Tο καλοκαίρι μάς αποχαιρέτησε και το φθινόπωρο κατέφτασε ανεπιστρεπτί, όπως φαίνεται, μαζί με το άνοιγμα των σχολείων, των Πανεπιστημίων και των συναφών δεσμεύσεων και υποχρεώσεων.
Κάθε αλλαγή στις εποχές είναι, εξάλλου, και μια πρόκληση για την ψυχή….
.
Διαβάστε περισσότερα
(αφιερωμένο στις φίλες που ρωτούν:
«Μα πώς τα προλαβαίνεις όλα;») ❤
Είναι κάποιες ώρες που το σπίτι μοιάζει λες και είναι βομβαρδισμένο.
Πολλοί άνθρωποι, πολλά αντικείμενα και φτάνουμε να μην έχουμε πού να πατήσουμε και πού να καθίσουμε! 🙂
Δεν συμβαίνει συχνά αυτό. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι τα μικρά μπορούν εύκολα και γρήγορα να ανακατέψουν ένα μέρος του σπιτιού, κυρίως όταν έχω λείψει για λίγο και επιστρέψω ή όταν έχω κάτι άλλο που πρέπει να ασχοληθώ και δεν χωράει αναβολή. ❤
Για να επανέλθει η τάξη, χρειάζεται προσπάθεια και κόπος- όταν αυτά μοιράζονται ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, είναι καλύτερα για όλους μας. Και για εμένα πιο ξεκούραστα, αλλά και για τα παιδιά είναι καλό να αναλαμβάνουν κάποιες δουλίτσες.
Έρχεται η άνοιξη!
Φαίνεται ο ερχομός της στα πρώτα μπουμπούκια της αμυγδαλιάς που άνθισαν
.
Μια βόλτα νοερή στην παραλία της Θεσσαλονίκης ελάτε να κάνουμε μαζί.
(Σκέψεις πολλές αυτές τις μέρες, ο χρόνος πιεσμένος και ελάχιστες οι ήσυχες στιγμές…)
Μια βόλτα στη θάλασσα με τα κορίτσια μου και οι εικόνες που αποτυπώθηκαν στον φακό μας δίνουν λίγη από την ηρεμία του υγρού στοιχείου και από την απεραντοσύνη της αγάπης του Δημιουργού.
Τα παιδια το περιμένουν με λαχτάρα, αλλά και οι μεγάλοι ενθουσιάζονται με τις πρώτες νιφάδες που πέφτουν από τον ουρανό. Κι αν ξημερώσει μέρα ντυμένη στα λευκά, η χαρά όλων είναι αμέτρητη!
Μάς επισκέφτηκε και φέτος το χιόνι και χαρήκαμε την λευκή παρουσία του και την ολοφώτεινη αχλή του. Πήρε άλλη μορφή η πλάση, ντυμένη στα άσπρα, και τα παιδιά χόρτασαν παιχνίδι.
Ο ενθουσιασμός «Χιονίζει» ηχούσε στις φωνές όλων, μικρών – μεγάλων, και οι φωτογραφίες που επικρατούσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν φωτεινές και ολόλευκες.
.
Έφτασαν τα Χριστούγεννα!
Ας είναι η ψυχή μας απλή και ταπεινή,
όπως η ψυχή ενός παιδιού,
που με αγάπη πολλή και πίστη άμετρη
προσκυνά τον νεογέννητο Σωτήρα…
«Να βγούμε βόλτα έξω στη φύση, ή μήπως κρυώσουν τα παιδιά;
Μήπως μας πλησιάσουν άλλοι και κολλήσουμε κάποια αρρώστια;
Και όταν γυρίσουμε πίσω σπίτι, λερωμένοι (και ίσως λασπωμένοι), θα έχω πολλή δουλειά να κάνω…»
Είναι ανυπόστατα όλα αυτά;
Από το δικό μου μυαλό , πάντως, περνούν αυτές οι σκέψεις και ανησυχίες, το ομολογώ.
Όμως προσπαθώ να τις αναιρώ και να τις εκλογικεύω, γιατί ξέρω πως εν τέλει είναι πολύ ωφέλιμη μια βόλτα στη φύση .
Τα πιο σπουδαία πράγματα τα μάτια δεν τα βλέπουν
Μόνο η καρδιά μπορεί να τα αισθανθεί
Τα μάτια κι αν ξεγελαστούν, φρουρό κοντά τους έχουν
Που ξέρει πώς να εκτιμά τα πλούτη στη ζωή.
.
Χαίρετε, αγαπημένες φίλες και φίλοι!
Πώς τα πάτε με τον «εγκλεισμό»; Πώς κυλά η καθημερινότητα; Εύχομαι πρωτίστως υγεία και ηρεμία- ειδικά τη δεύτερη θα την χρειαστούμε, νομίζω, πολύ, καθώς θα περνά ο καιρός και θα παραμένουμε «έγκλειστοι»…
Έχει ο Θεός! Κάπως θα τα βολέψουμε κι αυτή τη φορά. Ψυχραιμία και προσαρμοστικότητα- και όχι πολλές ειδήσεις! Θα μας «τρελάνουν»! 🙂
Μέσα σε όλα που προσπαθώ να κάνω, για να περνά πιο ευχάριστα η κάθε μέρα, είναι και κάποιες συνταγές, που είναι εύκολες, γρήγορες, οικονομικές και υγιεινές. Ώστε να έχουμε σπιτικό φαγητό, γλυκό και σνακ, ειδικά τώρα στη νηστεία των Χριστουγέννων και ιδιαιτέρως για τα παιδιά , για να έχουν θρεπτικές επιλογές.
-Μαμά, γιατί ντύθηκες με καλά ρούχα; Θα πας κάπου;
Αυτό με ρώτησε την προηγούμενη Κυριακή πρωί ένας μικρός μου, βλέποντας με έκπληξη να σηκώνομαι, να φορώ καλά ρούχα και να φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου.
Ήξερε πως τη συγκεκριμένη Κυριακή δεν θα μπορούσαμε να πάμε στην εκκλησία. Ήταν η αρχή της «καραντίνας»…
Σε καιρούς δύσκολους
(που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα ζούσαμε…)
χωρίς παρελάσεις και επίσημες τελετές,
κρατούμε ψηλά την σημαία μας
και αποδίδουμε τιμή στους ήρωές μας
ατενίζοντας με ελπίδα το μέλλον,
όπως και εκείνοι θα έκαναν…
Ευχές πολλές για καλή αρχή,
φώτιση για τα παιδιά μας,
δύναμη για τους εκπαιδευτικούς
υγεία και χαρά για όλους!
Ιδιαίτερη η φετινή χρονιά, ξεκίνησε με συνθήκες διαφορετικές από τις συνηθισμένες.
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σκεφτώ, αν και είμαι άτομο γενικώς αισιόδοξο.
Δεν μπορώ να κλείσω μάτια και αυτιά μπροστά σε όσα συμβαίνουν,
σε όσα μας απειλούν την υγεία μας και κυρίως σε όσα απειλούν
την ενότητα και σύμπνοια του κοινωνικού συνόλου.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 