Το μικρό καλοκαιράκι θα ΄ναι πάντα εκεί …

(λίγες σκέψεις από το ημερολόγιό μου,γραμμένες έναν χρονο πριν, αλλά και πάλι επίκαιρες για εμένα…)

.

Μικρό καλοκαιράκι του αη Δημήτρη οι τελευταίες μέρες! Πόσο αγαπώ τον ήλιο και στεναχωριέμαι λίγο όταν σκέφτομαι ότι θα τον χάσω για πολλές μέρες μέσα στον χειμώνα…

Δόξα τω Θεώ, με τα μικρά μας μπορούμε πάντα να έχουμε τις ακτίδες και την ζεστασιά του «ήλιου»  μέσα στο σπιτικό μας- (όπως έλεγα εδώ …)

.

Στο παλιό χωριό

.

.

Μέσα στο δάσος

κοντεύει να γίνει ένα μ’  αυτό

το παλιό χωριό…

.

Δασώνουν οι αυλές και οι κήποι

άλλοτε νοικοκυρεμένοι και περιποιημένοι…

.

Στον αη Θανάση

.

.

.

Στη γαλήνη του παλιού ναού

Κάτω από τον Παντοκράτορα και τη στοργική ματιά της Θεομήτορος

Κάτω από το βλέμμα των αγίων

.

Στο “Λαιμό”- στο αγίασμα της αγίας Παρασκευής

.

.

.

Στο “Λαιμό”…

εκεί που οι βράχοι και οι πέτρες

πορφύρωσαν από τη σφαγή

.

εκεί που κόκκινο ρέει το νερό

και  η οσμή του μυρίζει αίμα…

.

“Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού”

.

το πρώτο μας μπάνιο στη θάλασσα (για φέτος) συμματοδότησε “επίσημα” την αρχή του καλοκαιριού.. Στιγμές αξέχαστες, μοναδικές, μέσα στην ομορφιά της Δημιουργίας, μού θύμησαν το κείμενο που ακολουθεί.  Μακάρι να μπολιαστεί αυτή η αγάπη και στις ψυχές των παιδιών…

.

“Να χαίρεσθε όσα μας περιβάλλουν. Όλα μας διδάσκουν και μας οδηγούν στον Θεό. Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ’ τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό. 

.

Ανθισμένη αμυγδαλιά…

.

.

Άνθισε η αμυγδαλιά!

Ανυπομονεί και εκείνη για την άνοιξη…

Ο χειμώνας μακρύς. Θέλει αναψυχή,

θέλει ζέστη και φως η ψυχή.

.

Μια χειμωνιάτικη βόλτα στην ακροθαλασσιά … (φωτο)

 .

.

μετά από μήνες πολλούς, βρεθήκαμε για λίγο στην αμμουδιά και παίξαμε- πόσο το χαρήκαμε δεν λέγεται!

εδώ και μέρες ήθελα να αναρτήσω αυτές τις φωτογραφίες… και επειδή, εν τέλει, μιλούν από μόνες τους και δεν κατάφερα να γράψω ένα κειμενάκι για να τις συνοδέψει, τις αναρτώ ως έχουν.

ελπίζω να τις χαρείτε και να κάνουμε μαζί μια “νοερή” βολτούλα στην ακροθαλασσιά, να μαζέψουμε μικρούς θησαυρούς- κοχύλια και βότσαλα- να χαρούμε και να ξαναγίνουμε παιδιά. Μού λείπει η θάλασσα… περιμένω να καλοκαιριάσει.

Καλή Κυριακή! 

 

Μια μανούλα φωτογραφίζει και γράφει…

.

Κάποια γεγονότα- συναντήσεις τις θεωρώ μεγάλες ευλογίες για την ζωή μου… και το έχω γράψει αρκετές φορές εδώ μέσα ότι, μέσω του blogging έχω συναντήσει τόσο αξιόλογους ανθρώπους, με τους οποίους επικοινωνούμε πραγματικά, έστω εκ του μακρόθεν, και έχουμε δημιουργήσει φιλικές σχέσεις.

