Τους φόβους σου μην τους πολυσκέφτεσαι.
Δεν βοηθά πάντα η ανάλυσή τους…
Μάλλον είναι προτιμότερο
να αφήσεις το Πνεύμα
να εμφυσήσει μέσα σου
και να τους σκορπίσει
Τους φόβους σου μην τους πολυσκέφτεσαι.
Δεν βοηθά πάντα η ανάλυσή τους…
Μάλλον είναι προτιμότερο
να αφήσεις το Πνεύμα
να εμφυσήσει μέσα σου
και να τους σκορπίσει
Να έχεις υπομονή…
Δύσκολοι οι καιροί και πού να στηριχτείς; …
Όνειρα κάνεις αλλά δεν ξέρει κανείς
αν θα δεις τα αποτελέσματα των κόπων σου.
(λίγες σκέψεις γραμμένες βιαστικά, σε μια μικρή ανάπαυλα μέσα στην «ασταμάτητη» ροή της καθημερινότητας)
.
Ξεκίνησε άλλη μια σχολική χρονιά
με χαρά και ενθουσιασμό, με καλή διάθεση από τα παιδιά
αλλά και με διάφορους προβληματισμούς και δυσκολίες,
που προκύπτουν καθημερινά και απρόοτα
και που μάς θέλουν συνεχώς σε δράση και αγώνα…
(Λες και θα εξέλειπαν ποτέ οι αντιξοότητες…)
.
Ματθ. 6,33
ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
Ματθ. 6,33
Ζητείτε κατά πρώτον και κύριον λόγον την βασιλείαν του Θεού και την αρετήν που θέλει από σας ο Θεός, και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζί με τα ανεκτίμητα αγαθά της βασιλείας των ουρανών.
.
.
Στα σταυροδρόμια της ζωής
εκεί που με έφεραν τα γεγονότα, οι πράξεις και οι αποφάσεις μου
εκεί που στέκομαι διστακτική
με αγωνία στην καρδιά και φόβο και ατολμία μπροστά στο άγνωστο…
.
.
(αντιγράφω από το ημερολόγιό μου)
μίλησα με μια φίλη που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας… σοφά τα όσα μου είπε, κάθομαι να γράψω κάποιες σκέψεις όσο είναι φρέσκιες στο μυαλό μου, να τα διαβάζω και να θυμάμαι, γιατί εύκολα ξεχνιέμαι και ξεστρατίζω… :
.
.
Άσε στην άκρη τα παράπονα και τα «γιατί;» και προχώρα.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από την ίδια την ζωή.
Ζήσε την όπως έρθει, «ει το φέρον σε φέρει , φέρου και φέρει»
και να είσαι σίγουρη ότι καθοδηγείται απ΄Αλλού, από τα χέρια Εκείνα στα οποία την εμπιστεύτηκες.
.
.
Τα λάθη τα δικά σου μην τα κάνεις παράπονα… μην τα χρεώνεις αλλού.
.
.
ένα υπέροχο ποίημα από την αγαπημένη φίλη και αναγνώστρια του ιστολογίου, Ευτυχία Χατζηνικολάου
.
.
Ο ουρανός συννέφιασε με λογιών λογιών βαριά, μαύρα σύννεφα
κι οι πρώτες σταγόνες της θλίψης, άρχισαν να σταλάζουν στην ψυχή μου.
Να τη βαραίνουν.
.
Στην αρχή ψιλοβρόχια, μα στη συνέχεια ξέσπασε δυνατή η μπόρα.
.
.
.
Να βγεις στο Φως
να «μαζέψεις ήλιο» *
να γεμίσει η ψυχή σου γαλήνη
να ρουφήξει από την ηρεμία της φύσης…
.
στις δύσκολες μέρες που περνούμε, πού αλλού να στραφούμε για να λάβουμε δύναμη, πού αλλού να στηρίξουμε τις ελπίδες μας;….
“Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μιά από τίς σπουδαιότερες ωφέλειες τής πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τίς πολλές στεναχώριες.
