Σεπτέμβριος! Καλώς μας ήρθε το φθινόπωρο!
Μεταβατική περίοδος αυτή η εποχή, με το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου και με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί και αυτή η χρόνια…
Δεν θέλω να σκέφτομαι πολλά.
Προσπαθώ να διατηρώ την ηρεμία και την ειρήνη της ψυχής μέσα μου και γύρω μου – γιατί αυτήν έχω ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλο- για να μπορώ να ελπίζω.
Διαβάστε περισσότερα
Έβλεπα πάλι σήμερα φωτογραφίες από τις μέρες τις γιορτινές που πέρασαν.
Άφησαν όμορφες αναμνήσεις στη μνήμη και στην ψυχή
και οι εικόνες που αποτυπώνονται στη μνήμη μας- και στις μνήμη του κινητού- τις επαναφέρουν στη σκέψη μου…
Ξεχώρισα κάποιες από τις μέρες τις βροχερές ,που μάς έφεραν κοντά στην υγρή φύση
και με έκαναν να αγαπήσω τη βροχή, την ομίχλη και το τοπίο, που έμοιαζε περισσότερο φθινοπωρινό παρά χειμωνιάτικο.
.
Κάθε Σεπτέμβρης και μια νέα αρχή,
ένα νέο ξεκίνημα…
.
Αρχή της σχολικής χρονιάς σε λίγες μέρες
και οι σκέψεις, όπως πάντα, πολλές…
Ευγνωμοσύνη για το καλοκαίρι που πέρασε
αλλά και κάποια αγωνία για τις αλλαγές που θα φέρει η νέα σεζόν.
.
Λαμπερός πρόβαλε ο Οκτώβρης.
Με γέλιο ουρανού
με λάμψη ήλιου
αποχαιρετούμε τον Σεπτέμβρη
περιμένοντας το μικρό καλοκαιράκι του Αη Δημήτρη-
μια αναλαμπή πριν οδεύσουμε ολοταχώς προς το χειμώνα.
Καλώς ήρθες, Οκτώβρη!
Μαζί σου περιμένω
το πρώτο κλάμα του μωρού μου το ελπιδοφόρο
που σαν χαράς τραγούδι θα ακουστεί.
Σε λίγες ώρες θα χτυπήσει και πάλι το κουδούνι.
Αυτή είναι η πραγματικότητα όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους
ενώ άλλοι (παιδιά ή γονείς) την περιμένουν με λαχτάρα αυτή την στιγμή.
Δεν ξέρω πραγματικά τι θέλω…
(λίγες σκέψεις από το ημερολόγιό μου,γραμμένες έναν χρονο πριν, αλλά και πάλι επίκαιρες για εμένα…)
.
Μικρό καλοκαιράκι του αη Δημήτρη οι τελευταίες μέρες! Πόσο αγαπώ τον ήλιο και στεναχωριέμαι λίγο όταν σκέφτομαι ότι θα τον χάσω για πολλές μέρες μέσα στον χειμώνα…
Δόξα τω Θεώ, με τα μικρά μας μπορούμε πάντα να έχουμε τις ακτίδες και την ζεστασιά του «ήλιου» μέσα στο σπιτικό μας- (όπως έλεγα εδώ …)
.
.
.
Φθινοπωριάζει αισθητά πλέον…
Μέρες τώρα σιγοβρέχει, ο ήλιος δεν μας «τιμά» κάθε μέρα, η γη εχει νοτίσει καλά και άρχισαν τα πρώτα σημάδια από λάσπες να εμφανίζονται στα παπούτσια και τα ρούχα των παιδιών… Οι βολτούλες μας περιορίζονται, γίνονται πιο οργανωμένες οι έξοδοί μας (καιρού επιτρέποντως…) και στο σπίτι επικρατεί μια αναστάτωση, καθώς προετοιμαζόμαστε για τα πρώτα κρύα και το άνοιγμα των σχολείων. Αλλαγή εποχής και στις ντουλάπες και στο νοικοκυριό, με όλη την ανακατωσούρα και την κούραση που συνεπάγεται.
