Προβληματίζομαι συχνά πάνω στο θέμα της μελέτης των παιδιών στο σπίτι,γιατί κάθενα από τα παιδιά μου έχει τους δικούς του ρυθμούς και θέτει τους δικούς τους όρους, καθώς έχει τις δικές τους «βλέψεις»και στόχους: άλλο αρκείται στο «άριστα»και άλλο στοχεύει στο «άριστα με θαυμαστικό » (όχι τόσο στην βαθμολογία, όσο στην τελειοποίηση των εργασιών και των γνώσεων που προσλαμβάνει με τη δική του μελέτη.
Προσπαθώ να θυμάμαι αυτό:
“…πρέπει ν’ αφήνεις το παιδί μόνο του να ενδιαφερθεί για την πρόοδό του. Τότε θα πετύχεις”.
(Διαβάστε το, νομίζω πως είναι πολύ βοηθητικό. Αυτό στάθηκε και η αφορμή να γράψω αυτή την ανάρτηση, γιατί το αναζήτησα και πάλι να το διαβάσω. Μεταφέρω εδώ μόνο λίγα λόγια).