«Η κυρά- Παράδοση και η Ορθοδοξία» (βιβλίο τρίτο) Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά

Η κυρα Παράδοση και η Ορθοδοξία περπατούν μαζί στους αιώνες της ελληνικής ιστορίας, μέσα από την διήγηση της κυρίας Μυρσίνης Βιγγοπούλου, η οποία ακόμη μια φορά μάς δίνει ένα πολύ ενδιαφέρον και ωφέλιμο βιβλίο για τα παιδιά μας.

Διαβάσαμε το τρίτο βιβλίο της σειράς και τα παιδιά ανυπομονούν να διαβάσουμε και τα άλλα δύο!

Είναι γραμμένο, σε πολλά σημεία, με μορφή διαλόγων, και η ανάγνωση προσαρμοζόταν ώστε να γίνεται κατανοητή από τα παιδιά μου (6 και 8 χρονών).

Με το βιβλίο αυτό μάς δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε ακόμα μια φορά για τους πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, για τους αγώνες των Ελλήνων κατά των Ιταλών και των Γερμανών κατακτητών και την συμμετοχή ακόμα και των μικρών παιδιών στην αντίσταση. Κάποιες στιγμές, μέσα από τις δυσκολίες, προκύπτουν και αστεία γεγονότα, και έτσι «ελαφραίνει» η βαριά ατμόσφαιρα των δύσκολων καιρών, ενώ κρατιέται ζωηρό το ενδιαφέρον των παιδιών.

Χρόνια πολλά, Ελλάδα μας!

Σε καιρούς δύσκολους

(που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα ζούσαμε…)

χωρίς παρελάσεις και επίσημες τελετές,

κρατούμε ψηλά την σημαία μας 

και αποδίδουμε τιμή στους ήρωές μας

ατενίζοντας με ελπίδα το μέλλον,

όπως και εκείνοι θα έκαναν…

Οκτώβριος και μνήμες εθνικές στις παιδικές ψυχές…

 

Μέρες Οκτωβρίου… μέρες μνήμης και εθνικής ανάτασης!

Πόση χαρά παίρνω όταν ακούω τα μικρά που γυρίζουν από το σχολείο και να τραγουδούν τα τραγούδια του ’40!

Μεγάλο το έργο των δασκάλων, μεγάλο το έργο που μπορεί να επιτελεστεί και στο σπίτι από εμάς τους γονείς.

 

Η παιδική ψυχούλα η ευαίσθητη και δεκτική μπορεί πολλά μηνύματα να λάβει τις μέρες αυτές :

για το μεγάλο αγαθό της ειρήνης,

για την φροντίδα της Παναγίας (Αγία Σκέπη) στην ζωή μας,

για την φιλοπατρία και το χρέος μας απέναντι στους προγόνους μας,

για την Ιστορία του τόπου μας …

 

«Παντρεύτηκα τη δόξα της Πατρίδας!»

 

Διηγούνταν ένας αξιωματικός, σε ομιλία του…

«Επισκέφτηκα κάποτε ένα ήρωα,ανάπηρο πολέμου, στο σπίτι του.

Κάποια στιγμή σηκώθηκε και μόνος του, με το ξύλινο πόδι του,

πήγε μέχρι το διπλανό δωμάτιο για να βρει και να μου φέρει

κάποιες παλιές φωτογραφίες από τον Πόλεμο.

‘Εμεινα για λίγα λεπτά μόνος μου με τη γυναίκα του 

και τότε βρήκα την ευκαιρία να της απευθύνω μια ερώτηση

που με ενδιέφερε και με απασχολούσε:

 

«…τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι…»

 

Σκέφτομαι πολλά αυτές τις μέρες, μέρες γιορτινές που τιμούμε την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης μας,  την μνήμη του πολιούχου της αγίου Δημητρίου και την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και του μεγάλου ΟΧΙ.

Διαβάζοντας, όμως, το παρακάτω απόσπασμα, ένιωσα πως μίλησε στην ψυχή μου και έδωσε απάντηση σε πολλά ερωτήματα και ανησυχίες, καθώς και μια γαλήνη και ηρεμία που μόνο ο λόγος των αγίων μπορεί να μεταδώσει.

