Πώς θα δείξω αγάπη;

-Γέροντα, πώς θα δείξω αγάπη;

– Να δείξω αγάπη; Δεν το καταλαβαίνω. Αυτό είναι κάτι ψεύτικο, υποκριτικό. Να υπάρχη η αγάπη μέσα μας και να μας προδώση, ναι.

Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Αγάπη είναι να ακούσης με πόνο την στενοχώρια του άλλου.

Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα πης με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζη κάποια δυσκολία.

Αγάπη είναι να συμμερισθής την λύπη του, να τον αναπαύσης στην δυσκολία του. Αγάπη είναι να σηκώσης έναν βαρύ λόγο που θα σου πη.

Όλα αυτά βοηθούν περισσότερο από τα πολλά λόγια και τις εξωτερικές εκδηλώσεις.

«Θεμέλιο της ζωής του ανδρογύνου η αγάπη»

Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης γράφει για την αγάπη που οφείλει ο άνδρας προς την γυναίκα και αντίστροφα:

«Ο ένας αγαπάει τον άλλο γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατεύση. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.

Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξ αρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στη θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, τη σαρκική.

«Θεμέλιο της ζωής των συζύγων η αγάπη»

Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης γράφει για την αγάπη που οφείλει ο άνδρας προς την γυναίκα και αντίστροφα:

«Ο ένας αγαπάει τον άλλο γι’ αυτό που του χαρίζει. Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατεύση. Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης. Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξ αρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στη θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, τη σαρκική.

«Αυτό που λείπει σήμερα είναι η γλώσσα της αγάπης»

«Αυτό που λείπει σήμερα από την κοινωνία μας, από όλους μας λίγο- πολύ είναι η γλώσσα της αγάπης. Γιατί η αγάπη δεν βρίσκεται μέσα στην καρδιά και, όταν η καρδιά δεν ζει την αγάπη, πώς να μιλήσει η γλώσσα την αγάπη; Δεν γίνεται. Δεν μπορεί. Μπορεί θεωρητικά να μιλάει για αγάπη, μπορεί να κάνουμε και Συνέδρια αγάπης, αλλά και από αυτά α Συνέδρια λείπει η αγάπη. Και από την καθημερινή ζωή λείπει η αγάπη. Και φυσικά δεν αντιμετωπίζουμε σωστά τον συνάνθρωπο.

«Το πιο σπουδαίο είναι η ταπείνωση… η υπερηφάνεια μάς εμποδίζει να αγαπάμε»

Στην αρχή της Σαρακοστής των Χριστουγέννων, μεταφέρω κάποιους λόγους αγαπημένων Αγίων της εποχής μας, με την ευχή να μάς δείχνουν το δρόμο προς τη Βηθλεέμ καθ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας μας για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννω:

Γράφει ο Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ στο βιβλίο «Ο ‘Aγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης»:

«Θυμάμαι, μια φορά ενθουσιασμένος από τα έργα των Αγίων Πατέρων , είπα στον Άγιο Σιλουανό:

-Λυπάμαι που δεν έχω ούτε δυνάμεις ούτε χρόνο να ασχοληθώ περισσότερο με τη μελέτη της Θεολογίας.

Και ο Γέροντας απάντησε:

«Επιδιώκετε την αγάπη»

Λόγοι του σήμερα εορταζόμενου Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου:

«Πώς γεννιέται μέσα στη ψυχή του ανθρώπου η αγάπη; Η αγάπη είναι καρπός της αρετής. Αλλά και η αγάπη, με τη σειρά της, γεννάει την αρετή. Και να πώς γίνεται αυτό: Ο ενάρετος δεν προτιμάει τα χρήματα από την αγάπη στον συνάνθρωπό του. Δεν είναι μνησίκακος. Δεν είναι άδικος. Δεν είναι κακολόγος. Όλα τα υπομένει με ψυχική γενναιότητα. Απ’ αυτά προέρχεται η αγάπη.

Το ότι από την αρετή γεννιέται η αγάπη, το φανερώνουν τα λόγια του Κυρίου: «Όταν θα πληθύνει η κακία, θα ψυχρανθεί η αγάπη» (Ματθ. 24:12). Και το ότι από την αγάπη πάλι γεννιέται η αρετή, το φανερώνουν τα λόγια του Παύλου: «Όποιος αγαπάει τον άλλο, έχει τηρήσει το σύνολο των εντολών του Θεού» (Ρωμ. 13:8).

«Είδες τον αδελφόν σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου!»

(μικρός σχολιασμός στο Ευαγγέλιο της Απόκρεω:

«Κυριακή της Κρίσεως» )

 

 

«Ἐ­­­­­­πείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδί­ψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συν­η­γά­γετέ με… ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλ­θε­τε πρός με».

Δὲν εἶναι σχῆμα λόγου ὅλα αὐτά. Οἱ ἅγιοι Πατέρες λένε: «Εἶδες τὸν ἀδελφόν σου; Εἶ­δες Κύριον τὸν Θεόν σου!». Πράγματι. Κά­θε ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος «κατ’ εἰκό­να καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ.

 

Απόηχοι της Κυριακή (νο3)

Από τον Ύμνο της Αγάπης του Αποστόλου Παύλου:

Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ,

ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,

5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς,

οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν,

6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·

7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει,

πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

(ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’ ΙΓ´ 1 – 7)

 

«Με κυνήγησε ο μόχθος της ημέρας…»

 

 

«Με κυνήγησε ο μόχθος της μέρας

και ξέχασα την αγάπη εκεί στην πηγή.