Αυτοί ήταν κάποιοι από τους λόγους που δεν συμπαθούσα το φθινόπωρο τα τελευταία χρόνια, οφείλω να το ομολογήσω…Aυτές οι αλλαγές, αυτή η μετάβαση, με δυσκολεύει.
.
Έρχεται γλυκά,αέρινα
Μαζί με το πρώτο χτύπημα του κουδουνιού
Με τις πρώτες σταγόνες της βροχής
Με τα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων
Με την αποδημία των χελιδονιών…
.
Καλωσορίζουμε τον Νοέμβριο με ένα τραγούδι που μας ταξιδεύει απ΄άκρη σ΄άκρη της πατρίδας μας, με αναφορές σε γιορτές του μήνα, και με λαογραφικά, έθιμα και παροιμίες από τον παλιό καλό καιρό
.
.
.
Καλωσορίζουμε τον Οκτώβριο
με το τραγούδι: “Ο Οκτώβρης σημαία στα μπαλκόνια ”
και με έθιμα , παραδόσεις και παροιμίες του λαού μας
.
.
.
Και ενώ είπα ότι ήρθε το φθινόπωρο και ο καφές μου πλέον θα γίνει ζεστός... το καλοκαιράκι που ακόμα «καλά κρατεί» μάς άλλαξε τα σχέδια!
Έναν απογευματινό, δροσερό καφέ χαρήκαμε στο μπαλκόνι μας, μαζί με κεκάκια «γεμιστά» με μοσχομυριστή μαρμελάδα ροδάκινο (την είχαμε φτιάξει πριν λίγο καιρό και η συνταγή της είναι ΕΔΩ). Δεν είχα δοκιμάσει ποτέ να τα «γεμίσω» με μαρμελάδα, ήταν έμπνευση της στιγμής που πέτυχε πολύ και είπα να την μοιραστώ μαζί σας.
.
λίγες σκέψεις φθινοπωρινές, σε αποχαιρετισμό του καλοκαιριού- γραμμένες βιαστικά, με αφορμή τον πρωινό μου καφέ…
.
Φθινόπωρο είναι…όταν ο καφές μου γίνεται ζεστός!ναι, τότε καταλαβαίνω καλύτερα την εναλλαγή των εποχών…όσο πίνω ακόμα δροσερό καφέ, θαρρώ πως ζω ακόμα το καλοκαίρι.
Σήμερα όμως σηκώθηκα και ένιωσα ότι τον «τραβούσε» τον ζεστό καφέ η μέρα… δρόσισε αρκετά, έξω ψιχαλίζει και νιώθω ότι μπαίνουμε σε φθινοπωρινή «διάθεση».
Παλιότερα με έπαινε μια ελαφριά μελαγχολία με τον αποχαιρετισμό του καλοκαιριού– για την καλοκαιρινή ανεμελιά που θα έχανα, για το φορτωμένο πρόγραμμα του χειμώνα, για τον ήλιο που θα μας λείψει…Πλέον, όμως, δεν θέλω να το επιτρέψω στον εαυτό μου.
.
…με παροιμίες , παραδόσεις και έθιμα από τον παλιό καλό καιρό!
Καλωσορίζουμε τον Σεπτέμβριο, τον μήνα που σημαίνει για μικρούς και μεγάλους το τέλος της ξενοιασιά και των καλοκαιρινών διακοπών, με ένα τραγούδι – ο μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα γιατί τον πάνε στο σχολείο! (μήπως μας θυμίζει κάποιους μικρούς μαθητές; 🙂
Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Ένας μικρός Σεπτέμβρης, βάζει τα κλάματα
που στο σχολειό τον πάνε, να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα, με τ’ άστρα τ’ ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
.
Πρωτάκι σκολιαρούδι
του κλέβουν το τραγούδι
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 