«Μια νέα αρχή»

Παραμονές Χριστουγέννων και σκέφτηκα, ως δώρο γιορτινό, να σας χαρίσω ένα διήγημα, που δίνει ελπίδα και πίστη για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των προβλημάτων, που κάθε στιγμή μπορεί να προβάλουν ξαφνικά μπροστά μας… (Όπως βοηθά εμένα η ανάγνωση ανάλογων κειμένων, έτσι γράφω κι εγώ, επιχειρώντας να δώσω μια πνοή αισιοδοξίας). Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας και τα μηνύματά σας.

Βγήκε από το γραφείο με την καρδιά κομμάτια. Με δυσκολία έσπρωξε τη βαριά αυλόπορτα και προχώρησε προς τη μεγάλη λεωφόρο, όπου κυριαρχούσε η βοή των αυτοκινήτων, ο θόρυβος και η διαρκής κίνηση ανθρώπων και τροχοφόρων. Ένιωσε τέτοια απελπισία που στιγμιαία της ήρθε η παρόρμηση να πέσει στις ρόδες ενός αυτοκινήτου, να τελειώσει αυτό το δράμα. «Θεέ μου, γιατί;» αναρωτήθηκε εναγώνια μέσα της. «Γιατί να χάσω τη δουλειά μου τώρα που την έχουμε τόσο ανάγκη; Πώς θα επιβιώσουμε, δύο άνεργοι γονείς με δυο μικρά παιδιά;» Κινήθηκε αργά προς τη στάση του λεωφορείου.

“TO ΘΑΥΜΑ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ”

βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου μου από την αγαπημένη φίλη και blogger Μαρίας Γεωργάκου. Μπορείτε να την διαβάσετε στον ακόλουθο σύνδεσμο- πλαίσιο:

Διάβασα: “To θαύμα εντός μου”

«Ο γονιός κατηχητής και δάσκαλος»

Το παιδί δεν θέλει μόνο χρήματα αλλά και χάδι, δεν θέλει μόνο ρούχα, υποδήματα και σοκολάτες αλλά και γλυκούς λόγους, να τονωθεί, να ενισχυθεί, να παρηγορηθεί, να χαρεί η καρδούλα του. Συνήθως σήμερα οι γονείς ενδιαφέρονται πιο πολύ για την τροφή και την κοσμική μόρφωση. Ξένες γλώσσες, μουσική, χορός, γυμναστική, πάλη, ξιφασκία, πυγμαχία, ποδόσφαιρο. Το παιδί είναι συνέχεια απασχολημένο, βομβαρδισμένο από γνώσεις και εικόνες, ειδήσεις και διαφημίσεις. Είναι από νωρίς αρκετά κουρασμένο. Δεν λέω ότι δεν χρειάζεται η επιμόρφωση, αλλά είναι γνωστό πως η υπερβολή είναι πάντοτε επικίνδυνη.

 

Η τήρηση της νηστείας κατά την διάρκεια του θηλασμού

“Η νηστεία είναι θέμα πίστεως.

Αν δεν έχετε πίστη μην νηστεύετε”,

έλεγε ένας Γέροντας…

 

η άποψη ενός Γέροντα και η άποψη ενός παιδιάτρου

(Μετά από προσωπική αναζήτηση για το θέμα αυτό και έχοντας διαβάσει αρκετά κείμενα, τα οποία οδηγούν προς την ίδια κατεύθυνση, έγραψα παλιότερα την ακόλουθη ανάρτηση. Πάντοτε χρειάζεται η συμβουλή και η καθοδήγηση διακριτικού πνευματικού.)

