«Πώς τα καταφέρνετε;…»

Οι προηγούμενες μέρες κύλησαν σαν νεράκι, με χαρά, συγκινήσεις και πολλές επικοινωνίες. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα όλη αυτή η δημοσιοποίηση της ιστορίας μου και μη αναμενόμενο αλλά… it΄s ok! όλα τα συνηθίζουμε 🙂

Η πιο συνηθισμένη ερώτηση ήταν : «Πώς τα καταφέρνετε με οικογένεια και σπουδές;» αλλά είναι τόσο πολύπλευρο αυτό το θέμα που δεν ήξερα από πού να αρχίσω.

Αυτό που νιώθω πως με “έσωσε” και με σώζει όλα τα τελευταία χρόνια η είναι η οργάνωση, η προσήλωση στους στόχους και στα όνειρα αλλά και η προσαρμοστικότητα… Γίνονται όλα αυτά ταυτόχρονα; Κι όμως γίνονται, όπως φαίνεται. Αλλιώς, δεν «κυλά» το πράγμα και προκύπτουν -ή μάλλον προκαλούνται από εμένα- τόσες δυσκολίες που λέω «μα τι το «ήθελα» και επέμενα;»…

Ο πόνος του Πόντου…

«…και ο παππούς συνέχισε λέγοντας:

«-Μην λυπάσαι τόσο, παιδί μου. Είμαστε δυνατή ράτσα εμείς. Δεν το βάλαμε κάτω. Τον πόνο μας τον κάναμε τραγούδι και τον καημό μας μουσική που τον παίζει η λύρα μας.

Εδώ, σ΄ αυτό το χωρίο, στήσαμε ξανά τα σπιτικά μας. Στήσαμε ξανά τη ζωή μας που συνεχίστηκε μέσα από τα παιδιά μας, μέσα από τα εγγόνια μας, μέσα από εσάς. Προκόψαμε, δόξα τω Θεώ. Ζήσαμε καλά.

«Στις φλόγες του Αη Λια» (το νέο βιβλίο μου)

Όσο δύσκολες κι αν είναι οι εποχές

όσο «δίσεκτα» κι αν είναι τα χρόνια,

η αγάπη για τη ζωή και την ελευθερία

ο πόθος για μια ήρεμη διαβίωση

νικά κάθε εχθρό…

.

Δημιουργικότητα και προσφορά

Σκεφτόμουν πόσο αναγκαία είναι για την ψυχή η δημιουργικότητα… Πόση χαρά και ικανοποίηση δίνει. Εξάλλου, θεωρείται μία από τις ζωτικές ανάγκες της ψυχής και αυτό δεν είναι υπερβολικό.

Θεωρώ πως ο ίδιος ο Δημιουργός εμφύσησε στην ψυχή του ανθρώπου την ανάγκη και την τάση για δημιουργία, η οποία επιβεβαιώνει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ζωντανός και ενεργός, αφού αφήνει το αποτύπωμά του μέσω των έργων του.

Η δημιουργικότητα μπορεί να έχει πολλές εκφάνσεις και να εκδηλωθεί μέσα από πολλές δραστηριότητές μας. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σ αυτό το θέμα, αλλά θα ήθελα να συμπληρώσω τις λίγες σκέψεις που παραθέτω εδώ, συνδυάζοντας τη δημιουργικότητα με την προσφορά.

Αφιέρωμα στην Μάνα : Αστείρευτη πηγή Αγάπης. Καταθέσεις ψυχής από Μητέρες

Υπαπαντή: η Ορθόδοξη γιορτή της μητέρας

Χρόνια πολλά, Μητέρα!

Με την χάρη και τη βοήθεια της Παναγίας μας!

Στο επόμενο βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα αφιέρωμα της Ραδιοχρηστότητας

με καταθέσεις ψυχής από μητέρες

στον π. Νικόλαο Μπαξεβάνη, εφημέριο Αγίου Ι.Ν. Παντελεήμονος Μεσημερίου Θεσσαλονίκης.

.

Στον απόηχο της γιορτή της Μητέρας

.

Μητέρα! 

Υμνήθηκε όσο κανένα άλλο πλάσμα του Θεού!

.

Χθες την γιορτάσαμε και την τιμήσαμε, της δείξαμε την αγάπη και την αφοσίωσή μας.

Σήμερα, ας συνεχίσουμε να της δείχνουμε τι είναι για εμάς,

ας αναλογιζόμαστε τι σημαίνει για εμάς,

τι νόημα έχει η μητρότητα στη δική μας ζωή και στη ζωή των παιδιών μας.

