“Η αντοχή της μητέρας”

 

– Γέροντα, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σὲ μιὰ ἐπιστολή του πρὸς τὶς μοναχὲς γράφει νὰ μὴν ξεχνοῦν πὼς εἶναι γυναῖκες καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ μιμοῦνται τὶς Ὅσιες καὶ ὄχι τοὺς Ὁσίους[1]. Γιατί τὸ λέει αὐτό; Μήπως γιατὶ οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀντοχή;

– Ποιές; οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀντοχή; Ἐγὼ τὶς ἔχω φοβηθῆ τὶς γυναῖκες. Ἔχουν πολλὴ ἀντοχή.

Ἡ γυναίκα μπορεῖ στὸ σῶμα νὰ εἶναι ἀδύναμη, νὰ ἔχη λιγώτερες σωματικὲς δυνάμεις ἀπὸ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ μὲ τὴν καρδιὰ ποὺ ἔχει, ἂν τὴν δουλεύη, ἔχει τέτοια ἀντοχή, ποὺ ξεπερνάει τὴν ἀνδρικὴ δύναμη. Ὁ ἄνδρας, ναὶ μὲν ἔχει σωματικὲς δυνάμεις, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὴν καρδιὰ ποὺ ἔχει ἡ γυναίκα.

 

“Η αγάπη της μάνας”

(από τους λόγους του αγίου Παϊσίου)

 

– Μιὰ φορά, Γέροντα, μᾶς εἴπατε ὅτι μὲ τὴν ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος μεγαλώνει, ὡριμάζει.

– Δὲν φθάνει νὰ ἀγαπάη κανεὶς τὸν ἄλλον· πρέπει νὰ τὸν ἀγαπάη περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό του.

Ἡ μάνα ἀγαπάει τὰ παιδιά της περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό της. Μένει νηστικιά, γιὰ νὰ ταΐση τὰ παιδιά της, ἀλλὰ νιώθει μεγαλύτερη εὐχαρίστηση ἀπὸ ἐκεῖνα. Τὰ παιδάκια τρέφονται ὑλικὰ καὶ ἡ μητέρα πνευματικά. Ἐκεῖνα ἔχουν τὴν ὑλικὴ γεύση, ἐνῶ αὐτὴ ἔχει τὴν πνευματικὴ ἀγαλλίαση.

 

“Το παράδειγμα μιλάει…”

 

