Η παραβολή του ασώτου υιού δεν έχει ως πρωταγωνιστή μόνο τον άσωτο υιό.
Έχει και τον σπλαγχνικό Πατέρα , που καρτερικά προσμένει την επιστροφή του και με άπειρη αγάπη δέχεται την ολόψυχη μετάνοιά του και τον βάζει και πάλι στο πατρικό σπίτι.
Να μιλάς, παιδί μου…
Μου είπες:
«‘Εγραψες κανένα καινούριο άρθρο, μαμά;
Μου αρέσει να μπαίνω στο μπλογκ σου και να διαβάζω…»
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σου κινεί το ενδιαφέρον για να διαβάζεις κείμενα
που απευθύνονται κυρίως σε μεγαλύτερες από εσένα ηλικίες και ενδιαφέροντα…
Αλλά αφού αγγίζουν την ψυχή σου και προκαλούν το ενδιαφέρον σου
αυτό μου δίνει χαρά και ώθηση
και, αν μου το ζητήσεις θα προσπαθήσω να ανεβάζω σε τακτική βάση
κάτι για εσάς, τα παιδιά μου, και για τα νέα παιδιά, γενικότερα.
«νίκα εν τω αγαθώ το κακόν…»
από την ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12
Ρωμ. 12,17 μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων·
Ρωμ. 12,17 Ποτέ να μη αποδίδετε κακόν αντί κακού, αλλά να λαμβάνετε πρόνοιαν και φροντίδα, ώστε να φέρεσθε καλά και να πράττετε τα καλά εις όλους τους ανθρώπους, τους φίλους και τους εχθρούς.
Ρωμ. 12,18 εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες.
Ρωμ. 12,18 Καθόσον δε εξαρτάται από σας, να έχετε ειρήνη με όλους τους ανθρώπους.
Με επιείκεια προς όλους…
.
(διαβάζοντας την ευαγγελική και αποστολική περικοπή της Κυριακής των Βαΐων, στάθηκα σε μια φράση που θα άλλαζε όλη την ζωή μας και την κοινωνία μας, αν προσπαθούσαμε να την εφαρμόσουμε, ακολουθώντας το υπόδειγμα του Κυρίου-ο μόνος αναμάρτητος έδειξε και δείχνει τόση επιείκια σε όλους μας, αιώνες τώρα, αναμένοντας την σωτηρία της ψυχής μας… Εγώ, που μόνο αναμάρτητη δεν είμαι, δεν θα έπρεπε να δείχνω περισσότερη συγκατάβαση προς τους συνανθρώπους μου; Όλοι αδέλφια ενός Πατέρα είμαστε..
Εξάλλου πόσο καλύτερα θα ήταν, αν εφάρμοζα τον λόγο: «Να σκεπάζεται , να σάς σκεπάζει ο Θεός» (αγ. Σοφία Κλεισούρας).
.
«Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις», γράφει ο Απόστολος Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής των Βαΐων.
Δηλαδή, ἡ ἐπιείκειά σας καὶ ἡ ὑποχωρητικότητά σας ἂς γίνει γνωστὴ σ’ ὅλους τους ἀνθρώπους, καὶ σ’ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἀπίστους.
Μία «συγγνώμη» σάς οφείλω… και μια υπόσχεση
.
Μορφές φωτεινές
μέσα στο ταπεινό τους μεγαλείο.
Ηρωικές
μέσα στην αφάνεια.
Αγνοημένες από την Ιστορία
ξεχασμένες από εμάς.
.
Καλύτερα να ξεσπάσει η καταιγίδα, για να ξαναλάμψει ο ήλιος στη σχέση μας…
Ίσως…
κάποιες φορές
η σύγκρουση, η αντιπαράθεση, μια έκρηξη
να είναι αναγκαία
για την επανασύνδεση,
το πλησίασμα και πάλι των ψυχών,
το σπάσιμο της απομόνωσης
και του τείχους που δημιουργούν ανάμεσά μας
ο εγωισμός, τα παράπονα και οι μικρότητες…
.
Η συγγνώμη , πριν τη νηστεία της Σαρακοστής (μαρτυρία του παππού)
.
Η “συγγνώμη” μετά τον Εσπερινό της Συγχωρήσεως, την Κυριακή της Τυρινής
.
“Τέτοια μέρα ,παιδί μου,” λέει ο παππούς,” μαζευόμασταν όλο το χωριό στην εκκλησία και μετά τον Εσπερινό ζητούσαμε συγγνώμη ο ένας από τον άλλο¨.
“Συγχωρεμένα”, έλεγε ο ένας, «συγχωρεμένα», απαντούσε ο άλλος.
.
ΨΥΧΙΚΟΣ ΜΟΧΘΟΣ (ποίημα)
.
ένα υπέροχο ποίημα από την αγαπημένη φίλη και αναγνώστρια του ιστολογίου, Ευτυχία Χατζηνικολάου
.
.
Ο ουρανός συννέφιασε με λογιών λογιών βαριά, μαύρα σύννεφα
κι οι πρώτες σταγόνες της θλίψης, άρχισαν να σταλάζουν στην ψυχή μου.
Να τη βαραίνουν.
.
Στην αρχή ψιλοβρόχια, μα στη συνέχεια ξέσπασε δυνατή η μπόρα.
.
«Εγώ , μαμά, πρέπει να σου ζητήσω συγγνώμη».
.
Δεν είναι όλες οι στιγμές που περνούμε μαζί, ήρεμες και χαρούμενες…
μακάρι να ήταν…
όταν δυο εγωισμοί συγκρούονται, ο πόλεμος είναι σκληρός.
Αλλά… «μονός καυγάς δεν γίνεται».
Κάποιος πρέπει να υποχωρήσει από το πεδίο της μάχης
και εκείνος ας είναι ο πιο συνετός.
.
Δες με τα μάτια του άλλου (ταινία μικρού μήκους από παιδιά για παιδιά…και όχι μόνο!)
Το γράψιμο είναι δύσκολη υπόθεση. Πόσο μάλλον όταν έχεις να περιγράψεις τον καλύτερό σου φίλο και κανείς στην τάξη δεν σου θυμίζει κάτι τέτοιο. Θα χρειαστεί να σκεφτείς, να αισθανθείς, να παρατηρήσεις και να βρεις τρόπους για να ανατρέψεις την κατάσταση. Μόνο έτσι θα μπορείς… να δεις με τα μάτια του άλλου.
Μια ταινία για τη φιλία, τη συγχώρεση και την ενσυναίσθηση από την Δ’ τάξη του 11ου Δ.Σ. Κομοτηνής. Διαβάστε περισσότερα
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 