Αν ζούμε με αυτό το σκεπτικό και μεταδίδουμε αγωνιστικό φρόνημα και στα παιδιά μας, τότε θα ελπίζουμε στο έλεος του Θεού…

***

Έρχονται δύσκολα χρόνια… (από τους λόγους του αγίου Παϊσίου)

Ο Θεός επιτρέπει να γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν.

Σε εμάς αρέσουν οι μαθητικές παρελάσεις!

(με αφορμή δήλωση που ακούστηκε μετά το πέρας της σημερινής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη)

 

Σε εμάς αρέσουν οι μαθητικές παρελάσεις!

Τις περιμένουμε κάθε χρόνο με χαρά και λαχτάρα.

Κάθε που μπαίνει ο Οκτώβριος και ο Μάρτιος, στο σχολείο και στο σπίτι πνέει ένα αεράκι Ελλάδας: αναθυμόμαστε την Ιστορία μας, οι διηγήσεις μας άρωμα ελληνικό, τα ακούσματά μας εμπνέουν αγάπη και τιμή για την πατρίδα μας.

 

«Μαμά, γιατί γιορτάζουμε το ΟΧΙ και γιατί κάνουμε παρέλαση;…»

λίγες σκέψεις,με αφορμή τις συζητήσεις μας με τα παιδιά μας, σχετικά με τους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου 1940...

.

Φτάσανε και φέτος οι μέρες εορτασμού της εθνικής επετείου του ΟΧΙ…

Μέσα από τις συζητήσεις με τα παιδιά και τις καίριες ερωτήσεις που θέτουν, μπαίνω και εγώ η ίδια σε προβληματισμούς και βρίσκω την ευκαιρία να σκεφτώ καλύτερα κάποια πράγματα και να τα θέσω στη σωστή βάση.

Τα παιδιά είναι μικροί άνθρωποι που, με την καθαρότητα της ψυχής και του μυαλού, ίσως να «βλέπουν» και να αισθάνονται καλύτερα από τους μεγάλους, που έχουν παγιωμένες κάποιες αντιλήψεις.Και οι κουβέντες, η επικοινωνία μαζί τους, καλλιεργεί την κρίση τους και οξύνει την αντίληψή τους, ώστε και τα ίδια να βρίσκουν το «γιατί;» πίσω από ερωτήματα που φαίνονται εξ αρχής δεδομένα, αλλά φτάνουν στιγμές που αμφισβητούνται…

 

Εργασίες για την 28η Οκτωβρίου 1940 και για την γιορτή του αγίου Δημητρίου (ζωγραφική και κατασκευές)

συλλογή από ζωγραφιές για εκτύπωση

Μιας και πλησιάζει η μεγάλη αυτή εθνική γιορτή, που βροντοφωνάξαμε ΟΧΙ στους Ιταλούς και δεν παραδώσαμε την χώρα μας, συγκεντρώσαμε εργασιούλες, πατρόν και άλλα -και πραγματοποιήσαμε δραστηριότητες με τα παιδιά.

.

δείτε την περσινή ανάρτηση ΕΔΩ

.

Μια ημερήσια κρουαζιέρα στο Ιόνιο: Λευκάδα, Κεφαλλονιά, Ιθάκη κ.α.

..

Μοναδική εμπειρία η ημερήσια «κρουαζιέρα» που απολαύσαμε, κατά την σύντομη επίσκεψή μας στην Λευκάδα! Μια ολόκληρη μέρα κυριολεκτικά μέσα στο απέραντο γαλάζιο, γέμισαν τα μάτια μας και η ψυχή μας με θάλασσα και ουρανό… Υπέροχα θαλασσινά τοπία, ακρογιαλιές και αμμουδιές, βραχοσπηλιές και κύματα.

Όσα και να γράψω θα είναι πολύ λίγα, αδυνατώ να περιγράψω τόση ομορφιά… κάποιες φωτογραφίες θα παραθέσω μαζί με λίγα λόγια, που θα «προσπαθήσουν» να περιγράψουν την θαλασσινή αυτή διαδρομή.

Από το λιμανάκι στο Νυδρί της όμορφης Λευκάδας ,ξεκινούν ημερήσιες κρουαζιέρες στα γύρω νησιά.

