(Σκέψεις για τις προτεραιότητες μέσα στην οικογένεια).
Θέτω προτεραιότητες που διαρκώς αλλάζουν…
Προσπαθώ να διακρίνω τι προέχει σε κάθε περίοδο της ζωής μας.
Κάποιες ανάγκες είναι άμεσες και αδήριτες,
κάποιες μπορούν να αναμένουν λίγο.
Πολλά «θέλω» παράλληλα,
πολλές ανάγκες διαφορετικές και «αλληλοσυγκρουόμενες»
που αναμένουν την εκπλήρωσή τους από το πρόσωπο της μητέρας.
.
Μητέρα!
Υμνήθηκε όσο κανένα άλλο πλάσμα του Θεού!
.
Χθες την γιορτάσαμε και την τιμήσαμε, της δείξαμε την αγάπη και την αφοσίωσή μας.
Σήμερα, ας συνεχίσουμε να της δείχνουμε τι είναι για εμάς,
ας αναλογιζόμαστε τι σημαίνει για εμάς,
τι νόημα έχει η μητρότητα στη δική μας ζωή και στη ζωή των παιδιών μας.
.
Η μάνα θεωρήθηκε στήριγμα ακλόνητο,» βράχος»,
λιμάνι και καταφύγιο ακύμαντο.
Είναι όμως και η μάνα ανθρώπινο πλάσμα,
ας μην το ξεχνούμε αυτό.
.
με αφορμή την σημερινή γιορτή των συζύγων (ΕΔΩ)…
.
υπέροχοι λόγοι του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Ο συζυγικός έρωτας είναι η βάση της κοινωνικής ζωής
Τίποτα δεν στηρίζει τόσο την ζωή μας, όσο ο έρωτας του άνδρα και της γυναίκας.
Ο συζυγικός έρωτας στηρίζει τον γάμο
“Μην παρατηρήσεις με πάθος ξένο κάλλος”. Δεν είπε απλώς “μην παρατηρείς το κάλλος” αλλά πρόσθεσε “ξένο”, γιατί απαιτεί το να απολαμβάνει κανείς την ομορφιά της γυναίκας του. …
“Σαν προς αξιαγάπητο ελάφι και χαριτωμένο πουλαράκι ας είναι η αγάπη σου και η συμπεριφορά σου προς τη γυναίκα σου”. Μέσον συνδέσμου του γάμου είναι κι αυτό, ώστε οι άνθρωποι να κυριεύονται από σφοδρό πόθο για τα σώματα. Επειδή δηλαδή ο Θεός έφτιαξε τη ζωή μας επίπονη και κοπιαστική, μας χάρισε και κάποια παρηγοριά. Έτσι λοιπόν η ομορφιά γίνεται για μας μέσο διεγέρσεως της αγάπης που συγκρατεί τα πάντα. Γιατί πολλά πράγματα βρήκε και έκανε ο Θεός, ώστε ο σύνδεσμος του γάμου να μείνει αδιάσπαστος.
Ο Άγιος Ακύλας και η Αγία Πρίσκιλλα: το ιδανικό χριστιανικό ζευγάρι και προστάτες των συζύγων
“Να ποιους πρέπει τα ζευγάρια να μιμούνται, να ποιοι είναι οι προστάτες τους. Ο άγιος Ακύλας και η αγία Πρίσκιλλα ήταν δύο άνθρωποι που ήταν ερωτευμένοι μεταξύ τους, όμως συγχρόνως είχαν και έναν κοινό έρωτα για ένα άλλο πρόσωπο…όχι ανθρώπινο αλλά Θεανθρώπινο. Του Ιησού Χριστού.Και αυτός ο έρωτας για τον Χριστό αναζωογονούσε και τον μεταξύ τους έρωτα.”
Στις 13 Φεβρουαρίου, μια ημέρα πριν από την ξενόφερτη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία τους δικούς της Αγίους, τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, που θεωρούνται η Ορθόδοξη απάντηση στη δυτικής προέλευσης εορτή του Βαλεντίνου, γνωστή και ως «εορτή των ερωτευμένων».
μια υπενθύμιση στη γέννηση του μωρού μας…
“Και για να μάθεις ότι τη μητέρα δεν την κάνει μόνο η γέννηση των παιδιών, ούτε σε αυτό απόκειται η αμοιβή …
Γι’ αυτό και εδώ αφού είπε «σωθήσεται διά της τεκνογονίας»,
δεν σταμάτησε εδώ,
άλλα θέλοντας να δείξει ότι όχι το να γεννήσουμε παιδιά,
αλλά το να αναθρέψουμε παιδιά σωστά, αυτό μάς παρέχει μισθό, πρόσθεσε:
«εάν παραμείνουν στην πίστη, στην αγάπη και στον αγιασμό».
