Μεσολόγγι – Εξόδου επέτειος: ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων…

(κείμενο και για παιδιά) 

Η Έξοδος, που σήμανε το τέλος της Β΄ πολιορκίας του Μεσολογγίου, που κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο, έγινε τη νύχτα της 10^ης προς 11^η  Απριλίου του 1826, ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων.

Ε Ξ Ο Δ Ο Σ

του Γιάννη Βλαχογιάννη

Το Μεσολόγγι τώρα τοιμάζεται να βγει με το σπαθί.  Τοιμάζεται κι η χήρα Μάνθα, η Μεσολογγίτισσα, να βγει κι αυτή.  Ο Τούρκος αν νικήθηκε χίλιες φορές, της πείνας το θεριό είν’ ανίκητο. Έτσι ο λαός, μαζί με τη φρουρά, πήρανε την απόφαση.  Κι απόψε…

Νύχτα, σκοτάδι.  Η χήρα, στα τυφλά ψηλαφώντας, ήβρε το δέμα με τα ρούχα τ’ άχαρα του μακαρίτη αντρός της. Η μπότα η τούρκικη τον έκοψε στα δυο, μόλις άρχισε η πολιορκία. Κι αυτό μονάχα; Το βόλι, το σπαθί, της αρρώστιας η οργή, της πείνας η κατάρα θέρισαν κάθε δικό της γύρω της.

Συνέχεια

.

ένα μουσικό αφιέρωμα

“Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”…ολόκληρο (κλικ στον σύνδεσμο)

«Ελεύθεροι Πολιορκημένοι»

.

Γιάννης Βλαχογιάννης « Μεγάλα Χρόνια »

ΠΗΓΗ: Νεοελληνικά Αναγνώσματα Β’ Λυκείου (1967) :

ETΣΙ ΗΤΑΝΕ

.

Μεσολόγγι – Εξόδου επέτειος: ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων…

(κείμενο και για παιδιά) 

Η Έξοδος, που σήμανε το τέλος της Β΄ πολιορκίας του Μεσολογγίου, που κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο, έγινε τη νύχτα της 10^ης προς 11^η  Απριλίου του 1826, ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων.

Ε Ξ Ο Δ Ο Σ

του Γιάννη Βλαχογιάννη

Το Μεσολόγγι τώρα τοιμάζεται να βγει με το σπαθί.  Τοιμάζεται κι η χήρα Μάνθα, η Μεσολογγίτισσα, να βγει κι αυτή.  Ο Τούρκος αν νικήθηκε χίλιες φορές, της πείνας το θεριό είν’ ανίκητο. Έτσι ο λαός, μαζί με τη φρουρά, πήρανε την απόφαση.  Κι απόψε…

Νύχτα, σκοτάδι.  Η χήρα, στα τυφλά ψηλαφώντας, ήβρε το δέμα με τα ρούχα τ’ άχαρα του μακαρίτη αντρός της. Η μπότα η τούρκικη τον έκοψε στα δυο, μόλις άρχισε η πολιορκία. Κι αυτό μονάχα; Το βόλι, το σπαθί, της αρρώστιας η οργή, της πείνας η κατάρα θέρισαν κάθε δικό της γύρω της.

ETΣΙ ΗΤΑΝΕ

– Παππού, σήκου, παππούλη! Σήμερα εἶναι μέρα ‘πίσημη! Τί φυλᾶς τὸ στρῶμα καὶ βογκᾶς! ῞Ολο βογκᾶς, κι ὅλο μαλώνεις… σώνει πιά!῎Εβγα νὰ ἰδῆς! ῎Ελα ν’ ἀλλάξης καὶ νὰ βγῆς στὴν ἀγορά. Ὁ κόσμος ἔχει πανηγύρι σήμερα Σάββατο Λαζάρου!
Τὸ μαθητούδι ζωηρό, καθὼς μπῆκε στὸ σπίτι, ἔφυγε κιόλα. Τὸ ‘ξερε ὁ παπποὺς πὼς ἦταν ἡ τρανὴ Παραμονή, τῆς ῎Εξοδος ἡ μέρα.῞Αχ, τέτοια μέρα δὲ θὰ ξαναρθῆ – μήτε ὁ Θεὸς νὰ δώση!Τό ᾽ξερε ὁ παππούς, κι αὐτὸ ἀπὸ μέρες κι ἀπὸ νύχτες συλλογιότανε.῾Ο πονεμένος νοῦς του σερνότανε τριγύρω στὴ μεγάλη Θύμηση. Καὶ τὴν περίμενε τὴ μέρα αὐτή, σὰ νά ᾽τανε νὰ ᾽ρχόταν ἄλλη μιὰ φορά,πρώτη φορὰ – τοῦ κάκου.