Τα παιδια το περιμένουν με λαχτάρα, αλλά και οι μεγάλοι ενθουσιάζονται με τις πρώτες νιφάδες που πέφτουν από τον ουρανό. Κι αν ξημερώσει μέρα ντυμένη στα λευκά, η χαρά όλων είναι αμέτρητη!
Μάς επισκέφτηκε και φέτος το χιόνι και χαρήκαμε την λευκή παρουσία του και την ολοφώτεινη αχλή του. Πήρε άλλη μορφή η πλάση, ντυμένη στα άσπρα, και τα παιδιά χόρτασαν παιχνίδι.
Ο ενθουσιασμός «Χιονίζει» ηχούσε στις φωνές όλων, μικρών – μεγάλων, και οι φωτογραφίες που επικρατούσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν φωτεινές και ολόλευκες.
Έβλεπα πάλι σήμερα φωτογραφίες από τις μέρες τις γιορτινές που πέρασαν.
Άφησαν όμορφες αναμνήσεις στη μνήμη και στην ψυχή
και οι εικόνες που αποτυπώνονται στη μνήμη μας- και στις μνήμη του κινητού- τις επαναφέρουν στη σκέψη μου…
Ξεχώρισα κάποιες από τις μέρες τις βροχερές ,που μάς έφεραν κοντά στην υγρή φύση
και με έκαναν να αγαπήσω τη βροχή, την ομίχλη και το τοπίο, που έμοιαζε περισσότερο φθινοπωρινό παρά χειμωνιάτικο.
Πέρασε η γιορτινή περίοδος του Δωδεκαημέρου!
~Ήταν ιδιαίτερες οι φετινές «διακοπές», χωρίς εξόδους από το σπίτι και χωρίς κατά πρόσωπον επικοινωνία με αγαπημένους και φίλους,
αλλά τουλάχιστον προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε, κατά το δυνατόν, την εγγύτητα των σχέσεων με τηλεφωνήματα και ευχές γραπτές.
~Επιστροφή στα μαθήματα από σήμερα για τα μεγάλα παιδιά και τους φοιτητές- έστω σε αυτή την διαδικτυακή εκπαίδευση, με τις ιδιαιτερότητες, τις ευκαιρίες αλλά και τις «παγίδες» της.
~Τα μικρά αναμένουν με χαρά την επιστροφή στο σχολείο, στο μάθημα «από κοντά», όπως λένε. «Είναι βαρετός ο υπολογιστής…»
«Να βγούμε βόλτα έξω στη φύση, ή μήπως κρυώσουν τα παιδιά;
Μήπως μας πλησιάσουν άλλοι και κολλήσουμε κάποια αρρώστια;
Και όταν γυρίσουμε πίσω σπίτι, λερωμένοι (και ίσως λασπωμένοι), θα έχω πολλή δουλειά να κάνω…»
Είναι ανυπόστατα όλα αυτά;
Από το δικό μου μυαλό , πάντως, περνούν αυτές οι σκέψεις και ανησυχίες, το ομολογώ.
Όμως προσπαθώ να τις αναιρώ και να τις εκλογικεύω, γιατί ξέρω πως εν τέλει είναι πολύ ωφέλιμη μια βόλτα στη φύση .
Στιγμές της καθημερινότητας
ιδωμένες με βλέμμα φωτεινό
δίνουν χαρά και πληρότητα…
Η «μελία» , αυτό το πανέμορφο δέντρο,
με διαφορετική αμφίεση χειμώνα – καλοκαίρι,
λες και στολίστηκε με τα δικά της στολίδια
περιμένοντας τα Χριστούγεννα.
.
.
Βόλτα στην χειμωνιάτικη φύση,
ο αέρας παγώνει το πρόσωπο
αλλά η ψυχή ζεστή
δεν νιώθει την κρύα ανάσα του…
.
Περπατάς και πας
και προχωράς
και δεν χορταίνεις την δόση της ελευθερίας σου
της ολογόλεπτης απ΄τα καθήκοντα και τις ευθύνες…
.
.
ένα ποίημα γραμμμένο από μια φίλη του ιστολογίου– σε ευχαριστώ πολύ, Ελένη, που το μοιράστηκες μαζί μας!
.
Χειμώνιασε…
Επιτέλους…
Σαν ξένος που χτυπά την πόρτα
όχι δειλά
μα όλος γνώση
πως είν΄αυτός που όλοι περιμέναμε
και που μάς έλειψε καιρό.
