Γυναίκα του Πόντου

.

(ελάχιστο μνημόσυνο για τις γυναίκες εκείνες, τις κόρες και τις μάνες του Πόντου.

19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας)

.

Ήταν κάποιες Γυναίκες

που πάνω απ΄την Πίστη και την Πατρίδα

κανέναν δεν έβαλαν.

Για τον Θεό τους μαρτύρησαν

την ζωή τους έδωσαν 

θυσία και ολοκαύτωμα.

Υπέφεραν τα πάνδεινα

αλλά δεν υπέκυψαν

την τιμή τους σε κανέναν δεν χάρισαν…

.

Τέσσερις μέρες στο νοσοκομείο…

 

Όταν αναπάντεχα βρεθείς με το μικρό σου στο νοσοκομείο…

τότε τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τι νιώθει η ψυχή της μάνας

που μένει δίπλα στο παιδί

και ζει πολλαπλά τις αγωνίες και την έγνοια του

μέχρι να γιάνει και να επιστρέψουν γεροί στο σπίτι…

.

Δίψα ψυχής…

,

Την ψυχή μου που διψά

ξεδίψασέ την με τα νάματα της ευσεβείας, Κύριε.

Εσύ που σε όλους είπες:

“΄Οποιος διψά να έρθει κοντά μου

και να πιει ύδωρ αθανασίας”.

Ανάσες ψυχής…

.

Να εκμεταλλεύεσαι τις ήσυχες στιγμές,

που σπανίζουν μέσα στη μέρα σου…

.

Πaντού είναι ο Θεός:

Εκεί που περιμένεις να πάρεις τα παιδιά από το σχολείο

Εκεί που ποτίζεις τα λουλούδια σου

Εκεί που θηλάζεις το μωρό σου

Γίνε για λίγο παιδί!

 (ο ανοιξιάτικος καιρός μας δίνει πολλές ευκαιρίες να επανασυνδεθούμε με την φύση και τη  τη Δημιουργία,

αλλά και να δεθούμε ακόμα περισσότερο με τα παιδιά μας…)

 

Κάθισε στα χόρτα μαζί με τα παιδιά.

Παίξε με το χώμα
αγνοώντας το τσαλάκωμα
των ρούχων σου
και του καθωσπρεπισμού σου...

“Εσείς στεναχωρείστε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεστε σε προσευχές…”

Όταν θλιβόμαστε και  στεναχωριόμαστε για την δυσχερή κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα μας και στον κόσμο όλο…

όταν μάς λυπούν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε με τους συνανθρώπους μας αλλά και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι…

ως απάντηση ξεκάθαρη έρχονται τα λόγια του αγίου των ημερών μας, του οσίου Πορφυρίου:

 

.

“Εσείς στεναχωρείστε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεστε σε προσευχές, για να έλθει το ποθούμενο με την χάρη του Θεού.

Εσείς με την σοφία σας υποδεικνύετε, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο σωστό.

Το μυστικό είναι άλλο, όχι αυτό που θα πούμε, που θα υποδείξουμε στους άλλους.

Το μυστικό είναι η αφοσίωσή μας, η προσευχή μας στο Θεό, για να επικρατήσει αυτό που πρέπει στους αδελφούς με την χάρη του Θεού. Αυτό είναι.

Αυτό που εμείς  δεν μπορούμε να το κάνουμε, θα το κάνει η χάρις Του.

.

Στον απόηχο των εορτών…

.

.

Από τις μέρες τις Άγιες που πέρασαν

(που κάθε χρόνο έρχονται και παρέρχονται

αλλά τι αλλάζει μέσα μου;…)

Από την Λαμπρή ημέρα της Αναστάσεως

και από την Εβδομάδα την Διακαινήσιμο,

κάτι να κρατήσω μέσα μου:

.

μια στάλα από την λάμψη του Θείου Φωτός

και μια σταλιά από την Άκρα Ταπείνωση

ικανά να με οδηγούν σε σταυροαναστάσιμη πορεία της ζωής.

.

Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις…

 

(Από τον Αναστάσιμο Κανόνα που ψάλλεται στον Όρθρο της Αναστάσεως)

 

Ας καθαρίσουμε τις αισθήσεις μας

και θα δούμε

μέσα στο απρόσιτο φως της Αναστάσεως

τον Χριστό ολόλαμπρο.

Και θα Τον ακούσουμε να μάς λέει

“Χαίρετε”

ενώ θα ψάλλουμε ύμνο επινίκιο.

.

Καλή Ανάσταση!



.

Αν συμπορεύτηκα μαζί Σου

Αν συμ-πόνεσα μαζί Σου

Αν ταπεινώθηκα μαζί Σου

Αν αγάπησα και συγχώρησα όπως και Εσύ

…Έστω στο ελάχιστο…

.

…υψώνοντάς μας από τα βάραθρα της κακίας…

(ένας ύμνος που με συγκίνησε στην ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης)

.

.

“Εσύ που εποίησες τις λίμνες και τις πηγές 

και τις θάλασσες,

μάς εδίδαξες την τελεία ταπείνωση:

ζωσμένος με λέντιο*

ένιψες τα πόδια των Μαθητών Σου

ταπεινώνοντας τον εαυτό Σου

με υπερβολική ευσπλαχνία για εμάς

και υψώνοντάς μας από τα βάραθρα της κακίας

ο Μόνος Φιλανθρωπος…”

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

.

