«Σήμερα τα παιδιά είναι «καλής πάστας». Ίσως ποτέ άλλοτε δεν είχε- μη σας φανεί υπερβολή- η κοινωνία μας τέτοια «καλής πάστας» παιδιά. Και αυτά τα παιδιά που ακολουθούν την αλητεία και αυτά τα θαυμάζω. Έχουν μερικά αισθήματα μέσα τους τόσο ευγενικά! Και αυτά τα παιδιά που έχουν αγριέψει και αυτά έχουν μερικές ευαισθησίες, μερικές καλοσύνες μέσα τους που είναι να τα θαυμάζεις.
Διαβάστε περισσότεραΟι λόγοι του μακαριστού κ.κ. Παύλου Σιατίστης είναι ακριβή παρακαταθήκη για τους ανθρώπους που τον γνώρισαν αλλά και για όσους τον γνωρίζουν μέσα από τα βιβλία του και τις ομιλίες του… Η εμπειρία του στα οικογενειακά και παιδαγωγικά θέματα είναι τεράστια και ο λόγος του γεμάτος αγάπη και ευθύνη. Στο ακόλουθο απόσπασμα μιλάει για την πραγματική αγάπη μέσα στην οικογένεια και για την εκκοπή του θελήματος, ως «σταύρωση» του κακού μας εαυτού…
«Τι σημαίνει «αγαπώ τα παιδιά μου» με βάση το παράδειγμα του Αβραάμ; Σημαίνει πως δεν θα επιδιώξω να κάνω τα παιδιά όπως αρέσει σε μένα, αλλά όπως θέλει ο Θεός. Αν τ’ αγαπώ, τότε το μέτρο της αγάπης μου θα είναι ο Σταυρός μου, η εκκοπή του δικού μου θελήματος γι’ αυτά. Εμείς αντιθέτως, βάζουμε το δικό μας θέλημα μπροστά απ’ το θέλημα του Θεού. Εμείς είμαστε που ξέρουμε τι χρειάζεται. Γι’ αυτό και πολλές φορές βγάζουμε τα μάτια μας. Και με τα παιδιά τα ίδια, ακολουθούμε την ίδια εγωιστική οδό: δεν διαλεγόμαστε μαζί τους, διότι στο βάθος δεν τα εμπιστευόμαστε. Αγαπάμε τον εαυτό μας και όχι τα παιδιά. Σε πάρα πολλά πράγματα, είμαστε σίγουροι ότι εμείς ξέρουμε τι χρειάζονται και όχι εκείνα.
Διαβάστε περισσότερα
Μνήμη του οσίου Πορφυρίου σήμερα, του αγαπημένου αγίου των ημερών μας που νοιαζόταν πολύ για τις οικογένειες, τις μητέρες και τα παιδιά και μάς άφησε ως πολύτιμη παρακαταθήκη τις φωτισμένες συμβουλές του. Αναδημοσιεύω ένα κείμενο που νομίζω πως περικλείει τη βάση της πνευματικής ζωής των γονέων και της αγωγής των παιδιών.
“Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουν άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους.
Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την χάρη.
Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους.
Διαβάστε περισσότερα
“Στους γονείς, που του παρεπονούντο φορτικά για τις ατέλειες ή τις μικροπαρεκτροπές των παιδιών τους, ήταν αυστηρός:
–Να είστε ευχαριστημένοι και να δοξάζετε τον Θεό που σας έδωσε τέτοια παιδιά. Γονατιστοί και με δάκρυα ευγνωμοσύνης. Μην σας συμβούν αυτά που δεν φαντάζεστε και τότε θα δείτε!
Διαβάστε περισσότερα
Η προσευχή είναι η ανάσα της ψυχής…
“Για να μάθουν τα παιδιά να προσεύχονται, πρέπει να έχουν αίμα προσευχόμενων γονέων, να ζουν μέσα σε περιβάλλον προσευχής”. (άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ). Αυτή η κατάσταση μεταδίδεται στα παιδιά μας, όχι με λόγια, αλλά με εμπειρίες και βιώματα…
Ως βοηθό στην διδασκαλία της προσευχής μπορούμε να έχουμε και κάποια βιβλία, όπως αυτό το όμορφο βιβλίο της Κατερίνας Μουρίκη, που απευθύνεται στα μικρότερα παιδιά. Με απλά λόγια και ζωντανή εικονογράφηση εισάγει τα παιδιά στη δύναμη της προσευχής, εμπνέοντάς τους τη διάθεση να απευθύνονται στο Θεό για να λάβουν στήριξη, φώτιση και ενίσχυση.
