ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ – Μέρες εγκυμοσύνης (βιβλίο)

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ Μέρες εγκυμοσύνης

της  Αλεξάνδρας Χοροζίδου-Τσανακτσίδου

“Έβλεπα γυναίκα έγκυο και συγκινούμουν…
Έβλεπα μάνα να θηλάζει το μωρό της και δάκρυζα”.
(Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)

 

Εγκυμοσύνη… Ταξίδι ευλογημένο!
Φέρνει στην αγκαλιά μας τον πιο γλυκό καρπό.
Ένα θαύμα γεννιέται εντός μου,
παίρνει ζωή από το σώμα μου,
πνοή από την ψυχή μου.

 

Για τις αδυναμίες των παιδιών…

 

 

“Οι αδυναμίες των παιδιών προέρχονται όλες από τους γονείς.

Γιατί οι γονείς είναι σκέτοι άνθρωποι.

Και τα καταπιέζουν με την ανθρώπινη αγάπη τους.

 

Η μητέρα τα παιδαγωγεί μέσα στην μήτρα της με τα ψυχικά της βιώματα”.

(άγιος Πορφύριος)

 

Δεν νιώθει κούραση η μάνα, αν τα κάνει όλα με χαρά…

 

Ἡ μάνα πονάει, κουράζεται, ἀλλὰ δὲν αἰσθάνεται οὔτε τὸν πόνο οὔτε τὴν κούραση. Ζορίζει τὸν ἑαυτὸ της, ἀλλὰ, ἐπειδὴ ἀγαπάει τὰ παιδιὰ της, ἀγαπάει τὸ σπίτι της, ὅλα τὰ κάνει μὲ χαρά. 
Πιὸ πολύ κουράζεται ἕνας ποὺ ξαπλώνει συνέχεια παρὰ αὐτὴ.

 

Θυμᾶμαι, ἡ μάνα μου, ὅταν ἤμασταν μικρά, ἔπρεπε νὰ κουβαλάη τὸ νερὸ ἀπὸ τὴν βρύση ποὺ ἦταν πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι μας· ἔπρεπε νὰ μαγειρεύη, νὰ ζυμώνη, νὰ πλένη τὰ ροῦχα, νὰ πηγαίνη καὶ στὸ χωράφι.
Ἔκανε δηλαδὴ ὅλες τὶς δουλειές, εἶχε κι ἐμᾶς τὰ παιδιὰ νὰ τὴν ζαλίζουμε καὶ νὰ κάνη καὶ τὸ ….δικαστήριο, ὅταν μαλώναμε.Ἔλεγε ὅμως: «Αυτὸ εἶναι τὸ καθῆκον μου·εἶμαι ὑποχρεωμένη νὰ τὰ κάνω ὅλα, χωρὶς νὰ γογγίζω». Τὸ ἔλεγε μὲ τὴν καλὴ ἔννοια. Ἀγαποῦσε τὸ σπίτι, ἀγαποῦσε τὰ παιδιά της, καὶ δὲν κουραζόταν μὲ τὶς δουλειὲς· ὅλα τὰ ἔκανε μὲ τὴν καρδιά της, μὲ χαρά.

 

Σαράντα μέρες μοναδικές : η λοχεία μας

Σαραντίσαμε!
Περάσαμε και αυτό το στάδιο, δόξα τω Θεώ.

Κύλισαν οι σαράντα μέρες της λοχείας , πήραμε την ευχή του σαραντισμού και θα μπορούμε να εκκλησιαζόμαστε, να συμμετέχουμε στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας και να κυκλοφορούμε περισσότερο εκτός σπιτιού. Ετοιμαζόμαστε πλέον για τη βάπτιση!

Ήταν μια όμορφη περίοδος, που θα αναπολώ με αγάπη, όπως και την περίοδο της εγκυμοσύνης.

 

Οργανώνοντας την καθημερινότητα σε ένα τετράδιο

 

Η ανάρτηση αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί επ΄ ουδενί με σχετικές αναρτήσεις οργάνωσης της καθημερινής οικογενειακή ζωής και του νοικοκυριού. 🙂

Προσωπικά, δεν είμαι από τους πλέον οργανωτικούς τύπους, αυτό το έχω δηλώσει και ΕΔΩ.

