Λίγα λεπτά χωρίς να κάνω τίποτα!

Προσπαθώ, κάθε μεσημέρι που κοιμίζω τη μικρούλα μου, να εκμεταλλεύομαι λίγα λεπτά ηρεμίας (όσο με αφήνουν τα υπόλοιπα ζουζούνια…).

Αναγκαίες κάποιες στιγμές μέσα στη μέρα που δεν κάνω ΤΙΠΟΤΑ! Νιώθω ότι χρειάζεται κι αυτό.

Λες και τρέχουμε να γεμίσουμε κάθε χαραμάδα χρόνου, να μην μείνει κανένα κενό ανεκμετάλλευτο… Γιατί; Γιατί δεν χωράνε λίγα λεπτά απραξίας εντός της καθημερινότητας μας; Σαν να νιώθουμε τύψεις αν μείνουμε για λίγο άπραγοι…

«Μήπως ασχολούμαι με πολλά;»

Κάποιες φορές, ειδικά σε περιόδους μεταβατικές και σε φάσεις δύσκολες, αναρωτιέμαι:

«Μήπως ασχολούμαι με πολλά;» (εκτός των βασικών φροντίδων της οικογένειας).

Ο προβληματισμός αυτός προκύπτει είτε γιατί νιώθω ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω επαρκώς σε όλα όσα έχω αναλάβει και σε όλα όσα ασχολούμαι, είτε γιατί αισθάνομαι πιεσμένη και κουρασμένη. Και αυτή η πίεση μετατρέπεται σε άγχος που επιβαρύνει, φυσικά, την ψυχική και σωματική υγεία.

Πρωτοχρονιά στο σπίτι μας…

 

 

Μπήκε ο νέος χρόνος και ευχόμαστε ολόψυχα να είναι χαρούμενος, καρποφόρος, με υγεία και κάθε ευλογία!

 

Το ξημέρωμα της νέας χρονιάς ήταν ιδιαίτερο και αποτυπώθηκε στη μνήμη μου.

Σκέψεις πολλές δημιουργήθηκαν στο μυαλό μου, καθώς αυτές τις μέρες συνηθίζουμε να κάνουμε ανασκοπήσεις της χρονιάς που πέρασε και να θέτουμε στόχους για το νέο έτος.

Έθεσα και εγώ τους στόχους μου, μικρούς, εφαρμόσιμους κι απομένει να προσπαθήσω για να τους πετύχω.

Θέλει προσήλωση ,αλλά κυρίως θέλει προσαρμοστικότητα.

 

«Τα πιο σπουδαία πράγματα» (ποίημα)

 

Τα πιο σπουδαία πράγματα τα μάτια δεν τα βλέπουν

Μόνο η καρδιά μπορεί να τα αισθανθεί

Τα μάτια κι αν ξεγελαστούν, φρουρό κοντά τους έχουν

Που ξέρει πώς να εκτιμά τα πλούτη στη ζωή.

.

Απόηχοι της Κυριακής (νο9)

 

Τοὺς κάλεσε, λέει, ἕνας βασιλιᾶς σὲ τραπέζι.

Καὶ ὁ ἕνας εἶπε· Ἀγόρασα χωράφι, θὰ πάω νὰ τὸ δῶ. Ὁ ἄλλος εἶπε· Ἀγόρασα δέκα βόδια, θὰ πάω νὰ τὰ δοκιμάσω.

Ὁ τρίτος, ἕνας νιόπαντρος, πιὸ αὐθάδης, πιὸ ὑλιστής, τί λέει· Ἔχω γυναῖκα, δὲν εὐκαιρῶ.

Καὶ δὲν πῆγε κανείς τους. Προφάσεις ἦταν αὐτά.