Πολλοί στόχοι; … ή λίγοι και καλοί;

Στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς και ενώ ήδη κύλησαν οι δυο πρώτες εβδομάδες, δηλαδή μισός μήνας, κάθισα για λίγο και αναλογίστηκα τι είναι εν τέλει καλύτερο;

Να θέτουμε πολλούς στόχους και όπου βγει

ή να θέτουμε «λίγους και καλούς»;

Μάλλον κλίνω προς τη δεύτερη επιλογή.

Στην αρχή της νέας χρονιάς

.

Στην αρχή του 2022 στέλνω ευχές για ό,τι καλύτερο χρειάζεται ο καθένας στη ζωή του.

Και λίγες σκέψεις, αντί » απολογισμού»…

.

Αν εστιάζω στο μέλλον, προσπαθώντας να επιτύχω τους «στόχους» μου, ίσως χάνω το παρόν.

Αν ζω το παρόν με ελπίδα για το μέλλον, με πίστη, προσμονή και επιμονή, μάλλον κερδίζω και το σήμερα και το αύριο.

.

«Μια νέα αρχή»

Παραμονές Χριστουγέννων και σκέφτηκα, ως δώρο γιορτινό, να σας χαρίσω ένα διήγημα, που δίνει ελπίδα και πίστη για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των προβλημάτων, που κάθε στιγμή μπορεί να προβάλουν ξαφνικά μπροστά μας… (Όπως βοηθά εμένα η ανάγνωση ανάλογων κειμένων, έτσι γράφω κι εγώ, επιχειρώντας να δώσω μια πνοή αισιοδοξίας). Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας και τα μηνύματά σας.

Βγήκε από το γραφείο με την καρδιά κομμάτια. Με δυσκολία έσπρωξε τη βαριά αυλόπορτα και προχώρησε προς τη μεγάλη λεωφόρο, όπου κυριαρχούσε η βοή των αυτοκινήτων, ο θόρυβος και η διαρκής κίνηση ανθρώπων και τροχοφόρων. Ένιωσε τέτοια απελπισία που στιγμιαία της ήρθε η παρόρμηση να πέσει στις ρόδες ενός αυτοκινήτου, να τελειώσει αυτό το δράμα. «Θεέ μου, γιατί;» αναρωτήθηκε εναγώνια μέσα της. «Γιατί να χάσω τη δουλειά μου τώρα που την έχουμε τόσο ανάγκη; Πώς θα επιβιώσουμε, δύο άνεργοι γονείς με δυο μικρά παιδιά;» Κινήθηκε αργά προς τη στάση του λεωφορείου.

Αγία Άννα, η μητέρα της Παναγίας και γιαγιά του Χριστού! (διήγηση για παιδιά)

Η Αννούλα είναι πολύ χαρούμενη: αύριο γιορτάζει! Και την περιμένει τόσο καιρό με πολλή ανυπομονησία αυτή την μέρα!

Έχει έρθει και η γιαγιά η Άννα στο σπίτι, να γιορτάσουν όλοι μαζί. Μένει μακριά η γιαγιά, στο χωριό, και δεν την βλέπουν συχνά και, όταν τους επισκέπτεται, τα εγγονάκια της στήνουν πανηγύρι!

Από βραδύς η γιαγιά τοποθέτησε στο εικονοστάσι του σπιτιού μια εικόνα που παριστάνει δυο αγίους, μια γυναίκα και έναν άνδρα, και ανάμεσά τους κρατούν με αγάπη ένα κοριτσάκι. Η Αννούλα την κοιτάζει και αναρωτιέται: »ποιοι να ’ναι αυτοί οι άγιοι; Και αυτό το κοριτσάκι, με το μακρύ φόρεμα και το μαντήλι;… Θα ρωτήσω τη γιαγιά, εκείνη θα ξέρει, γιατί διαβάζει πολλά βιβλία».

η συνέχεια ΕΔΩ

Το συμμάζεμα (νο2) : Πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά να αγαπήσουν την τάξη

Το θέμα της «τάξης» εντός του σπιτιού (όπως λέγαμε κι ΕΔΩ) προβληματίζει ιδιαιτέρως τις οικογένειες με μικρά παιδιά. Το συζητώ με φίλες μου, το βιώνων και εγώ καθημερινά. Απαιτείται χρόνος και κόπος για να παραμείνει το σπίτι τακτοποιημένο και οργανωμένο- και δεν μιλάμε για καταστάσεις «εμμονικές» αλλά για ένα λειτουργικό σπιτικό.

«Πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά να αγαπήσουν την τάξη;» Αυτή την ερώτηση έλαβα από μια φίλη του ιστολογίου και θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ στην ερώτησή της, αναφέροντας κάποιους απλούς τρόπους που βλέπω ότι «δουλεύουν» εάν εφαρμοστούν:

Το συμμάζεμα (νο 1)

Αφιέρωσα και σήμερα μία ολόκληρη ώρα από τη μέρα μου για να «συμμαζέψω» το σπίτι. Είναι αλήθεια πως, κατά διαστήματα, χρειάζεται μια γενική «τακτοποίηση» και προσπαθώ να την εντάξω στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Μια ημέρα της εβδομάδας την αφιερώνω στην τακτοποίηση των δωματίων και άλλη μία ημέρα στην τακτοποίηση της κουζίνας και του καθιστικού. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει μια σχετική τάξη στο σπίτι και δεν χάνονται πράγματα, για τα οποία θα αφιέρωνα πολύτιμο χρόνο για να τα εντοπίσω. Όσες φορές δεν ακολουθώ αυτό το «τυπικό» (είτε γιατί αποφασίζω να δώσω χρόνο σε κάτι άλλο είτε γιατί προκύπτουν έκτακτες δουλειές) είτε γιατί επιλέγω να κάνω κάτι άλλο, παρατηρώ ότι δύσκολα συμμαζεύεται το σπίτι. Απαιτείται, ίσως, πολλαπλός χρόνος και κόπος, συγκριτικά με την εβδομαδιαία τακτοποίηση.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, έχω πλέον αποδεχτεί το γεγονός ότι, με μικρά παιδιά στο σπίτι, ποτέ δεν θα είμαστε εντελώς συμμαζεμένοι. Αλλά αυτό δεν με ενοχλεί και τόσο. Ξέρω, ότι στα επόμενα χρόνια θα υπάρχουν μέρες που θα αναπολώ παιδικές φωνές, σκόρπια παιχνίδια, ψίχουλα στο πάτωμα και δαχτυλιές στα τζάμια…

Μην σβήνεις (όλα) τα emails…

Μπήκα σήμερα το πρωί στον πανεπιστημιακό μου λογαριασμό να ελέγξω τα εισερχόμενα μηνύματα. Είναι μεγάλος ο αριθμός των μηνυμάτων που έχω κρατήσει και δεν έχω διαγράψει. Επιλέγω συνειδητα να κρατώ κάποια απ αυτά. Είδα εκεί και τα μηνύματα που μάς έστελνε ένας καθηγητής μας που πρόσφατα έφυγε απ’ αυτή τη ζωή. Συγκινήθηκα… Αν τα είχα διαγράψει, δεν θα έμενε κάτι από τα λεγόμενά του, κάτι από την έγνοια του για τους μαθητές του, κάτι δικό του στον υπολογιστή μου…

Δημιουργικότητα και προσφορά

Σκεφτόμουν πόσο αναγκαία είναι για την ψυχή η δημιουργικότητα… Πόση χαρά και ικανοποίηση δίνει. Εξάλλου, θεωρείται μία από τις ζωτικές ανάγκες της ψυχής και αυτό δεν είναι υπερβολικό.

Θεωρώ πως ο ίδιος ο Δημιουργός εμφύσησε στην ψυχή του ανθρώπου την ανάγκη και την τάση για δημιουργία, η οποία επιβεβαιώνει ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ζωντανός και ενεργός, αφού αφήνει το αποτύπωμά του μέσω των έργων του.

Η δημιουργικότητα μπορεί να έχει πολλές εκφάνσεις και να εκδηλωθεί μέσα από πολλές δραστηριότητές μας. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σ αυτό το θέμα, αλλά θα ήθελα να συμπληρώσω τις λίγες σκέψεις που παραθέτω εδώ, συνδυάζοντας τη δημιουργικότητα με την προσφορά.

ΕΥΑΝΘΙΑ μια άγνωστη ηρωίδα του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Δύο μήνες πριν το θάνατο του Παύλου Μελά, λίγο πριν ξεσπάσει η ένοπλη φάση του Μακεδονικου Αγώνα, μια 18χρονη κοπέλα από τον Αη Λια Καστοριάς, η Ευανθία Μιρκοπούλου, έδωσε τη δική της μάχη με τους κομιτατζήδες.

Το περιστατικό της δολοφονίας της διασώζεται στα Απομνημονεύματά του Γερμανού Καραβαγγέλη και στη μνήμη των συγχωριανών της, απ όπου άκουσα να το διηγούνται .Ο παππούς μου μάς το διηγούνταν συχνά και είχε γνωρίσει το Ζήση και τα άλλα άτομα της ιστορίας.