Βήματα Ψυχής (ταινία – αληθινή ιστορία θάρρους,δύναμης και πίστης!)

.

 .

Μια αληθινή ιστορία για τους ανθρώπους που 73 χρόνια μετά το πατριωτικό «ΟΧΙ» των Ελλήνων στους κατακτητές αναδεικνύονται ήρωες μέσα από τις δυσκολίες και τις μάχες και αγωνίζονται γενναία για τα ιδανικά της πατρίδας μας.

.

Ακόμη θυμάμαι, γιαγιά μου

την 28η Οκτωβρίου, αγκαλιά, το λιτό κρεβάτι της χήρας, το μακρύ φαρδύ νυχτικό, το χάδι στις σφιχτές μου πλεξούδες.. Ακόμη θυμάμαι, γιαγιά μου, να μου μαθαίνεις πως οι πλεξούδες είναι όπλο και κρυφό σχολειό.

“Και τι; τι κάναμαν νομίζεις; ότι καναν όλοι. Μ είχ’ η μάνα μου από δίπλα, κι η πεθερά μου, μια την άλλη να ανεβούμε το βουνό.

Ο παππούς σου ήταν στο βουνό, ούτ’ ήξερα που’ταν, τι έκανε, ζούσε δε ζούσε, τα παιδιά είχα στο νου μου, δύο τότε, ποθάναν και τα δυό, ότι παιδί έπιασα στον πόλεμο το ΄χασα. Η μάνα σου ήταν το πρώτο ποζησε, φύγαμε στην Κέρκυρα, μας μάζεψε η νόνα σου, έδωκ΄ο Θεός.

Σαν παραμύθι

Ο παππούς μάζεψε τα παιδιά γύρω του και –σαν παραμύθι- άρχισε να λέει:

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος, όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί.
Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα ήταν κι ένας νάνος. Ένας μικρός νάνος.
Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο του χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλο. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια ολόκληρη θάλασσα..
Κάθε πρωί ο μεγάλος γίγαντας έβανε στο στόμα του τα δυο του χέρια, τα ‘κανε χωνί και φώναζε στο μικρό νάνο: «Γεια σου, γείτονα». Έπαιρναν τη φωνή του τα κύματα και την πήγαιναν κατευθείαν στ’ αυτιά του μικρού νάνου. Άρπαζε τότε κι εκείνος έναν τεράστιο κόχυλα, εφτά φορές πιο μεγάλο απ’ το μπόι του, και φώναζε: «Γεια σου και σένα».
Και ήταν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταγε τη δουλειά του, ο γίγαντας τη δικιά του, και ζούσαν αγαπημένοι…

Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού.

Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.

Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:

28 Ὀκτωβρίου 1940

Ὁ παπᾶς φορεῖ τὰ ἱερὰ ἄμφια καὶ βάζει «εὐλογητός». Οἱ ψάλτες ψάλλουν. Τὸ ἐκκλησίασμα κάνει τὸ σταυρό του.

Ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα, ὁ δάσκαλος ἀνέβηκε στὸ Δεσποτικὸ νὰ βγάλῃ λόγο. Ἡ φωνή του εἶναι βροντερή. Τὰ μάτια του σὰν νὰ πετοῦν φλόγες. Μιλεῖ γιὰ τὴν πατρίδα. Γιὰ τὸν πόλεμο, ποὺ ἔγινε τὸ 1940. Σ’ αὐτὸν εἶχε πολεμήσει καὶ ὁ ἴδιος.

Εργασίες για την 28η Οκτωβρίου 1940 (ζωγραφική και κατασκευές)

μια συλλογή από ζωγραφιές για εκτύπωση- κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση

Μιας και πλησιάζει η μεγάλη αυτή γιορτή, που βροντοφωνάξαμε ΟΧΙ στους Ιταλούς και δεν παραδώσαμε την χώρα μας, συγκεντρώσαμε εργασιούλες, πατρόν και άλλα -και πραγματοποιήσαμε εργασίες και δραστηριότητες με τα παιδιά. Χωρίς, λοιπόν, πολλά λόγια, ορίστε μερικά πατρόν για εργασίες.