“΄Ηταν Μεγάλη Τεσσαροκοστή, μία χριστιανή θήλαζε το παιδί της και τηρούσε τη νηστεία. Ωστόσο, ο ιατρός, της είπε να τρώει απ’ όλα, διότι θηλάζει και η κατάλυση δεν είναι αμαρτία. Η γυναίκα υπάκουσε και σε μία εβδομάδα στέρεψε το γάλα της και άρχισε να δίνει στο παιδί γάλα του εμπορίου. Στενοχωρήθηκε πολύ. Η συνείδηση την έλεγχε. Κατάλαβε ότι κάποια σοβαρή αμαρτία είχε κάνει και άρχισε να ψάχνει για έναν καλό πνευματικό. Της συνέστησαν τον πατέρα Σίμωνα. Πήγε στον Γέροντα και εξομολογήθηκε.

η συνέχεια ΕΔΩ

«Tη μητέρα δεν την κάνει μόνο η γέννηση των παι­διών…»

μια υπενθύμιση στη γέννηση του μωρού μας…

 

“Και για να μάθεις ότι τη μητέρα δεν την κάνει μόνο η γέννηση των παι­διών, ούτε σε αυτό απόκειται η αμοιβή …

Γι’ αυτό και εδώ αφού είπε «σωθήσεται διά της τεκνογονίας»,

δεν στα­μάτησε εδώ,

άλλα θέλοντας να δείξει ότι όχι το να γεννήσουμε παιδιά,

αλλά το να αναθρέψουμε παιδιά σωστά, αυτό μάς παρέχει μισθό, πρόσθεσε:

«εάν παραμείνουν στην πίστη, στην αγάπη και στον αγιασμό».

 

«Το θαύμα εντός μου – Μέρες εγκυμοσύνης» ~ Γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο;…

 

Κάθε προσωπική δημιουργία κουβαλά κάτι από την ψυχή μας. Πόσο μάλλον ένα κείμενο που αφορά κάποια περίοδο της ζωής τόσο ευαίσθητη, όπως η εγκυμοσύνη και η μητρότητα…

Το πρώτο μου βιβλίο  γράφτηκε αυθόρμητα, αλλά με δισταγμό προχώρησα στην έκδοση,  μετά από παρότρυνση κάποιων προσώπων στους οποίους οφείλω ευγνωμοσύνη για την στήριξη και την ενθάρρυνση, αλλά κυρίως για την δύναμη που μου δίνει η επικοινωνία μαζί τους.

 

Κάθε Σεπτέμβρης και μια νέα αρχή ! …

.

Κάθε Σεπτέμβρης και μια νέα αρχή,

ένα νέο ξεκίνημα…

.

Αρχή της σχολικής χρονιάς σε λίγες μέρες

και οι σκέψεις, όπως πάντα, πολλές…

Ευγνωμοσύνη για το καλοκαίρι που πέρασε

αλλά και κάποια αγωνία για τις αλλαγές που θα φέρει η νέα σεζόν.

.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ – Μέρες εγκυμοσύνης (βιβλίο)

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ Μέρες εγκυμοσύνης

της  Αλεξάνδρας Χοροζίδου-Τσανακτσίδου

«Έβλεπα γυναίκα έγκυο και συγκινούμουν…
Έβλεπα μάνα να θηλάζει το μωρό της και δάκρυζα».
(Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)

Εγκυμοσύνη… Ταξίδι ευλογημένο!
Φέρνει στην αγκαλιά μας τον πιο γλυκό καρπό.
Ένα θαύμα γεννιέται εντός μου,
παίρνει ζωή από το σώμα μου,
πνοή από την ψυχή μου.

Για τις αδυναμίες των παιδιών…

 

 

«Οι αδυναμίες των παιδιών προέρχονται όλες από τους γονείς.

Γιατί οι γονείς είναι σκέτοι άνθρωποι.

Και τα καταπιέζουν με την ανθρώπινη αγάπη τους.

 

Η μητέρα τα παιδαγωγεί μέσα στην μήτρα της με τα ψυχικά της βιώματα».