Ωστόσο σε μια μεγάλη οικογένεια, με διαφορετικές ηλικίες παιδιών και πολλές υποχρεώσεις, κάτι πρέπει να γίνει για να οργανωθεί η καθημερινότητα, οι ατέλειωτες δουλειές και να μην επικρατεί το χάος από χαρτάκια και σημειώσεις που σκορπίζονται εδώ και εκεί- και εν τέλει συχνά χάνονται… 

 

Οι πρώτες μέρες με το μωρό – μια μοναδική εμπειρία για όλη την οικογένεια

(λίγες σκέψεις για την λοχεία…)

 

Οι πρώτες μέρες με το μωρό στο σπίτι είναι μια μοναδική εμπειρία, μια θαυμαστή “περιπέτεια”, ακόμα και για έμπειρους γονείς. ‘Ετσι νιώθω ακόμα μια φορά που αξιωθήκαμε να κρατήσουμε στα χέρια μας ένα νεογέννητο.

Φυσικά δεν μπορούν να συγκριθούν με την απειρία των -πρώτη- φορά -γονιών, αλλά πάντα κάθε αρχή έχεις τις ιδιαιτερότητές της και τι απαιτήσεις της, ενώ οι συγκινήσεις ποτέ δεν απουσιάζουν.

Είναι μοναδικές αυτές οι πρώτες μέρες με το νεογέννητο στο σπίτι. Συναισθήματα πολλά κατακλύζουν όλα τα μέλη της οικογένειας, θαυμασμός και συγκίνηση μπροστά στο θαύμα της νέας ζωής που πλέον κρατούν στην αγκαλιά τους. 

 

Συμβουλές προς μητέρες : εγκυμοσύνη, λοχεία, μητρικός θηλασμός

 

Το βιβλίο “Γέρων Χρυσόστομος ο Σταυρονικητιανός” το διάβασα, με συγκίνησε πολύ και αντέγραψα εδώ κάποιες από τις συμβουλές του Γέροντα, οι οποίες λέγονταν με πολλή αγάπη προς τις μητέρες, και είναι βγαλμένες μέσα από τις εμπειρίες του και την αγαθή του διακριτικότητα.

 

 

“Η γυναίκα, όταν είναι έγκυος, πρέπει να κινείται σε ένα περιβάλλον ευχάριστο.

Το έμβρυο αισθάνεται το κάθε τι και η ψυχολογία και ο χαρακτήρας του διαπλάθονται”.

***

Η γυναίκα, σαν λεχώνα, χρειάζεται για σαράντα μέρες έναν άνθρωπο δίπλα της. Η ψυχολογία της λεχώνας για σαράντα μέρες είναι μπερδεμένη. Είναι πότε κάτω και πότε πάνω. Η λεχώνα μέχρι και τάσεις αυτοκτονίας έχει. Ο παλαιός κόσμος από την πείρα του το ήξερε αυτό και πάντα για σαράντα μέρες είχε ένα πρόσωπο κοντά στη λεχώνα.

Επίσης το περιβάλλον πρέπει να είναι ευχάριστο. Αλλά και τα άτομο γύρω της ευδιάθετα”.

***

Η προσευχή μας για το νεογέννητο παιδί

 

«η γυνή, όταν τίκτει λύπην έχει, ότι ήλθεν η ώρα αυτής, όταν δε γεννήση το παιδίον ουκ ετι μνημονεύει της θλίψεως δια την χαράν οτι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον”  ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 16,21

Ο Χριστός είπε ότι όταν γεννηθεί ένα παιδί, η μητέρα ξεχνάει τους πόνους της διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Τα λόγια Του δείχνουν ότι για τον Ίδιο τον Θεό η γέννηση του κάθε παιδιού είναι ένα γεγονός: κάθε πρόσωπο είναι στα μάτια τού Θεού μοναδικό, είναι ένας άλλος, ένα εσύ.

Ένας γέροντας συμβούλεψε κάποια μητέρα η οποία σύντομα θα γεννούσε να βάλει μια πνευματική σφραγίδα στο παιδί λέγοντας την προσευχή τού Ιησού κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο, ακόμα και την ώρα τού τοκετού.

 

Το νεογέννητο παιδί

Αν προσευχόμαστε και σιγά-σιγά μαθαίνουμε να ζούμε μέσα στο πνεύμα της προσευχής, δημιουργούμε μια ατμόσφαιρα μέσα στην οποία τα παιδιά γεύονται την προσευχή και την παρουσία τού Θεού. Αν μένουμε μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, τότε, ακόμα και χωρίς λόγια ακόμα και πριν μάθουν να μιλούν, τα παιδιά μπορούν να αποκτήσουν εντελώς φυσικά ένα αισθητήριο για την προσευχή και την επιθυμία να γνωρίσουν τον Θεό.

