“Εσείς, θα πάτε διακοπές ; … “

(διάφορες σκόρπιες σκέψεις, εν μέσω καλοκαιριού και με αφορμή διάφορες συζητήσεις, είτε σε πραγματικό είτε σε “διαδικτυακό” χρόνο και τόπο…).

.

Κάποτε, πριν λίγα χρόνια, θεωρούνταν δεδομένο ότι κάθε οικογένεια θα πήγαινε κάπου διακοπές. Σχεδόν όλοι είχαν την οικονομική άνεση να διαθέσουν ένα ποσόν από τον ετήσιο οικονομικό προϋπολογισμό για να βρεθούν κάποιες μέρες κοντα στην θάλασσα ή σε κάποια εξοχή, ώστε να χαλαρώσουν οι γονείς και τα παιδιά και να περάσουν λίγες μερες όλοι μαζί, ξεκούραστες και αναζωογονητικές…

Κάποτε ίσχυαν τα παραπάνω… Σήμερα;…

.

Συμβιβασμός με την ακαταστασία…

Προσπαθώ να συμβιβαστώ με την ακαταστασία…

Σκέφτομαι πόσος χρόνος και κόπος χρειάζεται για να παραμείνει συνεχώς σε τάξη το σπίτι και το νοικοκυριό και προβληματίζομαι:

Αξίζει όλη αυτή η ενασχόληση;

Ειδικά τώρα το καλοκαίρι, που τα παιδιά βρίσκονται όλη την μέρα στο σπίτι και οι μέρες είναι “ατελείωτες”

(ξυπνάμε νωρίς το πρωί και κοιμόμαστε αργά και είναι λίγες οι ήσυχες ώρες για τους γονείς…)

ενώ παρράλληλα η ζέστη μας “κόβει”τις δυνάμεις, 

ίσως πρέπει να το πάρω απόφαση ότι η μάχη με την ακαταστασία δεν παλεύεται πάντοτε! 😉

.

Στου Αη Λια το πανηγύρι…

.

Τέτοιες μέρες, κάθε χρόνο,

ανηφορίζαμε προς το ξωκκλήσι του Αη Λιά

που στέκεται φρουρός άγρυπνος του χωριού

μετώπη και στολίδι του

στην κορυφή του λόφου

στην πλαγιά του οποίου είναι χτισμένο

το ορεινό χωριουδάκι μας…

.

“Αγάπη και ταπείνωση…”

 

“Αγάπη και ταπείνωση:

σ΄αυτήν την συχνότητα

εργάζεται ο Θεός…”*

 

Σε αυτή την συχνότητα εργαζόσουν και εσύ

άγιε του καιρού μας…

.

Μικρές διαδρομές…

 

Μικρές  διαδρομές

σύντομες αποδράσεις

Μια μικρή αναψυχή

ανάσα για την ψυχή

Ο πόνος σου…

(σε όσους παλεύουν με τον πόνο της απώλειας ή με ασθενειες δύσκολες…)

 

.

Να μπορούσα να έπαιρνα 

λίγο από τον πόνο σου

να ξαλάφρωνε μια στιγμή η ψυχή σου…

.

Να μπορούσα να έπαιρνα

λίγη από την θλίψη σου

να χαμογελούσε για λίγο η μορφή σου…

.

Η “ευκαιρία” του καλοκαιριού…

.

Έκλεισαν πλέον τα σχολεία, τελείωσαν οι εξετάσεις και κάθε λογής μαθήματα,και εδώ και λίγες μέρες απολαμβάνουμε την ξενοιασιά πιο χαλαρών ημερών,χωρίς υποχρεωτικό πρωινό ξύπνημα σε συγκεκριμένη ώρα και χωρίς πολλές μετακινήσεις και υποχρεώσεις, που έπρεπε να κλύπτονται καθημερινά…

Το καλοκαίρι πάντα είναι μια πρόκληση για εμάς, και ελπίζω και φέτος να εξελιχθεί γενικώς ομαλά και να αφήσει όμορφες αναμνήσεις στην οικογένειά μας.

.

