“Η Παναγία σ’ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες…”

Φώτης Κόντογλου

   “Η Παναγία σ΄ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη φρονιμάδα, στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη νοικοκυροσύνη….”

   Η Παναγία καθότανε μαζί του, ως που τελείωσε τη ζωή της, σε ένα σπίτι κοντά στον κήπο της Γεθσημανής. Αυτό το μέρος το αγαπούσε πολύ ο Χριστός και πήγαινε συχνά εκεί με τους μαθητάδες του. Εκεί πήγε και ύστερα από τον Μυστικό Δείπνο και προσευχήθηκε, τη νύχτα που τον πιάσανε οι Ιουδαίοι. Εκεί λοιπόν καθότανε και η Παναγία και περίμενε να την πάρει ο Γυιός της . Και σαν ήλθε ο καιρός, έστειλε ο Χριστός Άγγελο να της πεί πως θα την πάρει από την πρόσκαιρη ζωή στην αιώνια. Σαν το άκουσε η Παναγία αυτό χάρηκε κι ανέβηκε στο ‘Όρος των Ελαιών, απ΄ όπου είχε αναληφθεί ο Κύριος, και έκανε την προσευχή της. Και γυρίζοντας στο σπίτι της, τα ετοίμασε όλα για την ταφή της η ίδια.

.

η συνέχεια ΕΔΩ

Γυναίκα του Πόντου

.

(ελάχιστο μνημόσυνο για τις γυναίκες εκείνες, τις κόρες και τις μάνες του Πόντου.

19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας)

.

Ήταν κάποιες Γυναίκες

που πάνω απ΄την Πίστη και την Πατρίδα

κανέναν δεν έβαλαν.

Για τον Θεό τους μαρτύρησαν

την ζωή τους έδωσαν 

θυσία και ολοκαύτωμα.

Υπέφεραν τα πάνδεινα

αλλά δεν υπέκυψαν

την τιμή τους σε κανέναν δεν χάρισαν…

.

“Ο ρόλος και η αποστολή του κάθε φύλου-Ο ιδιαίτερος ρόλος της γυναίκας”

 

απόσπασμα από το λόγο:”Ο ρόλος και η αποστολή του κάθε φύλου-Ο ιδιαίτερος ρόλος της γυναίκας” (με αφορμή την Κυριακή των μυροφόρων) ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ

Λόγος αγίου Λουκά αρχιεπισκόπου Κριμαίας, του ιατρού

 

“Η εντολή, λοιπόν, του Θεού «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» δηλώνει την σπουδαιότητα που έχει για το ανθρώπινο γένος το έργο αυτό. Αδιαμφισβήτητα τον πρώτο λόγο εδώ έχει η γυναίκα και όχι ο άνδρας. Για τη γυναίκα το έργο αυτό είναι το πιο σημαντικό στη ζωή της. Αυτό δεν το λέω εγώ αλλά η αγία Γραφή. Βέβαια δεν είναι σωστό να περιορίζουμε το ρόλο της γυναίκας στην τεκνογονία. Και πιστεύω ότι κανένας άνθρωπος προσεκτικός και πνευματικά καλλιεργημένος δεν σκέφτεται έτσι.

Οι Γερμανοί λένε ότι όλος ο ρόλος και η αποστολή της γυναίκας προσδιορίζονται από τέσσερεις λέξεις: παιδιά, ρούχα, κουζίνα, εκκλησία. Είναι ασέβεια να λέμε και να σκεφτόμαστε έτσι και να προσ­βάλλουμε ολόκληρο το γυναικείο φύλο. Για μας τους ορθοδόξους αυτό είναι απαράδεκτο. Θέλω να πω ότι αν η γυναίκα έχει κάποια προσόντα δεν πρέπει να τα αφήσει. Αν της έδωσε ο Θεός βαθιά διάνοια μπορεί να ασχοληθεί με την επιστήμη ή τη λογοτεχνία.Επαναλαμβάνω, είναι μεγάλο λάθος και είναι ανεπίτρεπτο να περιορίζουμε το ρόλο της γυναίκας στην τεκνογονία και την ανατροφή των παιδιών.

