Κέικ ζέβρα! ένα ριγέ κέικ

.

μια απλή αλλά εντυπωσιακή συνταγή- για να γλυκαθούμε λίγο…

.

το έχουν φτιάξει μέχρι τώρα δυο φορές τα κορίτσια μου και είναι πολύ πετυχημένο

εύχομαι να αρέσει και σε εσάς!

Η Παναγία Σουμελά (για παιδιά)

(για να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την ιστορία της φυλής μας και να τους μεταδίδουμε την αγάπη για τις αλησμόνητες πατρίδες…)

Στο πανέμορφο βουνό της Μακεδονίας Βέρμιο, στη καταπράσινη πλαγιά της Καστανιάς στη Βέροια, ανακαλύπτεις με συγκίνηση, ύστερα από σύντομη τραχιά ανάβαση, το ιερό προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά. Είναι το προσκύνημα που έστησε και ύψωσε εδώ η πονεμένη ψυχή των Ελλήνων του Πόντου, για να τους θυμίζει το πάνσεπτο προσκύνημά τους στην πάτρια γη, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Πώς μπορούσαν να ζουν πρόσφυγες – ακόμα και στη Μάνα Ελλάδα – χωρίς την παρηγοριά τους, χωρίς την χαρά τους, τη δόξα τους και στο στήριγμά τους, την Παναγιά «τους»;

Τα φιδάκια της Παναγίας (ιστορία για παιδιά)

Τα φιδάκια της Παναγίας, στο Μαρκόπουλο της Κεφαλληνιάς: ένα θαύμα που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και συγκινεί κάθε πιστή ψυχή… ένα κείμενο που έγραψα για τα παιδιά

Αυγουστιάτικο απόγευμα και η Παράκληση της Παναγίας στην εκκλησία του χωριού μόλις τελείωσε. Ο Ιωάννης, ο Πέτρος και η Μαρία ,αφού προσκύνησαν την ομορφοστολισμένη εικόνα της Κοίμησης,  παίρνουν το δρόμο για το σπίτι τους με τον παππού και τη γιαγιά τους.

-Παππού, να πάμε από το δρόμο με τα εκκλησάκια, για να ανάψουμε και τα καντηλάκια; φωνάζει χαρούμενα η Μαρία.

Ἡ μώβ βιολέτα

η μωβ βιολέτα και ο Επιτάφιος…

(μια όμορφη ιστορία για τα παιδιά)

Μιά ἁπαλή μοσχοβολιά ἁπλώνεται τριγύρω, πού λές ὅμοιά της δέν ὑπάρχει στή γῆ. Τά καντήλια φωτίζουν τις εἰκόνες τοῦ τέμπλου και τά τελευταῖα κεριά λειώνουν σιγά σιγά.

Ἡ μικρή μώβ βιολέτα,ἀκουμπισμένη σ’ ἕνα καλαθάκι μαζί με ἄλλα λουλούδια, συλλογίζεται τή μέρα πού πέρασε, τίς ὧρες πού θά ᾽ρθοῦν.

Ποτέ δέν εἶχε φανταστεῖ τή σημερινή ἡμέρα. Ἀπό ἐκεῖνο τό πρωινό τῆς ἄνοιξης πού γιά πρώτη φορά ἀντίκρισε την ὄμορφη πλάση, τά βουνά, τά σύννεφα, δύο μάτια παιδικά, τά μάτια τῆς Κατερινούλας νά τήν παρατηροῦν χαρούμενα ἐκεῖ στή γωνιά τοῦ κήπου!

Ἕνα μικρό ψεμματάκι

   Πρίν ἀπό λίγο τό θυμήθηκε ἡ Δέσποινα. Εἶχαν ἀσκήσεις καί στή Γλώσσα. Ἀλλά εἶχε ξεχαστεῖ τελείως… Κρύος ἱδρώτας τήν ἔλουσε. Γιατί ἡ κυρία δέν ἀστειευόταν. Τούς τό εἶχε πεῖ ξεκάθαρα:
— Φθάσατε στήν Τετάρτη Δημοτικοῦ. Ἡ τεμπελιά δέν ἐπιτρέπεται. Ἄν εἶστε ἄγραφοι, μόνο μέ σημείωμα τῶν γονέων θά σᾶς δέχομαι.
Εἶχε δίκιο ἡ κυρία. Γιατί τό κακό εἶχε παραγίνει καί πολλά παιδιά δέν ἔγραφαν τίς ἀσκήσεις. Μά ἡ Δέσποινα δέν ἀνῆκε σ᾿ αὐτούς. Ἦταν πάντα ἐπιμελής καί καλή μαθήτρια. Ἀγαποῦσε τήν ἑλληνική Γλώσσα καί ἦταν καλή στήν Ἔκθεση. Ἀγαποῦσε πολύ καί τή δασκάλα της. Μόνο πού χθές εἶχε ξεχαστεῖ. Γιά πρώτη φορά. Καί τῆς στοίχιζε τώρα τόσο πολύ νά ντροπιαστεῖ μπροστά σέ ὅλη τήν τάξη καί στή δασκάλα…

Ὁ σκίουρος μέ τίς τρεῖς βίλες

ένα από τα αγαπημένα παραμύθια των μικρών μου, που ζητούν ξανά και ξανά να τους το διαβάσω! – με μηνύματα αγάπης και μοιράσματος, που φέρνει την αληθινή χαρά…
Στήν ἄκρη τοῦ μεγάλου δάσους, στήν πλαγιά τοῦ καταπράσινου βουνοῦ, ζοῦσε ὁ Καστανούλης, ἕνας ὄμορφος καί πανέξυπνος σκίουρος. Ὁ Καστανούλης ἦταν ὁ πιό πλούσιος κάτοικος τοῦ δάσους. Εἶχε τρεῖς βίλες δικές του!

Ναί, καλά ἀκούσατε. Τρεῖς βίλες δικές του! Ἡ πρώτη, χτισμένη πάνω σέ μιά γέρικη λεύκα, ἦταν κληρονομιά ἀπό τόν παππού του.

Ἡ δεύτερη στή ρεματιά, πάνω σ᾿ ἕναν αἰωνόβιο πλάτανο, ἦταν τό… ἐξοχικό του! Ἐκεῖ περνοῦσε τά καλοκαίρια του καί διασκέδαζε.

Καί ἡ τρίτη του βίλα, τό σπίτι τοῦ χειμώνα, ἦταν πάνω στή μεγάλη βελανιδιά. Αὐτή τήν εἶχε κατασκευάσει μόνος του, γιατί ἦταν καί ἐπιδέξιος τεχνίτης ὁ σκίουρός μας. Μέ ἀδιάβροχη σκεπή, μέ φυσικό air condition ἀπό ἀεράκι τοῦ βουνοῦ γιά τίς ζέστες καί μέ δύο σόμπες γιά τό πολύ κρύο, ἡ βίλα τῆς βελανιδιᾶς ἦταν ὑπερσύγχρονη.