(άγιος Πορφύριος)

 

Δεν νιώθει κούραση η μάνα, αν τα κάνει όλα με χαρά…

 

Ἡ μάνα πονάει, κουράζεται, ἀλλὰ δὲν αἰσθάνεται οὔτε τὸν πόνο οὔτε τὴν κούραση. Ζορίζει τὸν ἑαυτὸ της, ἀλλὰ, ἐπειδὴ ἀγαπάει τὰ παιδιὰ της, ἀγαπάει τὸ σπίτι της, ὅλα τὰ κάνει μὲ χαρά. 
Πιὸ πολύ κουράζεται ἕνας ποὺ ξαπλώνει συνέχεια παρὰ αὐτὴ.

 

Θυμᾶμαι, ἡ μάνα μου, ὅταν ἤμασταν μικρά, ἔπρεπε νὰ κουβαλάη τὸ νερὸ ἀπὸ τὴν βρύση ποὺ ἦταν πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι μας· ἔπρεπε νὰ μαγειρεύη, νὰ ζυμώνη, νὰ πλένη τὰ ροῦχα, νὰ πηγαίνη καὶ στὸ χωράφι.
Ἔκανε δηλαδὴ ὅλες τὶς δουλειές, εἶχε κι ἐμᾶς τὰ παιδιὰ νὰ τὴν ζαλίζουμε καὶ νὰ κάνη καὶ τὸ ….δικαστήριο, ὅταν μαλώναμε.Ἔλεγε ὅμως: «Αυτὸ εἶναι τὸ καθῆκον μου·εἶμαι ὑποχρεωμένη νὰ τὰ κάνω ὅλα, χωρὶς νὰ γογγίζω». Τὸ ἔλεγε μὲ τὴν καλὴ ἔννοια. Ἀγαποῦσε τὸ σπίτι, ἀγαποῦσε τὰ παιδιά της, καὶ δὲν κουραζόταν μὲ τὶς δουλειὲς· ὅλα τὰ ἔκανε μὲ τὴν καρδιά της, μὲ χαρά.

 

Σαράντα μέρες μοναδικές : η λοχεία μας

Σαραντίσαμε!
Περάσαμε και αυτό το στάδιο, δόξα τω Θεώ.

Κύλισαν οι σαράντα μέρες της λοχείας , πήραμε την ευχή του σαραντισμού και θα μπορούμε να εκκλησιαζόμαστε, να συμμετέχουμε στη λατρευτική ζωή της εκκλησίας και να κυκλοφορούμε περισσότερο εκτός σπιτιού. Ετοιμαζόμαστε πλέον για τη βάπτιση!

Ήταν μια όμορφη περίοδος, που θα αναπολώ με αγάπη, όπως και την περίοδο της εγκυμοσύνης.

 

Οργανώνοντας την καθημερινότητα σε ένα τετράδιο

 

Η ανάρτηση αυτή δεν μπορεί να συγκριθεί επ΄ ουδενί με σχετικές αναρτήσεις οργάνωσης της καθημερινής οικογενειακή ζωής και του νοικοκυριού. 🙂

Προσωπικά, δεν είμαι από τους πλέον οργανωτικούς τύπους, αυτό το έχω δηλώσει και ΕΔΩ.

Ωστόσο σε μια μεγάλη οικογένεια, με διαφορετικές ηλικίες παιδιών και πολλές υποχρεώσεις, κάτι πρέπει να γίνει για να οργανωθεί η καθημερινότητα, οι ατέλειωτες δουλειές και να μην επικρατεί το χάος από χαρτάκια και σημειώσεις που σκορπίζονται εδώ και εκεί- και εν τέλει συχνά χάνονται… 

 

Οι πρώτες μέρες με το μωρό – μια μοναδική εμπειρία για όλη την οικογένεια

(λίγες σκέψεις για την λοχεία…)

 

Οι πρώτες μέρες με το μωρό στο σπίτι είναι μια μοναδική εμπειρία, μια θαυμαστή «περιπέτεια», ακόμα και για έμπειρους γονείς. ‘Ετσι νιώθω ακόμα μια φορά που αξιωθήκαμε να κρατήσουμε στα χέρια μας ένα νεογέννητο.

