Είναι ένα ερώτημα που άκουσα από αρκετές κοπέλες και που βλέπω ότι προβληματίζει αρκετούς ανθρώπους, ιδιαίτερα όσους θέλουν να αγωνίζονται πνευματικά και προσπαθούν να ελέγχουν τον εαυτό τους και τις σκέψεις τους.
«Μήπως είναι εγωιστικό να προσπαθώ να κάνω κάτι που επιθυμώ και μου αρέσει;
Μήπως είναι εγωιστικό να κάνω κάτι πέρα από την οικογένειά μου και τα παιδιά μου;…»
Διαβάστε περισσότερα
Λόγοι του αγίου Παϊσίου:
Σήμερα μικροί-μεγάλοι στον κόσμο ζουν σαν σε τρελλοκομείο, γι᾿ αυτό χρειάζεται πολλή υπομονή και πολλή προσευχή. Ένα σωρό παιδιά παθαίνουν εγκεφαλικό. Είναι λίγο χαλασμένο το ρολόι, το κουρντίζουν και οι γονείς λίγο παραπάνω και σπάζει το ελατήριό του.
Χρειάζεται διάκριση. Άλλο παιδί θέλει περισσότερο κούρντισμα και άλλο λιγώτερο.
Τα καημένα τα παιδιά είναι εκτεθειμένα σε όλα τα ρεύματα. Όταν ακούν έξω στις διάφορες συντροφιές «μή σέβεστε γονείς, μη σέβεστε τίποτε», και οι μητέρες πάνε να τα σφίξουν, τότε αντιδρούν χειρότερα.
Διαβάστε περισσότερα
«Η καλλιέργεια της πνευματικής ζωής, με την υπομονή στη βάση της, αλλά και στο ύψωμά της και στην κορυφή της, είναι μάλλον μονόδρομος στην οικογένεια.
Να υπομένω χαρούμενα, γιατί αγαπώ τον σύντροφό μου, γιατί μπορώ να τον βοηθώ στην υπέρβαση της αδυναμίας του, γιατί μαζί μπορούμε να κερδίσουμε τον Παράδεισο, γιατί βρισκόμαστε μαζί, και μαζί με τον Χριστό, στο μεγάλωμα των παιδιών μας.
Και τι μας αποκαλύπτει τελικά η πορεία αυτή;
Ότι η υπομονή αυτή μας κάνει έξυπνους. Έξυπνους όχι μόνον από πλευράς φυσικής – κι αυτό γίνεται, γιατί πιεζόμαστε να βρίσκουμε λύσεις μπροστά σε θεωρούμενα αδιέξοδα! – αλλά κυρίως από πλευράς πνευματικής. Τι εννοούμε;
Διαβάστε περισσότερατοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νὰ κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μὲ τὴν ταπείνωση.
Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ταπείνωση, ὁ… ἐγωιστής, δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νὰ τὸν θίξεις, νὰ τοῦ κάνεις ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρᾶ, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη.
Ἡ κατάσταση αὐτὴ θεραπεύεται μὲ τὴ χάρη. Πρέπει ἡ ψυχὴ νὰ στραφεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία θὰ γίνει μὲ τὸ ν’ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ λαχτάρα.
Πολλοὶ ἅγιοί μας μετέτρεψαν τὴν κατάθλιψη σὲ χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό.
» Ο Γέροντας μού μιλούσε, όχι για κάποια αποσπασματική καλή μας προσπάθεια, άλλα για ένα αποφασιστικό, οριστικό πέρασμα από την παλιά ζωή της αμαρτίας στην καινούρια ζωή της αγιότητας, κατά την οποία εμείς ζούμε εν Χριστώ και ο Χριστός εν ημίν και γι΄ αυτό το πέρασμα χρειαζόταν να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.
Μια φορά, με ρώτησε: «Δε μου λες, για να σπουδάσει κανείς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;» Τού απάντησα. Με ξαναρώτησε: «Για να σπουδάσει μηχανικός, χημικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;» Τού απάντησα αναλόγως, απορώντας για τη φύση των ερωτήσεων του.
Κι ο Γέροντας κατέληξε: «Εμείς, για να σπουδάσουμε, για να μάθουμε το θέλημα τού Θεού και να το εφαρμόσουμε;»
ένα υπέροχο κείμενο από έναν αγαπημένο Πατέρα, που «έφυγε» (13/1/2019) από κοντά μας και θα μάς λείψει πολύ…
Πώς προετοιμάζονται δύο νέοι άνθρωποι για να παντρευτούν; Από ‘κεί θα καταλάβεις ποια θα είναι η συνέχεια.
Πόσο καλά γνωρίζονται; Ή πόσο βαθιά αγνοούνται;
Έχω ακούσει πολλές φορές την παρατήρηση «δεν ήτανε έτσι στην αρχή».
