Σαραντίσαμε!
Περάσαμε και αυτό το στάδιο, δόξα τω Θεώ.
Κύλισαν οι σαράντα μέρες της λοχείας , πήραμε την ευχή του σαραντισμού και θα μπορούμε να εκκλησιαζόμαστε, να συμμετέχουμε στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας και να κυκλοφορούμε περισσότερο εκτός σπιτιού. Ετοιμαζόμαστε πλέον για τη βάπτιση!
Ήταν μια όμορφη περίοδος, που θα αναπολώ με αγάπη, όπως και την περίοδο της εγκυμοσύνης.
Το βιβλίο «Γέρων Χρυσόστομος ο Σταυρονικητιανός» το διάβασα, με συγκίνησε πολύ και αντέγραψα εδώ κάποιες από τις συμβουλές του Γέροντα, οι οποίες λέγονταν με πολλή αγάπη προς τις μητέρες, και είναι βγαλμένες μέσα από τις εμπειρίες του και την αγαθή του διακριτικότητα.
«Η γυναίκα, όταν είναι έγκυος, πρέπει να κινείται σε ένα περιβάλλον ευχάριστο.
Το έμβρυο αισθάνεται το κάθε τι και η ψυχολογία και ο χαρακτήρας του διαπλάθονται».
***
Η γυναίκα, σαν λεχώνα, χρειάζεται για σαράντα μέρες έναν άνθρωπο δίπλα της. Η ψυχολογία της λεχώνας για σαράντα μέρες είναι μπερδεμένη. Είναι πότε κάτω και πότε πάνω. Η λεχώνα μέχρι και τάσεις αυτοκτονίας έχει. Ο παλαιός κόσμος από την πείρα του το ήξερε αυτό και πάντα για σαράντα μέρες είχε ένα πρόσωπο κοντά στη λεχώνα.
Επίσης το περιβάλλον πρέπει να είναι ευχάριστο. Αλλά και τα άτομο γύρω της ευδιάθετα».
***
«η γυνή, όταν τίκτει λύπην έχει, ότι ήλθεν η ώρα αυτής, όταν δε γεννήση το παιδίον ουκ ετι μνημονεύει της θλίψεως δια την χαράν οτι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον” ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 16,21
Ο Χριστός είπε ότι όταν γεννηθεί ένα παιδί, η μητέρα ξεχνάει τους πόνους της διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Τα λόγια Του δείχνουν ότι για τον Ίδιο τον Θεό η γέννηση του κάθε παιδιού είναι ένα γεγονός: κάθε πρόσωπο είναι στα μάτια τού Θεού μοναδικό, είναι ένας άλλος, ένα εσύ.
Ένας γέροντας συμβούλεψε κάποια μητέρα η οποία σύντομα θα γεννούσε να βάλει μια πνευματική σφραγίδα στο παιδί λέγοντας την προσευχή τού Ιησού κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο, ακόμα και την ώρα τού τοκετού.
Το νεογέννητο παιδί
Αν προσευχόμαστε και σιγά-σιγά μαθαίνουμε να ζούμε μέσα στο πνεύμα της προσευχής, δημιουργούμε μια ατμόσφαιρα μέσα στην οποία τα παιδιά γεύονται την προσευχή και την παρουσία τού Θεού. Αν μένουμε μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, τότε, ακόμα και χωρίς λόγια ακόμα και πριν μάθουν να μιλούν, τα παιδιά μπορούν να αποκτήσουν εντελώς φυσικά ένα αισθητήριο για την προσευχή και την επιθυμία να γνωρίσουν τον Θεό.
Τι λόγια να βρεις για να εκφράσεις
αυτό που νιώθεις,
αυτό που βίωσες και βιώνεις
με τον ερχομό του «νέου ανθρώπου» στον κόσμο;…
Λαμπερός πρόβαλε ο Οκτώβρης.
Με γέλιο ουρανού
με λάμψη ήλιου
αποχαιρετούμε τον Σεπτέμβρη
περιμένοντας το μικρό καλοκαιράκι του Αη Δημήτρη-
μια αναλαμπή πριν οδεύσουμε ολοταχώς προς το χειμώνα.
Καλώς ήρθες, Οκτώβρη!
Μαζί σου περιμένω
το πρώτο κλάμα του μωρού μου το ελπιδοφόρο
που σαν χαράς τραγούδι θα ακουστεί.
«Όταν ήμουν παιδί» έλεγε ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, «με φώναζαν και σταύρωνα τους αρρώστους και τις ετοιμόγεννες που δυσκολεύονταν να γεννήσουν».
Και όντως… οι μητέρες, με τις προσευχές του, ελευθερώνονταν σύντομα.
Ένα ακόμα θαύμα του σύγχρονου αγίου της Ευβοίας, που αφορά επίτοκο μητέρα, διάβασα σε βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή και στα θαύματά του- και το μεταφέρω και εδώ, γιατί πολύ με άγγιξε:
Σε λίγες ώρες θα χτυπήσει και πάλι το κουδούνι.
