“Κάλεσμα”

 

Με κάλεσες

σκαλί- σκαλί

ανεβαίνω το δύσκολο ταξίδι

θέλω να φτάσω σε Σένα

λιγοστή η δύναμη

ασίγαστη η έγνοια.

Μπισκότα με βρώμη (νηστίσιμα)

 

Χαίρετε, αγαπημένες φίλες και φίλοι!

Πώς τα πάτε με τον “εγκλεισμό”; Πώς κυλά η καθημερινότητα; Εύχομαι πρωτίστως υγεία και ηρεμία- ειδικά τη δεύτερη θα την χρειαστούμε, νομίζω, πολύ, καθώς θα περνά ο καιρός και θα παραμένουμε “έγκλειστοι”…

Έχει ο Θεός! Κάπως θα τα βολέψουμε κι αυτή τη φορά. Ψυχραιμία και προσαρμοστικότητα- και όχι πολλές ειδήσεις! Θα μας “τρελάνουν”! 🙂

Μέσα σε όλα που προσπαθώ να κάνω, για να περνά πιο ευχάριστα η κάθε μέρα, είναι και κάποιες συνταγές, που είναι εύκολες, γρήγορες, οικονομικές και υγιεινές. Ώστε να έχουμε σπιτικό φαγητό, γλυκό και σνακ, ειδικά τώρα στη νηστεία των Χριστουγέννων και ιδιαιτέρως για τα παιδιά , για να έχουν θρεπτικές επιλογές.

 

“Είναι Κυριακή, γι’ αυτό φορώ τα καλά μου!”

 

-Μαμά, γιατί ντύθηκες με καλά ρούχα; Θα πας κάπου;

Αυτό με ρώτησε την προηγούμενη Κυριακή πρωί ένας μικρός μου, βλέποντας με έκπληξη να σηκώνομαι, να φορώ καλά ρούχα και να φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου.

Ήξερε πως τη συγκεκριμένη Κυριακή δεν θα μπορούσαμε να πάμε στην εκκλησία. Ήταν η αρχή της “καραντίνας”…

 

“Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ’ στη Χώρα….”

 

Σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ’ στη Χώρα.

Στήν εκκλησιά, στον κλίβανο, στο σπίτι, στ’ αργαστήρι,
παντού, στο κάστρο, στην καρδιά, τ’ αποκαΐδια, οι στάχτες.
Πάει κι ο ψωμάς, πάει κι ο χαλκιάς ,πάει κ’ η γυναίκα, πάνε
τα παλληκάρια, οι λειτουργοί, και του ρυθμού οι τεχνίτες,
του Λόγου και οι προφήτες.

 

.

Χρόνια πολλά, Ελλάδα μας!

Σε καιρούς δύσκολους

(που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα ζούσαμε…)

χωρίς παρελάσεις και επίσημες τελετές,

κρατούμε ψηλά την σημαία μας 

και αποδίδουμε τιμή στους ήρωές μας

ατενίζοντας με ελπίδα το μέλλον,

όπως και εκείνοι θα έκαναν…

“Με κυνήγησε ο μόχθος της ημέρας…”

 

 

“Με κυνήγησε ο μόχθος της μέρας

και ξέχασα την αγάπη εκεί στην πηγή.

Ό,τι δεν ειπώθηκε

κύλησε με το κρυστάλλινο τρεχούμενο νερό

ασύλληπτο”.

Ιωάννα Τσάτσου

 

Καλή σχολική χρονιά!

Ευχές πολλές για καλή αρχή,

φώτιση για τα παιδιά μας,

δύναμη για τους εκπαιδευτικούς 

υγεία και χαρά για όλους!

Ιδιαίτερη η φετινή χρονιά, ξεκίνησε με συνθήκες διαφορετικές από τις συνηθισμένες.

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σκεφτώ, αν και είμαι άτομο γενικώς αισιόδοξο.

Δεν μπορώ να κλείσω μάτια και αυτιά μπροστά σε όσα συμβαίνουν,

σε όσα μας απειλούν την υγεία μας και κυρίως σε όσα απειλούν

την ενότητα και σύμπνοια του κοινωνικού συνόλου.

Ταξίδι της ψυχής

Θάλασσες διάβηκα
Κι ωκεανούς
Κι ακόμα πλέω
Μεσοπέλαγα

Και για την επιτυχία σου και για την αποτυχία σου… ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ!!!

Και σε εσένα που πέτυχες όπου ακριβώς ήθελες

Και σε εσένα που πέτυχες ναι μεν , αλλά δεν ξέρεις αν θα ακολουθήσεις αυτή την σχολή, και ίσως προσπαθήσεις ακόμη μια φορά να δώσεις Πανελλήνιες

Και σε εσένα που απέτυχες…

Σε όλους αξίζουν συγχαρητήρια!!!

Θάλασσες… στην οθόνη μου

 

Με την ομορφιά που προβάλει μπροστά σου χαιρεσαι;

Με την εικόνα που βλέπεις ταξιδεύεις νοερά;

Απολαμβάνεις, έστω από μακριά,

το κύμα που σκάει στην ακτή και τα σμιλεμένα βότσαλα;

Λίγο χρόνο ακόμη…

Στις κουρασμένες μητέρες,

που ωστόσο προτιμούν ενίοτε να κοιμούνται αργά ή να ξυπνούν νωρίς,

για να ζήσουν” λίγο προσωπικό χρόνο.

 

 

Όταν έχει ανάγκη η ψυχή για λίγο χρόνο δικό της,

και δεν το βρίσκει απλά και εύκολα,

τον δημιουργεί,

.

Κοίτα ψηλά!

.

Και να που έδωσες το πρώτο μάθημα!

Είσαι ήρεμη και ευχαριστημένη!

(κι αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία για εμένα…)

.

Συνέχισε τον αγώνα σου,μέχρι το τέλος,

με την ίδια ηρεμία και επιμονή

και με την ίδια εγκαρτέρηση.

.

Σε εσένα που δίνεις Πανελλήνιες…

 

Αγαπημένο μου παιδί…

ξέρω πώς νιώθεις, μου το λες και το ζω και εγώ μαζί σου:

“Να περάσουν οι μέρες, να τελειώνει αυτή η διαδικασία…”.

 

Οι Κυριακές και οι γιορτές…

 

Οι γιορτινές μέρες, οι “μεγάλες μέρες” της Ορθοδοξίας, 

θέλουν βίωμα, θέλουν άλλο τρόπο για να τις ζήσουμε…

Οι Κυριακές και οι γιορτές, όπως η σημερινή μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής,

θέλουν λίγη προετοιμασία πνευματική,

λίγη μελέτη και λίγη περισυλλογή

για να μπορέσουμε να νιώσουμε κάπως το μεγαλείο τους και το μήνυμα που φέρουν,

μήνυμα ζωής αληθινής και πορείας ανοδικής…

 

“Σχολείο χωρίς τους φίλους μου δεν είναι σχολείο!…”

 

Επιστροφή στο σχολείο σήμερα, ύστερα από τρίμηνες “διακοπές” λόγω του lockdown και του κορονοϊού…

και οι αντιδράσεις των παιδιών ποικίλες.

 

Τα μικρά μου με κοιτούσαν κάπως “περίεργα” 🙂 

όταν τους εξηγούσα τι πρέπει να τηρήσουν μέσα στις σχολικές τάξεις και στα διαλείμματα

και τους έλεγα ότι πρέπει να υπακούσουν στους καινούριους κανόνες

(πρωτόγνωρες συνθήκες για τα παιδιά…)