Στο αγαπημένο μας ιστολόγιο «Οι ταχυδρόμοι του Ουρανού» ανέβηκε μια νέα ανάρτηση, με on line δραστηριότητες για το έπος του 1940.
1) Κουίζ, απάντησε σε 21 ερωτήσεις σχετικά με τον πόλεμο του 40.
2) Λύσε το σταυρόλεξο (με κεφαλαία ελληνικά χωρίς τόνους)
3) Βρες από το κρυπτόλεξο 10 λέξεις σχετικές με την 28η Οκτωβρίου.
4) Ταίριαξε τις λέξεις στις σωστές ομάδες.
Διαβάστε περισσότερα
Το βιβλίο «Ελλάδα μας, ηρώων μητέρα», που αγαπήσαμε πoλύ, έκανε ήδη δεύτερη έκδοση, εμπλουτισμένη με νέο υλικό και με αφίσα.
Είναι το πρώτο βιβλίο της αγαπημένης μας συγγραφέα Κωνσταντίνας Ζηκούλης, γραμμένο με πολλή αγάπη για τα παιδιά και την ιστορία της πατρίδας μας. Τα άλλα τρία βιβλία της τα έχουμε ήδη έχουμε παρουσιάσει εδώ, εδώ και εδώ.
Στο παρόν βιβλίο γίνεται μια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν της Ελλάδας: από την Αρχαιότητα και την έλευση του Χριστού έως τους βυζαντινούς χρόνους… και από την άλωση της Πόλης έως τις μέρες μας. Σταθμοί στην πορεία αυτή είναι η επανάσταση του 1821, ο Μακεδονικός Αγώνας, η μικρασιατική καταστροφή, το έπος του 1940, η αντίσταση στην κατοχή, η εισβολή στην Κύπρο.
Διαβάστε περισσότερα
Η κυρα Παράδοση και η Ορθοδοξία περπατούν μαζί στους αιώνες της ελληνικής ιστορίας, μέσα από την διήγηση της κυρίας Μυρσίνης Βιγγοπούλου, η οποία ακόμη μια φορά μάς δίνει ένα πολύ ενδιαφέρον και ωφέλιμο βιβλίο για τα παιδιά μας.
Διαβάσαμε το τρίτο βιβλίο της σειράς και τα παιδιά ανυπομονούν να διαβάσουμε και τα άλλα δύο!
Είναι γραμμένο, σε πολλά σημεία, με μορφή διαλόγων, και η ανάγνωση προσαρμοζόταν ώστε να γίνεται κατανοητή από τα παιδιά μου (6 και 8 χρονών).
Με το βιβλίο αυτό μάς δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε ακόμα μια φορά για τους πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, για τους αγώνες των Ελλήνων κατά των Ιταλών και των Γερμανών κατακτητών και την συμμετοχή ακόμα και των μικρών παιδιών στην αντίσταση. Κάποιες στιγμές, μέσα από τις δυσκολίες, προκύπτουν και αστεία γεγονότα, και έτσι «ελαφραίνει» η βαριά ατμόσφαιρα των δύσκολων καιρών, ενώ κρατιέται ζωηρό το ενδιαφέρον των παιδιών.
Διαβάστε περισσότερα
Σε καιρούς δύσκολους
(που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα ζούσαμε…)
χωρίς παρελάσεις και επίσημες τελετές,
κρατούμε ψηλά την σημαία μας
και αποδίδουμε τιμή στους ήρωές μας
ατενίζοντας με ελπίδα το μέλλον,
όπως και εκείνοι θα έκαναν…
Μέρες Οκτωβρίου… μέρες μνήμης και εθνικής ανάτασης!
Πόση χαρά παίρνω όταν ακούω τα μικρά που γυρίζουν από το σχολείο και να τραγουδούν τα τραγούδια του ’40!
Μεγάλο το έργο των δασκάλων, μεγάλο το έργο που μπορεί να επιτελεστεί και στο σπίτι από εμάς τους γονείς.
Η παιδική ψυχούλα η ευαίσθητη και δεκτική μπορεί πολλά μηνύματα να λάβει τις μέρες αυτές :
για το μεγάλο αγαθό της ειρήνης,
για την φροντίδα της Παναγίας (Αγία Σκέπη) στην ζωή μας,
για την φιλοπατρία και το χρέος μας απέναντι στους προγόνους μας,
για την Ιστορία του τόπου μας …
Διηγούνταν ένας αξιωματικός, σε ομιλία του…
«Επισκέφτηκα κάποτε ένα ήρωα,ανάπηρο πολέμου, στο σπίτι του.
Κάποια στιγμή σηκώθηκε και μόνος του, με το ξύλινο πόδι του,
πήγε μέχρι το διπλανό δωμάτιο για να βρει και να μου φέρει
κάποιες παλιές φωτογραφίες από τον Πόλεμο.
‘Εμεινα για λίγα λεπτά μόνος μου με τη γυναίκα του
και τότε βρήκα την ευκαιρία να της απευθύνω μια ερώτηση
που με ενδιέφερε και με απασχολούσε:
Σκέφτομαι πολλά αυτές τις μέρες, μέρες γιορτινές που τιμούμε την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης μας, την μνήμη του πολιούχου της αγίου Δημητρίου και την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και του μεγάλου ΟΧΙ.
Διαβάζοντας, όμως, το παρακάτω απόσπασμα, ένιωσα πως μίλησε στην ψυχή μου και έδωσε απάντηση σε πολλά ερωτήματα και ανησυχίες, καθώς και μια γαλήνη και ηρεμία που μόνο ο λόγος των αγίων μπορεί να μεταδώσει.