“Σκοπός είναι να ζούμε Ορθόδοξα ,

όχι απλώς να μιλούμε ή να γράφουμε Ορθόδοξα.

~~~

Το να σκεφτόμαστε Ορθόδοξα είναι εύκολο,

το να ζούμε όμως Ορθόδοξα θέλει κόπο…”

(άγιος Παΐσιος)

 

Για την εκλογή επαγγέλματος

.

-Γέροντα , μερικοί γονείς κατευθύνουν τα παιδιά τους προς το δικό τους επάγγελμα, και μάλιστα πολλές φορές γίνονται πιεστικοί.

.
-Όχι, δεν κάνουν καλά. Δεν πρέπει να πιέζουν τα παιδιά τους να κάνουν αυτό που αναπαύει τους ίδιους , αν αυτό δεν αναπαύει και εκείνα.

.

Γνώρισα έναν νέο που ήθελε να σπουδάσει θεολογία και να γίνει ιερέας. Η μάνα του όμως δεν το άφηνε. Τον πίεζε να πάει ιατρική. Το παιδί είχε μάθει βυζαντινή μουσική και έψελνε. Είχε κάνει μόνος του και ένα όργανο μουσικό και έβρισκε τους ήχους. Ήξερε τα μουσικά απέξω. Είχε χάρισμα. Έφτιαχνε τροπάρια , ακολουθίες …

.

“ΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ…”

‘Ελεγε ο όσιος Παΐσιος:

“Βλέπω παιδιά ποὺ ἔχουν τελειώσει ὄχι μόνο Λύκειο ἀλλὰ καὶ Πανεπιστήμιο νὰ γράφουν κάτι γράμματα, νὰ κάνουν κάτι λάθη… Ἐμεῖς τοῦ Δημοτικοῦ ἤμασταν καὶ τέτοια λάθη δὲν κάναμε. Καὶ ἄν εἶναι φοιτητές τῆς Φιλολογίας ἤ τῆς Νομικῆς, κάτι γίνεται. Ἄν εἶναι ἄλλης Σχολῆς, δὲν ξέρουν νὰ γράψουν. Ἐνῶ τὸ Σχολαρχεῖο παλιά ἦταν… (σαν Πανεπιστήμιο).

Ἐδῶ βλέπεις καὶ στὸ Δημοτικό πόσα μάθαιναν τότε τὰ παιδιά, πόσο μᾶλλον στὸ Σχολαρχεῖο! 

.

“Η θυσία της μάνας φέρνει χαρά!”

 

από τους λόγους του αγίου Παϊσίου:

– «Ζαλούρα είναι τα παιδιά», μου είπε μια γυναίκα τα πού τα είχε όλα. Βαριέται να έχει παιδιά!

Όταν μια μάνα σκέφτεται έτσι, είναι ένα άχρηστο πράγμα, γιατί οι μανάδες κανονικά έχουν αγάπη.

Μπορεί μιά κοπέλα, πρίν κάνει οικογένεια, νά την ξυπνά ή μάνα της στις δέκα η ώρα το πρωί.
Από την στιγμή όμως που θα γίνη μάνα καί θά εχη νά ταΐζει το παιδί της, να το πλένει, να το καθαρίζει, δεν κοιμάται ούτε την νύχτα, γιατί παίρνει μπρος η μηχανή.

Όταν ο άνθρωπος έχει θυσία, δεν γκρινιάζει, δεν βαριέται· χαίρεται. Όλη η βάση εκεί είναι, να υπάρχει πνεύμα θυσίας.

 

Δεν νιώθει κούραση η μάνα, αν τα κάνει όλα με χαρά…

 

Ἡ μάνα πονάει, κουράζεται, ἀλλὰ δὲν αἰσθάνεται οὔτε τὸν πόνο οὔτε τὴν κούραση. Ζορίζει τὸν ἑαυτὸ της, ἀλλὰ, ἐπειδὴ ἀγαπάει τὰ παιδιὰ της, ἀγαπάει τὸ σπίτι της, ὅλα τὰ κάνει μὲ χαρά. 
Πιὸ πολύ κουράζεται ἕνας ποὺ ξαπλώνει συνέχεια παρὰ αὐτὴ.

 

Θυμᾶμαι, ἡ μάνα μου, ὅταν ἤμασταν μικρά, ἔπρεπε νὰ κουβαλάη τὸ νερὸ ἀπὸ τὴν βρύση ποὺ ἦταν πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι μας· ἔπρεπε νὰ μαγειρεύη, νὰ ζυμώνη, νὰ πλένη τὰ ροῦχα, νὰ πηγαίνη καὶ στὸ χωράφι.
Ἔκανε δηλαδὴ ὅλες τὶς δουλειές, εἶχε κι ἐμᾶς τὰ παιδιὰ νὰ τὴν ζαλίζουμε καὶ νὰ κάνη καὶ τὸ ….δικαστήριο, ὅταν μαλώναμε.Ἔλεγε ὅμως: «Αυτὸ εἶναι τὸ καθῆκον μου·εἶμαι ὑποχρεωμένη νὰ τὰ κάνω ὅλα, χωρὶς νὰ γογγίζω». Τὸ ἔλεγε μὲ τὴν καλὴ ἔννοια. Ἀγαποῦσε τὸ σπίτι, ἀγαποῦσε τὰ παιδιά της, καὶ δὲν κουραζόταν μὲ τὶς δουλειὲς· ὅλα τὰ ἔκανε μὲ τὴν καρδιά της, μὲ χαρά.

 

« Ον αγαπά Κύριος, παιδεύει … »

(από τους λόγους του αγίου Παϊσίου)

 

-Γέροντα, γιατί ο κόσμος υποφέρει σήμερα τόσο πολύ;

– Από την αγάπη του Θεού! Εσύ σαν μοναχή σηκώνεσαι το πρωί, κάνεις τον κανόνα σου, κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λ.π. Για τους κοσμικούς οι δυσκολίες που περνούν είναι ο κανόνας τους ,οπότε εξαγνίζονται με αυτές. Τους κάνουν μεγαλύτερο καλό από την κοσμική καλοπέραση ,η οποία δεν τους βοηθάει ούτε να πλησιάσουν στον Θεό, ούτε να αποταμιεύσουν μισθό ουράνιο . Για αυτό πρέπει να τις δέχονται ως δώρα από τον Θεό.

.

Ευχές για τα Χριστούγεννα

Για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων και του Αγίου Δωδεκαημέρου, θα σάς ευχηθούμε με τις ευχές που έδινε ο αγ. Παΐσιος γι’ αυτές τις μέρες…

 

“Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.”

-Γέροντα,δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.

–Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το  βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό στην φάτνη…

 

Πώς θα ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού;

(από τους λόγους του αγίου Παϊσίου)

 

«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή.

 

Ένας περίπατος κοντά στη Θεσσαλονίκη: αγίασμα Αγίας Παρασκευής και “Λαιμός”

 

Πολύ κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης βρίσκεται το χωριό της Αγίας Παρασκευής, γνωστό για το Αγίασμα. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα ευλογημένη και με την Μονή του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου και Αγίου Αρσενίου Σουρωτής. όπου βρίσκεται ο Τάφος του Αγίου Παϊσίου.

Το Αγίασμα και τα δυο εκκλησάκια, 20 λεπτά περίπου έξω από την πόλη, είναι μια ανάσα ζωής για όσους τα επισκέπτονται.

Είναι ένας αγαπημένος προορισμός και για εμάς, καθώς συνδιάζει την χάρη και την ευλογία της Αγίας με ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον, όπου μπορούμε να περπατήσουμε μέσα στο δάσος, να παίξουμε, να κάνουμε πικ νικ κ.λ.π.

 

“Να μην στεναχωρείς την έγκυο για τίποτα!”

 

 

 

“Η γυναίκα, όταν είναι έγκυος, πρέπει να είναι ήρεμη,

να διαβάζει το Ευαγγέλιο,

να προσεύχεται, να λέει την ευχή.

Έτσι αγιάζεται  και το παιδί.

Από τώρα αρχίζει η ανατροφή του παιδιού.

 

Με τα παιδιά μας στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και στην Ανάσταση

 

Κυριακή των Βαΐων σήμερα- Χρόνια πολλά και ευλογημένα!

Από σήμερα αρχίζουν στους ναούς οι κατανυκτικές ακολουθίες του Νυμφίου και όλης της Μεγάλης Εβδομάδας. Πόσο όμορφες και συγκινητικές!… αλλά συχνά μάς προβληματίζουν ως γονείς, γιατί είναι πολύωρες και τα μικρά μας δυσκολεύονται λίγο…

Μερικές σκέψεις , λοιπόν, και μερικές ” ιδέες” που είτε βλέπω να εφαρμόζουν άλλοι γονείς είτε τηρούμε εμείς στην οικογένειά μας, και βλέπω ότι “λειτουργούν” και βοηθούν στο να βιώσουμε, όλη μαζί η οικογένεια, το βαθύτερο νόημα των Ημερών μέσα από τη συμμετοχή στις ακολουθίες και τα Μυστήρια που τελούνται καθημερινά στους ναούς.

 

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΑΥΓΑ…από τα παιδιά

 

Η Μεγάλη Εβδομάδα πλησιάζει. Σε μία εβδομάδα ακριβώς θα είναι η Μεγάλη Πέμπτη, που βάφουμε τα πασχαλινά αυγά!
Γι αυτό ας προετοιμαστούμε από τώρα-δεν θέλουμε τίποτα άλλο παρά αρκετά κόκκινα κρεμμυδότσουφλα.

Θα βάψουμε και φέτος τα αυγά μας με παραδοσιακό τρόπο, για έκτη συνεχόμενη χρονιά.

Από τότε που “ανακαλύψαμε” την φυσική βαφή, δεν την αλλάζουμε. Χαίρονται πολύ και τα παιδιά, γιατί μπορούν να συμμετέχουν στη διαδικασία βαψίματος και στο γυάλισμα, χωρίς φόβο να λερωθούν. Και, επιπλέον, τηρούμε τι ς παραδόσεις και τις μεταδίδουμε στα παιδιά μας.

Προσωπικά, αγαπώ το χρώμα που παίρνουν τα αυγά με αυγή τη βαφή.Είναι εντελώς φυσικό (εξάλλου τα αυγά στο αίμα του Χριστού παραπέμπουν,  αυτός πρέπει να είναι ο συμβολισμός τους, ο ρόλος τους δεν είναι διακοσμητικός…)

Η αγάπη των παιδιών προς τους γονείς, μετά τον γάμο τους

για την αγάπη στους γονείς και στα πεθερικά…

από τους λόγους του αγίου Παϊσίου:

 

Ο Καλός Θεός οικονόμησε , ώστε το ανδρόγυνο να συνδέεται με τέτοιου είδους αγάπη, που να εγκαταλείπουν ακόμη και τους γονείς τους και ο άνδρας και η γυναίκα. Αν δεν υπήρχε αυτή η αγάπη, δεν θα μπορούσαν να κάνουν δική τους οικογένεια.

Ο σκοπός των γονέων λήγει μετά την αποκατάσταση των παιδιών. Στην συνέχεια τα παιδιά τους οφείλουν μόνον πολύ σεβασμό και τόση αγάπη, όση χρειάζεται προς τους γονείς. Δεν θέλω να πω με αυτό να μην αγαπούν τους γονείς τους, αλλά να έχουν πρώτα αγάπη μεγάλη μεταξύ τους και μετά να αγαπούν τους γονείς τους. Να είναι τόσο αγαπημένοι, ώστε από την άφθονη αγάπη που θα έχουν, να δίνουν και στους γονείς την υπερχείλιση της αγάπης τους και όλον τον σεβασμό τους και την ευγνωμοσύνη τους. Η αγάπη τους να είναι αρχοντική, για να φροντίζη ο ένας για τους γονείς του άλλου, όσο μπορεί περισσότερο.