου Δασκάλου

Παραμονές Χριστουγέννων.

Ήμουν τότε οκτώμισι χρόνων. Πήγαινα τρίτη δημοτικού, στο τρίτο δημοτικό σχολείο Βουνακιού. Οι μικρομπακάληδες του Φραγκομαχαλά είχαν παραλάβει να μοιράσουν δωρεάν με κουπόνια απορίας, σκουπόσπορο για να κάνουν οι ταλαίπωροι σκλάβοι καμιά μαύρη τηγανίτα, όσοι είχαν

.

Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα: Μια αλήθεια “του δρόμου”-τραγουδήστε, παιδιά, την ΕΛΠΙΔΑ!

δύο όμορφα κείμενα και πολλές, παλιές φωτογραφίες…για να συνεχίσουν τα παιδιά μας  την ευλογημένη παράδοση!

Μέσα σ’ αυτή τη μαυρίλα, το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ αφουγκραστούμε  τις αντιστασιακές φωνές. Μια τέτοια φωνή που πρόκειται ν’ ακουσθεί αυτές τις ημέρες στους δρόμους. Αν τη δούμε σαν έθιμο, θα τη χάσουμε. Αν συλλογιστούμε με φιλότιμο, θα βρούμε ένα μπαξέ.

Πρόκειται για τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα.

Κάλαντα είναι νάχεις κάτι να πεις και να βρεις κάτι πολύτιμο για τη ζωή σου και να καίγεσαι να το μοιρασθείς.

 

Παραμονὴ Χριστούγεννα (του Φώτη Κόντογλου)

Παραμονὴ Χριστούγεννα – ΔΙΑΒΑΖΕΙ ἡ ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

.

Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.

.

Ἡ Ἑλληνίδα νοικοκυρά, ἡρωΐδα τῶν δωδεκαήμερων φροντίδων

“Χρει­ά­ζε­ται νά μα­θαί­νου­με ὅ,τι προ­η­γή­θη­κε,ἄν θέ­λου­με νά συ­νε­χί­σου­με μέ ἦ­θος τόν ἴ­διο πο­λι­τι­σμό” Δημήτριος Σ. Λουκάτος, λαογράφος

(ένα εξαιρετικό άρθρο για τον σημαντικό ρόλο της νοικοκυράς, παλαιότερα και σήμερα, κατά τις προετοιμασίες των γιορτών)

Δέν εἶ­ναι μό­νο ἡ θρη­σκευ­τι­κή πε­ρι­συλ­λο­γή καί τά ὡ­ραῖ­α ἀν­θρω­πι­στι­κά λό­για τῆς Ὑ­μνο­γρα­φί­ας, πού κά­νουν τίς ἡ­μέ­ρες αὐ­τές τῶν Χρι­στου­γέν­νων γα­λη­νε­μέ­νες καί εἰ­ρη­νο­ποι­ές. Εἶ­ναι καί ἡ ἴ­δια ἡ ἀ­νάγ­κη τῶν ἀν­θρώ­πων, μέ­σα στίς δύ­σκο­λες χει­μω­νι­ά­τι­κες ὧ­ρες, νά ξε­φύ­γουν ἀ­πό τούς φυ­σι­κούς φό­βους τους. Εἶ­ναι ὕ­στε­ρα ἡ ἐ­πι­θυ­μί­α τους, μέ­σα στήν τύρ­βη τῆς πολ­λα­πλα­σι­α­σμέ­νης ζω­ῆς τους, νά ἠ­ρε­μή­σουν ἀ­πό τήν κο­σμι­κή τα­ρα­χή, νά ξα­να­γυ­ρί­σουν στόν «ἑ­αυ­τό» τους καί νά ζή­σουν ἀ­γα­πη­μέ­να καί ζε­στά, στήν πρώ­τη βι­ο­τι­κή ὁ­μά­δα τους, τήν οἰ­κο­γέ­νεια. Τό σπί­τι, τίς ἡ­μέ­ρες αὐ­τές, ὅ­λες τίς δώ­δε­κα ἡ­μέ­ρες, ἀ­πό τά Χρι­στού­γεν­να ὡς τά Φῶ­τα, γί­νε­ται ἑ­στί­α καί φρού­ριο τῶν ἀν­θρω­πί­νων αἰ­σθη­μά­των, φω­λιά ἀ­γά­πης καί ζε­στα­σιᾶς, πού τήν πε­ρι­μέ­νουν μέ λα­χτά­ρα ὅ­σοι ἑ­τοι­μά­ζον­ται νά

.

“…αυτές τις αγιασμένες μέρες θα’πρεπε να σμίξουνε πιο κοντά οι άνθρωποι συναμεταξύ τους, «να περιπτυχθώσιν αλλήλους»…”

Φώτης Κόντογλου: οἱ ἑλληνικές γιορτές καί τά ἁγνά ἔθιμά μας

Τα Χριστούγεννα, τα Φώτα, η Πρωτοχρονιά, κι άλλες γιορτές, για πολλούς ανθρώπους δεν είναι καθόλου γιορτές και χαρούμενες μέρες, αλλά μέρες που φέρνουνε θλίψη και δοκιμασία. Δοκιμάζονται οι ψυχές εκείνων που δεν είναι σε θέση να χαρούνε, σε καιρό που οι άλλοι χαίρουνται. Παρεκτός από τους ανθρώπους που είναι πικραμένοι από τις συμφορές της ζωής, τους

.