.
.
Μάνα θεϊκού Παιδιού ήταν…
Αλλά ποτέ δεν είχε μέσα Της σκέψεις υπερήφανες.
Πότε δεν καυχήθηκε για τον Υιό Της και για τα “κατορθώματά” Του.
.
***
Πολλές φορές με την αγωνία μας και τους φόβους μας και την άσχημη ψυχική μας κατάσταση, χωρίς να το θέλουμε και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κάνουμε κακό στον άλλον, έστω κι αν τον αγαπάμε πάρα πολύ, όπως, παραδείγματος χάριν, η μάνα το παιδί της. Η μάνα μεταδίδει στο παιδί όλο το άγχος της για τη ζωή του, για την υγεία του, για την πρόοδό του, έστω κι αν δεν του μιλάει, έστω κι αν δεν εκδηλώνει αυτό που έχει μέσα της.
Αυτή η αγάπη, η φυσική αγάπη δηλαδή, μπορεί κάποτε να βλάψει, δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με την αγάπη του Χριστού, που συνδυάζεται με την προσευχή και με την αγιότητα του βίου. Η αγάπη αυτή κάνει άγιο τον άνθρωπο, τον ειρηνεύει, διότι αγάπη είναι ο Θεός.
Ίσως κάποιες φορές
χρειάζεται κάτι έντονο
για να μάς ξυπνήσει
και να μάς βγάλει από το όνειρο της «αυτάρκειας»
που μας νανουρίζει
με τα πλάνα λόγια του ο εγωισμός.
.
.
(το κείμενο αυτό, από το προσωπικό μου ημερολόγιο, είχε γραφτεί παλιότερα και το θυμήθηκα με αφορμή την συζήτηση που κάναμε με μια φίλη μου- το αναδημοσιεύω αυτούσιο…)
.
Σκεφτόμουν , μετά από διάφορες κουβέντες σε συναναστροφές με άλλες μητέρες: μήπως μιλώντας για την οικογενειακή μου ζωή, τις χαρές της, τις επιτυχίες των παιδιών μου, τις δικές μου δραστηριότητες, κ.α…
μήπως προκαλώ , άθελά μου, αρνητικά συναισθήματα στους άλλους, που έχουν περισσότερες δυσκολίες απ΄ όσες οι δικές μου ευλογίες;…
Ίσως…
κάποιες φορές
η σύγκρουση, η αντιπαράθεση, μια έκρηξη
να είναι αναγκαία
για την επανασύνδεση,
το πλησίασμα και πάλι των ψυχών,
το σπάσιμο της απομόνωσης
και του τείχους που δημιουργούν ανάμεσά μας
ο εγωισμός, τα παράπονα και οι μικρότητες…
.
.
.
Σταλάζει ο Ουρανός την Χάρη Του…
Την δέχομαι άραγε ή την διώχνω από επάνω μου
με την ομπρέλα της λογικής, του «εγώ» και των μικροτήτων μου
.
.
Να γράψω και πάλι; …
να χαράξω γραμμές
που προς στιγμήν θα φανούν δυνατές
αλλά αδύναμες θα δειχτούν και πάλι
.
.
.
Μάνα θεϊκού Παιδιού ήταν…
Αλλά ποτέ δεν είχε μέσα Της σκέψεις υπερήφανες.
Πότε δεν καυχήθηκε για τον Υιό Της και για τα «κατορθώματά» Του.
.
.
.
(σημ: θυμήθηκα αυτό το κείμενο, καθώς το μωρό μας προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα… ❤ τόνισα τα σημεία που θεωρώ πιο σημαντικά, καθώς τα βρίσκω συνεχώς μπροστά μου , στην ανατροφή των παιδιών, καθώς μεγαλώνουν. Είναι πολύ σημαντικό να γίνουν σωστά τα «πρώτα βήματα» στη ζωή, να δωθούν οι σωστές κατευθύνσεις από γονείς που έχουμε αντιληφθεί οι ίδιοι το «βαθύτερο νόημα της ζωής» . .. Αλεξία)
.
– Γέροντα, μπορεί μια μάνα από αδιάκριτη αγάπη να βλάψη το παιδί της;
– Και βέβαια μπορεί. Όταν λ.χ. κάποια μάνα βλέπη το παιδάκι να δυσκολεύεται να περπατήση και λέη: « κρίμα το καημένο, δεν μπορεί να περπατήση » ,και το παίρνη συνέχεια στην αγκαλιά , αντί να το κρατήση λίγο από το χεράκι, πώς θα μάθη το παιδί να περπατάη μόνο του; Βέβαια από αγάπη κινείται, αλλά του κάνει ζημιά με το πολύ ενδιαφέρον της .
.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 