 

Το αγγελικό τάγμα των Αγίων Νηπίων – τότε και σήμερα…

μια λυπητερή ιστορία μέσα στις χαρούμενες ημέρες των Χριστουγέννων…μια ιστορία που, δυστυχώς, δεν έχει τελειωμό, που συνεχίζεται και στις μέρες μας, έστω με άλλη “μορφή”, με άλλο προσωπείο… η ιστορία της σφαγής των Νηπίων.

Μέσα σε έναν κόσμο με πολύ πόνο και οδύνη, δεν μπορούμε παρά να πονάμε για τα παιδιά που υποφέρουν, που χάνουν πρόωρα την ζωή τους- πριν ακόμα δουν το φως του ήλιου- που “πληρώνουν” τα αμαρτήματα των μεγάλων. Εκείνα θα απολαύσουν την μακαριότητα του Παραδείσου, οι “φονείς” και οι θύτες;… και όσοι από εμάς αδιαφορούν και δεν αναπέμπουν έστω μια δέηση για εκείνα;…

29 Δεκεμβρίου:Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη

για τα άγια Νήπια, που θυσιάστηκαν χάριν του Θείου Βρέφους,ένα μικρό δοξολογικό αφιέρωμα-με την ευχή να πρεσβεύουν σε Εκείνο για όλα τα αθώα παιδιά, που ζουν στον σκληρό, σημερινό κόσμο…

.

μπορείτε να διαβάσετε την 

“Σαράντα μέρες η Παναγιά μας κοιλοπονούσε…”, λένε τα κάλαντα. Ποια είναι όμως η αλήθεια;

.

 

“Σαράντα μέρες, σαράντα νύχτες,

η Παναγιά μας κοιλοπονούσε…”

λένε τα παραδοσιακά , θρακιώτικα κάλαντα των Χριστουγέννων .

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

Η Παναγία μας γέννησε με ωδίνες, όπως όλες οι γυναίκες ; …

”Με πόνους θα γεννάς τα παιδιά σου”, είχε πει ο Θεός στην Εύα μετά την παρακοή και την έξοδο από τον Παράδεισο. Και από τότε μπήκε ο πόνος στην ζωή των ανθρώπων…

Όπως διδάσκει η Ορθόδοξη πίστη και θεολογία, η Παναγίας μας γέννησε “ανωδύνως και αλοχεύτως”. Ήταν η μόνη μεταξύ όλων των γυναικών που γέννησε χωρίς πόνους και χωρίς να ακολουθήσει τον τοκετό της η περίοδος της λοχείας.

.

Η τήρηση της νηστείας κατά την διάρκεια του θηλασμού

“Η νηστεία είναι θέμα πίστεως. Αν δεν έχετε πίστη μην νηστεύετε”, έλεγε ένας Γέροντας…

η άποψη ενός Γέροντα και η άποψη ενός παιδιάτρου

(μετά από προσωπική αναζήτηση για το θέμα αυτό και έχοντας διαβάσει αρκετά κείμενα, τα οποία οδηγούν προς την ίδια κατεύθυνση, έγραψα παλιότερα την ακόλουθη ανάρτηση. Πάντοτε χρειάζεται η συμβουλή και η καθοδήγηση διακριτικού πνευματικού.)

“΄Ηταν Μεγάλη Τεσσαροκοστή, μία χριστιανή θήλαζε το παιδί της και τηρούσε τη νηστεία. Ωστόσο, ο ιατρός, της είπε να τρώει απ’ όλα, διότι θηλάζει και η κατάλυση δεν είναι αμαρτία. Η γυναίκα υπάκουσε και σε μία εβδομάδα στέρεψε το γάλα της και άρχισε να δίνει στο παιδί γάλα του εμπορίου. Στενοχωρήθηκε πολύ. Η συνείδηση την έλεγχε. Κατάλαβε ότι κάποια σοβαρή αμαρτία είχε κάνει και άρχισε να ψάχνει για έναν καλό πνευματικό. Της συνέστησαν τον πατέρα Σίμωνα. Πήγε στον Γέροντα και εξομολογήθηκε.

η συνέχεια ΕΔΩ

.

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τους συζύγους , τα παιδιά και την οικογένεια

.

 

Του αγίου Κοσμά του Αιτωλού σήμερα, του μεγάλου διδασκάλου του Γένους μας…

Συγκεντρώνω εδώ κάποιες παλιότερες αναρτήσεις, που έχουν πολλά να διδάξουν:

Είναι εντυπωσιακό το πόσο “προχωρημένη” για την εποχή του ήταν η διδασκαλιά του περί γάμου και συζύγων, καθώς και για την ανατροφή των παιδιών, και πόσο επίκαιροι παραμένουν οι λόγοι του ακομα και σήμερα: 

.

