12 Σεπτ. 2021 1 σχόλιο
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Κοινωνία, Σχολείο Ετικέτες: πρώτη μέρα στο σχολείο, Αλεξία- momyof6, κορωνοϊός
Tο καλοκαίρι μάς αποχαιρέτησε και το φθινόπωρο κατέφτασε ανεπιστρεπτί, όπως φαίνεται, μαζί με το άνοιγμα των σχολείων, των Πανεπιστημίων και των συναφών δεσμεύσεων και υποχρεώσεων.
Κάθε αλλαγή στις εποχές είναι, εξάλλου, και μια πρόκληση για την ψυχή….
.
Περισσότερα
10 Σεπτ. 2021 2 Σχόλια
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Οργάνωση σπιτιού Ετικέτες: Bullet journal, Αλεξία- momyof6
Στο ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς, και ενώ ένα σωρό σκέψεις και έγνοιες γυρνούν στο μυαλό μου, επιχείρησα και πάλι να οργανώσω την καθημερινότητά μας με τον απλό τρόπο, που έχω δει ότι «δουλεύει» για εμένα και τη δική μου οικογένεια.
Όταν καταγράφω ραντεβού, δουλειές, το εβδομαδιαίο μενού, και ό,τι άλλο πρέπει να έχω στο μυαλό μου και να το διεκπεραιώσω, νιώθω ότι φεύγει ένα μικρό βάρος από πάνω μου.
Περισσότερα
01 Σεπτ. 2021 2 Σχόλια
in σκέψεις, τα κείμενά μου Ετικέτες: φθινόπωρο, Σεπτέμβριος, δυσκολίες, ελπίδα
Σεπτέμβριος! Καλώς μας ήρθε το φθινόπωρο!
Μεταβατική περίοδος αυτή η εποχή, με το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου και με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί και αυτή η χρόνια…
Δεν θέλω να σκέφτομαι πολλά.
Προσπαθώ να διατηρώ την ηρεμία και την ειρήνη της ψυχής μέσα μου και γύρω μου – γιατί αυτήν έχω ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλο- για να μπορώ να ελπίζω.
Περισσότερα
20 Αυγ. 2021 Σχολιάστε
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Ορθόδοξη πίστη, Παναγία Ετικέτες: Μικρή και μεγάλη Παράκληση, Χαιρετισμοί Παναγίας
.
Απόηχος Δεκαπενταυγούστου
οι Παρακλήσεις που ψελλίζουν τα χείλη μας.
Οι Χαιρετισμοί Σου, όταν ψάλλουμε το “Χαίρε”
ολοχρονίς μέσα στα σπιτικά μας
κοντά Σου μάς φέρνουν την κάθε μέρα.
.
12 Αυγ. 2021 Σχολιάστε
in τα κείμενά μου, Παναγία Ετικέτες: Δεκαπενταύγουστος, Μικρή και μεγάλη Παράκληση
09 Αυγ. 2021 Σχολιάστε
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Κοινωνία, Ορθόδοξη Οικογένεια, Ορθόδοξη διαπαιδαγώγηση, Προσευχή, Φύση Ετικέτες: πυρκαγιές
Μέσα στη μεσημεριανή ησυχία, ακούστηκε ήχος ελικόπτερων στην περιοχή μας. Τι να ΄ναι, άραγε; Η πρώτη σκέψη στο κακό, βγήκα έξω και κοίταξα να δω αν φαίνονται καπνοί κοντά μας…
«Μην ανησυχείτε, δεν φαίνονται καπνοί», είπα στα παιδιά. Και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να κάνουν γύρους κοντά μας… «Τι να έγινε, άραγε;»
«Αστυνομικά είναι, όχι πυροσβεστικά».
«Δεν φαίνεται κάπου φωτιά, κάτι άλλο θα συμβαίνει» καθησύχασα και πάλι τα παιδιά.
.
Περισσότερα
03 Αυγ. 2021 2 Σχόλια
in σκέψεις, τα κείμενά μου Ετικέτες: Άγιος Ηλίας Καστοριάς, χωριό, Αη Λιας Λιμπίσοβο Καστοριάς
Λίγες μέρες στο χωριό, μακριά από τα καθημερινά και τετριμμένα, κοντά σε ανθρώπους και τόπους που αγαπώ και μου δίνουν ζωή και φως…
Επιλογή μου μια μικρή ανάπαυλα από την καθημερινότητα, μια » πολυτελεια» που δεν την έχω συχνά και που «πληρωνω» με δυσκολίες πρακτικές, για τις οποίες όμως δεν μετανιώνω.