Κάθε προσωπική δημιουργία κουβαλά κάτι από την ψυχή μας. Πόσο μάλλον ένα κείμενο που αφορά κάποια περίοδο της ζωής τόσο ευαίσθητη, όπως η εγκυμοσύνη και η μητρότητα…
Το πρώτο μου βιβλίο γράφτηκε αυθόρμητα, αλλά με δισταγμό προχώρησα στην έκδοση, μετά από παρότρυνση κάποιων προσώπων στους οποίους οφείλω ευγνωμοσύνη για την στήριξη και την ενθάρρυνση, αλλά κυρίως για την δύναμη που μου δίνει η επικοινωνία μαζί τους.
ένα υπέροχο κείμενο από έναν αγαπημένο Πατέρα, που «έφυγε» (13/1/2019) από κοντά μας και θα μάς λείψει πολύ…
Πώς προετοιμάζονται δύο νέοι άνθρωποι για να παντρευτούν; Από ‘κεί θα καταλάβεις ποια θα είναι η συνέχεια.
Πόσο καλά γνωρίζονται; Ή πόσο βαθιά αγνοούνται;
Έχω ακούσει πολλές φορές την παρατήρηση «δεν ήτανε έτσι στην αρχή».
Διηγούνταν ένας αξιωματικός, σε ομιλία του…
«Επισκέφτηκα κάποτε ένα ήρωα,ανάπηρο πολέμου, στο σπίτι του.
Κάποια στιγμή σηκώθηκε και μόνος του, με το ξύλινο πόδι του,
πήγε μέχρι το διπλανό δωμάτιο για να βρει και να μου φέρει
κάποιες παλιές φωτογραφίες από τον Πόλεμο.
‘Εμεινα για λίγα λεπτά μόνος μου με τη γυναίκα του
και τότε βρήκα την ευκαιρία να της απευθύνω μια ερώτηση
που με ενδιέφερε και με απασχολούσε:
Καταπληκτικοί λόγοι του αγίου γέροντος Πορφυρίου, από το νέο βιβλίο: «Συμβουλές για την πνευματική ζωή στην οικογένεια». Με άγγιξαν πολύ, μίλησαν στην ψυχή μου και τους μοιράζομαι και μαζί σας…
«H αρχή της διαπαιδαγώγησης συμπίπτει απολύτως με το σημείο σύλληψης του παιδιού.
Συνεχίζεται καθ΄όλη τη διάρκεια της κύησης και αυξάνεται συνεχώς, από την ημέρα του τοκετού μέχρι της πλήρους ενηλικιώσεως του παιδιού.
Θα απευθυνθούμε σε Εκείνον ζητώντας με τις θερμές προσευχές μας να μεριμνήσει για την τελειότητα του σώματος και της ψυχής του συλληφθέντος παιδιού,όταν αυτό βρίσκεται στο στάδιο της κυήσεως.
(ένα λεπτό και ευαίσθητο θέμα, πραγματεύεται ο άγιος Παΐσιος με πολλή διάκριση στο ακόλουθο κείμενο)
Ο Θεός « εποίησε τα πάντα, καλά λίαν ». Ο άνδρας νιώθει μια φυσική έλξη προς την γυναίκα και η γυναίκα προς τον άνδρα. Αν δεν υπήρχε αυτή η έλξη, ποτέ δεν θα ξεκινούσε κανείς να κάνη οικογένεια. Θα συλλογιζόταν τις δυσκολίες που θα είχε αργότερα με την ανατροφή των παιδιών κ.λ.π., και δεν θα αποφάσιζε να ξεκινήσει.
Μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων το σαρκικό φρόνημα σε μερικούς ανθρώπους μπορεί να υπάρχη πέντε τοις εκατό , σε άλλους δέκα , τριάντα κ.λ.π. Αλλά σήμερα που να βρεθούν άνθρωποι να έχουν πέντε τοις εκατό σαρκικό φρόνημα , να έχουν δηλαδή αγνό φρόνημα! Πάντως σε όλους τους ανθρώπους έχει δοθεί από τον Θεό η δυνατότητα να φθάσουν στην απάθεια, αν αγωνισθούν με φιλότιμο.
Toυ οσίου Πορφυρίου η μνήμη σήμερα, του πολύ αγαπημένου αγίου των ημερών μας…
Η βιοτή του φωτεινό υπόδειγμα ζωής για τους πιστούς και οι συμβουλές τους οδοί ζωής αληθινής…
Ξαναδιάβαζα σήμερα τους λόγους του, που πολύ οφελούν και αναναπαύουν την ψυχή, δίνοντας απαντήσεις σε προβληματισμούς και κατευθύνσεις σε ερωτηματικά που προκύπτουν συνεχώς.