Έτσι αισθάνομαι και όλες εσάς τις φίλες- φίλους, που βρισκόμαστε και τα λέμε εδώ μέσα…

Η Μαριάννα από το μπλογκ 365 days of bliss, μια γλυκιά μανούλα και ταλαντούχος φωτογράφος, με συγκίνησε αφάνταστα με την πρωτοβουλία της να συμπεριλάβει μέσα σε ανάρτησή της και τις δικές μου δημιουργίες, που φορούν τα αγγελάκια της! ❤ . Βέβαια, τα όσα γράφει για το πρόσωπό μου και η αγάπη της τής υπαγορεύει, είναι λίγο υπερβολικά 🙂 (σου το είπα , Μαριάννα μου! )

 

Φθινοπωρινές εικόνες από έναν περίπατο στην εξοχή

.

.
Μέρες είχα να βγω μια βόλτα στην εξοχή… ο άστατος , βροχερός και υγρός καιρός,  μια ίωση που με ταλαιπωρεί ,  τα μικρά που ήταν και αυτά αδιάθετα, με κράτησαν μέρες στο σπίτι.

Όμως χθες ένιωσα ότι, έστω για λίγο, πρέπει να βρεθώ κοντά στην φύση. Και αφού τα παιδιά είχαν πάει με τον μπαμπά στις απογευματινές τους δραστηριότητες, πήρα το μωρό μας και κάναμε την βολτούλα μας.

Γύρισα χαρούμενη και ανανεωμένη… 

Λίγες φωτογραφίες, χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις – (πώς να φωτογραφίσω με το νινί στον μάρσιπο; …) – αλλά με την ομορφιά και την γαλήνη που μας χαρίζει η επαφή με την Δημιουργία…

.

Άνθισαν οι τριανταφυλλιές μας!- εν αναμονή του μικρού μας μπουμπουκιού…

.

.

Ο ερχομός της άνοιξης επισφραγίζεται για εμένα με την ανθοφορία της τριανταφυλλιάς μου…

Η τριανταφυλλιά δεν ξεγελιέται ποτέ!- ενώ, δυο χρόνια τώρα, με τις απότομες μεταβολές του καιρού και το “μπέρδεμα στις εποχές-… η πασχαλιά ξεγελάστηκε και άνθισε μέσα στον Νοέμβριο.

Αγαπημένο λουλούδι το τριαντάφυλλο, αγαπημένο μου φυτό η αναρριχώμενη τριανταφυλλιά που βλέπω από το παράθυρο της κουζίνας μου και ανυπομονώ να ανθίσει (δείτε ΕΔΩ φωτο και ΕΔΩ  της αναμονής).

.

Ένα ανοιξιάτικο- πρωτομαγιάτικο στεφάνι, πλεκτό με βελονάκι (λουλούδια και πεταλούδα)

.

Χριστός Ανέστη!

η άνοιξη μπήκε πλέον για τα καλά, γιορτάσαμε με χαρά το Πάσχα και χαιρόμαστε την φύση στα καλύτερά της! (φωτο ΕΔΩ  και ΕΔΩ )

.

.

Λίγες μέρες πριν την Ανάσταση, θέλησα να φτιάξω κάποιο διακοσμητικό για το σπίτι.

Πλέκω τόσο πολύ για τα παιδιά ή για δωράκια- αλλά το σπίτι μου το έχω “αδικήσει” λίγο.

Είχα φτιάξει κάποια χειμωνιάτικα πλεκτά για το σπίτι (φωτο ΕΔΩ), ανοιξιάτικα όμως όχι ακόμα.

Έτσι μου ήρθε η ιδέα για ένα λουλουδάτο στεφάνι, που θα μπορεί να διακοσμεί την είσοδο του σπιτιού μας για καιρό.