Χαμογελώ και αναπολώ τα πρώτα μου χρόνια, τις μέρες της παιδικής ανεμελιάς, τον παππού και τη γιαγιά, όσα έζησα στο χωριό, τα λόγια τους που κουβαλώ μέσα μου σαν θησαυρό. Τις ευχές τους που με στήριξαν και με καθοδηγούν στη ζωή.
Περισσότερα
01 Αυγ. 2021 Σχολιάστε
in τα κείμενά μου Ετικέτες: Άγιος Ηλίας Καστοριάς, Αη Λιας Λιμπίσοβο Καστοριάς, Δεκαπενταύγουστος, Κοίμηση της Θεοτόκου
Με την αγάπη μου,
Αλεξάνδρα Χ. Τ.
Παλαιότερες αναρτήσεις για το Δεκαπενταύγουστο μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.
Περισσότερα
22 Ιολ. 2021 2 Σχόλια
in τα κείμενά μου Ετικέτες: δυσκολίες, δημιουργική γραφή, ελπίδα, μικρό διήγημα
(μια μικρή άσκηση δημιουργικής γραφής)
Ήταν όλα έτοιμα. Μαζεμένη η βαλίτσα μέρες τώρα και το εισιτήριο που είχε βγάλει με χίλιες δυο στερήσεις περίμενε πάνω στο ράφι την μεγάλη μέρα της αναχώρησης του πλοίου για την Αμερική- για την λεγόμενη Γη της Επαγγελίας. Είχε στηρίξει πολλές ελπίδες σ αυτή την απόφαση, πίστευε πως θα τον λύτρωνε από τη φτώχια που έτρωγε την πατρίδα του στις αρχές του εικοστού αιώνα και που δεν του έδινε ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του και τις δυνατότητές του. Αύριο θα ξημέρωνε η μεγάλη μέρα.
Περισσότερα
28 Μάι. 2021 Σχολιάστε
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Αναπηρία, Βιβλιοπαρουσίασαη Ετικέτες: ποίημα, αυτισμός, ειδική αγωγή, εκδόσεις Σταμούλη, μοναξιά
«Σιωπώντας έρχεται η άνοιξη
παρακαλώ να ανοίξουν τα παράθυρα της ψυχής και θα παρακαλέσω να μπει
ήλιος
Φεύγω από τα σκοτάδια της σιωπής
Καταφέρνω το φωνάζειν
Φανερώνω…»
(απόσπασμα από το βιβλίο του Μιχάλη Κούμπα και της Λάουρας Μελετοπούλου)
Μιχάλης Κούμπας :Ο Μιχάλης μεγαλώνει σαν ένα φυσιολογικό παιδί, όταν στην ηλικία των δυόμιση ετών μέσα σε μόλις έναν μήνα αποδιοργανώνεται εντελώς, χάνει την ομιλία του και την επικοινωνία με το περιβάλλον και απομονώνεται. Η διάγνωση: Βαρύς αυτισμός. Μετά από συνεχή και επίπονη δουλειά με μια ομάδα θεραπευτών ο Μιχάλης στα οκτώ του μαθαίνει να γράφει. Και η εικόνα, που είχαμε έως τότε για τον Μιχάλη, αλλάζει εντελώς… (από το οπισθόφυλλο)
Διαβάζοντάς το βιβλίο αυτό συγκινούμαι, αλλά και διδάσκομαι, μπαίνω σε σκέψεις και προβληματισμούς, κατανοώ εν μέρει τη μοναξιά των ανθρώπων που δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με λέξεις και την ανάγκη τους για έκφραση.
Κάθε σελίδα και μια ανακάλυψη, μια στροφή προς τα έσω και μια πρόκληση για ενδοσκόπηση, αλλά και για κατάθεση βιωμάτων. Μια παρότρυνση για πλησίασμα του Άλλου…
Περισσότερα
20 Μάι. 2021 2 Σχόλια
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Ελλάδα, Θηλασμός, Ιστορία, Μητέρα Ετικέτες: Πόντος, γενοκτονία Ποντίων
(Από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες που έχω διαβάσει για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου).
