Το συμμάζεμα (νο 1)

Αφιέρωσα και σήμερα μία ολόκληρη ώρα από τη μέρα μου για να «συμμαζέψω» το σπίτι. Είναι αλήθεια πως, κατά διαστήματα, χρειάζεται μια γενική «τακτοποίηση» και προσπαθώ να την εντάξω στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Μια ημέρα της εβδομάδας την αφιερώνω στην τακτοποίηση των δωματίων και άλλη μία ημέρα στην τακτοποίηση της κουζίνας και του καθιστικού. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει μια σχετική τάξη στο σπίτι και δεν χάνονται πράγματα, για τα οποία θα αφιέρωνα πολύτιμο χρόνο για να τα εντοπίσω. Όσες φορές δεν ακολουθώ αυτό το «τυπικό» (είτε γιατί αποφασίζω να δώσω χρόνο σε κάτι άλλο είτε γιατί προκύπτουν έκτακτες δουλειές) είτε γιατί επιλέγω να κάνω κάτι άλλο, παρατηρώ ότι δύσκολα συμμαζεύεται το σπίτι. Απαιτείται, ίσως, πολλαπλός χρόνος και κόπος, συγκριτικά με την εβδομαδιαία τακτοποίηση.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, έχω πλέον αποδεχτεί το γεγονός ότι, με μικρά παιδιά στο σπίτι, ποτέ δεν θα είμαστε εντελώς συμμαζεμένοι. Αλλά αυτό δεν με ενοχλεί και τόσο. Ξέρω, ότι στα επόμενα χρόνια θα υπάρχουν μέρες που θα αναπολώ παιδικές φωνές, σκόρπια παιχνίδια, ψίχουλα στο πάτωμα και δαχτυλιές στα τζάμια…

Πολλή υπομονή και πολλή προσευχή …

Λόγοι του αγίου Παϊσίου:

Σήμερα μικροί-μεγάλοι στον κόσμο ζουν σαν σε τρελλοκομείο, γι᾿ αυτό χρειάζεται πολλή υπομονή και πολλή προσευχή. Ένα σωρό παιδιά παθαίνουν εγκεφαλικό. Είναι λίγο χαλασμένο το ρολόι, το κουρντίζουν και οι γονείς λίγο παραπάνω και σπάζει το ελατήριό του.

Χρειάζεται διάκριση. Άλλο παιδί θέλει περισσότερο κούρντισμα και άλλο λιγώτερο.

Τα καημένα τα παιδιά είναι εκτεθειμένα σε όλα τα ρεύματα. Όταν ακούν έξω στις διάφορες συντροφιές «μή σέβεστε γονείς, μη σέβεστε τίποτε», και οι μητέρες πάνε να τα σφίξουν, τότε αντιδρούν χειρότερα.

Στους γονείς, που παραπονούνταν για τα παιδιά τους…

“Στους γονείς, που του παρεπονούντο φορτικά για τις ατέλειες ή τις μικροπαρεκτροπές των παιδιών τους, ήταν αυστηρός:

–Να είστε ευχαριστημένοι και να δοξάζετε τον Θεό που σας έδωσε τέτοια παιδιά. Γονατιστοί και με δάκρυα ευγνωμοσύνης. Μην σας συμβούν αυτά που δεν φαντάζεστε και τότε θα δείτε!

«Με το αίμα της Μάνας…»

(Από τις πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες που έχω διαβάσει για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου).

H εικόνα αυτή με τυραννά εδώ και πολλά χρόνια:

Η μάνα νεκρή, πεσμένη στο χώμα πίσω από έναν βράχο και το μικρό παιδί να θηλάζει από τον πληγωμένο ώμο της σταγόνες από το αίμα της… Ήταν δεμένο στην πλάτη της, όπως συνήθιζαν να δένουν τα μικρά τους οι Πόντιες αντάρτισσες την ώρα της μάχης για να τα προστατέψουν με το σώμα τους από τις σφαίρες του εχθρού που βρισκόταν απέναντι. Την βρήκε το βόλι ψηλά στον ώμο, τον συνέτριψε και την έριξε κάτω νεκρή ο αφόρητος πόνος και η αιμορραγία.

«Γιορτή της Μητέρας – και του Πατέρα»

(λίγες σκέψεις για τη γιορτή της Μητέρας, γραμμένες βιαστικά)

Από χθες ήθελα να γράψω κάτι, αλλά δεν με αφήναν τα μικρά μου- και τα μεγάλα μου .

Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ολοκληρώσω σήμερα τις σκέψεις μου, αλλά ας το επιχειρήσω.

«Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν με το χάδι της μητέρας και με το χάδι του πατέρα»

(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)

Κ. Ι.: Ὑπάρχει ἕνα τεράστιο κεφάλαιο, ποὺ ἀφορᾶ τὴν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων· τὸ κεφάλαιο τοῦ ἔγγαμου βίου, μὲ τὰ πάμπολλα προβλήματά του καὶ τὶς δυσκολίες του. Ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία γνωρίζω ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν τὰ μέγιστα γιὰ τὴ διατήρηση τῶν σωστῶν συζυγικῶν σχέσεων καὶ τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Μόνιμη δὲ ἔγνοια του ἦταν ἡ σωστὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μέσα σὲ μία ὑγιῆ, εἰρηνικὴ κι ἀγαπημένη οἰκογένεια.

Χ.Μ.Π.: Ἔχετε ἀπόλυτο δίκαιο. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀσχολεῖτο κατὰ κύριο λόγο μὲ τὶς σχέσεις συζύγων καὶ τὶς σχέσεις γονέων καὶ παιδιῶν.

«Αυτό είναι το μυστικό: να είσαι καλός, να είσαι άγιος, για να εμπνέεις, να ακτινοβολείς»

«Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή» (άγιος Πορφύριος)

 

 

«Να βλέπουμε το Θεό στο πρόσωπο των παιδιών καί να δώσουμε την αγάπη του Θεού στα παιδιά.

Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων.

Εδώ πέφτουν έξω μερικοί καί λένε: «εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή καί τα παιδιά τα ανέθρεψαν “εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου” (Έφεσ. 6, 4), επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε όμως πού βλέπουμε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως.

 

Όλα άπ’ την προσευχή, τη σιωπή καί την αγάπη γίνονται…

 

«Πολλή προσευχή και λίγα λόγια στα παιδιά…»

 

(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)

 

Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής; Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη, πού είναι συχνά παθολογική, τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική. Όταν όμως η αγάπη σας θα είναι μεταξύ σας καί προς τα παιδιά χριστιανική καί αγία, τότε δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα.

Η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά. Για να γίνει αυτό, πρέπει να επιδράσει η θεία Χάρη στις ψυχές των γονέων. Κανείς δεν αγιάζεται μόνος του. Η ίδια η θεία Χάρη μετά θα φωτίσει, θα θερμάνει καί θα ζωογονήσει τις ψυχές των παιδιών.

 

Νίκησε η Μάνα!

 

Με αφορμή την συγκλονιστική πίστη της μάνας Χαναναίας…

 

 Ἀληθινὴ μάνα

Ἡ Χαναναία δὲν εἶπε «ἐλέησον τὴν θυγατέρα μου», ἀλλὰ «ἐλέησόν με». Ἐμένα ἐλέησε.

Ὁ πόνος τοῦ παιδιοῦ μου εἶναι δικός μου πόνος. Ἐγὼ ὑποφέρω ποὺ τὸ βλέπω δέσμιο τοῦ σατανᾶ. Καὶ Σοῦ ζητῶ νὰ τὸ ἐλευθερώσεις.

Ἡ θαυμαστὴ αὐτὴ γυναίκα εἶναι μητέρα ἀφοσιωμένη στὸ παιδί της, θαυμαστὸ πρότυπο μητέρας ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ τῆς φιλαυτίας καὶ τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ.

Σήμερα, δυστυχῶς, ἔχουν πληθύνει τά παραδείγματα γονέων ποὺ ταλαιπωροῦν ψυχικὰ τὰ παιδιά τους εἴτε διαλύοντας τὴν οἰκογένειά τους εἴτε μὲ τὴν παθολογικὴ ἀφοσίωσή τους σὲ αὐτά.

Ἡ ζεστὴ φωλιὰ τῆς οἰκογένειας χτίζεται μόνο μὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὑπάρχει ζωντανὴ πίστη καὶ ὑγιὴς διάθεση αὐτοθυσίας καὶ προσφορᾶς στὰ παιδιὰ καὶ στὸ ἕτερο μέλος τῆς συζυγίας.

 

Τα «τάλαντα» και οι μητέρες

Με αφορμή την παραβολή των ταλάντων (μπορείτε να διαβάσετε σύντομη ανάλυση ΕΔΩ) ανέτρεξα σε ένα κείμενο του Αγίου Λουκά Κριμαίας, που αναφέρεται στα ιδιαίτερα χαρίσματα που έχουν κάποιες γυναίκες αλλά και στον πρωταρχικό ρόλο της γυναίκας ως μητέρας:

«Αν η γυναίκα έχει κάποια προσόντα δεν πρέπει να τα αφήσει. Αν της έδωσε ο Θεός βαθιά διάνοια μπορεί να ασχοληθεί με την επιστήμη ή τη λογοτεχνία. Επαναλαμβάνω, είναι μεγάλο λάθος και είναι ανεπίτρεπτο να περιορίζουμε το ρόλο της γυναίκας στην τεκνογονία και την ανατροφή των παιδιών.

