«Ελλάδα μας, ηρώων μητέρα»

Το βιβλίο «Ελλάδα μας, ηρώων μητέρα», που αγαπήσαμε πoλύ, έκανε ήδη δεύτερη έκδοση, εμπλουτισμένη με νέο υλικό και με αφίσα.

Είναι το πρώτο βιβλίο της αγαπημένης μας συγγραφέα Κωνσταντίνας Ζηκούλης, γραμμένο με πολλή αγάπη για τα παιδιά και την ιστορία της πατρίδας μας. Τα άλλα τρία βιβλία της τα έχουμε ήδη έχουμε παρουσιάσει εδώ, εδώ και εδώ.

Στο παρόν βιβλίο γίνεται μια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν της Ελλάδας: από την Αρχαιότητα και την έλευση του Χριστού έως τους βυζαντινούς χρόνους… και από την άλωση της Πόλης έως τις μέρες μας. Σταθμοί στην πορεία αυτή είναι η επανάσταση του 1821, ο Μακεδονικός Αγώνας, η μικρασιατική καταστροφή, το έπος του 1940, η αντίσταση στην κατοχή, η εισβολή στην Κύπρο.

Δύο νέα βιβλία για μεγάλα παιδιά και εφήβους

Διαβάσαμε δύο νέα βιβλία των εκδόσεων «Άθως παιδικά» και σας τα παρουσιάζουμε. Και τα δύο απευθύνονται σε μεγάλα παιδιά και εφήβους και μας άρεσαν ιδιαιτέρως.

Το πρώτο αναφέρεται στην ιστορία της Κύπρου, από την αρχαιότητα έως την σημερινή εποχή και το δεύτερο ασχολείται με τον υγιή αθλητισμό. Πάμε να τα δούμε πιο αναλυτικά, γιατί έχουν πολλά να προσφέρουν στα παιδιά.

Καλό μήνα!… και μερικές σκέψεις

.

.

Έφτασε και ο Απρίλιος , η  φύση στα καλύτερά της …διανύουμε μια από τις πιο σημαντικές εποχές του χρόνου: ετοιμαζόμαστε διά της οδού της Μεγάλης Σαρακοστής να εισέλθουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, να ζήσουμε και φέτος το Θείο Δράμα και την Ανάσταση.

Καλό και ευλογημένο μήνα θα σάς ευχηθώ και ας ετοιμάσουμε τις ψυχές μας να «γευτούν» αυτά τα γεγονότα που κάθε χρόνο ζούμε αλλά ως άνθρωποι χοϊκοί ίσως δεν τους δίνουμε την ανάλογη σημασία, ίσως εύκολα τα προσπερνούμε και επιστρέφουμε στα ίδια,στην καθημερινότητα , στις μικρότητές μας, σε όσα ρουφούν την ψυχική και σωματική μας  ενέργεια και εν τέλει τι αφήνουν πίσω τους;…. Σκέφτομαι πως, αν ζούσαμε έστω μια φορά , με συναίσθηση και πραγματική κατάνυξη, την Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου, η ζωή μας θα μεταμορφωνόταν, θα είχε μια άλλη αναφορά, θα έπαιρνε μια άλλη τροπή.

.

ΚΥΠΡΟΣ 1974-2015 : 41 χρόνια… το χρονικό της εισβολής

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ;

ένα κείμενο γραμμένο και για παιδιά…για να μην ξεχνούμε και να μαθαίνουμε και στα παιδιά μας όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε…

(αναδημοσίευση περσινού κειμένου)

Κάθε Καλοκαίρι στήν κυπριακή ψυχή ξυπνοῦν πιό ἔντονες οἱ μαῦρες θύμησες, ὅσο κι ἄν ὁ χρόνος καί οἱ πολιτικές περιστάσεις ζητοῦν νά τίς ξεθωριάσουν. Ἔρχονται οἱ θύμησες καί πλένουν μέ τό δάκρυ ἑνός λαοῦ τά δραματικά γεγονότα, τίς παλιωμένες φωτογραφίες, τά σκονισμένα θυμητάρια. Καί γίνονται τά χρώματά

 

Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου: Η ηρωΐδα που δολοφονήθηκε από τους Άγγλους μαζί με το αγέννητο παιδί της. ΓΕΝΝΗΣΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου: όλα για την Πατρίδα!

Τιμούμε τη γυναίκα που έδρασε και απέθανε περήφανη για το όνομα της λευτεριάς

Ως αγωνίστρια και ως μάνα η Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα ζήλευε κάθε γυναίκα του σήμερα.Η Λουκία Λαουτάρη και ο σύζυγός της Γεώργιος Λαουτάρης διατηρούσαν κρησφύγετο στο περιβόλι τους, όπου έκρυβαν καταζητούμενους αντάρτες της ΕΟΚΑ

Η τεράστια συμβολή της Ελληνίδας Κύπριας γυναίκας κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59 ήταν αναμφισβήτητα άκρως σημαντική και εντυπωσιακή. Μάλιστα, ο Αρχηγός Διγενής στα Απομνημονεύματά του αναφέρεται στη γυναίκα της ΕΟΚΑ με μεγάλο θαυμασμό, παρομοιάζοντάς τη με την γυναίκα Σπαρτιάτισσα, αφού ως αγωνίστρια και ως μάνα είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα ζήλευε κάθε γυναίκα του σήμερα: Αψηφούσε τον κάθε κίνδυνο,ξεγελούσε με μεγάλη δεξιοτεχνία τον Άγγλο

Η προσφορά της γυναίκας στους αγώνες της ΕΟΚΑ

 

 

 

Σαν εκείνες  τις ψυχωμένες γυναίκες του1821 και οι δικές μας γυναίκες του 1955 με τη λεβεντιά και την περηφάνεια τους, τη γλυκύτητα και την αρχοντιά τους, με βαθιά πίστη στο θεό τίμησαν την ελληνική καταγωγή τους.

Ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. ήταν η ψυχική ανάταση  και ανάβαση του κυπριακού  λαού προς τις κορυφές της ελληνικής  ανδρείας και της εσωτερικής λευτεριάς.

«Βαρύς  ο κόσμος να τον ζήσεις

Όμως  για λίγη περηφάνεια τ’αξίζει», θα μας πει ο Ελύτης.

Ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. όμως ήταν κι ένα μεγαλειώδες επικό ποίημα. Οι άνθρωποι ζούσαν ποιητικά. Πατούσαν στη γη κι ανακλαδίζονταν στον ουρανό. Χωρίς να χάνουν την αίσθηση της πραγματικότητας, ζούσαν ένα διαρκές ποιητικό μεθύσι.