«Μια νέα αρχή»

Παραμονές Χριστουγέννων και σκέφτηκα, ως δώρο γιορτινό, να σας χαρίσω ένα διήγημα, που δίνει ελπίδα και πίστη για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των προβλημάτων, που κάθε στιγμή μπορεί να προβάλουν ξαφνικά μπροστά μας… (Όπως βοηθά εμένα η ανάγνωση ανάλογων κειμένων, έτσι γράφω κι εγώ, επιχειρώντας να δώσω μια πνοή αισιοδοξίας). Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας και τα μηνύματά σας.

Βγήκε από το γραφείο με την καρδιά κομμάτια. Με δυσκολία έσπρωξε τη βαριά αυλόπορτα και προχώρησε προς τη μεγάλη λεωφόρο, όπου κυριαρχούσε η βοή των αυτοκινήτων, ο θόρυβος και η διαρκής κίνηση ανθρώπων και τροχοφόρων. Ένιωσε τέτοια απελπισία που στιγμιαία της ήρθε η παρόρμηση να πέσει στις ρόδες ενός αυτοκινήτου, να τελειώσει αυτό το δράμα. «Θεέ μου, γιατί;» αναρωτήθηκε εναγώνια μέσα της. «Γιατί να χάσω τη δουλειά μου τώρα που την έχουμε τόσο ανάγκη; Πώς θα επιβιώσουμε, δύο άνεργοι γονείς με δυο μικρά παιδιά;» Κινήθηκε αργά προς τη στάση του λεωφορείου.

Καλώς ήρθες, φθινόπωρο!

Σεπτέμβριος! Καλώς μας ήρθε το φθινόπωρο!

Μεταβατική περίοδος αυτή η εποχή, με το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου και με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί και αυτή η χρόνια…
Δεν θέλω να σκέφτομαι πολλά.

Προσπαθώ να διατηρώ την ηρεμία και την ειρήνη της ψυχής μέσα μου και γύρω μου – γιατί αυτήν έχω ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλο- για να μπορώ να ελπίζω.

Στηρίζει τις καρδιές μας…

Σε μέρες δύσκολες, βαριές και ανέλπιδες, ο λόγος του Ευαγγελίου έρχεται να φέρει χαρά και ελπίδα στη ζωή μας…

Ένα μικρό απόσπασμα από την ανάλυση του Ευαγγελίου της Β΄ Κυριακής των Νηστειών:

«Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ – τὸ ὅτι ὁ Θεὸς γνωρίζει τὰ πάντα – ὅταν βιώνεται σωστά, μᾶς ὠφελεῖ καὶ μὲ ἄλλον τρόπο. Τὸ μικρὸ παιδάκι αἰσθάνεται ἀσφάλεια ὅταν παίζει κοντὰ στὴ μητέρα του καὶ κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα της. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ πιστὸς ποὺ ἀγάπησε τὸν Θεὸ καὶ ταπεινώθηκε ἀπέναντί Του σὰν παιδί, νιώθει τὴν καρδιά του νὰ πλημμυρίζει ἀπὸ πνευματικὴ χαρὰ καὶ ἀσφάλεια, διότι αἰσθάνεται τὸ στοργικὸ θεῖο βλέμμα ἐπάνω του, γλυκαίνεται ἀπὸ τὴ θαλπωρὴ τῆς θείας ἀγάπης.

Έρχεται η άνοιξη!

 

Έρχεται η άνοιξη!

Φαίνεται ο ερχομός της στα πρώτα μπουμπούκια της αμυγδαλιάς που άνθισαν

 

.

Αναποδιές…

 

Και εκεί που λέμε ότι  όλα πηγαίνουν καλά…

έρχεται μια αναποδιά

και κλονίζει τη ζωή μας

την καθημερινότητά μας

τον προγραμματισμό μας.

 

Σαν τη μπόρα τη χθεσινή

που μαζί της έφερε καταστροφές…

 

Ημέρα μνήμης…

19 Μαΐου: Ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

 

Πόσος πόνος, Θεέ μου…

Τι μαύρες μνήμες φέρνει η μέρα η σημερινή…

Πόσα έζησαν εκείνοι οι άνθρωποι,

πώς άντεξε τόσο πόνο η ψυχή τους;

 

Του εγκλεισμού…

Στο σπιτι μέσα το κλειστό 

πόσα να χωρέσουν;

Σκέψεις, ειδήσεις, συναισθήματα,

άνθρωποι και αισθήματα

κινούνται κι αλληλεπιδρούν

σε ρυθμούς άλλους γοργούς 

κι άλλοτε ήπιους.

Ο πόνος σου…

(σε όσους παλεύουν με τον πόνο της απώλειας ή με ασθενειες δύσκολες…)

 

.

Να μπορούσα να έπαιρνα 

λίγο από τον πόνο σου

να ξαλάφρωνε μια στιγμή η ψυχή σου…

.

Να μπορούσα να έπαιρνα

λίγη από την θλίψη σου

να χαμογελούσε για λίγο η μορφή σου…

.

Τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο…

 

Όταν αναπάντεχα βρεθείς με το μικρό σου στο νοσοκομείο…

τότε τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τι νιώθει η ψυχή της μάνας

που μένει δίπλα στο παιδί

και ζει πολλαπλά τις αγωνίες και την έγνοια του

μέχρι να γιάνει και να επιστρέψουν γεροί στο σπίτι…

.

Απογοήτευση …και ελπίδα!

.

Την απογοήτευση την φοβάμαι, την απεύχομαι.

Με τρομάζει η μαυρίλα της

το κενό που νιώθω όταν εισβάλει στην ψυχή μου.

Όμως…

«ουδέν κακόν αμιγές καλού».

.

Δάκρυα…

.

Εκεί που πνίγεσαι από την ζάλη των λογισμών
Και κινδυνεύεις να καταποντιστείς από το βάρος των ευθυνών…

.

Εκεί που ανταριάζει η θάλασσα της ψυχής σου
Και μαυρίζει ο ουρανός της ύπαρξής σου…

.

«Θα ξαναβγεί ο ήλιος…»

(για τις συννεφιές του ουρανού και της ψυχής)

.

«Θα ξαναβγεί ο ήλιος…

.
Εκεί είναι πάντα
κι ας τον κρύβουν τα σύννεφα».

.

Καλοκαιρινή βροχή…

.

.

Βροχούλα καλοκαιρινή

Δρόσισε την πυρωμένη γη

Ανάσανε η φύση…

.

Είμαστε μαζί…

.

.

Η παρουσία σου γεμίζει την ψυχή μου.

Η φωνή σου σκορπίζει τους φόβους μου.

Είσαι πάντα κοντά μου

ακόμα και τις ώρες της απουσίας σου.

.

ΛΥΤΡΩΣΗ…

(το έστειλε μια φίλη του ιστολογίου, ως έκφραση του ψυχικού πόνου που βιώνει…

Ο Θεός ας είναι μαζί με όλους όσους πονούν ψυχικά ή σωματικά. Ας ευχόμαστε …)

frosty natural pattern and sun on winter window

.
Πόνε!Πόνε δυνατέ!
Σκαλίζεις την ψυχή,
χαράζεις το κορμί..
Δηλητήριο!Ως πότε;…

Πίκρα,ατέρμονε καημέ
κεντάτε την καρδιά
κι’ όλα μοιάζουνε θολά,
φύγε,φυγε μακρυά…