 

.

Η μάνα θεωρήθηκε στήριγμα ακλόνητο,» βράχος»,

λιμάνι και καταφύγιο ακύμαντο.

Είναι όμως και η μάνα ανθρώπινο πλάσμα,

ας μην το ξεχνούμε αυτό.

.

«Η Μάνα της προσφυγιάς»

   

Ευχαριστώ θερμά τον Σύλλογο Ποντίων Νομού Ξάνθης και τον πρόεδρο κ. Θεόδωρο Ρωμανίδη για την τιμή να συμπεριλάβουν το ποίημά μου  στο Δελτίο Τύπου που εξέδωσαν για την «Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας». Αλεξάνδρα Χ. Τ.

 

10 Μαΐου 2020 – «Παγκόσμια ημέρα της Μητέρας»

     Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας η δεύτερη Κυριακή του Μάη, όπως καθιερώθηκε το 1914 και επικράτησε σε πολλές χώρες του κόσμου- αν και η Ελληνορθόδοξη Παράδοση μας είχε, από το 1929, καθιερώσει να εορτάζεται η «ημέρα της μητέρας» στις 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού – τιμώντας τους κόπους, τις θυσίες και την ανεκτίμητη προσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία μας.

    Και εμείς, στον Σύλλογο Ποντίων Ν. Ξάνθης, εκεί ψηλά στο λόφο  με το Εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου,  στα «πομακοχώρια» της Ξάνθης, αναπέμπαμε την μέρα αυτή ευχές και ευχαριστίες στις μάνες, μητέρες, μανούλες όλου του κόσμου. Σε όσες ζουν αλλά και σε όσες «έφυγαν». Δυστυχώς οι τωρινές συνθήκες  δεν μας το επιτρέπουν.

  Αυτή την μέρα την είχαμε καθιερώσει ως μέρα τιμής και μνήμης στην «μάνα της προσφυγιάς». Στις μάνες των πατρίδων που χάθηκαν. Της Θράκης, της Ιωνίας, της Καππαδοκίας , του Πόντου. Εκεί όπου η γη είναι σπαρμένη με τα κόκκαλα των δικών μας ανθρώπων από την τρισχιλιετή παρουσία του ελληνισμού.

 

Με αφορμή ένα κυκλάμινο…

 

Το περίμενα πώς και πώς αυτό το κυκλάμινο!

Μήνες τώρα περιποιούμουν μια γλάστρα με ξερά φύλλα

που, σιγά σιγά, άρχισε να ξαναζωντανεύει, να δίνει φύλλα πράσινα

και, εν τέλει, ένα μπουμπούκι που επιτέλους άνθισε και μου έδωσε πολλή χαρά!

 

Πέρσι η γλάστρα ήταν γεμάτη άνθη,

φέτος ένα μόνο και μοναδικό αλλά τόσο όμορφο!

(συνυφασμένο με την έννοια της υπομονής και της επιμονής…).

 

«Το θαύμα εντός μου – Μέρες εγκυμοσύνης» ~ Γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο;…

 

Κάθε προσωπική δημιουργία κουβαλά κάτι από την ψυχή μας. Πόσο μάλλον ένα κείμενο που αφορά κάποια περίοδο της ζωής τόσο ευαίσθητη, όπως η εγκυμοσύνη και η μητρότητα…

Το πρώτο μου βιβλίο  γράφτηκε αυθόρμητα, αλλά με δισταγμό προχώρησα στην έκδοση,  μετά από παρότρυνση κάποιων προσώπων στους οποίους οφείλω ευγνωμοσύνη για την στήριξη και την ενθάρρυνση, αλλά κυρίως για την δύναμη που μου δίνει η επικοινωνία μαζί τους.

 

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ – Μέρες εγκυμοσύνης (βιβλίο)

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ Μέρες εγκυμοσύνης

της  Αλεξάνδρας Χοροζίδου-Τσανακτσίδου

«Έβλεπα γυναίκα έγκυο και συγκινούμουν…
Έβλεπα μάνα να θηλάζει το μωρό της και δάκρυζα».
(Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)

Εγκυμοσύνη… Ταξίδι ευλογημένο!
Φέρνει στην αγκαλιά μας τον πιο γλυκό καρπό.
Ένα θαύμα γεννιέται εντός μου,
παίρνει ζωή από το σώμα μου,
πνοή από την ψυχή μου.