Ευρώπη, μάντεψε…Εγώ είμαι ακόμα πλούσια! #3#

Μια ιδέα που δόθηκε από την Αντωνία και συνεχίστηκε με την Ειρήνη, άρχισε να διαδίδεται στην μπλογκογειτονιά (δείτε σχετικά στο τέλος της ανάρτησης).Και με χαρά θα πάρω και εγώ μέρος, γιατί θέλω να διαδώσω και δημοσίως όσα με κάνουν να αισθάνομαι πλούσια, σε πείσμα των δύσκολων καιρών που ζούμε και όσων θέλουν να μας κάνουν να χάσουμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μας.

 

Κρίση διερχόμαστε ως χώρα, αλλά δεν είναι μόνο οικονομικοί οι λόγοι…κυρίως είναι πνευματικοί, κι όσο το αντιλαμβανόμαστε αυτό, τόσο “δουλεύουμε” προς  σωστό προσανανατολισμό.

Και επειδή η Πατρίδα μας έχει διέλθει από πολύ δυσκολότερες καταστάσεις και έχει αντέξει, έχει επιβιώσει και έχει μεγαλουργήσει, πιστεύω πως με βάση το παρελθόν και την ιστορία μας μπορούμε να πάρουμε τα μηνύματά μας και να βαδίσουμε με Πίστη και Ελπίδα προς το μέλλον μας- όσο και να θέλουν να μας το παρουσιάζουν ζοφερό, από τα χέρια μας περνάει .

Το μέλλον μας γράφεται από τώρα που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Και όσο θέλουν να μας μειώσουν αριθμητικά ως έθνος, με την μάστιγα της υπογεννητικότητας, και όσο εμείς τολμούμε και φέρνουμε παιδιά σ΄αυτό τον δύσκολο ομολογουμένως κόσμο και τα ανατρέφουμε με χαρά και προσμονή σε καλύτερες μέρες…τότε είμαστε πλούσιοι!

Πώς πλέκω τερλίκια- πασουμάκια – μπαλαρίνες- καλτσάκια (με το βελονάκι)

.

Εδώ και τρεις μήνες που ξεκίνησα να μαθαίνω βελονάκι, έπλεξα αρκετά πραγματάκια αλλά τα πρώτα μου ήταν τερλίκια, για να κρατούν ζεστά τα πόδια των παιδιών μέσα στο σπίτι- και η αλήθεια είναι ότι, ενώ τις παντόφλες και τα χοντρά καλτσάκια δεν τα καταδέχονται, τα τερλίκια και τις μπαλαρίνες που έπλεξε η μαμά τα φορούν ευχαρίστως!

Επιχειρήστε να πλέξετε και εσείς, δεν είναι καθόλου δύσκολο, υπάρχουν τόσα χρήσιμα βίντεο και οδηγίες στο διαδίκτυο και μπορείτε να μάθετε από το σπίτι σας , όπως έμαθα και εγώ.

Στις φωτο βλέπετε δύο από τα σχέδια που έπλεξα για τα παιδιά- δυστυχώς δεν προέβλεψα να τα φωτογραφίσω μόλις τα έπλεξα και δείχνουν λίγο ταλαιπωρημένα από την χρήση 🙂

.

όλες τις βελονιές θα τις βρείτε ΕΔΩ:

ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΠΛΕΞΙΜΟ ΜΕ ΤΟ ΒΕΛΟΝΑΚΙ

.

Δίνω έναν βασικό τρόπο πλεξίματος, που προσωπικά με βόλεψε.

Επισημαίνω:με τις κατάλληλες προσαρμογές, μπορούμε να πλέξουμε τερλίκια για κάθε μέγεθος ποδιού- από νεογέννητο έως αντρικό!

 

Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)

(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)

οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών

Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…

ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,

με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό…

ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.

Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…

.

13 φωτογραφίες θηλασμού με άρωμα άλλης εποχής…

Στιγμές θηλασμού γεμάτες νοσταλγία, τρυφερότητα και ομορφιά! Το άρωμα μπορεί να είναι άλλης εποχής… τα συναισθήματα όμως είναι ίδια! Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους, τόσο, που λέξεις περιττεύουν! Απολαύστε τες!