Κάποια λόγια έχουν χαραχτεί μέσα μου και με ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που πρωτοέγινα μάνα ως σήμερα… Καταλυτική ήταν η επίδραση των λόγων του Αγίου Παϊσίου σε κάποιες επιλογές που έκανα ως μητέρα και εξακολουθούν να έχουν μεγάλη ισχύ για εμένα έως σήμερα. Ειδικά οι λόγοι του για το μητρικό θηλασμό προσδιόρισαν τον τρόπο που ανέθρεψα τα παιδιά μου και συνέβαλαν στο μακροχρόνιο θηλασμό που ακολουθούμε.
Σήμερα, μετά τον Κυριακάτικο εκκλησιασμό και αφού είχαμε πάρει το πρωινό μας, ο μικρούλης μας (3,5 χρονών), αν και χορτάτος σωματικά, μάλλον ήθελε να χορτάσει και την καρδούλα του και ζήτησε να θηλάσει. Κάποια από τα αδέλφια του τον πείραξαν: «Είσαι μεγάλος, ακόμα πίνεις γάλα της μαμάς;» αλλά η απάντηση του μπαμπά ήταν αποστομωτική:
«Αφήστε τον! Είδατε τι δυνατά γινόταν τα παιδιά στα Φάρασα, που θήλαζαν μέχρι πέντε – έξι χρονών; Έδιωχναν τους Τσέτες με το ένα χέρι!» Την γενναιότητα των Φαρασιωτών την είχαν δει τα παιδιά στο πρώτο επεισόδιο της σειράς για τον άγιο Παΐσιο «Από τα Φάρασα στον ουρανό».
Την πληροφορία αυτή είχαμε διαβάσει στο βιβλίο «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε» του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή και το κείμενο αυτό υπήρξε «σταθμός» για τις αποφάσεις μας, ως νέοι γονείς στα θέματα το μητρικού θηλασμού.
«Ευλογημένε, να θηλάσει το παιδί!!! Το γάλα της μάνας είναι το καλύτερο. Είναι και φάρμακο και δεν αρρωσταίνει το παιδί. Στο χωριό μου τα θήλαζαν τα παιδιά μέχρι πέντε- έξι χρονών…Έτσι όταν μεγάλωναν, τα παιδιά γινόντουσαν δυνατά και πιάναν τους Τσέτες (άγριοι Τούρκοι που κάνανε επιδρομές στα χωριά) με το ένα χέρι…» (εδώ)
Φυσικά, αυτά είναι τα πιο απλά και εύκολα που ακολουθήσαμε, γιατί οι Φαρασιώτισσες μάνες δεν θήλαζαν απλώς πολύ καιρό τα μωρά του. Δεν μπορούμε να παραλληλίσουμε την δική μας ζωή με τη δική τους και να αρκεστούμε σε επιλεκτική μίμηση. Εκείνες ζούσαν σε πνεύμα προσευχής, άσκησης και συχνής επικοινωνίας με το Θεό, μέσα σε κλίμα απλότητας ζωής και βαθιάς ευλάβειας, και αυτό μετέδωσαν και στα παιδιά του. Χαρακτηριστικό είναι το σημείο στο Χατζηγιώργη που λέει ότι ο μικρός θήλαζε «το ασκητικό γάλα της μάνας του…». Πού να τις φτάσουμε τέτοιες μάνες;
Ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ αυτό το κείμενο μαζί σας, χωρίς καμιά διάθεση αυτοπροβολής, αλλά ως μικρή δική μου συμβολή στην προσπάθεια ανάδειξης του μητρικού θηλασμού. O μακροχρόνιος θηλασμός και ο θηλασμός των νηπίων μόνο θετικά στοιχεία μπορεί να προσφέρει στην υγεία και στην ανάπτυξη των παιδιών και αυτό επισημαίνεται από πολλές σύγχρονες μελέτες.
Ο Άγιος Παΐσιος, που τόσο αγάπησε τις οικογένειες και με τόσο στοργικά λόγια μίλησε για την ανατροφή των παιδιών, ας εύχεται για εμάς…
Με την αγάπη μου,
Ας μείνουμε σε επικοινωνία!
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
Όμορφη και αυτή η ανάρτηση σου Αλεξάνδρα μου και χρήσιμη. Ο Άγιος που προσωπικά αισθάνομαι ότι σε καμμία του κουβέντα δεν αστόχησε, προείπε για την αξία του θηλασμού τριάντα χρόνια πριν τον επιβεβαιώσουν με έρευνες παιδίατροι, ανθρωπολόγοι και παιδοψυχολόγοι και άλλοι. Είναι ευλογία αλλά είναι και τέχνη ο θηλασμός και καμμία μας δεν είναι εύκολο να τον ακολουθήσει χωρίς υποστήριξη. Οι πρώτες 40 μέρες είναι μια πολύ σκληρή δοκιμασία για την υπομονή και τις αντοχές της νέας μητέρας. Ευτυχώς πλέον υπάρχουν πολλοί τρόποι να ενημερωθεί και να βρει βοήθεια η θηλαζουσα ωστε να ευλογηθεί το παιδί της αλλά και η ίδια από αυτο το ασύγκριτο δώρο.. Ως μητέρα που θηλάζει τα τελευταία 7 χρόνια συνεχόμενα θα είμαι για πάντα ευγνώμων στον Άγιο που με τα λόγια του με παρακίνησε αλλά και με βοήθησε να τα ακολουθήσω.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σοφία μου, σε ευχαριστούμε για την πολύτιμη μαρτυρία!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!