Καλό μήνα! Ήρθε η Άνοιξη!
Ο καιρός ήταν υπέροχος το Σάββατο και επιχειρήσαμε έναν περίπατο σε κοντινό μας δάσος.
Το πόσο αγαπώ την φύση και το ότι αποτελεί «καταφύγιό» μας αυτό το διάστημα, το έχω πει πολλές φορές.
Τώρα όμως που μπαίνει η άνοιξη μάς καλεί ακόμη περισσότερο κοντά της.
Οι μέρες κυλούν σαν το νεράκι…
Πότε είναι Δευτέρα και πότε φτάνει σαββατοκύριακο, δεν το καταλαβαίνω.
Οι έννοιες και οι φροντίδες τόσες, που δεν προλαβαίνω να νιώσω πλήξη. 🙂
Αν και συχνά φτάνει το βράδυ και λέω:
θα ήθελα ένα δεκάλεπτο ακόμη, για να κάνω κάτι που δεν πρόλαβα,
να ασχοληθώ με κάτι που μου αρέσει και μου έλειψε,
να χαρώ για λίγο την ησυχία και την σιωπή…
Έρχεται η άνοιξη!
Φαίνεται ο ερχομός της στα πρώτα μπουμπούκια της αμυγδαλιάς που άνθισαν
.
Άνοιξα το παράθυρο
να εισβάλει η άνοιξη στην ψυχή μου
να την γλυκάνει με του Ουρανού τις ανασεμιές
να την φωτίσει με του Ήλιου τις ακτίνες
να την ηρεμήσει με τους ήχους της φύσης
να την χαροποιήσει με της γης την Ανάσταση.
.
Έσκυψα επάνω σου,
πανέμορφο αγριολούλουδο,
και σε ρώτησα
για της ομορφιάς σου το μυστικό.
.
«Τίποτα δεν ζητώ
παρά το έλεος του Ουρανού επάνω μου:
λίγο νερό για να θρέψω την ύπαρξή μου
και λίγο ήλιο για να αναδειχθεί η μορφή μου…»
Βρεθήκαμε στο χωριό μου για να τιμήσουμε την μνήμη του παππού και οι συγκινήσεις πολλές και πώς να αποτυπωθούν με τον φακό και τα λόγια;…
Λίγες εικόνες από την φύση του ορεινού χωριού και τις ομορφιές του, με την σιγουριά πως, όποιος έχει «χωριό» νιώθει πολύ περισσότερα…
Το εκκλησάκι του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, χτισμένο πάνω στα ερείπια παλαιού ναού, στον τόπο όπου αρχικά βρισκόταν το χωριό.
.
.
Οι περασμένες μέρες άφησαν όμορφα και γαλήνια συναισθήματα στην ψυχή μου και αναμνήσεις φωτεινές,
όπως οι πρώτες μέρες στην ανοιξιάτικη εξοχή μετά τον εγκλεισμό του χειμώνα…
Μικρές εξορμήσεις στην φύση
που αξίζει να απολαμβάνουμε σε κάθε ευκαιρία και να τις εντάσσουμε στο καθημερινό μας πρόγραμμα
ακόμα και αν λασπωθούμε και αν λερωθούμε
(τι αξίζει περισσότερο από την επαφή με την φύση, για τα παιδιά και για εμάς;…)
Καλή εβδομάδα!
Σκεφτόμουν, εδώ και λίγο καιρό,να ξεκινήσω μια σειρά από αναρτήσεις με φωτογραφικές στιγμές που με κάνουν να χαμογελώ- και τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ και μαζί σας.
Με συχνότητα 1 ανάρτηση / εβδομάδα και περιεχόμενο «αυστηρά» φωτογραφικό, χωρίς ή με ελάχιστα λόγια.
Όχι πως οι φωτογραφίες μου έχουν καλλιτεχνικές αξιώσεις, αλλά θεωρώ πως κάθε φωτογραφία, που είναι τραβηγμένη με αγάπη, έχει κάτι να πει στις ευαίσθητες ψυχές… ❤
Πώς σάς φαίνεται η ιδέα;
Ξεκινούμε με μια συλλογή που ονόμασα «πρόγευση καλοκαιριού» .
Καλό και ευλογημένο μήνα!
Η άνοιξη ας εισβάλλει στην ζωή και την ψυχή μας
και ας την αναγεννήσει
εν αναμονή της Αναστάσεως…
.
.
(μια «υπενθύμιση» ,γραμμένη μετά από μια αναζωογονητικό περίπατο στην εξοχή)
Βρες χρόνο
για να βγεις στο φως
να δεις τον ήλιο
να σε «δει» ο Θεός…
.
Μειώνω ταχύτητα
για να δω τα άνθη της αμυγδαλιάς που άνθισαν
να παρατηρήσω τα λιβάδια που πρασίνισαν μέρες τώρα
και εγώ δεν «πρόλαβα» να περπατήσω δίπλα τους…
Να νιώσω την άνοιξη να εισβάλει στην φύση και στην ψυχή μου
τις αχτίδες του ήλιου να φωτίζουν την ύπαρξή μου…
.
(ο ανοιξιάτικος καιρός μας δίνει πολλές ευκαιρίες να επανασυνδεθούμε με την φύση και τη τη Δημιουργία,
αλλά και να δεθούμε ακόμα περισσότερο με τα παιδιά μας…)
Κάθισε στα χόρτα μαζί με τα παιδιά.
Παίξε με το χώμα
αγνοώντας το τσαλάκωμα
των ρούχων σου
και του καθωσπρεπισμού σου...
.
Ό,τι απέμεινε από το πέρασμά σου απ’ αυτή τη γη
είναι η γλυκιά σου η μορφή
που μάς κοιτάει από μια φωτογραφία θολή
.
.
«Ανέτειλε το έαρ της νηστείας…»
.
Καλή Μεγάλη Σαρακοστή,
αναζωογονητική για τις ψυχές μας
όπως η άνοιξη που μόλις μπήκε.
.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 