Είναι κάποιες μέρες άχαρες, που ξεκινούν βαριές, και δεν ξέρεις τι συνέβη και γιατί νιώθεις έτσι…
Και δεν ξέρεις αν αξίζει να το ψάξεις ή αν είναι προτιμότερο να μπεις δυναμικά στη μέρα, παραβλέποντας τι νιώθει η ψυχή.
Διαβάστε περισσότερα
«Όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να μην αγαπούν τον Θεό, στενοχωρούμαστε.
Με τη στενοχώρια δεν κάνουμε απολύτως τίποτα.
Ούτε και με τις υποδείξεις.
Ούτε αυτό είναι σωστό.
Υπάρχει ένα μυστικό· αν το καταλάβουμε, θα βοηθήσομε.
Διαβάστε περισσότερατοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νὰ κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μὲ τὴν ταπείνωση.
Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ταπείνωση, ὁ… ἐγωιστής, δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νὰ τὸν θίξεις, νὰ τοῦ κάνεις ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρᾶ, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη.
Ἡ κατάσταση αὐτὴ θεραπεύεται μὲ τὴ χάρη. Πρέπει ἡ ψυχὴ νὰ στραφεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία θὰ γίνει μὲ τὸ ν’ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ λαχτάρα.
Πολλοὶ ἅγιοί μας μετέτρεψαν τὴν κατάθλιψη σὲ χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό.
όσιος Πορφύριος
Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.
Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.
Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.
Όταν θλιβόμαστε και στεναχωριόμαστε για την δυσχερή κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα μας και στον κόσμο όλο…
όταν μάς λυπούν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε με τους συνανθρώπους μας αλλά και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι…
ως απάντηση ξεκάθαρη έρχονται τα λόγια του αγίου των ημερών μας, του οσίου Πορφυρίου:
.
«Εσείς στεναχωρείστε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεστε σε προσευχές, για να έλθει το ποθούμενο με την χάρη του Θεού.
Εσείς με την σοφία σας υποδεικνύετε, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο σωστό.
Το μυστικό είναι άλλο, όχι αυτό που θα πούμε, που θα υποδείξουμε στους άλλους.
Το μυστικό είναι η αφοσίωσή μας, η προσευχή μας στο Θεό, για να επικρατήσει αυτό που πρέπει στους αδελφούς με την χάρη του Θεού. Αυτό είναι.
Αυτό που εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε, θα το κάνει η χάρις Του.
.
(λίγες σκέψεις από το ημερολόγιό μου,γραμμένες έναν χρονο πριν, αλλά και πάλι επίκαιρες για εμένα…)
.
Μικρό καλοκαιράκι του αη Δημήτρη οι τελευταίες μέρες! Πόσο αγαπώ τον ήλιο και στεναχωριέμαι λίγο όταν σκέφτομαι ότι θα τον χάσω για πολλές μέρες μέσα στον χειμώνα…
Δόξα τω Θεώ, με τα μικρά μας μπορούμε πάντα να έχουμε τις ακτίδες και την ζεστασιά του «ήλιου» μέσα στο σπιτικό μας- (όπως έλεγα εδώ …)
.
γραμμένο από την αγαπημένη μου φίλη Ε.Σ.
Την ευχαριστώ για όλα και ευγνωμονώ το Θεό που έδωσε να συναντηθούν οι δρόμοι μας…
.
.
Μη σταματάς,
συνέχισε όσο μπορείς
να προχωράς
στο μονοπάτι
που ο Θεός
όρισε για ΄σένα…
.
.
(ένα απόσπασμα από το προσωπικό μου ημερολόγιο- γραμμένο πριν από καιρό.Το ξαναθυμήθηκα με αφορμή το υπέροχο ποίημα που μοιράστηκε μαζί μας η Ευτυχία (εδώ) και το καταθέτω για να ανατρέχω και να θυμάμαι πως τα δύσκολα πάντα περνούν και φεύγουν, αρκεί να το πιστέψω και ταπεινά να το ζητήσω …)
.
.
Μέρες τώρα δεν ένιωθα και τόσο καλά…
υπήρχαν διάφορα γεγονότα, που συνέβαλαν σε αυτό και θεωρώ ότι πλέον τα ξεπέρασα, αλλά άφησαν τον αντίκτυπό τους… Η λύπη είναι βαθύ συναίσθημα, «χαράζει» την ψυχή, θέλει τον χρόνο της για να απαλύνει…
(πώς θα γίνει να μην γυρνώ προς τα πίσω;… στο χέρι μου είναι, θέλει ταπείνωση, θέλει αποδοχή, θέλει να πεις το «γένοιτο»…)
.
.
ένα υπέροχο ποίημα από την αγαπημένη φίλη και αναγνώστρια του ιστολογίου, Ευτυχία Χατζηνικολάου
.