Αυτή είναι η πραγματικότητα όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους
ενώ άλλοι (παιδιά ή γονείς) την περιμένουν με λαχτάρα αυτή την στιγμή.
Δεν ξέρω πραγματικά τι θέλω…
Καταπληκτικοί λόγοι του αγίου γέροντος Πορφυρίου, από το νέο βιβλίο: «Συμβουλές για την πνευματική ζωή στην οικογένεια». Με άγγιξαν πολύ, μίλησαν στην ψυχή μου και τους μοιράζομαι και μαζί σας…
«H αρχή της διαπαιδαγώγησης συμπίπτει απολύτως με το σημείο σύλληψης του παιδιού.
Συνεχίζεται καθ΄όλη τη διάρκεια της κύησης και αυξάνεται συνεχώς, από την ημέρα του τοκετού μέχρι της πλήρους ενηλικιώσεως του παιδιού.
Θα απευθυνθούμε σε Εκείνον ζητώντας με τις θερμές προσευχές μας να μεριμνήσει για την τελειότητα του σώματος και της ψυχής του συλληφθέντος παιδιού,όταν αυτό βρίσκεται στο στάδιο της κυήσεως.
“Σαράντα μέρες, σαράντα νύχτες,
η Παναγιά μας κοιλοπονούσε…”
λένε τα παραδοσιακά , θρακιώτικα κάλαντα των Χριστουγέννων .
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Η Παναγία μας γέννησε με ωδίνες, όπως όλες οι γυναίκες ; …
”Με πόνους θα γεννάς τα παιδιά σου”, είχε πει ο Θεός στην Εύα μετά την παρακοή και την έξοδο από τον Παράδεισο. Και από τότε μπήκε ο πόνος στην ζωή των ανθρώπων…
Όπως διδάσκει η Ορθόδοξη πίστη και θεολογία, η Παναγίας μας γέννησε “ανωδύνως και αλοχεύτως”. Ήταν η μόνη μεταξύ όλων των γυναικών που γέννησε χωρίς πόνους και χωρίς να ακολουθήσει τον τοκετό της η περίοδος της λοχείας.
.
.
.
Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια;…
σαν να ξαναζώ τις στιγμές εκείνες που ήρθες στο Φως και στην αγκαλιά μας, κορίτσι μου,
και γίναμε (για πρώτη φορά) γονείς…
.
Από την ώρα που φώλιασες μέσα μου,
της ένωσής μας δώρο,
σε αγαπήσαμε και σε περιμέναμε με λαχτάρα.
.
το βρέφος που μόλις ήρθε στον κόσμο έχει ανάγκη από την θερμή προσευχή μας, στο ξεκίνημα της επίγειας πορείας του…
αντιγραφή από το βιβλίο:»Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα»
«η γυνή, όταν τίκτει λύπην έχει, ότι ήλθεν η ώρα αυτής, όταν δε γεννήση το παιδίον ουκ ετι μνημονεύει της θλίψεως δια την χαράν οτι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον» ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 16,21
Ο Χριστός είπε ότι όταν γεννηθεί ένα παιδί, η μητέρα ξεχνάει τους πόνους της διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Τα λόγια Του δείχνουν ότι για τον Ίδιο τον Θεό η γέννηση του κάθε παιδιού είναι ένα γεγονός: κάθε πρόσωπο είναι στα μάτια τού Θεού μοναδικό, είναι ένας άλλος, ένα εσύ.
Ένας γέροντας συμβούλεψε κάποια μητέρα η οποία σύντομα θα γεννούσε να βάλει μια πνευματική σφραγίδα στο παιδί λέγοντας την προσευχή τού Ιησού κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο, ακόμα και την ώρα τού τοκετού. Διαβάστε περισσότερα
.
Πέρασε ήδη το πρώτο δεκαήμερο από την γέννηση του μωρού μας… και νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κάποιες εμπειρίες μου από τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης μου, που ομολογουμένως υπήρξε λίγο «ιδιαίτερη»… ωστόσο, «τέλος καλό όλα καλά!»
Kοιτάζω το μωράκι μας, το κρατώ στην αγκαλιά μου, το θηλάζω… και όλα μοιάζουν τόσο μακρινά και ξεχασμένα!… Δόξα τω Θεώ!
Αγγελούδι μου, που εννιά μήνες τώρα σε κουβαλούσα μέσα μου, ήρθες επιτέλους στην αγκαλιά μας και το σπιτικό μας πλημμύρισε ακόμα μαι φορά από ευτυχία και ευλογία.