Διαβάστε περισσότερα(από τους λόγους του αγίου Πορφυρίου)
Κ. Ι.: Ὑπάρχει ἕνα τεράστιο κεφάλαιο, ποὺ ἀφορᾶ τὴν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων· τὸ κεφάλαιο τοῦ ἔγγαμου βίου, μὲ τὰ πάμπολλα προβλήματά του καὶ τὶς δυσκολίες του. Ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία γνωρίζω ὅτι ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν τὰ μέγιστα γιὰ τὴ διατήρηση τῶν σωστῶν συζυγικῶν σχέσεων καὶ τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Μόνιμη δὲ ἔγνοια του ἦταν ἡ σωστὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μέσα σὲ μία ὑγιῆ, εἰρηνικὴ κι ἀγαπημένη οἰκογένεια.
Χ.Μ.Π.: Ἔχετε ἀπόλυτο δίκαιο. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀσχολεῖτο κατὰ κύριο λόγο μὲ τὶς σχέσεις συζύγων καὶ τὶς σχέσεις γονέων καὶ παιδιῶν.
Διαβάστε περισσότερα
Με την ευχή οι συμβουλές και οι πρεσβείες του αγίου Παϊσίου να μάς ενισχύουν και να μάς καθοδηγούν στο δύσκολο έργο της αγωγής των παιδιών μας…
.
-Πολλοί οι πειρασμοί και οι κίνδυνοι για τους νέους σήμερα, Γέροντα. Ανησυχούμε, παρόλο που φροντίζουμε να έχουμε τα παιδιά μας μέσα στην Εκκλησία.
– Τα παιδιά που έχουν ποτιστεί από μικρά στην ευσέβεια, μην τα φοβάστε. Και να ξεφύγουν λίγο, λόγω ηλικίας, λόγω πειρασμών, θα επανέλθουν. Είναι σαν τα κουφώματα που τα περνάμε με το λάδι και δεν τα πιάνει η σαπίλα.
.
-Από ποια ηλικία πιστεύεις, Γέροντα, ότι αρχίζουν τα παιδιά να γίνονται δέκτες και με ποιο τρόπο πρέπει να ενεργούμε πάνω τους σαν γονείς, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τα βλάψουμε από τυχόν υπερβολές;
– Πρώτα-πρώτα τα παιδιά αντιγράφουν εμάς και μάλιστα από μωρά. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ενεργούμε επάνω τους όπως στα ρολόγια. Όσο παίρνει το ελατήριό τους, τα κουρδίζουμε γρήγορα. Μετά σιγά σιγά, προσέχοντας να μη σπάσουμε το ελατήριό τους με το ζόρισμα.
.
«Να βγούμε βόλτα έξω στη φύση, ή μήπως κρυώσουν τα παιδιά;
Μήπως μας πλησιάσουν άλλοι και κολλήσουμε κάποια αρρώστια;
Και όταν γυρίσουμε πίσω σπίτι, λερωμένοι (και ίσως λασπωμένοι), θα έχω πολλή δουλειά να κάνω…»
Είναι ανυπόστατα όλα αυτά;
Από το δικό μου μυαλό , πάντως, περνούν αυτές οι σκέψεις και ανησυχίες, το ομολογώ.
Όμως προσπαθώ να τις αναιρώ και να τις εκλογικεύω, γιατί ξέρω πως εν τέλει είναι πολύ ωφέλιμη μια βόλτα στη φύση .
«Ν’ αφιερώνουμε αρκετό χρόνο στα παιδιά μας, να συζητούμε, ν’ αστειευόμαστε μαζί τους, ν’ αναπτύσσουμε διάλογο. Όταν σταματήσει ο διάλογος, τότε να φοβόμαστε. Για να υπάρχει διάλογος χρειάζεται απαραίτητα αγάπη, υπομονή, χρόνος, κατανόηση, καταδεκτικότητα. Αν το παιδί φοβάται, σκέφτεται πώς θα αντιμετωπίσει τον αδέκαστο κριτή πατέρα, ή την αυστηρή και παράξενη μητέρα, κλείνεται στον εαυτό του, θα προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημά του με τους φίλους του, που δεν είναι πάντα οι καλύτεροι σύμβουλοι.
