Μέρες ειρηνικές …

 

Χριστός Ανέστη!

Καλή επάνοδο στις μετά τις διακοπές περίοδο.

Ήθελα να γράψω μια ανάρτηση σχετικά με τις προηγούμενες, αναστάσιμες ημέρες, αλλά «προέκυψε»αυτό το κείμενο που ήρθε μπροστά στα μάτια μου, με προβλημάτισε και με άγγιξε, όπως και τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών. Μέσα στην ζωή είναι όλα… Εξάλλου ο ίδιος ο Κύριος, με το παράδειγμα της ζωής Του, το σταυροαναστάσιμο, χάραξε την πορεία προς την αιωνιότητα. Αρκεί σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή να δίνεται η προοπτική και η προσδοκία της αιωνιότητας,αρκεί να ζούμε κατά Θεόν και όλα τότε βελτιώνονται μέσα μας και γύρω μας…

Το κειμενάκι αυτό-λίγες σκέψεις από καρδιάς-το μεταφέρω αυτούσιο, χωρίς επιπλέον σχολιασμούς.

 

«Μέσα στην αναστάσιμη χαρά,
θρήνος για την απώλεια του παλληκαριού…

.

Εκείνες, άντεξαν!…

αντιγράφω από το προσωπικό μου ημερολόγιο, χωρίς να επεξεργαστώ το κείμενο…

.

.

Ήμουν έτοιμη, στο ξεκίνημα της σημερινής, ηλιόλουστης μέρας, να γράψω κάτι όμορφο και τρυφερό για την σημασία του αποχαιρετισμού των παιδιών – και του συζύγου- κατά την πρωινή τους αποχώρηση.

Αλλά, ανοίγοντας τον υπολογιστή, έπεσα επάνω στο κείμενο αυτό… (συγκλονιστικό κείμενο- μαρτυρία, από τον Ηλία Βενέζη και εφημερίδες της εποχής).

Το έχω διαβάσει, μικρή, το βιβλίο αυτό… και παρ΄όλο που σε μικρή ηλικία δεν ζεις όλη την φρίκη των περιγραφών ενός βιβλίου, κάποιες εικόνες του έχουν χαραχτεί στην μνήμη μου… σήμερα, μάλλον, δεν θα τολμούσα εύκολα να το πιάσω στα χέρια μου…

και σκέφτηκα… πώς άντεξαν εκείνοι οι άνθρωποι; τόση σκληρότητα, τόση κτηνωδία… κι όμως παρέμειναν άνθρωποι, κοντά στην ανθρώπινη φύση τους, δεν την απέβαλαν λόγω των καταστάσεων.

 

“Του πολέμου το παιδί”…

.

κάτι που είχα γράψει πριν δυο χρόνια, αλλά δυστυχώς παραμένει επίκαιρο. Ο πόλεμος  συνεχίζεται και υπάρχουν πολλά ακόμα αθώα θύματα, που χάνουν τόσο πρόωρα της ζωής τους, είτε στις εμπόλεμες περιοχές είτε στο δρόμο της προσφυγιάς, όπως  και ο μικρούλης Aϊλάν  … ας μην τους ξεχνούμε στις προσευχές μας…

.

.

«Xθες το βράδυ, μετά από μια ακόμα κουραστική μέρα, έπεσα αργά να κοιμηθώ. Ο ύπνος δεν ερχόταν, θες από την κούραση, θες από τις σκέψεις και τις εικόνες της μέρας…

Τα παιδιά κοιμόταν ήσυχα στα κρεβατάκια , ο άντρας μου, κουρασμένος και αυτός, είχε ήδη αποκοιμηθεί. Και εγώ σκεφτόμουν…Εικόνες περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου…πόλεμος, προσφυγιά, σκοτωμοί…παιδικά σωματάκια πληγωμένα θανάσιμα…

Άνθρωποι και ζώα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Εικόνα από:3otiko.blogspot.com

Τα ζώα έπαιξαν ενα μεγάλο ρόλο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο που συχνά τον παραβλέπουμε.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Δυτική Ευρώπη τον Αύγουστο του 1914, τόσο η Βρετανία όσο και η Γερμανία είχαν μια δύναμη ιππικού που έφτανε τους 100.000 άνδρες. Φυσικά ένας τέτοιος αριθμός ανδρών χρειαζόταν κι ένα σημαντικό αριθμό αλόγων. Τα άλογα χρησιμοποιήθηκαν οχι μόνο στο ιππικό αλλα και για να μεταφέρουν προμήθειες και τραυματίες.

Ωστόσο όσο και αν μας ακούγεται παράξενο, δεν ήταν μόνο τα άλογα που επαιξαν σημαντικό ρόλο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και τα σκυλιά είχαν ζωτικό ρόλο. Τα σκυλιά χρησιμοποιήθηκαν ως αγγελιοφόροι και αποδείχτηκε ότι ήταν όσο αξιόπιστοι ήταν και οι στρατιώτες.

Γάζα: Γιατροί έφεραν στον κόσμο μωρό από το σώμα της νεκρής μητέρας του (βίντεο)

(30/7/2014: τελικά το μωράκι κατέληξε…ας αναπαύεται η ψυχούλα του και ας πρεσβεύει, μαζί με όλα τα αθώα θύματα των πολέμων, για την ειρήνευση της γης…momyof6)

Αυτό είναι το κοριτσάκι δίχως όνομα και δίχως μητέρα…

Είναι τραγικό. Ο θάνατος, ο πόνος και οι αιματοχυσίες δεν έχουν τέλος στη Λωρίδα της Γάζας, εκεί που καθημερινά η ζωή δίνει το δικό της αγώνα για επιβίωση… Αυτή τη μάχη παλεύει να κερδίσει ένα μωρό που γνώρισε τη φρίκη του πολέμου πριν ακόμη βγει από την κοιλιά της μητέρας του…