ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ Μέρες εγκυμοσύνης
της Αλεξάνδρας Χοροζίδου-Τσανακτσίδου
«Έβλεπα γυναίκα έγκυο και συγκινούμουν…
Έβλεπα μάνα να θηλάζει το μωρό της και δάκρυζα».
(Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Εγκυμοσύνη… Ταξίδι ευλογημένο!
Φέρνει στην αγκαλιά μας τον πιο γλυκό καρπό.
Ένα θαύμα γεννιέται εντός μου,
παίρνει ζωή από το σώμα μου,
πνοή από την ψυχή μου.
Της άνοιξης το μυστικό
φτερούγισε παντού:
καρτερεί η φύση
Μεγαλοβδόμαδο και Ανάσταση!
Εβγήκε ο ήλιος σήμερα και πάει να σεργιανίσει
για να ζεστάνει τον ντουνιά λίγη χαρά να δώσει
σ’ όσους στενάζουν και πονούν κάθε που ξημερώνει,
σ’ όσους αναστενάζουνε κι όσοι πεινούν για δίκιο.
.
Κυριακή των Βαΐων σήμερα- Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
Από σήμερα αρχίζουν στους ναούς οι κατανυκτικές ακολουθίες του Νυμφίου και όλης της Μεγάλης Εβδομάδας. Πόσο όμορφες και συγκινητικές!… αλλά συχνά μάς προβληματίζουν ως γονείς, γιατί είναι πολύωρες και τα μικρά μας δυσκολεύονται λίγο…
Μερικές σκέψεις , λοιπόν, και μερικές » ιδέες» που είτε βλέπω να εφαρμόζουν άλλοι γονείς είτε τηρούμε εμείς στην οικογένειά μας, και βλέπω ότι «λειτουργούν» και βοηθούν στο να βιώσουμε, όλη μαζί η οικογένεια, το βαθύτερο νόημα των Ημερών μέσα από τη συμμετοχή στις ακολουθίες και τα Μυστήρια που τελούνται καθημερινά στους ναούς.
Φώτης Κόντογλου
“Η Παναγία σ΄ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη φρονιμάδα, στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη νοικοκυροσύνη….”
Η Παναγία καθότανε μαζί του, ως που τελείωσε τη ζωή της, σε ένα σπίτι κοντά στον κήπο της Γεθσημανής. Αυτό το μέρος το αγαπούσε πολύ ο Χριστός και πήγαινε συχνά εκεί με τους μαθητάδες του. Εκεί πήγε και ύστερα από τον Μυστικό Δείπνο και προσευχήθηκε, τη νύχτα που τον πιάσανε οι Ιουδαίοι. Εκεί λοιπόν καθότανε και η Παναγία και περίμενε να την πάρει ο Γυιός της . Και σαν ήλθε ο καιρός, έστειλε ο Χριστός Άγγελο να της πεί πως θα την πάρει από την πρόσκαιρη ζωή στην αιώνια. Σαν το άκουσε η Παναγία αυτό χάρηκε κι ανέβηκε στο ‘Όρος των Ελαιών, απ΄ όπου είχε αναληφθεί ο Κύριος, και έκανε την προσευχή της. Και γυρίζοντας στο σπίτι της, τα ετοίμασε όλα για την ταφή της η ίδια.
.
.
.
“ΑΝΑΣΤΑΣΗ”
ποίημα Γ. Βερίτη
.
Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου,
που μαύροι τη μαράνανε χειμώνες,
μιας άνοιξης αυγή γλυκοχαράζει
κι’ ανθίζουν μενεξέδες κι’ ανεμώνες.
.
Τις ημέρες αυτές της αναμονής των Αγίων Ημερών, της αναμονής της Γέννησης του Σωτήρος, ο τόπος γεμίζει στολίδια, και κυρίως φώτα…
Βλέποντάς τα , άθελά μου σχεδόν, στο μυαλό μου γυροφέρνει ο παραπάνω στίχος που από τα μαθητικά μου χρόνια έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου. Έψαξα και βρήκα το ποίημα, καθώς και κάποιους σχολιασμούς που αναφέρονται σε αυτό.Νομίζω πως έχει πολλά να μας πει και κυρίως να προσανατολίσει το νου και την καρδιά μας προς το Φως το Αληθινό…για να μην μένουμε μόνο στις φωταψίες, αλλά να γεμίσει και η ψυχή μας με το φως που άστραψε εκείνη την Άγια Νύχτα.
Καλά Χριστούγεννα!
ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ
(Γ.Βερίτη)
-Νυχτωμένοι στρατοκόποι,
στά σκοτάδια πού γυρνᾶτε,
σάν τί νά ‘ναι πού ζητᾶτε;
Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι
μές στό σκοτεινό στρατί
τ’ ἀνηφορικό, γιατί,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;
.
Μια συλλογή από αγαπημένα παραμύθια, κείμενα και διηγήματα, σχετικά με τις άγιες Ημέρες του Δωδεκαημέρου.
Κείμενα για παιδιά, αλλά και για ενήλικες:
από το κλασσικό και πολυαγαπημένο “κοριτσάκι με τα σπίρτα” την “Μπάμπουσκα” και τον “Μπαρμπα Πανώφ…
μέχρι τα Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Φώτη Κόντογλου, του Θ. Ντοστογιέβσκι
και πολλά άλλα, για μικρά και…μεγάλα παιδιά.
Γιατί ένα βιβλίο και ένα κείμενο αξίζει, όταν αξίζει να διαβαστεί για όχι μια , αλλά για πολλές φορές! (αυτή είναι η προσωπική μου φιλοσοφία για τα αναγνώσματα).
Καλή σας ανάγνωση!
.
ένα ποίημα γραμμμένο από μια φίλη του ιστολογίου– σε ευχαριστώ πολύ, Ελένη, που το μοιράστηκες μαζί μας!
.
Χειμώνιασε…
Επιτέλους…
Σαν ξένος που χτυπά την πόρτα
όχι δειλά
μα όλος γνώση
πως είν΄αυτός που όλοι περιμέναμε
και που μάς έλειψε καιρό.
.
γραμμένο από την αγαπημένη μου φίλη Ε.Σ.
Την ευχαριστώ για όλα και ευγνωμονώ το Θεό που έδωσε να συναντηθούν οι δρόμοι μας…
.
.
Μη σταματάς,
συνέχισε όσο μπορείς
να προχωράς
στο μονοπάτι
που ο Θεός
όρισε για ΄σένα…
.
(το έστειλε μια φίλη του ιστολογίου, ως έκφραση του ψυχικού πόνου που βιώνει…
Ο Θεός ας είναι μαζί με όλους όσους πονούν ψυχικά ή σωματικά. Ας ευχόμαστε …)
.
Πόνε!Πόνε δυνατέ!
Σκαλίζεις την ψυχή,
χαράζεις το κορμί..
Δηλητήριο!Ως πότε;…
Πίκρα,ατέρμονε καημέ
κεντάτε την καρδιά
κι’ όλα μοιάζουνε θολά,
φύγε,φυγε μακρυά…
.
.
“ΑΝΑΣΤΑΣΗ”
ποίημα Γ. Βερίτη
.
Ανάσταση! Και μέσα στην καρδιά μου,
που μαύροι τη μαράνανε χειμώνες,
μιας άνοιξης αυγή γλυκοχαράζει
κι’ ανθίζουν μενεξέδες κι’ ανεμώνες.
.
Το κείμενο αυτό μου το έστειλε μια φίλη, με την σημείωση:
«Με σταμάτησε μια κυρία στην εκκλησία πριν λίγο καιρό και μου έδωσε συγκινημένη αυτό το χαρτί. «Σ’ εσένα χρειάζεται περισσότερο» μου είπε…»
(σε ευχαριστώ, Σοφία μου, που το μοιράστηκες μαζί μου)
το έγραψε η ΝΑΥΣΗ ΙΕΣΣΑΙ-ΚΑΣΣΙΜΑΤΗ από το περιοδικό «Ο κόσμος της Ελληνίδας»
!)
Στο πόστο που μ’ έβαλες, Κύριε, δεν υπάρχουν βάρδιες κι οχτάωρα
δεν είν’ ευγενικό να Σου γκρινιάζω, μα διάλεξες … δύσκολη θέση για μένα !
Βοήθησέ με, Σε παρακαλώ.
.
Όχι για τα σχοινιά, π’ απ’ τα ρούχα στενάζουν και το πανέρι που ξεχείλισε κάλτσες …
δε λέω για το φαΐ, που του ρίχνω μπαχαρικά απ’ την ψυχή να νοστιμίσει (μη και κάνει τους γιους μου να τρέξουνε με λαχτάρα γρηγορότερα σπίτι)
μήτε για τα παπούτσια, π’ αραδιάστηκαν λασπωμένα στα σκαλιά και με ζητάνε …
.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 