«Και του χρόνου ελεύθεροι!» -(η πρωτοχρονιά του 1944, από το ημερολόγιο «Φύλλα Κατοχής»)

Σήμερα χρονιάρα μέρα κύμα αληθινής ελπίδας πλημμυρίζει το σπίτι. Όλα τα μεγάλα, τ΄ αποφασιστικά ξεκινούν από τον ουρανό για να ‘ρθουν σε εμάς. Περνάνε και χάνονται’

.

Καπετάνιος Ἁγιογράφος ,τοῦ Φώτη Κόντογλου

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ

Ἀπὸ τὸ περιοδ. «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ»
ἔτος β´, τόμος Δ´, τεῦχος 45,
Χριστούγεννα 1949

.                 Σὰν σήμερα Χριστούγεννα, στὰ 1864, ἔκανε μεγάλη φουρτούνα μὲ χιονιά. Στ᾿ ἀγριεμένο πέλαγο δὲν φαινότανε πουθενὰ πανί. Μοναχὰ ἕνα μικρὸ καΐκι πάλευε μὲ τὸ χάρο ἀνοιχτὰ ἀπὸ τὴν Τῆνο. Ἤτανε ἑνὸς καπετὰν

Φώτα- Ολόφωτα (διήγημα Αλεξ. Παπαδιαμάντη)

Φώτα σήμερα…και αξίζει να θυμηθούμε και να διαβάσουμε ένα από τα λιγότερα γνωστά διηγήματα του κυρ- Αλέξανδρου, που ωστόσο είναι γραμμένο με ιδιαίτερη ευαισθησία. Περιγράφει με καταπληκτικές εικόνες σκηνές οικογενειακής ζωής, τη γέννηση ενός βρέφους, τα έθιμα που γινόταν στα νεογέννητα…αλλά και τη σχέση πεθεράς και νύφης, τη σχέση μητέρας- γιου…Αγγίζει τις ψυχές όλων (είναι από τα αγαπημένα μου!).Ας το απολαύσουμε…

πίνακας του Γ. Κόρδη

Ἐκινδύνευε νὰ βυθισθῇ εἰς τὸ κῦμα ἡ μικρὴ βάρκα τοῦ Κωνσταντῆ τοῦ Πλαντάρη, πλέουσα ἀνάμεσα εἰς βουνὰ κυμάτων, ἕκαστον τῶν ὁποίων ἤρκει διὰ νὰ ἀνατρέψῃ πολλὰ καὶ δυνατὰ σκάφη καὶ νὰ μὴ ἀποκάμῃ, καὶ εἰς ἀβύσσους, ἑκάστη τῶν ὁποίων θὰ ἦτο ἱκανὴ

.

Ο Χριστός και ο Μίσα!-δύο μωρά μέσα στην Φάτνη…

μια συγκινητική, αληθινή ιστορία…

Το πιο κάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμένα και κακοποιημένα.

.

Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή. Στη συνέχεια δόθηκαν στα

.

Άλλοτε και τώρα… Χριστουγεννιάτικη ιστορία!

Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη

Σαν ήμουνα παιδί ονειρευόμουνα, ξύπνια και κοιμισμένη, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, ολόκληρη η χρονιά, νόμιζε κανένας είχε συμπτυχθεί το ενδιαφέρον σε εκείνο το μαγευτικό δεκαπενθήμερο των Χριστουγέννων και του Αγίου Βασιλείου.

Ο κόσμος δε ζούσε στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία. Ήταν ένας κόσμος που έβγαινε από πόλεμο, ζούσε ένα διχασμό, ήταν

Θεοφάνια σ’ ένα νησάκι (από το παλιό Ανθολόγιο του Δημοτικού)

Θεοφάνια σ’ ένα νησάκι Δυο μέρες πριν από τα Φώτα, ο ξάδελφός μας ο Αντώνης μάς έκανε ξαφνικά την πρόταση: – Ξαδέλφια, τι λέτε; Έρχεστε να πάμε στο Νησί, που θα βαφτίσω ένα παιδί; – Και δεν πάμε, ξάδελφε, συμφωνήσαμε πρόθυμα και λίγο απερίσκεπτα η σύζυγός μου κι εγώ. Το Νησί είναι ένα μικρό μακρόστενο νησάκι, που γειτονεύει με το δικό μας. Ένα πολύ μικρό νησάκι -άλλο ένα δίπλα του είναι ακατοίκητο που

.

ΕΣΥ ΕΚΟΨΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ; ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

Toυ Δ. Αδαμίδη

Μια φορά κι’ ένα καιρό ο Άγιος Βασίλης έφτασε σε μια μεγάλη πολιτεία. Κατέβηκε από το ελκυθρό του, έβγαλε τα εορταστικά αγιοβασιλιάτικα ρούχα και φόρεσε ένα τρύπιο πουκάμισο και ένα μισοσκισμένο παντελόνι. Προχώρησε και χτύπησε το κουδούνι στο πρώτο σπίτι που είδε.

«Καλησπέρα καλοί μου άνθρωποι, πεινάω και κρυώνω. Μήπως έχετε λίγο ψωμί να φάω, ένα τσάι να πιω και μια ζεστή γωνιά για να

.

Αλεξανδρινό=”Δώρο στο Χριστό” (ένα συγκινητικό διήγημα)

(Ελένη Χουκ – Αποστολοπούλου) Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη. Σ’ ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων. Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν’ ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι’ αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η

.

Καλή ανάγνωση και καλές και ευλογημένες γιορτές!!!

Αλεξία- momyof6

.

(με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο λινκ πάρτυ:

http://crazytouristsblogging.blogspot.gr/20…/…/last-one.html

.