Μάνα μου Παναγία…

(παλιότερο , αγαπημένο μου κείμενο…)

.

.

Μάνα μου Παναγία, σου μιλώ σαν μάνα…

λίγες σκέψεις και λίγα άτεχνα λόγια, ως έκφραση της ευγνωμοσύνης μου για την βοήθεια της Παναγίας μας στον αγώνα της μητρότητας

.

Μάνα Παναγία, σε Εσένα προστρέχουμε, γιατί μας νιώθεις σαν μάνα…

Σε Εσένα, γλυκιά Παναγία, προστρέχει ο πιστός λαός Σου ολοχρονίς και περισσότερο αυτές τις μέρες του ευλογημένου μήνα Σου. Και απολαμβάνει τις ευλογίες που σκορπάς απλόχερα, «προς το συμφέρον της αιτήσεως».

Οι μάνες , όμως, θαρρώ πως σε νιώθουμε πιο κοντά μας. Γιατί και εσύ έγινες μητέρα και απευθυνόμαστε στη Χάρη Σου και τολμάμε να σου μιλήσουμε, ως μάνα σε μάνα…

Συνέχεια EΔΩ →

“Μακαρισμοί” των γονέων και των παιδιών

.

Από το κεφάλαιο “Μακαρισμοί”, από το βιβλίο “Επιστολές”  του αγίου γέροντος Παϊσίου:

.

.

Μακάριοι οί γονείς πού δεν χρησιμοποιούν τήν λέξη «μή» στά παιδιά τους, αλλά τά φρενάρουν από τό κακό μέ τήν αγία τους ζωή, τήν οποία μιμούνται τά παιδιά, καί ακολουθούν τόν Χριστό μέ πνευματική λεβεντιά χαρούμενα.
* *

.

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ

.

.

Σε λίγες μέρες θα γιορταστεί και φέτος η επέτειος της Επαναστάσεως του 1821 και της απελευθέρωσης της Πατρίδας μας.

Σκέψεις πολλές κατακλύζουν το μυαλό μου, συσχετίζοντας τα γεγονότα και τις καταστάσεις εκείνων των καιρών και της δικής μας εποχής…

Αυτό, όμως, που κυρίως με απασχολεί είναι το πώς άντεξαν αυτοί οι άνθρωποι 400 χρόνια σκλαβιάς και διατήρησαν μέσα τους άσβηστη την φλόγα της Πίστης στον Θεό και της αγάπης στην Πατρίδα… τι ήταν αυτό που τους ενδυνάμωνε;…

Θυμήθηκα αυτό το κείμενο που είχα γράψει πριν τρία χρόνια, και το αναδημοσιεύω. Δεν θα τολμήσω πολλά να πω, υποκλίνομαι στο μεγαλείο εκείνων των γυναικών και εύχομαι το παράδειγμά τους να μάς εμπνεύσει.

.

Εσύ μάς έκανες γονείς…(στην πρωτοκόρη μας)

.

.

Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια;…

σαν να ξαναζώ τις στιγμές εκείνες που ήρθες στο Φως και στην αγκαλιά μας, κορίτσι μου,

και γίναμε (για πρώτη φορά) γονείς…

.

Από την ώρα που φώλιασες μέσα μου,

της ένωσής μας δώρο,

σε αγαπήσαμε και σε περιμέναμε με λαχτάρα.

.

Όταν η μαμά αρρωσταίνει…

 

.

“Πλέον δεν δικαιούσαι να αρρωσταίνεις!”… μου είχε πει χαριτολογώντας ο γιατρός μου όταν γέννησα το πρώτο μας μωρό. Και δεν μπορώ να πω ότι έχει άδικο!  “Οι μαμάδες δεν προλαβαίνουν ούτε να αρρωστήσουν”, έτσι λένε…

Όταν αρρωσταίνει η μαμά, οι ισορροπίες του σπιτιού ανατρέπονται. Και παρότι θα ήθελα πολύ να μπορούσα να “παίρνω” εγώ και να περνώ τις αρρώστιες των μικρών μου…. στην πράξη ίσως να είναι πιο δύσκολο για τα ίδια όταν αρρωστήσει η μαμά τους. Πολύ μου κακοφαίνεται όταν είναι αδιαθετα τα μκρούλια μου, αλλά απ΄την άλλη παρακαλώ τον Θεό να μπορώ να στέκομαι στα πόδια μου και να περνούν εύκολα και οι δικές μου αρρώστιες, για να μπορώ να βολεύω την οικογένεια.

