Με κάλεσες
σκαλί- σκαλί
ανεβαίνω το δύσκολο ταξίδι
θέλω να φτάσω σε Σένα
λιγοστή η δύναμη
ασίγαστη η έγνοια.
Εσύ με στέκεις
στη γλίστρα του χιονιού
στην παγωνιά που κόβει την πνοή μου
Εσύ μου δίνεις δύναμη
στο γέλιο του παιδιού.
Ιωάννα Τσάτσου
Ένα ποίημα αγαπημένο
που εκφράζει πολλά απ΄ όσα οι μάνες
-αλλά και κάθε αγωνιζόμενη ψυχή-
αντιμετωπίζουν στον καθημερινό αγώνα
και στην πορεία προς τα Άνω
προς το «καθ ομοίωσιν»…
και καταλήγει με την πιο όμορφη εικόνα
την πιο ευλογημένη στη ζωή μας:
στο γέλιο ενός μικρού και αθώου παιδιού
που δίνει δύναμη και διάθεση για να συνεχίσουμε αυτή την πορεία.
Το γέλιο που μας κάνει να ευχόμαστε να ηχεί πάντα
μέσα στα σπίτια μας και στις καρδιές μας.
Καλή δύναμη!
Με την αγάπη μου,
Αλεξάνδρα Χ.Τ.
30/11/2020
"Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου" 
Ευχαριστούμε για την παράθεση του ποιήματος και των σκέψεων σου, κυρίως για τη νότα αισιοδοξίας που όλοι χρειαζόμαστε!
Καλή δύναμη και καλή εβδομάδα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Επίσης, Ευσεβία μου!
Σε ευχαριστώ και εγώ πολύ για την ανταπόκριση, είναι αναγκαία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Απλά υπέροχο!
Μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που σχολιάζεις το κάθε ποίημα!
Σε φιλώ με αγάπη!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Την αγάπη μου…
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για το σχόλιο.
Να είσαι πάντα καλά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!