.
.
Βόλτα νυχτερινή στην πόλη…
Τα φώτα του Πύργου άναψαν νωρίς
πέφτει γρήγορα το σκοτάδι
η θάλασσα φουρτουνιασμένη
.
.
Χιονίζει…
κι άσπρισε η πλάση.
Όλα πήραν μια λευκάδα αγνότητας
μια επικάλυψη καθαρότητας
(που-μακάρι-να μην φυσήξει ο νοτιάς
και γίνει παγερότητα…)
.
.
.
Άνθισε η αμυγδαλιά!
Ανυπομονεί και εκείνη για την άνοιξη…
Ο χειμώνας μακρύς. Θέλει αναψυχή,
θέλει ζέστη και φως η ψυχή.
.
.
.
Να βγεις στο Φως
να «μαζέψεις ήλιο» *
να γεμίσει η ψυχή σου γαλήνη
να ρουφήξει από την ηρεμία της φύσης…
.
πολλές ευχές για έναν ευλογημένο, καρποφόρο μήνα για τις οικογένειές μας και για όλους μας
αφιερωμένη με πολλή αγάπη αυτή η «συμβολική» εικόνα :
.
ανάρτηση με λαογραφικά του Φεβρουαρίου , από τον παλιό καλό καιρό και την απλοϊκή πίστη του λαού, ΕΔΩ
.
Καλωσορίζουμε τον Χειμώνα, καλωσορίζουμε τον Δεκέμβριο!
με πολύ ενδιαφέρουσες αναφορές σε έθιμα και δοξασίες του λαού μας, σε σχέση με τον κύκλο του φωτός, τις γιορτές των αγίων που τιμώνται μέσα στο μήνα και με τα Χριστούγεννα.
Ο Δεκέμβριος, είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του ηλιακού μας έτους, αλλά ο δέκατος μήνας, όπως το λέει και το όνομά του (Δεκέμβριος από το λατινικό Decem = Δέκα), από την πρωτοχρονιά της πρώτης Μαρτίου, όταν το έτος των Ρωμαίων ήταν δεκάμηνο.
Όπως γράφει η αείμνηστη καθηγήτρια της λαογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης Α. Κυριακίδου – Νέστορος, από μια πρώτη επισκόπηση της ζωής των Ελλήνων αγροτών, όπως εκτυλίσσεται μέσα στην περίοδο του Δεκεμβρίου, τρεις είναι οι εμπειρίες του χρόνου που προεξάρχουν: το κρύο, το τέλος της σποράς και η μείωση του φωτός. Το Δεκέμβριο έχουμε τις μικρότερες μέρες. Από τα Χριστούγεννα όμως και ύστερα, αρχίζουν να μεγαλώνουν. Ας δούμε τώρα πως οι εμπειρίες αυτές εκφράζονται μέσα από τις γιορτές και τα έθιμα του Δεκεμβρίου.
.
Καλωσορίζουμε τον Χειμώνα, καλωσορίζουμε τον Δεκέμβριο!
με πολύ ενδιαφέρουσες αναφορές σε έθιμα και δοξασίες του λαού μας, σε σχέση με τον κύκλο του φωτός, τις γιορτές των αγίων που τιμώνται μέσα στο μήνα και με τα Χριστούγεννα.
Ο Δεκέμβριος, είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του ηλιακού μας έτους, αλλά ο δέκατος μήνας, όπως το λέει και το όνομά του (Δεκέμβριος από το λατινικό Decem = Δέκα), από την πρωτοχρονιά της πρώτης Μαρτίου, όταν το έτος των Ρωμαίων ήταν δεκάμηνο.
Όπως γράφει η αείμνηστη καθηγήτρια της λαογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης Α. Κυριακίδου – Νέστορος, από μια πρώτη επισκόπηση της ζωής των Ελλήνων αγροτών, όπως εκτυλίσσεται μέσα στην περίοδο του Δεκεμβρίου, τρεις είναι οι εμπειρίες του χρόνου που προεξάρχουν: το κρύο, το τέλος της σποράς και η μείωση του φωτός. Το Δεκέμβριο έχουμε τις μικρότερες μέρες. Από τα Χριστούγεννα όμως και ύστερα, αρχίζουν να μεγαλώνουν. Ας δούμε τώρα πως οι εμπειρίες αυτές εκφράζονται μέσα από τις γιορτές και τα έθιμα του Δεκεμβρίου.
.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 