Τα παιδιά μας πολλές φορές μας «αιφνιδιάζουν» με τις ερωτήσεις τους, που μπορεί να φαίνονται πολύ δύσκολες για την ηλικία τους. Τις ημέρες αυτές, που παρακολουθούν τις ακολουθίες της Εκκλησίας μας για ο Θείο Πάθος, γεννιούνται στις ψυχούλες τους ερωτηματικά που  ζητούν από εμάς μια απάντηση. Κάθε υπεύθυνος γονιός ποτέ δεν θα αδιαφορήσει, όταν το παιδί του του θέτει μια ερώτηση, που ίσως να είναι δύσκολο να απαντηθεί θεολογικά. Ακόμα και να μην γνωρίζει, θα ενδιαφερθεί να μάθει ο ίδιος, για να μπορέσει να δώσει στο παιδί μια απάντηση κατάλληλη για την ηλικία του .

.

Συνέχεια ΕΔΩ

Ο Νυμφίος …

.

Σε βλέπω ενδεδυμένο χλαμύδα κόκκινη

Στο μέτωπό Σου πορφυρό ρέει το αίμα από τα αγκάθια που σε στεφάνωσα

Στα άχραντα χέρια Σου το καλάμι που Σου πρόσφερα.

Δεν είμαι άμοιρη ευθυνών και εγώ για τα Πάθη Σου τα φρικτά…

.

η συνέχεια ΕΔΩ

.

Με επιείκεια προς όλους…

.

 

(διαβάζοντας την ευαγγελική και αποστολική περικοπή της Κυριακής των Βαΐων, στάθηκα σε μια φράση που θα άλλαζε όλη την ζωή μας και την κοινωνία μας, αν προσπαθούσαμε να την εφαρμόσουμε, ακολουθώντας το υπόδειγμα του  Κυρίου-ο μόνος αναμάρτητος έδειξε και δείχνει τόση επιείκια σε όλους μας, αιώνες τώρα, αναμένοντας την σωτηρία της ψυχής μας… Εγώ, που μόνο αναμάρτητη δεν είμαι, δεν θα έπρεπε να δείχνω περισσότερη συγκατάβαση προς τους συνανθρώπους μου; Όλοι αδέλφια ενός  Πατέρα είμαστε..

Εξάλλου πόσο καλύτερα θα ήταν, αν εφάρμοζα τον λόγο: “Να σκεπάζεται , να σάς σκεπάζει ο Θεός” (αγ. Σοφία Κλεισούρας).

.

«Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις», γράφει ο Απόστολος Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής των Βαΐων.

Δηλαδή, ἡ ἐπιείκειά σας καὶ ἡ ὑποχωρητικότητά σας ἂς γίνει γνωστὴ σ’ ὅλους τους ἀνθρώπους, καὶ σ’ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἀπίστους.

 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ (κουνελάκια και κοτοπουλάκια ή …Σταυρός και Ανάσταση;)

(παλιαότερη ανάρτηση-γραμμένη με αγάπη και χωρις επικριτική διάθεση για κανέναν…)

.

«-Γέροντα, κάποια παιδιά με ρώτησαν γιατί βάφουμε κόκκινα αυγά.

-Τα παιδιά να μην τα αφήνετε να σκαλώνουν σε κάτι τέτοια, γιατί τα ενδιαφέροντά τους θα στρέφονται συνέχεια εκεί και δεν θα πηγαίνουν σε κάτι βαθύτερο.

Πέστε τους μόνον ότι το κόκκινο αυγό , όπως είναι στρογγυλό, συμβολίζει τη γη που βάφτηκε με το Αίμα του Χριστού και λυτρώθηκε όλος ο κόσμος από την αμαρτία.» (Λόγοι Γ. Παΐσιου, τόμος ΣΤ, σ.203)

Τα λόγια αυτά του Γέροντος Παΐσιου διάβασα και σκέφτηκα:

Άραγε, τι θα έλεγε ο Γέροντας για τα λαγουδάκια και τα κοτοπουλάκια, με τα οποία έχει συσχετιστεί το Πάσχα; Όλα αυτά τα ξενόφερτα στοιχεία, σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με το βαθύτερο νόημα των εορτών.

Τις μέρες αυτές τα  παιδιά φέρνουν καθημερινά από το σχολείο τέτοιες κατασκευές. Κανένα όμως δεν έφερε μια ζωγραφιά με την Ανάσταση του Λαζάρου, τον Μυστικό δείπνο, έναν στολισμένο Σταυρό… (Το ίδιο συμβαίνει και τα Χριστούγεννα, όπου επικρατεί ο Αη-Βασίλης και το δέντρο).

η συνέχεια ΕΔΩ

Φτιάχνουμε Λαζαράκια και Κερκέλια μαζί με τα παιδιά- και άλλα έθιμα του Σαββάτου του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων

(παλαιὀτερη ανάρτηση).

.

Καθώς η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα πλησιάζουν, ανασύρουμε πληροφορίες για έθιμα παλαιότερων εποχών,

τότε που όλα μοιάζαν πιο αγνά και όμορφα, πιο κοντά στην Πίστη…

Αναβιώνουμε τα έθιμα αυτά μαζί με τα παιδιά μας και ζούμε το νόημα των ημερών.

Γιατί τα παιδιά μαθαίνουν βιωματικά μέσα από κατασκευές, από τις διηγήσεις που παράλληλα θα ακούσουν, από τις συζητήσεις που θα προκύψουν.

Ας κάνουμε ένα διάλειμα από τις πολλές ασχολίες και τις ατελείωτες ετοιμασίες και ας αφουγκραστούμε τα νοήματα και τα μηνύματα των Αγίων Ημερών, μέσα από τις ιερές ακολουθίες , τα όσα θα διαβάσουμε εμείς και όσα θα διηγηθούμε στα παιδιά μας…

.