Τι κάνουμε λοιπόν, όταν αρρωστήσουμε εμείς οι μαμάδες;… Θα γράψω κάποιες “ιδέες” εφαρμοσμένες στην πράξη και όσα μου έχουν προτείνει και άλλες έμπειρες μαμάδες- και εσείς συμπληρώστε την λίστα με όσα ξέχασα- γιατί τώρα που τα γράφω αυτά δεν είμαι και τόσο υγιής, οπότε όλο και κάτι θα μου διαφεύγει 🙂

 

Το αγγελικό τάγμα των Αγίων Νηπίων – τότε και σήμερα…

.

μια λυπητερή ιστορία μέσα στις χαρούμενες ημέρες των Χριστουγέννων…μια ιστορία που, δυστυχώς, δεν έχει τελειωμό, που συνεχίζεται και στις μέρες μας, έστω με άλλη “μορφή”, με άλλο προσωπείο… η ιστορία της σφαγής των Νηπίων.

Μέσα σε έναν κόσμο με πολύ πόνο και οδύνη, δεν μπορούμε παρά να πονάμε για τα παιδιά που υποφέρουν, που χάνουν πρόωρα την ζωή τους- πριν ακόμα δουν το φως του ήλιου- που “πληρώνουν” τα αμαρτήματα των μεγάλων. Εκείνα θα απολαύσουν την μακαριότητα του Παραδείσου, οι “φονείς” και οι θύτες;… και όσοι από εμάς αδιαφορούν και δεν αναπέμπουν έστω μια δέηση για εκείνα;…

.

.

29 Δεκεμβρίου:Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη

για τα άγια Νήπια, που θυσιάστηκαν χάριν του Θείου Βρέφους,ένα μικρό δοξολογικό αφιέρωμα-με την ευχή να πρεσβεύουν σε Εκείνο για όλα τα αθώα παιδιά, που ζουν στον σκληρό, σημερινό κόσμο…

.

μπορείτε να διαβάσετε την 

.

Για τα πρόωρα βρέφη (17 Νοεμβρίου, παγκόσμια ημέρα προωρότητας)

.

Για τα πρόωρα βρέφη (λόγοι οσίου Παϊσίου)

-Γέροντα, ἀξίζει τὸν κόπο οἱ παιδίατροι νὰ προσπαθοῦν νὰ διατηρήσουν στὴν ζωὴ τὰ πρόωρα βρέφη;
-Οἱ γιατροί πρέπει νὰ κάνουν ὅ,τι μποροῦν καὶ παράλληλα νὰ προσεύχωνται γι’ αὐτά. «Θεέ μου, νὰ λένε, ἄν εἶναι αὐτὸ τὸ παιδὶ νὰ ζήση καὶ νὰ ὑποφέρη σὲ ὅλη του τὴ ζωή, τότε, Σὲ παρακαλῶ, νὰ τὸ πάρης». 

.

Δὲν σκοτώνω τὸ ἀγγελούδι μου!

.

.

Στην εκπνοή του Οκτωβρίου, του μήνα ευαισθητοποίησης για την απώλεια κύησης και την νεογνική απώλεια,  διάβασα αυτή την αληθινή ιστορία… και συγκινήθηκα πολύ…

Και δεν μπορούσα να μην την αναρτήσω, μιας και όλο αυτό τον καιρό, μαζί με τα άλλα αγγελούδια μας, για τα οποία ευχόμαστε, τριγυρνούν στο νου μου κι αυτά τα μωράκια, που έφυγαν πρόωρα και βίαια από την ζωή, γιατί θεωρήθηκαν δυσβάστακτο βάρος… είτε γιατί δεν ήταν επιθυμητά από τους γονείς, είτε γιατί διαγνώστηκαν (όντως;…) με κάποιο σοβαρό πρόβλημα ή αναπηρία…

Και στο μυαλό μου ηχεί ένα παράπονο:

“Για εμάς, ποιος θα κλάψει;…”

.