Αυτό όμως δεν αφορά όλες τις γυναίκες. Διότι είναι λίγες οι γυναίκες που έχουν κάποιες εξαιρετικές ικανότητες ή ταλέντα ή κλίση στην τέχνη, την επιστήμη ή την φιλοσοφία. Οι περισσότερες ως το σημαντικότερο έργο τους πρέπει να βλέπουν αυτό για το οποίο τις προόρισε ο Κύριος. Το να γεννάει η γυναίκα και να φροντίζει τα παιδιά της είναι έργο σπουδαιότατο. Και είναι απαράδεκτο να αφήνει η γυναίκα το παιδί της χωρίς φροντίδα. Καμία άλλη γυναίκα δεν μπορεί να φροντίσει το παιδί της όπως το φροντίζει η μητέρα του.

Αφιέρωμα στην Μάνα : Αστείρευτη πηγή Αγάπης. Καταθέσεις ψυχής από Μητέρες

Υπαπαντή: η Ορθόδοξη γιορτή της μητέρας

Χρόνια πολλά, Μητέρα!

Με την χάρη και τη βοήθεια της Παναγίας μας!

Στο επόμενο βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα αφιέρωμα της Ραδιοχρηστότητας

με καταθέσεις ψυχής από μητέρες

στον π. Νικόλαο Μπαξεβάνη, εφημέριο Αγίου Ι.Ν. Παντελεήμονος Μεσημερίου Θεσσαλονίκης.

.

Πρωτοχρονιά στο σπίτι μας…

 

 

Μπήκε ο νέος χρόνος και ευχόμαστε ολόψυχα να είναι χαρούμενος, καρποφόρος, με υγεία και κάθε ευλογία!

 

Το ξημέρωμα της νέας χρονιάς ήταν ιδιαίτερο και αποτυπώθηκε στη μνήμη μου.

Σκέψεις πολλές δημιουργήθηκαν στο μυαλό μου, καθώς αυτές τις μέρες συνηθίζουμε να κάνουμε ανασκοπήσεις της χρονιάς που πέρασε και να θέτουμε στόχους για το νέο έτος.

Έθεσα και εγώ τους στόχους μου, μικρούς, εφαρμόσιμους κι απομένει να προσπαθήσω για να τους πετύχω.

Θέλει προσήλωση ,αλλά κυρίως θέλει προσαρμοστικότητα.

 

Της Αγίας Άννας σήμερα …

 

Της Αγίας Άννας σήμερα … Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη σε αυτή την αγία, την μητέρα της Παναγίας μας, την γιαγιά του Χριστού μας.

Μια εικονίτσα της κρατώ εδώ και 19 σχεδόν χρόνια, από τότε που πρώτο έγινα μητέρα. Μας την είχε δώσει στο σαραντισμό της πρώτης μας κόρης, μια μοναχή ευλογημένη… Πόσα χρόνια πριν! Πόσες αναμνήσεις γλυκές και όμορφες! Τα χρόνια περνούν, οι ευλογίες πληθαίνουν, μαζί και οι δυσκολίες, που όλα μαζί είθε να μας οδηγούν σε δρόμους φωτεινούς.

 

Να μιλάς, παιδί μου…

Μου είπες:

«‘Εγραψες κανένα καινούριο άρθρο, μαμά;

Μου αρέσει να μπαίνω στο μπλογκ σου και να διαβάζω…»

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σου κινεί το ενδιαφέρον για να διαβάζεις κείμενα

που απευθύνονται κυρίως σε μεγαλύτερες από εσένα ηλικίες και ενδιαφέροντα…

Αλλά αφού αγγίζουν την ψυχή σου και προκαλούν το ενδιαφέρον σου

αυτό μου δίνει χαρά και ώθηση

και, αν μου το ζητήσεις θα προσπαθήσω να ανεβάζω σε τακτική βάση

κάτι για εσάς, τα παιδιά μου, και για τα νέα παιδιά, γενικότερα.

 

«Με κυνήγησε ο μόχθος της ημέρας…»

 

 

«Με κυνήγησε ο μόχθος της μέρας

και ξέχασα την αγάπη εκεί στην πηγή.

Ό,τι δεν ειπώθηκε

κύλησε με το κρυστάλλινο τρεχούμενο νερό

ασύλληπτο».

Ιωάννα Τσάτσου