Της Αγίας Άννας σήμερα … Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη σε αυτή την αγία, την μητέρα της Παναγίας μας, την γιαγιά του Χριστού μας.
Μια εικονίτσα της κρατώ εδώ και 19 σχεδόν χρόνια, από τότε που πρώτο έγινα μητέρα. Μας την είχε δώσει στο σαραντισμό της πρώτης μας κόρης, μια μοναχή ευλογημένη… Πόσα χρόνια πριν! Πόσες αναμνήσεις γλυκές και όμορφες! Τα χρόνια περνούν, οι ευλογίες πληθαίνουν, μαζί και οι δυσκολίες, που όλα μαζί είθε να μας οδηγούν σε δρόμους φωτεινούς.
Σαραντίσαμε!
Περάσαμε και αυτό το στάδιο, δόξα τω Θεώ.
Κύλισαν οι σαράντα μέρες της λοχείας , πήραμε την ευχή του σαραντισμού και θα μπορούμε να εκκλησιαζόμαστε, να συμμετέχουμε στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας και να κυκλοφορούμε περισσότερο εκτός σπιτιού. Ετοιμαζόμαστε πλέον για τη βάπτιση!
Ήταν μια όμορφη περίοδος, που θα αναπολώ με αγάπη, όπως και την περίοδο της εγκυμοσύνης.
Λίγα λόγια εισαγωγικά
Η Εκκλησία μας ως φιλόστοργη μητέρα ,αγκαλιάζει ολόκληρη την ζωή του ανθρώπου. Συν-οδοιπορεύει μαζί του από την αρχή της γεννήσεως του, έως την κρίσιμη στιγμή της εξόδου από τον παρόντα κόσμο και της εισόδου του στην όντως ζωή.
Οι σαράντα ημέρες που επακολουθούν την γέννα, είναι τόσο για το παιδί, όσο και για την μητέρα του, μία όμορφη και πολύπλευρη εμπειρία. Εκείνη είναι ψυχικά ανάστατη ,σωματικά καταβεβλημένη. Οι ανακατατάξεις μέσα της και γύρω της είναι συγκλονιστικές και ριζικές. Το νεογνό, γνωρίζει το φως και συνάμα αποκτά την αίσθηση της εγγύτητας, της αμεσότητας της αφής .
Την κατάσταση αυτή καλείται να περιθάλψει η Εκκλησία με αγάπη κατανόηση και χαρά.
Η γέννηση ενός νέου ανθρώπου μόνο ευχάριστα και ελπιδοφόρα αισθήματα δημιουργεί και μας δίνει την ώθηση και την δύναμη να προχωρούμε, με το κεφάλι Ψηλά και να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας και τον κόσμο όλο.
Σε πείσμα όλων όσων θέλουν να μας στερήσουν το χαμόγελο και την αισιοδοξία,σε πείσμα των δύσκολων περιστάσεων…
για τον σαραντισμό μας…
Σαραντίσαμε! Περάσαμε και αυτό το στάδιο και σιγά σιγά θα επανέλθουμε στην ζωή εκτός σπιτιού- για την ακρίβεια, το μωράκι μας τώρα θα βγει στον κόσμο.
Πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσει η θαλπωρή του σπιτικού μας, η αίσθηση της ασφάλειας που μου παρέχει- και ειδικά τώρα, που το νεογέννητο χρειάζεται την ηρεμία και το ασφαλές περιβάλλον…Eίχα επιπλέον την ευκαιρία να αναλάβω δυνάμεις, μετά από μια ομολογουμένως δύσκολη εγκυμοσύνη, ειδικά τους τελευταίους μήνες.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 