Φυσικά δεν μπορούν να συγκριθούν με την απειρία των -πρώτη- φορά -γονιών, αλλά πάντα κάθε αρχή έχεις τις ιδιαιτερότητές της και τι απαιτήσεις της, ενώ οι συγκινήσεις ποτέ δεν απουσιάζουν.

Είναι μοναδικές αυτές οι πρώτες μέρες με το νεογέννητο στο σπίτι. Συναισθήματα πολλά κατακλύζουν όλα τα μέλη της οικογένειας, θαυμασμός και συγκίνηση μπροστά στο θαύμα της νέας ζωής που πλέον κρατούν στην αγκαλιά τους. 

 

Συμβουλές προς μητέρες : εγκυμοσύνη, λοχεία, μητρικός θηλασμός

 

Το βιβλίο «Γέρων Χρυσόστομος ο Σταυρονικητιανός» το διάβασα, με συγκίνησε πολύ και αντέγραψα εδώ κάποιες από τις συμβουλές του Γέροντα, οι οποίες λέγονταν με πολλή αγάπη προς τις μητέρες, και είναι βγαλμένες μέσα από τις εμπειρίες του και την αγαθή του διακριτικότητα.

 

 

«Η γυναίκα, όταν είναι έγκυος, πρέπει να κινείται σε ένα περιβάλλον ευχάριστο.

Το έμβρυο αισθάνεται το κάθε τι και η ψυχολογία και ο χαρακτήρας του διαπλάθονται».

***

Η γυναίκα, σαν λεχώνα, χρειάζεται για σαράντα μέρες έναν άνθρωπο δίπλα της. Η ψυχολογία της λεχώνας για σαράντα μέρες είναι μπερδεμένη. Είναι πότε κάτω και πότε πάνω. Η λεχώνα μέχρι και τάσεις αυτοκτονίας έχει. Ο παλαιός κόσμος από την πείρα του το ήξερε αυτό και πάντα για σαράντα μέρες είχε ένα πρόσωπο κοντά στη λεχώνα.

Επίσης το περιβάλλον πρέπει να είναι ευχάριστο. Αλλά και τα άτομο γύρω της ευδιάθετα».

***

Η προσευχή μας για το νεογέννητο παιδί

 

«η γυνή, όταν τίκτει λύπην έχει, ότι ήλθεν η ώρα αυτής, όταν δε γεννήση το παιδίον ουκ ετι μνημονεύει της θλίψεως δια την χαράν οτι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον”  ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 16,21

Ο Χριστός είπε ότι όταν γεννηθεί ένα παιδί, η μητέρα ξεχνάει τους πόνους της διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Τα λόγια Του δείχνουν ότι για τον Ίδιο τον Θεό η γέννηση του κάθε παιδιού είναι ένα γεγονός: κάθε πρόσωπο είναι στα μάτια τού Θεού μοναδικό, είναι ένας άλλος, ένα εσύ.

Ένας γέροντας συμβούλεψε κάποια μητέρα η οποία σύντομα θα γεννούσε να βάλει μια πνευματική σφραγίδα στο παιδί λέγοντας την προσευχή τού Ιησού κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο, ακόμα και την ώρα τού τοκετού.

 

Το νεογέννητο παιδί

Αν προσευχόμαστε και σιγά-σιγά μαθαίνουμε να ζούμε μέσα στο πνεύμα της προσευχής, δημιουργούμε μια ατμόσφαιρα μέσα στην οποία τα παιδιά γεύονται την προσευχή και την παρουσία τού Θεού. Αν μένουμε μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, τότε, ακόμα και χωρίς λόγια ακόμα και πριν μάθουν να μιλούν, τα παιδιά μπορούν να αποκτήσουν εντελώς φυσικά ένα αισθητήριο για την προσευχή και την επιθυμία να γνωρίσουν τον Θεό.