«Παιδάκι μου, έλα να το συζητήσουμε. Να δούμε αν μπορεί να είναι έτσι».

«Εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε, η προσπάθεια που έχει να γίνει από  κάθε Χριστιανό, είναι η εξής: όπως προβληματιζόμαστε τι θα μάθουν τα παιδιά μας (γράμματα, γλώσσες, μουσική) ακόμα περισσότερο να μας προβληματίζει πως θα γνωρίσει την πίστη του το παιδί μου, πώς θα γνωρίσει την μυστηριακή ζωή, πώς θα ζήσει πνευματική ζωή. Αυτό ρέπει να μάς καίει περισσότερο, κι έπειτα όλα τα άλλα. Βέβαια εμείς ήμασταν, ας το πούμε, «κακότυχοι», δεν μεγαλώσαμε έτσι. Τα παιδιά μας, όμως, έτσι πρέπει να μεγαλώσουν.

Στο καταφύγιο της φύσης

Πέρασε η γιορτινή περίοδος του Δωδεκαημέρου!

~Ήταν ιδιαίτερες οι φετινές «διακοπές», χωρίς εξόδους από το σπίτι και χωρίς κατά πρόσωπον επικοινωνία με αγαπημένους και φίλους,

αλλά τουλάχιστον προσπαθήσαμε να διατηρήσουμε, κατά το δυνατόν, την εγγύτητα των σχέσεων με τηλεφωνήματα και ευχές γραπτές.

~Επιστροφή στα μαθήματα από σήμερα για τα μεγάλα παιδιά και τους φοιτητές- έστω σε αυτή την διαδικτυακή εκπαίδευση, με τις ιδιαιτερότητες, τις ευκαιρίες αλλά και τις «παγίδες» της.

~Τα μικρά αναμένουν με χαρά την επιστροφή στο σχολείο, στο μάθημα «από κοντά», όπως λένε. «Είναι βαρετός ο υπολογιστής…»

Να μιλάς, παιδί μου…

Μου είπες:

«‘Εγραψες κανένα καινούριο άρθρο, μαμά;

Μου αρέσει να μπαίνω στο μπλογκ σου και να διαβάζω…»

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σου κινεί το ενδιαφέρον για να διαβάζεις κείμενα

που απευθύνονται κυρίως σε μεγαλύτερες από εσένα ηλικίες και ενδιαφέροντα…

Αλλά αφού αγγίζουν την ψυχή σου και προκαλούν το ενδιαφέρον σου

αυτό μου δίνει χαρά και ώθηση

και, αν μου το ζητήσεις θα προσπαθήσω να ανεβάζω σε τακτική βάση

κάτι για εσάς, τα παιδιά μου, και για τα νέα παιδιά, γενικότερα.

 

Περπατούμε μαζί…

Eπιδιώκω να βρεθούμε με τα μεγάλα παιδιά,

να περπατήσουμε για λίγο μαζί,

να έχουμε το δικό μας χρόνο,

να ξανοιχτούν οι ψυχές μας και να έρθουν πιο κοντά

σε ησυχία και ηρεμία …

 

Να πούμε ό,τι εμπνεύσει στην καρδιά μας ο Θεός…

.

Έχει συμβεί να σάς αιφνιδιάσουν τα παιδιά με κάποια ερώτηση ή με κάποια συμπεριφορά τους; …Να μην ξέρετε τι να απαντήσετε ή τι να πράξετε και να προβληματίζεστε έντονα εκείνη τη στιγμή;… Κάθε γονιός μπορεί να βρεθεί σε αυτή την θέση.

Ένα κείμενο από ένα πολύ αξιόλογο βιβλίο δίνει απάντηση σε αυτό το θέμα:

.

«Όταν ασχολούμαστε με παιδιά, γονείς και δάσκαλοι , πρέπει να καθοδηγούμαστε από την προσευχή.

.

Ακόμη και στις διάφορες συνθήκες της καθημερινής ζωής οι γονείς πρέπει να στρέφονται προς τον Θεό με προσευχή , έστω σύντομα ή χωρίς λόγια ,και μετά να κάνουν ή να πουν ό,τι εμπνεύσει στην καρδιά τους ο Θεός.

.

Κάθε απόφαση ή αντίδραση πρέπει να προέρχεται από μια προσευχόμενη καρδιά μάλλον, παρά από λογική σκέψη.

.

Καλύτερα να ξεσπάσει η καταιγίδα, για να ξαναλάμψει ο ήλιος στη σχέση μας…

Ίσως…

κάποιες φορές

η σύγκρουση, η αντιπαράθεση, μια έκρηξη

να είναι αναγκαία

για την επανασύνδεση,

το πλησίασμα και πάλι των ψυχών,

το σπάσιμο της απομόνωσης

και του τείχους που δημιουργούν ανάμεσά μας

ο εγωισμός, τα παράπονα και οι μικρότητες…

.