Όσο τό παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ό πατέρας, πού φροντίζει γιά τό σπίτι καί γιά δλες τίς δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει τό τραγούδι! Τότε τό παιδί
αισθάνεται ορφανό καί μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τίς δικές του δυνάμεις νά «ξεφορτώσει» τίς στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στά δίχτυα τους.
(ένα κείμενο που ίσως θεωρηθεί λίγο δύσκολο, όμως αξίζει να διαβαστεί και να γίνει κατανοητό γιατί ερμηνεύει όλη την απιστία της εποχής μας, που ξεκινάει από την σύλληψη ακόμα των παιδιών…)
Πώς ή γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; (Γέροντας Σωφρόνιος Αγιορείτης – Έσσεξ)
Αν μιλάμε για τη μεγάλη σπουδαιότητα της γυναίκας, τότε οι ίδιες οι γυναίκες οφείλουν να δικαιώσουν την σπουδαιότητά τους αυτή. Να δικαιώσουν τον εαυτό τους σε όλα τα επίπεδα ζωής της ανθρωπότητας. Το ουσιαστικότερο όμως έργο, το σπουδαιότερο λειτούργημά τους είναι η μητρότητα.: “Και εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων” (Γένεσις,3,20).
Για να ανυψώσουν τον κόσμο οι γυναίκες πρέπει να φέρνουν στον κόσμο παιδιά με τον τρόπο που μας διδάσκει ο λόγος του Θεού.Υπάρχουν όμως δύο είδη γέννησης: το ένα κατά σάρκα, το άλλο κατά πνεύμα. Ο Χριστός είπε στο Νικόδημο: ¨Το γεγενημένον εκ της σαρκός σαρξ εστί, το δε γεγενημένον εκ του Πνεύματος πεύμα εστί. Μη θαυμάσης ότι είπον σοι, δει ημάς γεννηθήναι Άνωθεν”.
Επειδή οι γυναίκες της εποχής μας έχασαν την υψηλή αυτή συνείδηση, άρχισαν να γεννούν προπαντός κατά σάρκα. Τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη. Συχνά αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι εικόνα του Αιωνίου Θεού. Η μεγαλύτερη αμαρτία στις ήμερες μας έγκειται στο ότι οι άνθρωποι βυθίστηκαν στην απόγνωση και δεν πιστεύουν πια στην Ανάσταση.
Όλοι, παιδί μου, σου μιλούν για τα δικαιώματα που έχεις. Και μάλιστα τα μπιστευτήκανε στον ΟΗΕ, για σιγουριά.
Σου κρύψαν όμως βασικό δικαίωμα που έχεις· να γνωρίσεις τον Πατέρα, το Θεό, και τη Μάνα σου, την Παναγιά.
Παιδί ορφανό, αγνώστου Πατέρα, άγνωστης Μάνας. Έτσι θέλουνε να ‘σαι. Μοναξιά, ο μόνος δρόμος που σου είπαν πώς υπάρχει!
Εικόνα από:www.mylegionc60.blogfa.com
Ας δούμε ένα θαυμάσιο παραμύθι για έναν φτωχό γέρο ξυλοκόπο που ζούσε στη μεσαιωνική Ευρώπη.
Αυτός κι ο νεαρός γιος του ζούσαν σε μια μικρή καλύβα έξω από ένα χωριό. Κάθε μέρα, ξυπνούσαν με την αυγή και πήγαιναν στο δάσος για να κόψουν ξύλα.Αργά το απόγευμα, τα φόρτωναν σε ένα κάρο και τα κουβαλούσαν στο χωριό όπου τα πουλούσαν για μερικά νομίσματα.
Ο γέρος είχε στη ζωή του μονάχα ένα ξεχωριστό και αγαπημένο πράγμα: ένα πανέμορφο άλογο που τραβούσε το κάρο του. Το ζώο ήταν τόσο εντυπωσιακό, ώστε οι φήμες για τη δύναμη και την ομορφιά του είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρο το βασίλειο.
Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχια σου
προσμένεις να γενούν σιτάρι,
κι από τ΄ άκαρπο δεντρί, που κέντρωσες,
προσμένεις καρπερό βλαστάρι!