«Ποια φωνή επιλέγεις να ακούσεις στο διαδίκτυο;»

Μπαίνουμε στο διαδίκτυο για να ενημερωθούμε, να ψυχαγωγηθούμε, να «συναντηθούμε» με άλλους ανθρώπους. Και συχνά ψάχνουμε κάποιους ανθρώπους να «ταυτιστούμε», να στηριχτούμε επάνω τους και να τους ακολουθήσουμε – όχι μόνο να γίνουμε followers αλλά να τους έχουμε και ως οδηγούς της ζωής μας…

Είναι λογικό και αναμενόμενο να αναζητούμε απαντήσεις στα ερωτήματα και στις αγωνίες της ζωής μας και της μητρότητας. Είναι φυσικό να θέλουμε να νιώσουμε κάποια «ταύτιση» με άτομα που ακολουθούν ανάλογη με εμάς πορεία ζωής.

Όμως…. ίσως πρέπει να μπαίνουν και κάποια ερωτηματικά και κάποιες «αμφιβολίες» αν όλα όσα διαβάζουμε και ακούμε είναι ωφέλιμα για εμάς:

η συνέχεια- κλικ ΕΔΩ!

Μην σβήνεις (όλα) τα emails…

Μπήκα σήμερα το πρωί στον πανεπιστημιακό μου λογαριασμό να ελέγξω τα εισερχόμενα μηνύματα. Είναι μεγάλος ο αριθμός των μηνυμάτων που έχω κρατήσει και δεν έχω διαγράψει. Επιλέγω συνειδητα να κρατώ κάποια απ αυτά. Είδα εκεί και τα μηνύματα που μάς έστελνε ένας καθηγητής μας που πρόσφατα έφυγε απ’ αυτή τη ζωή. Συγκινήθηκα… Αν τα είχα διαγράψει, δεν θα έμενε κάτι από τα λεγόμενά του, κάτι από την έγνοια του για τους μαθητές του, κάτι δικό του στον υπολογιστή μου…

Περισπασμός…

.

 

Με τόσα ερεθίσματα γύρω μας, που μάς «προσφέρει» η τεχνολογία και ο σύγχρονος τρόπος ζωής, μόνο συγκεντρωμένοι στο νου και στην καρδιά μας δεν μπορούμε να είμαστε αν αφεθούμε στη «δίνη» τους …

Θέλει πολλή αυτοκυριαρχία και εγρήγορση ώστε να παραμένουμε συγκεντρωμένοι στον εαυτό μας και να επιτελούμε το όποιο έργο έχουμε αναλάβει, χωρίς να σκορπούμε τις ψυχικές, νοητικές και σωματικές μας δυνάμεις.

Ειδικά αν είμαστε σε διαρκή «σύνδεση» με το διαδίκτυο, όσο και αν νομίζουμε πως λαμβάνουμε ωφέλιμα στοιχεία, ο διαρκής «βομβαρδισμός» πληροφοριών μάλλον δεν μπορεί να είναι ευνοϊκός για το νου και την ψυχή μας…

Αναλόγως ισχύει και για τα παιδιά μας, που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν και να αφοσιωθούν στις σχολικές κλπ εργασίες τους, εάν δέχονται συνεχή καταιγισμό εικόνων και ερεθισμάτων από ηλεκτρονικές συσκευές.

 

Εν τη ενώσει η ισχύς!

(ένα αυθόρμητο σχόλιο…

που εν τέλει γίνεται μια σύντομη ανάρτηση)

 

 

+Θα ήθελα να προσθέσω κάτι στην αρχική ανάρτηση περί συλλαλητηρίου, με αγάπη και καλή διάθεση για όλους…

Είναι πολύ εύκολο να καθόμαστε στον καναπέ μας και να πληκτρολογούμε, να κανουμε likes και να κοινοποιούμε
αλλά οι αγώνες μας κερδίζονται με την φυσική παρουσία μας σε τέτοιες εκδηλώσεις,

με την προσωπική ενημέρωση άλλων ανθρώπων και κυρίως με την προσευχή μας…

(Ας σκεφτόμαστε και τι παράδειγμα θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας...)

 

Φεύγε… και σώζου!

 

Σκεφτόμουν…

πόσος χρόνος σκορπισμένος

πόσες ανώφελες ώρες συζητήσεων

πόσοι άσκοποι διαπληκτισμοί

κουβέντες ατέλειωτες

σχόλια γραμμένα σε κάθε μέσο κοινωνικής δικτύωσης…

Πόσες ώρες σπαταλημένες κυριολεκτικά 

χωρίς αποτέλεσμα

πόσος κόπος και μόχθος ψυχικός και νοητικός…

 

«Μαμά ,βγάλε με φωτογραφία!», είπε το δίχρονο…

.

(αντιγράφω από το προσωπικό μου ημερολόγιο, χωρίς τροποποιήσεις…)

.

Έπαθα σοκ όταν ,πριν λίγες μέρες, ο μικρός μου ,την ώρα που παίζαμε μαζί και τον χαιρόμουν,πήρε πόζα,κορδώθηκε και μού είπε:

«Μαμά,βάλε με φία!» (δηλ. βγάλε με φωτογραφία).

.

Η αλήθεια είναι ότι τα μεγαλύτερα αδέλφια του πολύ το χαίρονται και το καμαρώνουν και συχνά πυκνά το φωτογραφίζουν.

Όμως δεν περίμενα ένα παιδάκι που μόλις μιλά,να στήνεται και να ζητά να φωτογραφηθεί…

.

Το μπλογκ «mamaseagapo» !

.

.

«Μαμά, όταν μεγαλώσω θα φτιάξω ένα μπλογκ που θα το λένε: «Μαμά σε αγαπώ»
και κάθε μέρα θα γράφω εκεί γιατί σε αγαπώ! «

Κόλλησε η μικρή από τη μαμά της το μικρόβιο του blogging! 🙂

.
Δεν ξέρω αν μεγαλώνοντας θα φτιάξει μπλογκ και αν το ονομάσει με αυτό το όνομα…