Ευανθία

Στάθηκε ο Ζήσης μια στιγμή να ανασάνει. Το κλάμα του είχε κόψει την ανάσα. Οι λυγμοί δεν σταματούσαν. Γιατί; Τόσα όνειρα χαμένα, τόσες ελπίδες σκοτωμένες. Τι τους έφταιγαν πια και τους έκαναν τόσο κακό;

Είχε ανοίξει η κόλαση και είχε ξεβράσει τα θεριά της στον τόπο τους. Πού πήγαν οι ανέμελες μέρες που έπλεκαν όνειρα μαζί με την Ευανθία του;

Είναι τρεις μέρες τώρα που την κλαίει μέσα στο χώμα. Κείτεται μέσα στην αγκαλιά της γης, αντί για τη δική του. Ο Ζήσης ανεβαίνει στο ύψωμα του Αη Λια, στο νιόσκαφτο μνήμα, να κάτσει δίπλα της, και τόσο μακριά της, να την θρηνήσει και ας μην θέλει να την αποχαιρετήσει για πάντα. ΄’Ήταν το κακό που ξέσπασε και τους απομάκρυνε .

Πάλεψε η Ευανθία, αλλά η αναδρεία τους στάθηκε πιο δυνατή. Την χτύπησαν στην κοιλιά με τη λόγχη, δεν είχαν το θάρρος να παλέψουν μαζί με το άοπλο και ανυπεράσπιστο πλάσμα. Κακούργοι που τα βάζετε με γυναίκες και με μικρά παιδιά. Ποιος σας έφερε κατά εδώ να μας χαλάσετε την ησυχία μας και την ζωή μας; Τι σας φταίξαμε; Δεν σας φτάνει η γη σας; Θέλετε και τη δική μας;

Κάθε αρχή και δύσκολη!…

Κλείνουμε ήδη δύο εβδομάδες από την αρχή της σχολικής χρονιάς!

Ξεκινήσαμε με χαρά και ενθουσιασμό, με πολλά σχέδια και με διάθεση για να προσπαθήσουμε για το καλύτερο.

Έτσι δεν πρέπει να είναι κάθε νέο ξεκίνημα;

Να, όμως, που στην πορεία προκύπτουν διάφορα θέματα και δυσκολίες, που, αν και είναι αναμενόμενα, «φρενάρουν» τον ενθουσιασμό μας και την αρχική μας ορμή. Αυτά προέρχονται είτε από το περιβάλλον μας είτε από εμάς τους ίδιους. Η κόπωση καραδοκεί κάθε στιγμή για τις μητέρες και μεταβάλει την ψυχική μας διάθεση…

Καλή σχολική χρονιά!

Tο καλοκαίρι μάς αποχαιρέτησε και το φθινόπωρο κατέφτασε ανεπιστρεπτί, όπως φαίνεται, μαζί με το άνοιγμα των σχολείων, των Πανεπιστημίων και των συναφών δεσμεύσεων και υποχρεώσεων.

Κάθε αλλαγή στις εποχές είναι, εξάλλου, και μια πρόκληση για την ψυχή….

.

Οργάνωση καθημερινότητας : ο απλός τρόπος

Στο ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς, και ενώ ένα σωρό σκέψεις και έγνοιες γυρνούν στο μυαλό μου, επιχείρησα και πάλι να οργανώσω την καθημερινότητά μας με τον απλό τρόπο, που έχω δει ότι «δουλεύει» για εμένα και τη δική μου οικογένεια.

Όταν καταγράφω ραντεβού, δουλειές, το εβδομαδιαίο μενού, και ό,τι άλλο πρέπει να έχω στο μυαλό μου και να το διεκπεραιώσω, νιώθω ότι φεύγει ένα μικρό βάρος από πάνω μου.

Καλώς ήρθες, φθινόπωρο!

Σεπτέμβριος! Καλώς μας ήρθε το φθινόπωρο!

Μεταβατική περίοδος αυτή η εποχή, με το τέλος της καλοκαιρινής περιόδου και με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί και αυτή η χρόνια…
Δεν θέλω να σκέφτομαι πολλά.

Προσπαθώ να διατηρώ την ηρεμία και την ειρήνη της ψυχής μέσα μου και γύρω μου – γιατί αυτήν έχω ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλο- για να μπορώ να ελπίζω.

Απόηχος Δεκαπενταυγούστου

.

Απόηχος Δεκαπενταυγούστου

οι Παρακλήσεις που ψελλίζουν τα χείλη μας.

Οι Χαιρετισμοί Σου, όταν ψάλλουμε το “Χαίρε”

ολοχρονίς μέσα στα σπιτικά μας

κοντά Σου μάς φέρνουν την κάθε μέρα.

.

η συνέχεια- κλικ ΕΔΩ

“Με περικύκλωσαν οι ζάλες της ζωής…”

.

 ” Με περικύκλωσαν

οι ζάλες της ζωής,

όπως οι μέλισσες το κερί,

Παρθένε…

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