ΕΥΧΕΣ σε λεχώνα μητέρα και το νεογέννητο βρέφος

Λίγα  λόγια εισαγωγικά

Η Εκκλησία μας ως φιλόστοργη μητέρα ,αγκαλιάζει ολόκληρη την ζωή του ανθρώπου. Συν-οδοιπορεύει μαζί του από την αρχή της γεννήσεως του, έως την κρίσιμη στιγμή της εξόδου από τον παρόντα κόσμο και της εισόδου του στην όντως ζωή.

 Οι σαράντα ημέρες που επακολουθούν την γέννα, είναι τόσο για το παιδί, όσο και για την μητέρα του, μία όμορφη και πολύπλευρη εμπειρία. Εκείνη είναι ψυχικά ανάστατη ,σωματικά καταβεβλημένη. Οι ανακατατάξεις μέσα της και γύρω της είναι συγκλονιστικές και ριζικές. Το νεογνό, γνωρίζει το φως και συνάμα αποκτά την αίσθηση της εγγύτητας, της αμεσότητας της αφής .

Την κατάσταση αυτή καλείται να περιθάλψει η Εκκλησία με αγάπη κατανόηση και χαρά.

Καλώς ήρθες, μωράκι μας!

Τι λόγια να βρεις  για να εκφράσεις

αυτό που νιώθεις,

αυτό που βίωσες και βιώνεις

με τον ερχομό του “νέου ανθρώπου” στον κόσμο;…

 

Καλώς ήρθες, Οκτώβρη!

Λαμπερός πρόβαλε ο Οκτώβρης.

Με γέλιο ουρανού

με λάμψη ήλιου

αποχαιρετούμε τον Σεπτέμβρη

περιμένοντας το μικρό καλοκαιράκι του Αη Δημήτρη-

μια αναλαμπή πριν οδεύσουμε ολοταχώς προς το χειμώνα.

 

Καλώς ήρθες, Οκτώβρη!

Μαζί σου περιμένω

το πρώτο κλάμα του μωρού μου το ελπιδοφόρο 

που σαν χαράς τραγούδι θα ακουστεί.

 

“Παππού, τρέξε!” (θαυμαστή βοήθεια σε ετοιμόγεννη μητέρα)

 

“Όταν ήμουν παιδί” έλεγε ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, “με φώναζαν και σταύρωνα τους αρρώστους και τις ετοιμόγεννες που δυσκολεύονταν να γεννήσουν”.

Και όντως…  οι μητέρες, με τις προσευχές του, ελευθερώνονταν σύντομα.

Ένα ακόμα θαύμα του σύγχρονου αγίου της Ευβοίας, που αφορά επίτοκο μητέρα, διάβασα σε βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή και στα θαύματά του- και το μεταφέρω και εδώ, γιατί πολύ με άγγιξε:

 

Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι… (νο 2)

 

Σε λίγες ώρες θα χτυπήσει και πάλι το κουδούνι.

Αυτή είναι η πραγματικότητα όσο και αν δεν αρέσει σε κάποιους

ενώ άλλοι (παιδιά ή γονείς) την περιμένουν με λαχτάρα αυτή την στιγμή.

Δεν ξέρω πραγματικά τι θέλω…

 

Η Αγία Άννα ως γαλακτοτροφούσα την Θεοτόκο (δύο σπάνιες εικόνες)

 

Την Παναγία μας την έχουμε συναντήσει αρκετές φορές απεικονιζόμενη ως Γαλακτοτροφούσα

και πολλές φορές έχουμε επικαλεστεί την Χάρη της κατά τον θηλασμό των μικρών μας.

 

Την αγία Άννα, την μητέρα της, που σήμερα τιμάται η μνήμη της, είχα την χαρά και ευλογία να συναντήσω επίσης σε δυο σπάνιες εικόνες ως Γαλακτοτροφούσα.

“η στείρα βρέφος θηλάζει την Μαριάμ” αναφέρεται σε ένα τροπάριο της Γεννήσεως της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου).

 

Μην σκέφτεσαι τους φόβους σου!

 

Τους φόβους σου μην τους πολυσκέφτεσαι.

Δεν βοηθά πάντα η ανάλυσή τους…

 

Μάλλον είναι προτιμότερο

να αφήσεις το Πνεύμα

να εμφυσήσει μέσα σου

και να τους σκορπίσει