Καλή Ανάσταση!

Τις θερμότερες ευχές μου

για Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!

 

Ακόμη και σε συνθήκες πρωτόγνωρες και δυσχερείς

η χάρη του ανασταντος Κυρίου

η χαρά της Λαμπρής

και το Άγιο Φως

ας γεμίσουν τις ψυχές μας,

τα σπίτια μας

και τον κόσμο όλο.

Με την αγάπη μου,

Αλεξάνδρα Χ.Τ. 18/4/2020

 

Προσκυνώντας τις εικόνες στην οθόνη…

 

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ με αυτή την χαριτωμένη κίνηση:

Στην οθόνη του υπολογιστή εμφανίζεται η εικόνα της Παναγίας μας, καθώς ψάλλεται ο Ακάθιστος Ύμνος κεκλεισμένων των θυρών, λόγω των περιοριστικών μέτρων,  και το μικρούλι μου ζητά να την προσκυνήσει επανειλημμένα… τον σηκώνω και την φιλά πολλές φορές … Και σε λίγο έρχεται ξανά και ξανά και προσκυνά την Μητέρα μέσα από  την οθόνη…

Κυριακή πρωί,  παρακολουθούμε την Θεία Λειτουργία πάλι από τον υπολογιστή. Και πάλι το μικρούλι ζητά να προσκυνήσει τους αγίους που προβάλλονται και να φιλήσει τον παππούλη που λειτουργεί και μας ευλογεί από μακριά…

Του εγκλεισμού…

 

Στο σπιτι μέσα το κλειστό 

πόσα να χωρέσουν;

Σκέψεις, ειδήσεις, συναισθήματα,

άνθρωποι και αισθήματα

κινούνται κι αλληλεπιδρούν

σε ρυθμούς άλλους γοργούς 

κι άλλοτε ήπιους.

 

Όταν σηκώνω “σταυρό” μέσα στην οικογένειά μου…

Είναι οι άλλοι ο σταυρός μας; ..

Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, η Γ’ Κυριακή της Σαρακοστής…

.

Κάποιες φορές αντιπαραβάλουμε τον “σταυρό” που κουβαλάμε με τον Σταυρό του Κυρίου.

Προσωπικά, δεν το τολμώ εύκολα. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ως “σταυρό”κάποιες δυσκολίες, γιατί δεν ξέρω αν δεν είμαι και εγώ μέρος του προβλήματος,

αν δεν έχω συντελέσει έτσι ώστε να εκδηλωθούν αυτές οι δύσκολες καταστάσεις,

αν δεν συνέβαλα και εγώ σ΄αυτές,

αν οι επιλογές μου δεν έφεραν αυτά τα αποτελέσματα που τώρα βιώνω και τα αποδίδω στην “κακιά μου τύχη” ή τα χαρακτηρίζω ως “δοκιμασίες από το Θεό”…

.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 378 ἀκόμα λέξεις

Ο σταυρός ο δικός μας και ο Σταυρός του Χριστού…

Ας μας δίνει δύναμη και ταπεινό φρόνημα και ελπίδα ο Σταύρος του Κυρίου μας!….

Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

.

.

“Εἶπεν ὁ Κύριος ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησά­σθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐ­τοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐ­τοῦ σῶσαι, ἀ­πολέσει αὐτήν ὃς δ᾿ ἂν ἀ­πολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕ­νεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ἄν­­­θρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ­ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐ­τοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ­ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐ­τοῦ;”

Συμβαίνει συχνά να αναφερόμαστε στον “σταυρό” που κουβαλάμε- είτε αυτός είναι οι δυσκολίες που περνούμε είτε οι άνθρωποι που μάς κάνουν τον βίο αβίωτο (ή έτσι νομίζουμε…).

Χθες, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, διαβάστηκε το παραπάνω ευαγγελικό ανάγνωσμα στου ναούς (ολόκληρο εδώ).

Αναζητώντας μια ανάλυση του κειμένου, διάβασα και την ακόλουθη ερμηνεία, που με τρόπο εύστοχο τοποθετεί τα πράγματα στην σωστή τους βάση.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 393 ἀκόμα λέξεις

Μάνα…

Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

Πού να βρω λόγια

να υμνήσω την Μάνα;

Πού να βρω λέξεις

να αποδώσω το μεγαλείο της

την τιμή της αποστολής της

την ευθύνη

την ανταπόδοση την αβέβαιη

το πολύμοχθο έργο της;…

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 118 ἀκόμα λέξεις

“Το φως των Χριστουγέννων το αληθινό”

 

Ετοιμαζόμαστε για τα Χριστούγεννα και τα φώτα κυριαρχούν ως στολισμός στα σπίτια μας και σε όλους τους χώρους. Τα πολύχρωμα λαμπάκια και οι φωτισμοίείναι ιδιαίτερα αγαπητοί στα παιδιά και σε όλους.

Θυμόμαστε όμως να αφήσουμε χώρο στην ψυχή μας και για το Φως το αληθινό των Χριστουγέννων ή όλα αυτά τα “εξωτερικά” στολίδια εισχωρούν μέσα της και αφήνουμε απ΄έξω το Φως της Άγιας Νύχτας;…

Μια ιστορία για το αληθινό Φως των Χριστουγέννων, που μπορούμε να το βρούμε και να το κρατήσουμε μέσα μας μέσω της αγάπης και της ανιδιοτελούς προσφοράς προς τον συνάνθρωπο, μέσω της προσωπικής μας σχέσης με το Θείο Βρέφος.

 

Δεκέμβριος: ο μήνας της Γεννήσεως του Χριστού

 

Καλώς ήρθες Χειμώνα!

Στο σπίτι μέσα το ζεστό
η παγωνιά δεν μπορεί να εισβάλει.