.
Ο ουρανός συννέφιασε με λογιών λογιών βαριά, μαύρα σύννεφα
κι οι πρώτες σταγόνες της θλίψης, άρχισαν να σταλάζουν στην ψυχή μου.
Να τη βαραίνουν.
.
Στην αρχή ψιλοβρόχια, μα στη συνέχεια ξέσπασε δυνατή η μπόρα.
.
.
.
(Πλησιάζουν οι Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων… όμως πολύ συχνά, πριν από τις γιορτές, δημιουργούνται καταστάσεις που δεν μας αφήνουν να χαρούμε πνευματικά και αληθινά, αλλά και στεναχώρια και ταραχή μας προκαλούν…Ας δούμε τι λέει ο αγ. Παΐσιος για αυτό το θέμα…)
.
(κάτι που διάβασα και το μεταφέρω εδώ, γιατί το είχα πολλή ανάγκη αυτές τις μέρες… Δόξα τω Θεώ, ποτέ δεν μας αφήνει, αλλά ενεργεί προς το συμφέρον μας, αν αφεθούμε με εμπιστοσύνη στα χέρια Του…).
.
.
«Όποιος παρακολουθεί τις ευεργεσίες του Θεού, μαθαίνει να εξαρτά τον εαυτό του από την θεία πρόνοια. Νιώθει μετά σαν το μωρό στην κούνια, που, αν το αφήσει για λίγο η μητέρα του, αρχίζει να κλαίει, μέχρι να τρέξει πάλι κοντά του.
Αν αφεθεί κανείς στον Θεό, είναι μεγάλη υπόθεση».
όσιος Παΐσιος
.
(από το προσωπικό μου ημερολόγιο…)
.
.
(…έτσι λέει η μαμά μου…)
και βλέπω ότι εν τέλει έχει δίκιο, όσο και αν παλιότερα την «παρεξηγούσα».
.
Θέλεις να στεναχωριέσαι;
Θέλεις να γκρινιάζεις;
Θέλεις να κλαις;
μπορείς ελεύθερα να το κάνεις 😦
αλλά ποιο το αποτέλεσμα;τι θα αλλάξει;
.
.
.
Ο ήλιος χαμογελάει και πάλι τις τελευταίες μέρες και δίνει μια αίσθηση ανοιξιάτικου, ίσως και καλοκαιρινού καιρού. Και ενώ έχουμε ήδη κάνει την αλλαγή των ρούχων στις ντουλάπες μας, τα μπουφάν ακόμα δεν τα έχουμε εμφανίσει… μάλλον επιθυμώ για λίγο ακόμα την παράταση της καλοκαιρίας!
Είναι το μικρό καλοκαιράκι του αγίου Δημητρίου, που μας χαρίζει λίγες ζεστές, ηλιόλουστες μέρες στο τέλος του Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου, κάθε χρόνο… πριν να θεριέψει το κρύο.
Αγαπώ τις φωτεινές μέρες, οι μουντές βαραίνουν, κάπως την ψυχή μου… αντιστάθμισμα, σ΄αυτό, τα παιδιά μου, ο ήλιος που πάντα λάμπει μέσα στο σπιτικό μας. Δόξα τω Θεώ!
.
.
.
(ένας από τους κανόνες του blogging είναι να παρουσιάζουμε μόνο όμορφες στιγμές στα προσωπικά μας ιστολόγια- στιγμές που θα θέλαμε να θυμόμαστε, να διαβάζουμε και πάλι ,και να τις μοιραστούμε. Η ζωή μας όμως έχει και τις δύσκολες στιγμές της- «μια μέσα, μια έξω»… γι αυτό και καταθέτω σ΄αυτή την ανάρτηση κάποιες σκέψεις και βιώματα, μαζί με κάποια λόγια ελπιδοφόρα. Ελπίζω να φανούν χρήσιμα και βοηθητικά και σε εσάς…)
.
Κάποιες φορές, ενώ όλα φαίνονται όμορφα και καλά,
ενώ δεν υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος…
μέσα στην ψυχή μου τρυπώνει κάποια θλίψη
και μου την βαραίνει.
.
στις δύσκολες μέρες που περνούμε, πού αλλού να στραφούμε για να λάβουμε δύναμη, πού αλλού να στηρίξουμε τις ελπίδες μας;….
“Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μιά από τίς σπουδαιότερες ωφέλειες τής πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τίς πολλές στεναχώριες.
Όσο τό παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ό πατέρας, πού φροντίζει γιά τό σπίτι καί γιά δλες τίς δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει τό τραγούδι! Τότε τό παιδί
αισθάνεται ορφανό καί μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τίς δικές του δυνάμεις νά «ξεφορτώσει» τίς στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στά δίχτυα τους.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 