.
.
Λυσσομανούσε έξω ο αέρας
σφύριζε και ήταν έτοιμος να τα πάρει και να τα σηκώσει όλα
να ξεριζώσει τα δέντρα που αντιστέκονταν στο φύσημά του
και να πετάξει πέρα κάθε τι που έβρισκε στο πέρασμά του…
και εμείς, μέσα στην ζεστασιά του σπιτιού μας
απολαμβάναμε την θαλπωρή του.
.
Με μια δυσοίωνη είδηση ξημέρωσε η σημερινή ημέρα: μετά από μέρες αγωνίας για την έκβαση των οικονομικών θεμάτων που απασχολούν την πατρίδα μας, ήρθε το κλείσιμο των τραπεζών Ομολογώ πως σφίχτηκε η ψυχή μου με το άκουσμα της είδησης: «Αρχίζουν τα πιο δύσκολα», σκέφτηκα.
Όμως ο Θεός δεν θα μας αφήσει… «Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά», θυμήθηκα τα παρηγορητικά και εμψυχωτικά τα λόγια του αγίου γέροντα Παϊσίου, που μας προετοίμαζε για δύσκολους καιρούς.
Και τότε μου ήρθε στο νου και μια φράση που είχα ακούσει πριν λίγο καιρό, μαζί με τη ανάλυσή της:
«Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν» (Παροιμ. ΙΘ’ 17)
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 