Παιχνίδι μετά τη βροχή

Έβλεπα πάλι σήμερα φωτογραφίες από τις μέρες τις γιορτινές που πέρασαν.

Άφησαν όμορφες αναμνήσεις στη μνήμη και στην ψυχή

και οι εικόνες που αποτυπώνονται στη μνήμη μας- και στις μνήμη του κινητού- τις επαναφέρουν στη σκέψη μου…

Ξεχώρισα κάποιες από τις μέρες τις βροχερές ,που μάς έφεραν κοντά στην υγρή φύση

και με έκαναν να αγαπήσω τη βροχή, την ομίχλη και το τοπίο, που έμοιαζε περισσότερο φθινοπωρινό παρά χειμωνιάτικο.

Στάλες Χάρης θεϊκής…

.

.

Σταλάζει ο Ουρανός την Χάρη Του…

Την δέχομαι άραγε ή την διώχνω από επάνω μου

με την ομπρέλα της λογικής, του «εγώ» και των μικροτήτων μου

και τον λυπώ τον Ουρανό και κλαίει για χάρη μου;…

.

.

«Συνέχισε…»

γραμμένο από την αγαπημένη μου φίλη Ε.Σ.

Την ευχαριστώ για όλα και ευγνωμονώ το Θεό που έδωσε να συναντηθούν οι δρόμοι μας…

.

.

Μη σταματάς,

συνέχισε όσο μπορείς

να προχωράς 

στο μονοπάτι 

που ο Θεός

όρισε για ΄σένα…

.