Απογοήτευση …και ελπίδα!

.

Την απογοήτευση την φοβάμαι, την απεύχομαι.

Με τρομάζει η μαυρίλα της

το κενό που νιώθω όταν εισβάλει στην ψυχή μου.

Όμως…

“ουδέν κακόν αμιγές καλού”.

.

σαν το μωρό στην κούνια…

.

(κάτι που διάβασα και το μεταφέρω εδώ, γιατί το είχα πολλή ανάγκη αυτές τις μέρες… Δόξα τω Θεώ, ποτέ δεν μας αφήνει, αλλά ενεργεί προς το συμφέρον μας, αν αφεθούμε με εμπιστοσύνη στα χέρια Του…).

.

.

“Όποιος παρακολουθεί τις ευεργεσίες του Θεού, μαθαίνει να εξαρτά τον εαυτό του από την θεία πρόνοια. Νιώθει μετά σαν το μωρό στην κούνια, που, αν το αφήσει για λίγο η μητέρα του, αρχίζει να κλαίει, μέχρι να τρέξει πάλι κοντά του.

Αν αφεθεί κανείς στον Θεό, είναι μεγάλη υπόθεση”.

όσιος Παΐσιος

.