Στην ψυχή την θερμή
από αγάπη Θεού
ο κόσμος δεν μπορεί να μπει

Καλή σχολική χρονιά! (με κείμενα και ποιήματα από παλιά αναγνωστικά)

Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

κείμενα και ποιήματα από τον “παλιό καλό καιρό”…

“Με τη μητέρα στο σχολείο” (πρώτη μέρα στο σχολείο- από ένα παλιό αναγνωστικό)

Είναι πρωί. Ο Θανασάκης κοιμάται ακόμα. Η μητερούλα τον σκουντά απαλά.

-Ξύπνα ,του λέει, παιδάκι μου. Σήμερα το σχολείο ανοίγει. Πρέπει να ετοιμαστείς, για να πάμε.

Ο Θανασάκης  ξυπνά.  Βλέπει τη μητερούλα του και χαμογελά.

Έπειτα σηκώνεται και ετοιμάζεται.

Σε λίγο βρίσκεται μπροστά στο εικόνισμα. Κάνει την προσευχή του:

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 238 ἀκόμα λέξεις

“Οι γονείς δένδρο, τα παιδιά καρποί”

Σήμερα , στη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού του μεγάλου διδάχου του Γένους, ανέσυρα αυτό το κείμενο…
Ας έχουμε τις πρεσβείες του!

Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

Όταν έγραψα το κείμενο:

Μπορώ να κάνω παράπονα για τα παιδιά μου;…

είχα στο νου μου την παροιμία:“Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά”. ..Ένα ανάλογο απόσπασμα διάβασα στις διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού και το μεταφέρω εδώ:

.

“Ένα δένδρο όταν τό κόψεις, ευθύς ξεραίνονται τα κλαδιά. Αντιθέτως όμως, όταν  ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τά κλωνάρια.

Ομοίως είστε  και οί γονείς, ωσάν το δένδρον. Και ,όταν ποτίζεται  ο πατέρας και η μητέρα, που είστε η ρίζα  των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, έλεημοσύνες ,με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας.

Όταν  ξηραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει (σημ. με φυσικό ή πνευματικό θάνατο) ο Θεός τα παιδιά σας και σας βάνει εις τήν κόλασιν μαζί τους.

.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 68 ἀκόμα λέξεις

“Kαλό είναι στην ζωή μας να έχουμε δίπλα μας έναν άνθρωπο που να σκέφτεται το ίδιο με εμάς…”

 

“Όταν νιώθουμε μεγάλο βάρος λόγω δύσκολων σκέψεων, αν έχουμε την δυνατότητα να εκμυστηρευτούμε τις σκέψεις μας σε ένα άτομο που σκέφτεται το ίδιο όπως και εμείς , τότε και αυτό είναι εξομολόγηση. Τότε έρχεται ο Κύριος και μας παρηγορεί διαμέσου αυτού του ανθρώπου που έχει σύμφωνη γνώμη με εμάς.
Εννοείται πως ο Κύριος μας παρηγορεί κάθε στιγμή, ακόμα και όταν είμαστε μόνο μας και δεν έχουμε κάποιο καλό Χριστιανό δίπλα μας. Επειδή όμως πολλές φορές είμαστε μπερδεμένοι και δεν μπορούμε να καταλάβουμε την παρουσία του Κυρίου, είναι καλό να έχουμε δίπλα μας έναν καλό Χριστιανό που να σκέφτεται όπως εμείς. Ο Κύριος είναι πράος και ήσυχος, η φωνή του δεν είναι θορυβώδης , αλλά ήσυχη και ταπεινή και εμείς, επειδή είμαστε ταραγμένοι, δεν μπορούμε να την ακούσουμε.

 

Κάποια καλοκαίρια παλιά…

Κάποια καλοκαίρια παλιά

θησαυροί κρυμμένοι στην καρδιά 

μέσα στην άμμο της ψυχής τα αναζητώ

 στις μνήμες τους να περιδιαβώ

και στην λάμψη τους να αναζωογονηθώ…

 

Κρυφά Σχολειά τα σπίτια μας!

Κάποτε, μέσα από τις εκκλησίες,

μέσα από τα κρυφά σχολειά

ξεπήδησε η φλόγα της λευτεριάς…

 

Καλώς ήρθες, Άνοιξη!

 

Άνοιξα το παράθυρο

να εισβάλει η άνοιξη στην ψυχή μου

να την γλυκάνει με του Ουρανού τις ανασεμιές

να την φωτίσει με του Ήλιου τις ακτίνες

να την ηρεμήσει με τους ήχους της φύσης

να την χαροποιήσει με της γης την Ανάσταση.

 

Χρόνια πολλά, μαμά , και σε ευχαριστώ για όλα!!! (ευχές και σκέψεις για τη δική μου μητέρα)

Χρόνια πολλά, μανούλες! ❤

Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

.

Σήμερα, της Υπαπαντής του Χριστού,  που γιορτάζει η Μητέρα, σύμφωνα με την Ορθόδοξη πίστη και την ελληνική παράδοση, θέλω να σου ευχηθώ, μαμά:

Πολλά να είναι τα χρόνια σου εδώ στη γη, καλά και ευλογημένα!

Μόνο χαρές να παίρνεις από τα παιδιά και τα εγγόνια σου!

Να είσαι γερή, γιατί σε χρειαζόμαστε για πολύ ακόμα κοντά μας, να μας στηρίζεις και να μας ενισχύεις στον αγώνα μας.

.

Όσο περνούν τα χρόνια, μαμά, και όσο την πρώτη μου απειρία ως άτομο και ως μάνα διαδέχεται η εμπειρία των χρόνων…

Τόσο πιο πολύ σε νιώθω!

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 302 ἀκόμα λέξεις