Ό,τι δεν ειπώθηκε

κύλησε με το κρυστάλλινο τρεχούμενο νερό

ασύλληπτο».

Ιωάννα Τσάτσου

 

Υπομονή ή ανοχή;…

«Η  πραγματική υπομονή είναι  να αισθάνομαι ενοχή  για  την κατάσταση του  και  να  τον πονάω.

Αυτό  έχει πολλή ταπείνωση και αγάπη, και τότε δέχομαι την Χάρη του Θεού και βοηθιέται και ο άλλος». (άγιος Παΐσιος)

Όταν αγαπάς, δεν υπομένεις

όποιον και ό,τι αγαπάς…

Όταν αγαπάς,

κινείσαι ελεύθερα, με χαρά

και πρώτα η δική σου ψυχή αναπαύεται και χαίρεται…

Επομένως, όταν λέω ότι “πρέπει να κάνω υπομονή”

μήπως πρέπει πρώτα να δω εάν όντως αγαπώ αληθινά

.

η συνέχεια ΕΔΩ

 

Οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα: μια Ορθόδοξη αντιπρόταση στην γιορτή του Βαλεντίνου

Ο Άγιος Ακύλας και η Αγία Πρίσκιλλα: το ιδανικό χριστιανικό ζευγάρι και προστάτες των συζύγων

“Να ποιους πρέπει τα ζευγάρια να μιμούνται, να ποιοι είναι οι προστάτες τους. Ο άγιος Ακύλας και η αγία Πρίσκιλλα ήταν δύο άνθρωποι που ήταν ερωτευμένοι μεταξύ τους, όμως συγχρόνως είχαν και έναν κοινό έρωτα για ένα άλλο πρόσωπο…όχι ανθρώπινο αλλά Θεανθρώπινο. Του Ιησού Χριστού.Και αυτός ο έρωτας για τον Χριστό αναζωογονούσε και τον μεταξύ τους έρωτα.”

Στις 13 Φεβρουαρίου, μια ημέρα πριν από την ξενόφερτη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία τους δικούς της Αγίους, τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, που θεωρούνται η Ορθόδοξη απάντηση στη δυτικής προέλευσης εορτή  του Βαλεντίνου, γνωστή και ως «εορτή των ερωτευμένων».

η συνέχεια ΕΔΩ

«Όλα τα κακὰ αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση…»

τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

 

Ὅλα τὰ κακὰ αἰσθήματα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἀπελπισία, ἡ ἀπογοήτευση, ποὺ πᾶνε νὰ κυριεύσουν τὴν ψυχή, φεύγουν μὲ τὴν ταπείνωση.

Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ταπείνωση, ὁ… ἐγωιστής, δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψεις τὸ θέλημα, νὰ τὸν θίξεις, νὰ τοῦ κάνεις ὑποδείξεις. Στενοχωρεῖται, νευριάζει, ἐπαναστατεῖ, ἀντιδρᾶ, τὸν κυριεύει ἡ κατάθλιψη.

Ἡ κατάσταση αὐτὴ θεραπεύεται μὲ τὴ χάρη. Πρέπει ἡ ψυχὴ νὰ στραφεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία θὰ γίνει μὲ τὸ ν’ ἀγαπήσει τὸν Θεὸ μὲ λαχτάρα.

Πολλοὶ ἅγιοί μας μετέτρεψαν τὴν κατάθλιψη σὲ χαρὰ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό.

 

«‘Ορεξη να ΄χεις για Θεό»

 

.

Ένα από τα πιο δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει…

.

Όρεξη να ΄χεις για Θεό και θα τον βρεις παντού…

στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου

και κυρίως στο πρόσωπο των αναξιοπαθούντων.

.

«Όλα αλλάζουν με τον κόπο, και η ψυχή και το σώμα…»

 

 

» Ο Γέροντας μού μιλούσε, όχι για κάποια αποσπασματική καλή μας προσπάθεια, άλλα για ένα απο­φασιστικό, οριστικό πέρασμα από την παλιά ζωή της αμαρτίας στην καινούρια ζωή της αγιότητας, κατά την οποία εμείς ζούμε εν Χριστώ και ο Χριστός εν ημίν και γι΄ αυτό το πέρασμα χρειαζόταν να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Μια φορά, με ρώτησε: «Δε μου λες, για να σπουδάσει κανείς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειά­ζονται;» Τού απάντησα. Με ξαναρώτησε: «Για να σπουδάσει μηχανικός, χημικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;» Τού απάντησα αναλόγως, απορώντας για τη φύση των ερωτήσεων του.

Κι ο Γέροντας κατέληξε: «Εμείς, για να σπουδάσουμε, για να μάθουμε το θέ­λημα τού Θεού και να το εφαρμόσουμε;»

 

«Ταξιδεύοντας για τη Σύμη»

.

Ένα ακόμη βιβλίο της Ελληνοεκδοτικής που διαβάσαμε και αγαπήσαμε.

Είναι μια συναρπαστική ιστορία Πίστης, αγάπης, δύναμης, ελπίδας και ευγνωμοσύνης.

Αγγίζει πολλά θέματα όπως η μετανάστευση, οι οικογενειακές σχέσεις, η σχέση της γιαγιάς με τα εγγόνια… ακόμα και θέματα οικολογικής ευθύνης

ενώ κυριαρχεί η πίστη στο Θαύμα.

.