H εικόνα αυτή με τυραννά εδώ και πολλά χρόνια:
Η μάνα νεκρή, πεσμένη στο χώμα πίσω από έναν βράχο και το μικρό παιδί να θηλάζει από τον πληγωμένο ώμο της σταγόνες από το αίμα της… Ήταν δεμένο στην πλάτη της, όπως συνήθιζαν να δένουν τα μικρά τους οι Πόντιες αντάρτισσες την ώρα της μάχης για να τα προστατέψουν με το σώμα τους από τις σφαίρες του εχθρού που βρισκόταν απέναντι. Την βρήκε το βόλι ψηλά στον ώμο, τον συνέτριψε και την έριξε κάτω νεκρή ο αφόρητος πόνος και η αιμορραγία.
Περισσότερα
19 Μάι. 2021 2 Σχόλια
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Ελλάδα, Ιστορία Ετικέτες: Πόντος, γενοκτονία Ποντίων
19 Μαΐου: Ημέρα Μνήμης της γενοκτοτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Αφιερωμένο στον παππού μου, που ήρθε από τον Πόντο τρίχρονο, πεντάρφανο παιδί, και δεν επέστρεψε ξανά στην Πατρίδα, όπως επιθυμούσε και ονειρευόταν …
.
«Εδώ και χρόνια με βασανίζει ένα όνειρο:
Κάποια χέρια άγρια με τραβούν
από την αγκαλιά της μάνας μου,
με αποχωρίζουν βίαια
Ξεσχίζεται η καρδιά μου μαζί με το ρούχο της
και ένα κομμάτι του απομένει στα χέρια μου
μόνο θυμητάρι του ξεριζωμού…
.
.
16 Μάι. 2021 Σχολιάστε
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Ορθόδοξη πίστη Ετικέτες: Μυροφόρες, γυναίκα
Η Κυριακή των Μυροφόρων, που τιμούμε τις γυναίκες που έσπευσαν να αποτίσουν τιμές στον Τάφο του Χριστού και αξιώθηκαν να μάθουν πρώτες το γεγονός της Αναστάσεως, θα μπορούσε, ίσως, να είναι μέρα τιμής για όλες τις πιστές γυναίκες.
10 Μάι. 2021 4 Σχόλια
in σκέψεις, τα κείμενά μου, Μητέρα, Πατέρας, Σύζυγοι Ετικέτες: Αλεξία- momyof6, γιορτή της μητέρας, γιορτή του πατέρα
(λίγες σκέψεις για τη γιορτή της Μητέρας, γραμμένες βιαστικά)
Από χθες ήθελα να γράψω κάτι, αλλά δεν με αφήναν τα μικρά μου- και τα μεγάλα μου 
.
Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ολοκληρώσω σήμερα τις σκέψεις μου, αλλά ας το επιχειρήσω.
Περισσότερα
09 Απρ. 2021 2 Σχόλια
in τα κείμενά μου, Γάμος, Λογοτεχνία, Σύζυγοι Ετικέτες: δημιουργική γραφή
Την είδε εκεί στη βρύση του διπλανού χωριού, πριν λίγες μέρες, και δεν μπορούσε να τη βγάλει από το νου του… Πρόσωπο ευγενικό, με λεπτά χαρακτηριστικά, όσο επέτρεπε να φανούν το λευκό μαντήλι που φορούσε, και μια κορμοστασιά λυγερή, αλλά δυναμική συνάμα. Ήταν και το στήσιμο του κεφαλιού που την έκανε να ξεχωρίζει ανάμεσα στις άλλες κοπέλες που γέμιζαν τις στάμνες με νερό. Αν και χαμηλωμένο το βλέμμα, όπως όλα τα κορίτσια του τόπου, εξέπεμπε αποφασιστικότητα η μορφή της. Η φορεσιά της, παρόμοια με των άλλων κορών, δεν έδειχνε πλούτο αλλά ήταν φροντισμένα τα ρούχα της, φανέρωναν την νοικοκυροσύνη της.
Περισσότερα
άγιος Πέτρος και αγία Φεβρωνία του Μουρόμ
πώς επέλεξα την εικόνα του ιστολογίου μου και το avatar μου
Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων
νόστιμες, απλές και εύκολες!~ για μαμάδες και παιδιά!
Πρόσφατα σχόλια