Η αγάπη του για όλους δεδομένη και η ευαισθησία του μεγάλη για όλους γενικότερα αλλά και για τις οικογένειες, τους γονείς και τα παιδιά…
Ένα πολύ αγαπημένο κείμενο αναρτώ και πάλι με την ευχή να έχουμε τις πρεσβείς του.
***
“Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους.
Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την χάρη.
από τους λόγους του οσίου Παϊσίου
Ο Θεός αγαπάει και φροντίζει ιδιαίτερα τους πολύτεκνους. Σε μια μεγάλη οικογένεια δίνονται πολλές ευκαιρίες στα παιδιά να αναπτυχθούν κανονικά ,εφόσον οι γονείς τους δίνουν σωστή αγωγή. Το ένα παιδί βοηθάει το άλλο. Η μεγαλύτερη κόρη βοηθάει την μητέρα της , το δεύτερο παιδί φροντίζει το μικρότερο κ.λ.π. Υπάρχει αυτό το δόσιμο και ζουν μέσα σε μια ατμόσφαιρα θυσίας και αγάπης. Ο μικρός τον μεγάλο και τον αγαπά και τον σέβεται. Αυτό φυσιολογικά καλλιεργείται σε μια πολύτεκνη οικογένεια.
Για αυτό , όταν στην οικογένεια είναι μόνον ένα ή δυο παιδιά, οι γονείς χρειάζεται πολύ να προσέξουν πως θα τα μεγαλώσουν. Συνήθως κοιτάζουν να μην τους λείψη τίποτε, οπότε τα παιδιά τα έχουν όλα δικά τους και αχρηστεύονται τελείως.
«Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να έχουν αγάπη μεταξύ τους, να έχουν σεβασμό, να φέρονται με σύνεση, να προσεύχονται κ.λπ., τότε αυτά τα τυπώνουν στην ψυχή τους…»
από τους λόγους του οσίου Παϊσίου:
– Γέροντα, όταν το παιδί δεν υπάκουει και αντιδρά, πώς πρέπει να φερθούν οι γονείς;
– Για να μην υπάκουει το παιδί και να φέρεται άσχημα, κάτι θα φταίει. Μπορεί να βλέπει άσχημες σκηνές ή να ακούει άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι ή έξω από αυτό.
Πάντως τα παιδιά στα πνευματικά θέματα τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμα μας, όχι με το ζόρισμα.
απόσπασμα από το λόγο:»Ο ρόλος και η αποστολή του κάθε φύλου-Ο ιδιαίτερος ρόλος της γυναίκας» (με αφορμή την Κυριακή των μυροφόρων) ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ
Λόγος αγίου Λουκά αρχιεπισκόπου Κριμαίας, του ιατρού
«Η εντολή, λοιπόν, του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» δηλώνει την σπουδαιότητα που έχει για το ανθρώπινο γένος το έργο αυτό. Αδιαμφισβήτητα τον πρώτο λόγο εδώ έχει η γυναίκα και όχι ο άνδρας. Για τη γυναίκα το έργο αυτό είναι το πιο σημαντικό στη ζωή της. Αυτό δεν το λέω εγώ αλλά η αγία Γραφή. Βέβαια δεν είναι σωστό να περιορίζουμε το ρόλο της γυναίκας στην τεκνογονία. Και πιστεύω ότι κανένας άνθρωπος προσεκτικός και πνευματικά καλλιεργημένος δεν σκέφτεται έτσι.
Οι Γερμανοί λένε ότι όλος ο ρόλος και η αποστολή της γυναίκας προσδιορίζονται από τέσσερεις λέξεις: παιδιά, ρούχα, κουζίνα, εκκλησία. Είναι ασέβεια να λέμε και να σκεφτόμαστε έτσι και να προσβάλλουμε ολόκληρο το γυναικείο φύλο. Για μας τους ορθοδόξους αυτό είναι απαράδεκτο. Θέλω να πω ότι αν η γυναίκα έχει κάποια προσόντα δεν πρέπει να τα αφήσει. Αν της έδωσε ο Θεός βαθιά διάνοια μπορεί να ασχοληθεί με την επιστήμη ή τη λογοτεχνία.Επαναλαμβάνω, είναι μεγάλο λάθος και είναι ανεπίτρεπτο να περιορίζουμε το ρόλο της γυναίκας στην τεκνογονία και την ανατροφή των παιδιών.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