Αν δεν έχουμε την καλή αυτή επικοινωνία με τα παιδιά μας και δεν τους δώσουμε την άνεση να μας εκμυστηρευθούν τα μυστικά τους, τις αγωνίες τους, τις σκέψεις, τα σχέδια και τα όνειρά τους είναι σαν να τους κόβουμε τα φτερά και να τα φυλακίζουμε στο κλουβί.
– Γέροντα, θυμάμαι, μια φορά με είχατε μαλώσει πολύ.
– Αν χρειασθή, πάλι θα σε μαλώσω, για να πάμε όλοι μαζί στον Παράδεισο. Τώρα θα λάβω δρακόντεια μέτρα!…
“Αναγκαίος ο περιορισμός των παιδιών ως την ενηλικίωσή τους…”
Τα παιδιά πρέπει πάντα να αισθάνονται ως ανάγκη μεγάλη τις συμβουλές, ειδικά στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας, για να μη γλιστρήσουν στον γλυκό κατήφορο της κοσμικής κατηφόρας που γεμίζει την ψυχή από άγχος και την απομακρύνει αιώνια από τον Θεό. Πρέπει να μπουν στο νόημα της υπακοής. Να καταλάβουν ότι στην υπακοή προς τους γονείς κρύβεται το δικό τους συμφέρον ,ώστε να υπακούουν με χαρά και να κινούνται ελεύθερα στον πνευματικό χώρο.
Βλέπετε, πως περιορίζουμε την ελευθερία του μικρού παιδιού; Το έμβρυο είναι περιορισμένο εννιά μήνες στην κοιλιά της μάνας του. Το νεογέννητο το βάζουν σε κούνια. Έπειτα από πέντε- έξι μήνες του βάζουν και κάγκελα . Αργότερα δεν το αφήνουν να μόνο του έξω, για να μη χτυπήση, να μην γκρεμισθή από καμιά σκάλα. Αν το αφήσουν ελεύθερο ,θα πέση και θα σκοτωθή.
Eπιδιώκω να βρεθούμε με τα μεγάλα παιδιά,
να περπατήσουμε για λίγο μαζί,
να έχουμε το δικό μας χρόνο,
να ξανοιχτούν οι ψυχές μας και να έρθουν πιο κοντά
σε ησυχία και ηρεμία …
Μέσα σε όλες τις ανατρεπτικές αλλαγές του τελευταίου διαστήματος του lockdown και του «Μένουμε σπίτι» είναι και η «εισβολή» της οθόνης στο σπίτι μας. Μεγάλο θέμα…
Λίγες σκέψεις μόνον, με αφορμή την κατάσταση που βιώνουν πολλές οικογένειες.
-Πόσες οθόνες να υπάρχουν μέσα σε ένα σπίτι;
-Πόσα παιδιά να ελέγχει ταυτόχρονα μια μάνα, όσο παρακολουθούν τα τηλεμαθήματα;
-Είμαστε όντως υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση;
-Το συνολικό αποτέλεσμα θα είναι άραγε θετικό ή αρνητικό για τα παιδιά;
.
Μητέρα!
Υμνήθηκε όσο κανένα άλλο πλάσμα του Θεού!
.
Χθες την γιορτάσαμε και την τιμήσαμε, της δείξαμε την αγάπη και την αφοσίωσή μας.
Σήμερα, ας συνεχίσουμε να της δείχνουμε τι είναι για εμάς,
ας αναλογιζόμαστε τι σημαίνει για εμάς,
τι νόημα έχει η μητρότητα στη δική μας ζωή και στη ζωή των παιδιών μας.
.
Η μάνα θεωρήθηκε στήριγμα ακλόνητο,» βράχος»,
λιμάνι και καταφύγιο ακύμαντο.
Είναι όμως και η μάνα ανθρώπινο πλάσμα,
ας μην το ξεχνούμε αυτό.
.
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 