“Γιατί, μαμά, η Χ. έχει δυο μαμάδες και δεν έχει μπαμπά;…”

 

Με αφορμή τις παρελάσεις υπερηφανείας (gay pride) που πραγματοποιούνται και φέτος στη χώρα μας,  θυμήθηκα ένα περιστατικό  που μου διηγήθηκαν και που συνέβη πριν λίγα χρόνια στην Αμερική. Είναι λυπηρό αλλά σε λίγα χρόνια, πιθανόν να το αντιμετωπίζουμε και στη δική μας χώρα…

Πριν από δώδεκα χρόνια, ο αδελφός μου είχε βρεθεί για διάστημα ενός έτους στην Αμερική, και επισκέφθηκε αρκετές περιοχές όπου ζούσαν ομογενείς και Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σε μια από τις επισκέψεις του σε μια μεγάλη πόλη, φιλοξενήθηκε από μια οικογένεια Ελλήνων, οι οποίοι ζούσαν κοντά σε μια συνοικία όπου κατά κόρον διέμεναν μη παραδοσιακές οικογένειες (ομοφυλοφίλων κλπ…)

 

Καιρός εξετάσεων…

 

.

Με το καλοκαίρι προ των πυλών…-αύριο το καλοσωρίζουμε επισήμως-

και καθώς η σχολική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της,

περνάμε φάση εξετάσεων

(στο σχολείο, στη μουσική, στις ξένες γλώσσες κτλ…).

.

Δοκιμάζονται οι αντοχές των παιδιών

που είναι ήδη φορτωμένα από μια απαιτητική χρονιά

και η άνοιξη τους έχει ήδη αναστατώσει από καιρό.

Δοκιμάζονται και οι δικές μας αντοχές

-ψυχικές και σωματικές- .

.

Αφορμές για ταπείνωση… και προσευχή

 

Ίσως κάποιες φορές

χρειάζεται κάτι έντονο

για να μάς ξυπνήσει

και να μάς βγάλει από το όνειρο της “αυτάρκειας”

που μας νανουρίζει

με τα  πλάνα λόγια του ο εγωισμός.

.

Γυναίκα του Πόντου

.

(ελάχιστο μνημόσυνο για τις γυναίκες εκείνες, τις κόρες και τις μάνες του Πόντου.

19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας)

.

Ήταν κάποιες Γυναίκες

που πάνω απ΄την Πίστη και την Πατρίδα

κανέναν δεν έβαλαν.

Για τον Θεό τους μαρτύρησαν

την ζωή τους έδωσαν 

θυσία και ολοκαύτωμα.

Υπέφεραν τα πάνδεινα

αλλά δεν υπέκυψαν

την τιμή τους σε κανέναν δεν χάρισαν…

.

Τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο…

 

Όταν αναπάντεχα βρεθείς με το μικρό σου στο νοσοκομείο…

τότε τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τι νιώθει η ψυχή της μάνας

που μένει δίπλα στο παιδί

και ζει πολλαπλά τις αγωνίες και την έγνοια του

μέχρι να γιάνει και να επιστρέψουν γεροί στο σπίτι…

.

Δίψα ψυχής…

,

Την ψυχή μου που διψά

ξεδίψασέ την με τα νάματα της ευσεβείας, Κύριε.

Εσύ που σε όλους είπες:

“΄Οποιος διψά να έρθει κοντά μου

και να πιει ύδωρ αθανασίας”.

Ανάσες ψυχής…

.

Να εκμεταλλεύεσαι τις ήσυχες στιγμές,

που σπανίζουν μέσα στη μέρα σου…

.

Πaντού είναι ο Θεός:

Εκεί που περιμένεις να πάρεις τα παιδιά από το σχολείο

Εκεί που ποτίζεις τα λουλούδια σου

Εκεί που θηλάζεις το μωρό σου

Γίνε για λίγο παιδί!

 (ο ανοιξιάτικος καιρός μας δίνει πολλές ευκαιρίες να επανασυνδεθούμε με την φύση και τη  τη Δημιουργία,

αλλά και να δεθούμε ακόμα περισσότερο με τα παιδιά μας…)

 

Κάθισε στα χόρτα μαζί με τα παιδιά.

Παίξε με το χώμα
αγνοώντας το τσαλάκωμα
των ρούχων σου
και του καθωσπρεπισμού σου...