
Τελευταίο καλοκαιρινό απομεσήμερο για φέτος, πριν ξεκινήσει το σχολείο και η “ρουτίνα” του, και κάθισα να γράψω το newsletter και να το στείλω, για να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου …
Τελευταίο καλοκαιρινό απομεσήμερο για φέτος, πριν ξεκινήσει το σχολείο και η “ρουτίνα” του, και κάθισα να γράψω το newsletter και να το στείλω, για να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου …
Μπαίνουμε στο διαδίκτυο για να ενημερωθούμε, να ψυχαγωγηθούμε, να «συναντηθούμε» με άλλους ανθρώπους. Και συχνά ψάχνουμε κάποιους ανθρώπους να «ταυτιστούμε», να στηριχτούμε επάνω τους και να τους ακολουθήσουμε – όχι μόνο να γίνουμε followers αλλά να τους έχουμε και ως οδηγούς της ζωής μας…
Είναι λογικό και αναμενόμενο να αναζητούμε απαντήσεις στα ερωτήματα και στις αγωνίες της ζωής μας και της μητρότητας. Είναι φυσικό να θέλουμε να νιώσουμε κάποια «ταύτιση» με άτομα που ακολουθούν ανάλογη με εμάς πορεία ζωής.
Όμως…. ίσως πρέπει να μπαίνουν και κάποια ερωτηματικά και κάποιες «αμφιβολίες» αν όλα όσα διαβάζουμε και ακούμε είναι ωφέλιμα για εμάς:
– της Ελευθερίας Ξενοδόχου
Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄20, όταν σε ένα όμορφο νταρνακοχώρι του νομού Σερρών, το Ν. Σούλι, γεννήθηκαν δυο ευλογημένα παιδιά, ο Χρήστος και η Μαρία κι εκεί έμελλαν να μεγαλώσουν και να ανατραφούν. Ο Χρήστος ήταν δευτερότοκος γιος μιας πολύτεκνης οικογένειας έξι παιδιών και στο παραδοσιακά, χτισμένο διώροφο σπίτι του με τη χαριτωμένη αυλή ζούσαν και ο παππούς με τη γιαγιά του. Εκείνα τα χρόνια επικρατούσε αρκετή φτώχια και τα προς το ζην έβγαινα με δυσκολία ωστόσο η οικογένεια του Χρήστου εργαζόταν σκληρά στα χωράφια με τα καπνά. Ήταν καπνοκαλλιεργητές, φαινόμενο συνηθισμένο σε όλη σχεδόν τη Βόρεια Ελλάδα τότε.
Διαβάστε περισσότερα«Αυτό που λείπει σήμερα από την κοινωνία μας, από όλους μας λίγο- πολύ είναι η γλώσσα της αγάπης. Γιατί η αγάπη δεν βρίσκεται μέσα στην καρδιά και, όταν η καρδιά δεν ζει την αγάπη, πώς να μιλήσει η γλώσσα την αγάπη; Δεν γίνεται. Δεν μπορεί. Μπορεί θεωρητικά να μιλάει για αγάπη, μπορεί να κάνουμε και Συνέδρια αγάπης, αλλά και από αυτά α Συνέδρια λείπει η αγάπη. Και από την καθημερινή ζωή λείπει η αγάπη. Και φυσικά δεν αντιμετωπίζουμε σωστά τον συνάνθρωπο.
Διαβάστε περισσότεραΗ καθημερινότητα μου είναι ιδιαιτέρως φορτωμένη το τελευταίο διάστημα. Πάντοτε ήταν, αλλά πλέον έχω αναλάβει αρκετές υποχρεώσεις και δουλεύω πάνω σε καινούρια projects και σπουδές, οπότε και για να ανταπεξέρχομαι αποτελεσματικά και με συνέπεια απαιτείται πολύ καλή οργάνωση και προσήλωση στους στόχους μου.
Η ασυνέπεια με κουράζει πολύ, για αυτό και καταβάλω μεγάλη προσπάθεια για να είμαι εγώ η ίδια συνεπής προς τους άλλους.
Διαβάστε περισσότεραΠολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν δυσκολίες και διλήμματα με την εργασία τους και προβληματίζονται πώς θα μπορούσαν να εργαστούν αποδοτικά από το σπίτι.
Η Μαριάννα, μια φίλη που γνωρίζω εδώ και χρόνια, το έχει πετύχει αυτό και βοηθά, ως επαγγελματίας, και άλλους να το πετύχουν. Ζήτησα από τη Μαριάννα να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη για το μπλογκ και ανταποκρίθηκε με χαρά.
Διαβάστε περισσότερα«Σήμερα τα παιδιά είναι «καλής πάστας». Ίσως ποτέ άλλοτε δεν είχε- μη σας φανεί υπερβολή- η κοινωνία μας τέτοια «καλής πάστας» παιδιά. Και αυτά τα παιδιά που ακολουθούν την αλητεία και αυτά τα θαυμάζω. Έχουν μερικά αισθήματα μέσα τους τόσο ευγενικά! Και αυτά τα παιδιά που έχουν αγριέψει και αυτά έχουν μερικές ευαισθησίες, μερικές καλοσύνες μέσα τους που είναι να τα θαυμάζεις.
Διαβάστε περισσότεραTο καλοκαίρι μάς αποχαιρέτησε και το φθινόπωρο κατέφτασε ανεπιστρεπτί, όπως φαίνεται, μαζί με το άνοιγμα των σχολείων, των Πανεπιστημίων και των συναφών δεσμεύσεων και υποχρεώσεων.
Κάθε αλλαγή στις εποχές είναι, εξάλλου, και μια πρόκληση για την ψυχή….
.
Διαβάστε περισσότεραΜέσα στη μεσημεριανή ησυχία, ακούστηκε ήχος ελικόπτερων στην περιοχή μας. Τι να ΄ναι, άραγε; Η πρώτη σκέψη στο κακό, βγήκα έξω και κοίταξα να δω αν φαίνονται καπνοί κοντά μας…
«Μην ανησυχείτε, δεν φαίνονται καπνοί», είπα στα παιδιά. Και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να κάνουν γύρους κοντά μας… «Τι να έγινε, άραγε;»
«Αστυνομικά είναι, όχι πυροσβεστικά».
«Δεν φαίνεται κάπου φωτιά, κάτι άλλο θα συμβαίνει» καθησύχασα και πάλι τα παιδιά.
.
Διαβάστε περισσότεραΕυχαριστώ την αγαπημένη φίλη Ελευθερία για το ποίημα που μοιράστηκε μαζί μας.
Διαβάζοντάς το μπορείτε να ανακαλύψετε πολλά μηνύματα …
.
Αγαπημένο μου παιδί…
ξέρω πώς νιώθεις, μου το λες και το ζω και εγώ μαζί σου:
«Να περάσουν οι μέρες, να τελειώνει αυτή η διαδικασία…».
Στο σπιτι μέσα το κλειστό
πόσα να χωρέσουν;
Σκέψεις, ειδήσεις, συναισθήματα,
άνθρωποι και αισθήματα
κινούνται κι αλληλεπιδρούν
σε ρυθμούς άλλους γοργούς
κι άλλοτε ήπιους.
.
Ένα από τα πιο δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει…
.
Όρεξη να ΄χεις για Θεό και θα τον βρεις παντού…
στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου
και κυρίως στο πρόσωπο των αναξιοπαθούντων.
.