Αν ζούμε με αυτό το σκεπτικό και μεταδίδουμε αγωνιστικό φρόνημα και στα παιδιά μας, τότε θα ελπίζουμε στο έλεος του Θεού…
***
Έρχονται δύσκολα χρόνια… (από τους λόγους του αγίου Παϊσίου)
Ο Θεός επιτρέπει να γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες… Να το πάρουμε στα σοβαρά, να ζήσουμε πνευματικά. Οι περιστάσεις μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάσουν να δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι να το κάνουμε χαρούμενα και προαιρετικά και όχι από θλίψεις, αναγκαστικά. Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν.
(με αφορμή δήλωση που ακούστηκε μετά το πέρας της σημερινής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη)
Σε εμάς αρέσουν οι μαθητικές παρελάσεις!
Τις περιμένουμε κάθε χρόνο με χαρά και λαχτάρα.
Κάθε που μπαίνει ο Οκτώβριος και ο Μάρτιος, στο σχολείο και στο σπίτι πνέει ένα αεράκι Ελλάδας: αναθυμόμαστε την Ιστορία μας, οι διηγήσεις μας άρωμα ελληνικό, τα ακούσματά μας εμπνέουν αγάπη και τιμή για την πατρίδα μας.
λίγες σκέψεις,με αφορμή τις συζητήσεις μας με τα παιδιά μας, σχετικά με τους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου 1940...
.
Φτάσανε και φέτος οι μέρες εορτασμού της εθνικής επετείου του ΟΧΙ…
Μέσα από τις συζητήσεις με τα παιδιά και τις καίριες ερωτήσεις που θέτουν, μπαίνω και εγώ η ίδια σε προβληματισμούς και βρίσκω την ευκαιρία να σκεφτώ καλύτερα κάποια πράγματα και να τα θέσω στη σωστή βάση.
Τα παιδιά είναι μικροί άνθρωποι που, με την καθαρότητα της ψυχής και του μυαλού, ίσως να «βλέπουν» και να αισθάνονται καλύτερα από τους μεγάλους, που έχουν παγιωμένες κάποιες αντιλήψεις.Και οι κουβέντες, η επικοινωνία μαζί τους, καλλιεργεί την κρίση τους και οξύνει την αντίληψή τους, ώστε και τα ίδια να βρίσκουν το «γιατί;» πίσω από ερωτήματα που φαίνονται εξ αρχής δεδομένα, αλλά φτάνουν στιγμές που αμφισβητούνται…
συλλογή από ζωγραφιές για εκτύπωση
.
δείτε την περσινή ανάρτηση ΕΔΩ
.
.
.
Μοναδική εμπειρία η ημερήσια «κρουαζιέρα» που απολαύσαμε, κατά την σύντομη επίσκεψή μας στην Λευκάδα! Μια ολόκληρη μέρα κυριολεκτικά μέσα στο απέραντο γαλάζιο, γέμισαν τα μάτια μας και η ψυχή μας με θάλασσα και ουρανό… Υπέροχα θαλασσινά τοπία, ακρογιαλιές και αμμουδιές, βραχοσπηλιές και κύματα.
Όσα και να γράψω θα είναι πολύ λίγα, αδυνατώ να περιγράψω τόση ομορφιά… κάποιες φωτογραφίες θα παραθέσω μαζί με λίγα λόγια, που θα «προσπαθήσουν» να περιγράψουν την θαλασσινή αυτή διαδρομή.
Από το λιμανάκι στο Νυδρί της όμορφης Λευκάδας ,ξεκινούν ημερήσιες κρουαζιέρες στα γύρω νησιά.
την 28η Οκτωβρίου, αγκαλιά, το λιτό κρεβάτι της χήρας, το μακρύ φαρδύ νυχτικό, το χάδι στις σφιχτές μου πλεξούδες.. Ακόμη θυμάμαι, γιαγιά μου, να μου μαθαίνεις πως οι πλεξούδες είναι όπλο και κρυφό σχολειό.
“Και τι; τι κάναμαν νομίζεις; ότι καναν όλοι. Μ είχ’ η μάνα μου από δίπλα, κι η πεθερά μου, μια την άλλη να ανεβούμε το βουνό.
Ο παππούς σου ήταν στο βουνό, ούτ’ ήξερα που’ταν, τι έκανε, ζούσε δε ζούσε, τα παιδιά είχα στο νου μου, δύο τότε, ποθάναν και τα δυό, ότι παιδί έπιασα στον πόλεμο το ΄χασα. Η μάνα σου ήταν το πρώτο ποζησε, φύγαμε στην Κέρκυρα, μας μάζεψε η νόνα σου, έδωκ΄ο Θεός.
Ο παππούς μάζεψε τα παιδιά γύρω του και –σαν παραμύθι- άρχισε να λέει:
Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.
Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.
Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:
28 Ὀκτωβρίου 1940
Ὁ παπᾶς φορεῖ τὰ ἱερὰ ἄμφια καὶ βάζει «εὐλογητός». Οἱ ψάλτες ψάλλουν. Τὸ ἐκκλησίασμα κάνει τὸ σταυρό του.
Ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα, ὁ δάσκαλος ἀνέβηκε στὸ Δεσποτικὸ νὰ βγάλῃ λόγο. Ἡ φωνή του εἶναι βροντερή. Τὰ μάτια του σὰν νὰ πετοῦν φλόγες. Μιλεῖ γιὰ τὴν πατρίδα. Γιὰ τὸν πόλεμο, ποὺ ἔγινε τὸ 1940. Σ’ αὐτὸν εἶχε πολεμήσει καὶ ὁ ἴδιος.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 