Καλή αρχή! (με ηρεμία…)

(λίγες σκέψεις γραμμένες βιαστικά, σε μια μικρή ανάπαυλα μέσα στην “ασταμάτητη” ροή της καθημερινότητας)

.

Ξεκίνησε άλλη μια σχολική χρονιά

με χαρά και ενθουσιασμό, με καλή διάθεση από τα παιδιά

αλλά και με διάφορους προβληματισμούς και δυσκολίες,

που προκύπτουν καθημερινά και απρόοτα

και που μάς θέλουν συνεχώς σε δράση και αγώνα…

(Λες και θα εξέλειπαν ποτέ οι αντιξοότητες…)

.

Advertisements

Σχολείο… και στο σπίτι!

Καινούργια αρχή- καινούριο ξεκίνημα!

Αρχίζει και φέτος η νέα σχολική χρονιά και τα συναισθήματά μας είναι και πάλι ανάμεικτα…  (όπως έγραφα και πέρυσι εδώ).

Όσο κι αν κάποιοι είναι διστακτικοί, το άνοιγμα των σχολείων είναι γεγονός και δεν μπορεί να αποφευχθεί 🙂

Σε μια κουβέντα με τα παιδιά, η μικρή είχε μια άλλη ιδέα:

“Να μην πηγαίνουμε σχολείο, μαμά, και να μάς κάνεις εσύ μάθημα!”.

 

Μήνυμα χαράς για την οικουμένη….

Μεγάλος ο πλούτος της υμνολογίας της εκκλησίας μας για την κάθε ημέρα και γιορτή. Mια καθημερινή υπενθύμιση του βαθύτερου νοήματος της ζωής και του προορισμού μας…

Στη συνέχεια, μια απόπειρα μετάφρασης του Απολυτίκιου της εορτής της Γεννήσεως της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου) με την ευχή η Χάρη Της να μάς σκεπάζει και να μάς καθοδηγεί προς την Ζωή την αιώνιο.

 

 

Η γέννησή Σου Θεοτόκε,

χαράς μήνυμα έδωσε σ΄ όλη την οικουμένη·

γιατί από σένα ανέτειλε ο Ήλιος της δικαιοσύνης,

ο Χριστός ο Θεός μας.

Τα αγαπημένα μας κουλουράκια -cookies

και λίγες σκέψεις φθινοπωρινές…

 

Μπαίνουμε σιγά σιγά σε φθινοπωρινούς ρυθμούς…

Σε λίγες μέρες θα χτυπήσει και πάλι για πρώτη φορά το κουδούνι, και τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα…

(κάθε εποχή με τις χάρες της, κάθε εποχή με τις “προκλήσεις” της…)

Ας κρατήσουμε μέσα μας λίγο καλοκαίρι, λίγο γαλανό ουρανό και λίγη θάλασσα, που θα κάνουν την σκέψη μας να χαμογελά σε μέρες βαριές, χειμωνιάτικες…

 

Στον Μυστρά …

.

.

Στα καλντερίμια του Μυστρά
ηχούν ακόμα οι οπλές των αλόγων
τα βήματα των πολεμιστών
θροίζουν τα φορέματα των αρχοντισσών…

.

Ναυάγιο…

 

Ναυάγιο…
κι όμως στέκει εκεί ολόρθο,
αγέρωχο,
σε πείσμα του χρόνου
σε πείσμα του καιρού
και της φθοράς …

 

Φάρος…

 

Φάρος ολοφώτεινος 

ο Λόγος Σου…

.

Ελεύθερη η επιλογή μου

αν θέλω να ακολουθήσω

ασφαλή πορεία

Στης Μονεμβασιάς την καστροπολιτεία…

 

Στου Κάστρου την πύλη

σε μια άλλη εποχή εισέρχεσαι

σε έναν άλλο κόσμο λες και ζεις

σε ρυθμούς  άλλους, αλλοτινούς…

.

Παντού ο ίδιος Ουρανός…

.

.

Παντού ο ίδιος ήλιος

Παντού ο ίδιος ουρανός…

Πώς γίνεται, όμως,

να δείχνει τόσο διαφορετικός

από άλλη οπτική γωνία;….

.

Η «Ψυχομάνα» του Νικολάου Γύζη… και η δική μου γιαγιά

15 χρόνια χωρίς να είναι κοντά μας η γιαγιά Αλεξάνδρα …

.

Σαν σήμερα ήταν που έφυγε η αγαπημένη μου γιαγιά από τον κόσμο αυτό… Μου λείπει πολύ, παρ΄ όλο που πέρασαν πολλά χρόνια.

