μεταδίδοντας το όνειρο και την ελπίδα στα παιδιά μας…
Απ’ την Λευκωσία ως την Κορυτσά
κι απ’ το Μοναστήρι ως την Αγια-Σοφιά,
αλύτρωτες πατρίδες, ελπίδες μου χρυσές
έφτασε η ώρα να κλείσουν οι πληγές.
Φέρνει ο άνεμος μηνύματα
απ’ τα χορταριασμένα μνήματα
που τραγουδούν την δόξα σου Ελλάδα
ακούω του Μεγαλέξανδρου τα βήματα
του Πατροκοσμά τα άγια ρήματα
που κράτησαν της πίστης άσβεστη τη δάδα.
Ημέρα γενεθλίων
Σήμερα μέρα δική σου ήταν για φιλιά, ευχές
χαμόγελα και αγκαλιές σφιχτές
μα εσύ δεν είσαι πια εδώ
για να γιορτάσουμε
τη μέρα,
βρίσκεσαι μόνο στην καρδιά μας.
στίχοι και μουσική (παρτιτούρα)
Ενώνουμε καρδιές και φωνές και τραγουδάμε τη Θράκη μας!
ΘΡΑΚΗ
Ροδίζει ὁ οὐρανός κι ὅλη ἡ πλάση
στοῦ Αἵμου τά ἀπόκρημνα βουνά
κι ἀπ’ τά ἀκρογιάλια πέρα ὥς τά δάση
ἡ Θράκη σάν βασίλισσα ξυπνᾶ,
Σταμάτης Σπανουδάκης: live at the Royal Albert Hall
Ένα υπέροχο, συγκινητικό παραμύθι που έγραψε ο Μάνος Χατζηδάκις για τα συναισθήματα και για την αξία της αγάπης στο πέρασμα του χρόνου.
Το νησί των συναισθημάτων
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Διαβάστε περισσότερα
Κάνε να λιώσουνε τα χιόνια
κάνε να φύγει ο χειμώνας
κάνε, Θεέ μου, το κρύο να σβήσει
κάνε όπως πρώτα το χρώμα της φύσης.
.
Κάνε την κάμπια πεταλούδα
κάνε απ’ τις στάχτες να ανθίσουν λουλούδια
κάνε, Θεέ μου, να πάρουνε σάρκα
σάρκα και οστά τα όνειρά μας.
Στείλε, Θεέ μου ουράνιο τόξο
στείλε την άνοιξη που λείπει τόσο
στείλε στη μέρα και πάλι τον ήλιο
στείλε τη νύχτα αστέρια χρυσά Διαβάστε περισσότερα
Εκκλησία, πύλη τ’ ουρανού.
Εκκλησία, πόρτα του Θεού.
.
Refrain
Τίποτε πιο δυνατό,
τίποτε πιο ισχυρό,
απ’ του Χριστού την αγία εκκλησία.
Τίποτε πιο δυνατό,
τίποτε πιο ισχυρό,
απ’ την πύλη π’ οδηγεί στην αθανασία. Διαβάστε περισσότερα
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ποίημα :Κωστής Παλαμάς – μουσική. : M. Θεοδωράκης
Ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι,
βουνά και κάμποι, δέντρα, νερά,
γιορτάζουν, πάλι, καθώς προβάλλει
το καλοκαίρι, Θεού χαρά!!!
Διαβάστε περισσότερα
Φωτογραφία από:forzapaok.blogspot.com
Τῆς Ἁγιά-Σοφιᾶς (Δημοτικό)
Τὸ δημοτικὸ αὐτὸ τραγούδι εἶναι ὁ παλαιότερος θρῆνος γιὰ τὴν κατάληψη τῆς Κωνσταντινούπολης. Πιθανὸν νὰ προέρχεται ἀπὸ τὴν Κρήτη. Βρέθηκε σὲ χειρόγραφό του 15ου αἰῶνα· ὁ τίτλος ἦταν: «Ἀνακάλημα τῆς Κωνσταντινούπολης». Ἀνήκει στὴ δεύτερη περίοδο (1453-1821) τῆς Νεοελληνικῆς Λογοτεχνίας καὶ στὸ ἱστορικὸ εἶδος. Στὴν παρακάτω μορφὴ τοῦ δημοσιεύτηκε τὸ 1914 ἀπὸ τὸ Ν. Πολίτη στὴν συλλογή του «Ἐκλογαὶ ἀπὸ τὰ τραγούδια τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ». Γιὰ τὴν σύνθεσή του ὁ Ν. Πολίτης χρησιμοποίησε τὴν παραλλαγὴ ποὺ δημοσίευσε ὁ Φωρὲλ καὶ ἄλλοι εἴκοσι τέσσερις. Ὅμως, μόνο ὁ 4ος καὶ 18ος στίχος ἔχουν παρθεῖ αὐτούσιοι ἀπὸ τὴν ἐργασία τοῦ Φωριέλ
Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆς, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια,
σημαίνει κι ἡ Ἁγιά-Σοφιά, τὸ μέγα μοναστήρι,
μὲ τετρακόσια σήμαντρα κι ἑξήντα δυὸ καμπάνες,
κάθε καμπάνα καὶ παπᾶς, κάθε παπᾶς καὶ διάκος. Διαβάστε περισσότερα
ΑΘΑΝΑΤΕΣ!
τραγούδι-στίχοι:
.
Λεοντόκαρδες γυναίκες όμορφες δυναμικές
καπετάνισσες γενναίες πάντοτε ηρωικές
ΑΝΑΒΩ ΘΥΜΙΑΤΗΡΙ
Μικρό ερημοκλήσι πάνω στο βουνό
ψηλό μου κυπαρίσσι, φως εσπερινό.
Κάνε με να έρχομαι πάλι σαν και πρώτα,
μακριά σου σβήνω χάνομαι, μες τα πολλά τα φώτα. Διαβάστε περισσότερα
«Ένα επικό ποίημα γραμμένο στην Ποντιακή από το Φίλωνα Κτενίδη».
ολόκληρο το ποίημα,με υπότιτλους:
και στα ποντιακά, με τους στίχους:
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Λόγια – Παρουσίαση: ΚαΤερίνη Τζι
Με ξύπνησε ξημέρωμα μια αύρα μια πνοή
στο μάγουλο φτερούγισε της μάνας μου φιλί
το χάδι της με γέμισε με αγάπη και στοργή
και πίσω ξαναγύρισα ξανάγινα παιδί
μ’ ένα φιλί και μια ευχή και το χαμόγελο της
σαν ξύπνησα τον ήλιο μου είδα στο πρόσωπο της
Στις μανούλες που το σώμα τους δεν είναι πια κοντά μας…οι ψυχούλες τους όμως φτερουγίζουν πάντα δίπλα μας…Καλή αντάμωση, αγαπημένες μας! Αλεξία-momyof6
.
Απόψε θα μαι μόνη μου
τα φώτα μου θα σβήσω
και θα σε βλέπω να ρχεσαι
τα μάτια μου σαν κλείσω.
Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχια σου
προσμένεις να γενούν σιτάρι,
κι από τ΄ άκαρπο δεντρί, που κέντρωσες,
προσμένεις καρπερό βλαστάρι!
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 