Μέσα στη γενική πίκρα και θλίψη για το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας,
μέσα στον πόνο για το κατάντημα της χώρας μας και των πολιτικών μας,
ας μην χάσουμε την ελπίδα και την αγωνιστικότητα μας.
Μέσα στη γενική πίκρα και θλίψη για το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας,
μέσα στον πόνο για το κατάντημα της χώρας μας και των πολιτικών μας,
ας μην χάσουμε την ελπίδα και την αγωνιστικότητα μας.
σημ: Το ακόλουθο σχόλιο αναρτήθηκε κάτω από το κείμενο : ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ…
Το δημοσιεύω ως ξεχωριστή ανάρτηση με την ευχή να του δοθεί η ανάλογη προσοχή και να «ταρακουνήσει» συνειδήσεις εκπαιδευτικών- αλλά και γονιών…
» Είμαι δασκάλα ,
το Σάββατο μου έστειλε η ΕΛΜΕ μια ανακοίνωση να αγωνιστούμε για την μη αξιολόγηση.
Τους απάντησα:
Καλοί μου συνάδερφοι,
στις αρχές του 20ου αιώνα οι δάσκαλοι και οι δασκάλες με κίνδυνο της ζωής τους έδιναν μάχη για τα ιδανικά τους, στην Μακεδονία.
(γραμμένο με πόνο- όχι με εμπαθή διάθεση…)
Κάτω από μια τέντα τύπου «λαϊκής αγοράς»
ξεπουλήθηκε από τους εμπόρους των εθνών η Ιστορία χιλιάδων χρόνων,
το αίμα και οι θυσίες εκατομμυρίων Μακεδόνων…
Ήμασταν εκεί!
Για την Μακεδονία μας!
Ήμασταν εκεί
και θα είμαστε για όσο χρειαστεί!
Πώς μπορώ να αρνηθώ το αίμα που έχυσαν οι πρόγονοί μου για την Μακεδονία; Τις θυσίες και τους αγώνες τους;
Εν ονόματι της «δημοκρατίας» και της ελευθερίας του λόγου
(της ασυδοσίας πες καλύτερα…)
εν ονόματι της προόδου και του σεβασμού σε κάθε τι
(επιλεκτικά όμως, μόνο κάποιους να σεβόμαστε,
οι άλλοι ας μην μάς σέβονται…)
επιτρέπεται να διακωμωδούνται ιερά και όσια της Φυλής μας
αξίες και ιδανικά που έμειναν ορθά στο διάβα του χρόνου.
.
(ένα αυθόρμητο σχόλιο…
που εν τέλει γίνεται μια σύντομη ανάρτηση)
+Θα ήθελα να προσθέσω κάτι στην αρχική ανάρτηση περί συλλαλητηρίου, με αγάπη και καλή διάθεση για όλους…
Είναι πολύ εύκολο να καθόμαστε στον καναπέ μας και να πληκτρολογούμε, να κανουμε likes και να κοινοποιούμε
αλλά οι αγώνες μας κερδίζονται με την φυσική παρουσία μας σε τέτοιες εκδηλώσεις,
με την προσωπική ενημέρωση άλλων ανθρώπων και κυρίως με την προσευχή μας…
(Ας σκεφτόμαστε και τι παράδειγμα θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας...)
(λίγες σκέψεις γραμμένες αμέσως μετά το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης)
Η καρδιά της Ελλάδας χτυπάει σήμερα στη Μακεδονία!
Ζήσαμε συγκινητικές στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες και στις ψυχές των παιδιών μας για πάντα.
Θυμάμαι…
Τότε, πριν πολλά χρόνια
παιδιά ακόμα
πήγαμε με το σχολείο στο Συλλαλητήριο.
Με τις σημαίες ψηλά
με την καρδιά να πάλλεται από αγάπη
για την Πατρίδα
Για την Μακεδονία μας.
.