Και νιώθω πως στην επέτειο της μνήμης της οφείλω να γράψω για την επιλογή μου αυτή, που ως «διαδικτυακή φωτογραφία ταυτότητας» με σηματοδοτεί ως ιστολόγιο.

Πρόκειται για τον πίνακα «η Ψυχομάνα ή Καλομάνα », που είναι από τους αγαπημένους μου… Και μόνο το κεντρικό θέμα του, ο μητρικός θηλασμός, είναι κάτι που αγαπώ πολύ, με εκφράζει ως μητέρα και το ζω με χαρά και ευγνωμοσύνη τα τελευταία χρόνια, από τότε που πρωτοέγινα μάνα.

Όμως ο πίνακας αυτός, συνειρμικά, μου θυμίζει και την αγαπημένη μου γιαγιά.  Στο πρόσωπο του μαυροφορεμένου βρέφους που θηλάζει,  βλέπω την ίδια… θα εξηγήσω στην συνέχεια γιατί.

.

“Πώς γαλουχείς τον Δεσπότην;…”

 

.

Ακατανόητον θαύμα…*

Από το σώμα Σου παίρνει τροφή,

παίρνει μορφή,

γαλουχείται ο Σωτήρας,

ο Κτίστης όλων.

Πώς να εξηγηθεί το μυστήριο;…

.

η συνέχεια ΕΔΩ

.

“προς το συμφέρον της αιτήσεως…”

.

«Ουδείς προστρέχων επί Σοι, κατησχυμένος από Σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλά αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως».

***

Κανένας που προστρέχει σε Εσένα,

Αγνή Παρθένε Θεοτόκε,

δεν φεύγει ντροπιασμένος από κοντά Σου.

 

Τα φιδάκια της Παναγίας (ιστορία για παιδιά, φωτο και βίντεο)

(ένα κείμενο γραμμένο με αγάπη για τα παιδιά).

Τα φιδάκια της Παναγίας, στο Μαρκόπουλο της Κεφαλληνιάς: ένα θαύμα που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες και συγκινεί κάθε πιστή ψυχή…

ένα κείμενο που έγραψα για τα παιδιά, φωτογραφίες και βίντεο 

.

Αυγουστιάτικο απόγευμα και η Παράκληση της Παναγίας στην εκκλησία του χωριού μόλις τελείωσε. Ο Ιωάννης, ο Πέτρος και η Μαρία ,αφού προσκύνησαν την ομορφοστολισμένη εικόνα της Κοίμησης,  παίρνουν το δρόμο για το σπίτι τους με τον παππού και τη γιαγιά τους.

-Παππού, να πάμε από το δρόμο με τα εκκλησάκια, για να ανάψουμε και τα καντηλάκια; φωνάζει χαρούμενα η Μαρία.

Μάνα μου Παναγία…

Μάνα μου Παναγία, σου μιλώ σαν μάνα…

λίγες σκέψεις και λίγα άτεχνα λόγια, ως έκφραση της ευγνωμοσύνης μου για την βοήθεια της Παναγίας μας στον αγώνα της μητρότητας

.

Μάνα Παναγία, σε Εσένα προστρέχουμε, γιατί μας νιώθεις σαν μάνα…

Σε Εσένα, γλυκιά Παναγία, προστρέχει ο πιστός λαός Σου ολοχρονίς και περισσότερο αυτές τις μέρες του ευλογημένου μήνα Σου. Και απολαμβάνει τις ευλογίες που σκορπάς απλόχερα, «προς το συμφέρον της αιτήσεως».

Οι μάνες , όμως, θαρρώ πως σε νιώθουμε πιο κοντά μας. Γιατί και εσύ έγινες μητέρα και απευθυνόμαστε στη Χάρη Σου και τολμάμε να σου μιλήσουμε, ως μάνα σε μάνα…

 

Συνέχεια  ΕΔΩ→

Φωνή αύρας λεπτής…

(από τα αναγνώσματα του Εσπερινού της Δεσποτικής Εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος)

.

«Θά βγεῖς αύριο», λέει ο Θεός στον προφήτη Ηλία,

«καί θά σταθεῖς ἐνώπιον Κυρίου στό βουνό» (Γ΄Βα 19,11).

«Τότε θα περάσει ἀπό μπροστά σου ὁ Κύριος».

.

«Θά ξεσηκωθεῖ ἄνεμος δυνατός,

ἀλλά δέν θά εἶναι ἐκεῖ ὁ Κύριος.