Και καθώς κοιτάζω το μωράκι μας, αναλογίζομαι και τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης… δεν ήταν και οι ευκολότεροι. (όπως έγραψα και εδώ, χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη πρώτα στο Θεό και μετά στους γιατρούς μου που όλα εξελίχθηκαν ομαλά στον τοκετό και το μωράκι μας γεννήθηκε φυσιολογικά και με ασφάλεια).
(αναδημοσίευση παλαιότερης ανάρτησης με αφορμή την γέννηση του μωρού μας και τις ευχές που κλήθηκε να μας διαβάσει ο ιερέας στο σπίτι- πράγματι, μεγάλη η ενίσχυση που λαμβάνει η λεχώνα μητέρα με την χάρη του Θεού και την ευλογία του ιερέως κατά την ανάγνωση της ευχής της «πρώτης μέρας από τον τοκετό»… θα ακολουθήσει η ευχή της 8ης ημέρα «ονοματοδοσία» και η ευχή του σαραντισμού)
*ΕισαγωγήΛίγα λόγια εισαγωγικά
Η Εκκλησία μας ως φιλόστοργη μητέρα ,αγκαλιάζει ολόκληρη την ζωή του ανθρώπου. Συν-οδοιπορεύει μαζί του από την αρχή της γεννήσεως του, έως την κρίσιμη στιγμή της εξόδου από τον παρόντα κόσμο και της εισόδου του στην όντως ζωή.
Οι σαράντα ημέρες που επακολουθούν την γέννα, είναι τόσο για το παιδί, όσο και για την μητέρα του, μία όμορφη και πολύπλευρη εμπειρία. Εκείνη είναι ψυχικά ανάστατη ,σωματικά καταβεβλημένη. Οι ανακατατάξεις μέσα της και γύρω της είναι συγκλονιστικές και ριζικές. Το νεογνό, γνωρίζει το φως και συνάμα αποκτά την αίσθηση της εγγύτητας, της αμεσότητας της αφής .
Την κατάσταση αυτή καλείται να περιθάλψει η Εκκλησία με αγάπη κατανόηση και χαρά. Οι ευχές αντιμετωπίζουν τις βαθύτερες ανάγκες τους. Δεν βάζουν ενοχές ή επιτίμια στην λεχώνα αλλά είναι μία δυνατή παράκληση με περιεχόμενο ευχαριστιριακό και συγχωρητικό ,μία ηχηρή υπενθύμιση στην ίδια και τους οικείους της , ότι η ζωή που ήλθε είναι καρπός θεανθρώπινος, προσπάθειας μας αλλά κυρίως θείας βουλήσεως .Ο καρπός της γέννας είναι δώρο Θεού που μας προσφέρεται ως συνδημιουργία συνεργασία Θεού και ανθρώπου με προοπτική πέρα από την παρούσα ζωή, έχοντας ως στόχο την βασιλεία του Θεού.
με την ευχή να μας ενισχύουν οι πρεσβείες τους…
Η Παναγία. Προστάτιδα των εγκύων, των επιτόκων και των λεχωίδων. Πρώτη η Παναγία είχε μεγάλη ωκυτόκιο δύναμη και πάντοτε βοηθούσε τις ετοιμόγεννες που δυστοκούσαν.
Οι λαϊκές γυναίκες πίστευαν ότι η Παναγία συμπαραστέκεται σε κάθε δύσκολο τοκετό για να μετριάσει τον πόνο, να διαλύσει το φόβο, να παρηγορήσει την κοιλοπονούσα, να βοηθήσει την κακογεννήτρα και να σώσει αυτήν και το βρέφος.
Οι επίτοκες από σεβασμό είχαν προσδώσει πολλά «ωκυτόκια» και «ευτόκια» επίθετα στην Παναγία κατά τις επικλήσεις τους σε δυστοκίες όπως: Γοργοεπήκοος, Φανερωμένη, Ελεούσα (Λεούσα), Ελεημονήτρια, Ελεήστρια, Γιάτρισσα, Ιαματική, Γαιματούσα (σταματά τις αιμορραγίες στον τοκετό ιδίως της υστεροτοκίας), Βλέπουσα, Πονολύτρια, Ελευθερώτρια, Παρηγορίτισσα, Παυ- σολύπη, Πονολυτού (έλυε τις ωδίνες), Πορταΐτισσα ή Ανοιχτοπορτούσα (ανοίγει τον πόρο της Διαβάστε περισσότερα
.
Ελάχιστες σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και από εδώ μέσα… ζητώντας τις ευχές και τι προσευχές σας
.
Να που φτάσαμε κιόλας στον τελευταίο μήνα…
Δεν ξέρω πόσες μέρες μας χωρίζουν από το να πάρουμε στην αγκαλιά μας το μωράκι μας…
.
Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι έζησα άλλη μια φορά αυτό το υπέροχο ταξίδι της εγκυμοσύνης και ευγνωμονώ τον Θεό που ως εδώ πλεύσαμε με ασφάλεια, παρ΄όλες τις μικρές δυσκολίες…
.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
